Wendy Wasserstein beroemde citaten

Leef niet naar verwachting. Ga naar buiten en doe iets opmerkelijks.

De handtekening van een echt benijdenswaardige vrouw is de vasthoudendheid en continuïteit van haar vrouwelijke vrienden.

Hoe succesvol ik ook word als toneelschrijver, mijn moeder zou blij zijn als ik haar zou horen vertellen dat ik net twintig pond was kwijtgeraakt, getrouwd was en advocaat was geworden.

Ik gooi mijn fantasie niet weg. Ik weiger te gaan liggen aan de verwachting. Als ik het kan volhouden tot ik dertig ben, zal ik ongelooflijk zijn.

De huwelijken komen en gaan, maar je vriendschappen blijven, wat het tegenovergestelde is van wat het vroeger was, zodat er mensen in ons leven zullen zijn voor 30 jaar en vaak is het niet je man, het zijn je vrouwelijke vrienden, mannelijke vrienden met wie je volwassen wordt.

Iedereen die als grappig wordt beschouwd, zal je vertellen, soms zonder dat je het vraagt, dat ze diep van binnen zeer serieuze, neurotische, introspectieve mensen zijn.

Ik schreef mijn eerste toneelstuk, Uncommon Women and Others, in de hoop een geheel Vrouwelijk gordijn te zien in de kelder van de Yale School of Drama. Een man in het publiek stond op tijdens een discussie na de show en kondigde aan: "ik kan hier niet in komen, het gaat allemaal om meisjes.ik dacht bij mezelf: "ik kom al mijn hele leven bij Hamlet en Laurence of Arabia, dus begin maar te proberen.een€

Terwijl ik door het leven dwaal, wat mijn doel ook is, zal ik helaas altijd mijn oog op de donut houden en niet op het geheel.

De strijd om als volwassene beschouwd te worden begint, geloof ik, kort na de geboorte.

Ik werkte er echt aan om assertiever te worden, en nu praat geen van mijn vrienden met me.

grappig zijn is een manier om geliefd te worden en een manier om met verdriet om te gaan.

Persoonlijk besteed ik niet veel tijd aan het denken om grappig te zijn. Voor mij is het altijd een manier geweest om rond te komen, een manier om aardig te zijn en toch verwijderd te blijven. Wanneer ik spreek, is het niet omdat ik specifieke antwoorden heb; eerder heb ik een verlangen om de pretentieuze houding van degenen die zo zeker lijken dat ze dat doen, te doorboren.

Sloth is de snelst groeiende lifestyle-beweging ter wereld, en dat komt omdat het volledig uitvoerbaar is. Als je luiheid omhelst, is dat het laatste wat je ooit nog hoeft te doen.

Een dieet counselor vertelde me ooit dat alle mensen met overgewicht boos zijn op hun moeders en hun frustraties kanaliseren in overeten. Dus ik denk dat dat betekent dat alle dunne mensen gelukkig zijn, kalm en hun oedipale verwikkelingen hebben opgelost.

Ik vind het niet leuk om te denken dat vrijgezel zijn beperkt hoe je de wereld ziet. Aan de andere kant Weet ik dat het zeker beperkt hoe de wereld je ziet.

iedereen die toneelstukken schrijft is ongelooflijk volhardend, omdat er in de wereld geen behoefte is aan toneelstukken. Op de een of andere manier moet je intern de behoefte voelen om een toneelstuk te schrijven.

het leven als schrijver is een geluksvogel.

Ik schrijf veel vanuit personages. Die mensen beginnen te praten, en dan heb ik ze in het huis met mij en ik woon met hen. Dan is het op een gegeven moment tijd om ze het huis uit te krijgen. Je kunt alleen zo lang met iemand als Dr. Georgeous Teitelbaum van de zussen ROSENSWEIG leven, en dan is het tijd voor haar om te gaan. Maar het is net alsof je het gezelschap van deze mensen hebt en ze op de een of andere manier in een verhaal probeert te verwerken.

Een van de dingen over wat . . . Ik doe-het schrijven van toneelstukken-is dat er geen peiling wordt gehouden voordat je zegt, Nou, ik ga dit schrijven omdat ik denk dat je dit leuk gaat vinden en daarom koop je een kaartje hiervoor.

Ik ben voortdurend nieuwsgierig naar wat er is gebeurd met al die zogenaamde wonderkinderen die werden uitgekozen terwijl ik en mijn kliek van veel interessantere ontevreden mensen zijn overleden.

Ons leven is niet helemaal willekeurig. We maken afspraken, we laten dingen gebeuren.

Soms wil ik mijn bureau opruimen en naar buiten gaan en zeggen, respecteer me, Ik ben een respectabele volwassene, en andere keren wil ik gewoon in een papieren zak springen en mezelf dood schudden en bakken.

Ik dacht dat ik iets zou schrijven dat sommige mensen ongemakkelijk zou maken. . . . Wat me intrigeerde, denk ik, was het idee van vrouwen van mijn eigen generatie die succesvol waren, intelligent, aan de macht kwamen en plotseling in de publieke arena. Ik begon na te denken over wat ze wel en niet mogen.

De echte reden voor komedie is om de pijn te verbergen.

Het maakt niet uit hoe eenzaam je wordt of hoeveel geboortekaartjes je ontvangt, de truc is om niet bang te worden. Er is niets mis met alleen zijn.

Truc. . . is het vinden van de balans tussen de felle kleuren van humor en de ernstige kwesties van identiteit, zelfhaat, en de mogelijkheid voor intimiteit en liefde wanneer het niet langer mogelijk lijkt of, nog triester, niet langer nodig.

De Kunsten weerspiegelen diep het meest democratische credo, het geloof in een individuele visie of stem . . . Het geloof van de Kunsten in potentieel geeft ieder van ons-zowel publiek als schepper-trots op het vermogen van onze samenleving om individuen te koesteren.

Bruce was een genie, gemakkelijk geboren op kerstavond met, volgens mijn moeder, Messias potentieel.

Het ding waar ik als tiener naar verlangde, is nu een voorwerp van verwaarlozing en minachting. Ik heb een hekel aan mijn telefoon.

Volwassen zijn betekent verantwoordelijkheid nemen voor jezelf, voor je kinderen en - hier is de grote curve - voor je ouders.

Werk is een manier om dubbelzinnige gevoelens uit te sluiten.