Michael Eric Dyson beroemde citaten

Liefdadigheid is geen vervanging voor rechtvaardigheid. Als we nooit een sociale orde uitdagen die sommigen in staat stelt rijkdom te vergaren-zelfs als ze besluiten de minderbedeelden te helpen-terwijl anderen tekortschieten, dan ondersteunen zelfs vriendelijke daden uiteindelijk onrechtvaardige regelingen. We mogen nooit de onrechtvaardigheden negeren die liefdadigheid noodzakelijk maken, of de ongelijkheden die het mogelijk maken.

Toen je de film "The Curious Case of Benjamin Button" zag, was dat het verhaal van Michael [Jackson]. Geboren als een oudere persoon, Benjamin Button was, in de F. Scott Fitzgerald roman en in de film met Brad Pitt, sterft hij als een pasgeboren kind. Michael Jackson ' s jeugd was er een van enorme, wonderbaarlijke productie.Hij was een wonderkind, hij was een wonderkind.

Hiphopmuziek is belangrijk juist omdat het licht werpt op hedendaagse politiek, geschiedenis en ras. Op zijn best geeft hiphop stem aan marginale zwarte jongeren die we niet gewend zijn van zulke onderwerpen te horen.

Michael [Jackson] reconstrueerde zijn gezicht en deconstrueerde de Afrikaanse kenmerken in een griezelige Europese geografie van vleselijke mogelijkheden, en toch wat we niet konden ontkennen, dat zelfs toen zijn gezicht witter en witter werd zijn muziek zwarter en zwarter werd. Zijn ziel raakte dieper geworteld in de existentiële pijn en het diepe sociale verdriet waar zwarte mensen erfgenaam van zijn.

Hij was niet de meest begaafde presentator van hiphop. Toch is Shakur misschien wel de meest invloedrijke en meeslepende rapper van allemaal, hij was meer dan de som van zijn artistieke delen.

Ik geloof in een God van een tweede kans en een God van liefde en barmhartigheid, omdat ik er zelf zoveel meer van nodig heb.

De gave van de schrijver kan ervoor zorgen dat we onszelf en onze moraal anders zien dan onze realiteit suggereert.

Aan wie veel gegeven is, is veel nodig.

Ik denk dat heiligen niet alleen slechte rolmodellen zijn, ze zijn in zekere zin niet in staat zich radicaal te identificeren met degenen onder ons die gewone stervelingen zijn. Martin Luther King Jr. ' s sterfelijkheid zegt ons dat hier een figuur is die elke dag van zijn leven opstond met enorme kansen en ze toch overwon.

We zouden allemaal veel nederiger en berouwvoller moeten zijn als we met de vinger naar iemand anders wijzen, omdat er nog vier vingers naar ons wijzen.

Gangsta rap bereikt vaak hoger dan zijn lelijkste, laagste gemene deler, vrouwenhaat, geweld, materialisme en seksuele overtreding zijn niet het exclusieve domein. Op zijn best vestigt deze muziek de aandacht op complexe dimensies van het getto-leven die door de meeste Amerikanen worden genegeerd. Inderdaad, de in-your-face stijl van gangsta rap kan meer doen om Amerika te dwingen cruciale sociale problemen aan te pakken dan een miljoen preken of politieke toespraken.

Wat ons stoort of verzekert over ras heeft heel weinig te maken met bloed of biologie. Ras gaat over hoe je taal gebruikt, je erfgoed begrijpt, je geschiedenis interpreteert, je identificeert met je familie, erachter komt wat je betekenis en waarde is voor een samenleving die waarden op je plaatst buiten je controle. En het gaat ook over wat mensen je zien - of je nemen om te zijn.

Bill Cosby is een beroemde zwarte man met een preekstoel ter grootte van de wereld; het is wereldwijd. Hij zet zijn kolossale voet op de kwetsbare nekken van arme mensen, en als gevolg daarvan hebben we geen evenwichtig gesprek.

Michael Joseph Jackson ' s genie was het vermogen om het ruwe artikel zelf te zijn - het echte artikel zelf. Hij is een van de Afro-Amerikaanse mensen die gemarginaliseerd werden.

Hiphop gaat over de briljantheid van de poëzie.

Als wit en zwart en rood en bruin samen kunnen komen om onze energie te richten op het overwinnen van de raciale malaise die aanhoudt, dan zal dit een geweldig moment zijn geweest.

Ik denk dat publieke intellectuelen een verantwoordelijkheid hebben-om aan de ene kant zelfkritisch te zijn, om serieus, genuanceerd werk te doen dat rigoureus wordt uitgevoerd; maar om ook in staat te zijn om van die zitstokken en uit die ivoren torens te komen en te spreken met de echte mensen die beslissingen nemen; om de waarheid te spreken tegen macht en machtelozen met helderheid en welsprekendheid.

De parallellen tussen Elvis en Michael Jackson als ongelooflijke artiesten zijn duidelijk. Maar ik denk dat Michael Jackson zelfs Elvis Presley overstijgt.

We moeten niet post-raciaal zijn: proberen voorbij de verheffende betekenissen en opbouwende registers van zwartheid te komen. We zouden eerder postracistisch moeten zijn: we gaan verder dan cultureel fascisme en wrede verhalen over raciale privileges en superioriteit die de structuur van "e pluribus unum" verscheuren.

Elvis [Presley] had een opstap naar succes, zo u wilt, omdat hij uit de dominante cultuur kwam. Ze identificeerden zich met hem. Michael Jackson moest verder komen en dieper in de put van de mogelijkheid van de Amerikaanse democratie en van culturele expressie gaan.

Gerechtigheid is hoe liefde klinkt als het in het openbaar spreekt.

Ik denk dat de realiteit is dat Michael Jackson ' s menselijkheid zo diep is, de implicaties en gevolgtrekkingen van zijn kunst zo monumentaal en prachtig wereldwijd, dat niets wat de Amerikaanse televisie zou kunnen doen om zijn personage te besmeuren ooit, als je wilt, het legitieme genie dat hij vertegenwoordigt zou kunnen ontkennen en Amerika heeft gereageerd, net als de wereld.

De taal van het geloof is cruciaal omdat het de mens het voorrecht geeft van intimiteit met het ultieme.

Michael Jackson droeg stedelijk Amerika en uiteindelijk de Amerikaanse samenleving op zijn stembanden voor een goede 25 tot 30 jaar voordat zelfs Hiphop de vox populi van Amerika werd, en toen als volwassene verbrijzelde hij raciale barrières.

Michael Jackson veranderde de voorwaarden van het debat over Afro-Amerikaanse muziek fundamenteel.

Wat hij [Michael Jackson] deed, was dat hij ons, door zijn stem en zijn instrument, een glimp van de hemel liet zien die hem zelf werd ontzegd. Dat offer was de ultieme bron van verlossing die hij ons gaf.

Ik denk dat hij [Michael Jackson] een ultiem gevoel van vreugde en voldoening ontleende aan wat anderen van hem genoten dat zichzelf werd ontzegd. Het lijdt geen twijfel dat de transcendente kunst die hij creëerde een middel was, een instrument, een voertuig voor anderen om te ervaren wat hij niet deed.

Ralph Ellison is een klassiek werk van eruditie, gratie en elegantie. Rampersad biedt ons een Ellison wiens gaven en wratten rond hetzelfde universum van creatief genie draaien. Net als Ellisons werk worstelt Rampersads tekst welsprekend met moeilijke waarheden over ras, politiek en het Amerikaanse leven.

Ik veronderstel dat ik dezelfde woordenschat en wereldbeeld heb geërfd als de meeste zwarte christenen, de meeste Christenen in het algemeen, om zeker te zijn. Het was heteroseksueel in de zin dat het de heteroseksuele oriëntatie als de norm nam om als gegeven te beginnen. En alles wat daar buiten viel was niet acceptabel.

Ik denk dat Michael Jackson, net als een entertainer, als een figuur die de tegenstrijdigheden van zwarte identiteit en de mogelijkheden van R&B-muziek in de jaren '70 en '80 belichaamt, een van de meest erkende en formidabele mensen zal blijven die we ooit in onze traditie hebben geproduceerd.

Ik denk dat er geen twijfel over bestaat dat Michael Jackson de belangrijkste entertainer van zijn generatie was; misschien wel van alle tijden, aantoonbaar, het nemen van de vaardigheden van een Sammy Davis, Jr., het samenbrengen van de straatdans van de Afro-Amerikaanse stedelijke cultuur, hen te voegen aan de politiek van de dans, van Fred Astaire en Gene Kelly op die sfeer alleen.

Ik denk dat we recht in het midden van de orkaan moeten staan, als je wilt, Martin Luther King, Jr. ' s zwakheden en fouten. Ik denk dat we onszelf geen goed doen en hem geen eer bewijzen door te doen alsof hij niet faalde, dat hij niet veel worstelde en zich soms overgaf aan zijn eigen zonden en zijn eigen fouten en mislukkingen.

Als je een man als Barack Obama neemt, die miljoenen dollars heeft opgehaald van de meeste donoren in de geschiedenis van dit land, suggereert dit dat er een diepe en diepe honger is naar een nieuwe politiek die naar voren komt. En een man als hij heeft dat kunnen mobiliseren en bepaalde delen van de hiphopgeneratie kunnen bereiken.

De klasse was zeker groot in de nasleep van Katrina. Zwarten met middelen ontsnapten aan de tragedie; zwarten zonder hen leden en stierven. In werkelijkheid is het de wisselwerking tussen ras en klasse die de situatie voor de armen zo verschrikkelijk maakte aan de Golfkust. Het starre kastenstelsel dat arme zwarten en andere minderheden straft, richt zich ook op arme blanken.

Ik wist dat Snoop Dog geen vrouwenhaat begon. Ik wist dat Tupac Shakur geen seksisme begon, En God weet dat Dr.Dre geen patriarchaat begon. Toch breidden ze het in een wrede vorm uit binnen hun eigen gemeenschappen. Ze maakten kwetsbare mensen kwetsbaarder.

Ik ben opgegroeid in Detroit. Ik was een tienervader. Ik heb drie jaar op sociale bijstand geleefd. Ik heb een broer die levenslang in de gevangenis zit, hoewel ik geloof dat hij onschuldig is.

Mijn ambitie groeide niet uit het niets. Het werd in mij geplant door een gemeenschap die mij voedde.

Mijn kerk is de wereld! Ik wil het evangelie naar een zo breed en interessant mogelijk publiek brengen.

Wit-op-wit misdaad is een verwoesting in Amerika zoals de zogenaamde zwart-op-zwart misdaad. Het is geen zwart of wit-op-wit misdaad. Het is een nabijheidsmoord.

Hiphop heeft een concept van zwartheid geglobaliseerd dat een politieke impact heeft gehad, of het nu een politieke bedoeling had of niet.

Ik zei tegen mensen toen ik in een kerk predikte: 'als je een geweldige preek wilt, wees dan een geweldig publiek.'

Body piercing en baggy kleding uiten identiteit onder zwarte jongeren, en niet alleen beginnen met hiphopcultuur. Bovendien hebben jonge zwarte ondernemers zoals Sean 'P. Diddy' Combs en Russell Simmons miljoenen verdiend met hun kledinglijnen.

Ik geloof niet in dat soort Amerikaans John Wayne individualisme waar mensen zichzelf omhoog trekken door hun bootstraps. Iemand heeft je luiers verschoond. En als dat het geval is, ben je niet zelfgemaakt.

Ik ging pas naar de universiteit toen ik 20 was, omdat ik een jonge vader was die bijstand kreeg en allerlei banen moest aannemen om mijn jonge zoon te onderhouden. Er is wat mijn kijk op de onderwerpen die ik bespreek in mijn shows omlijst, en de gemiddelde persoon heeft daar betrekking op. Het maakt niet uit hoeveel graden ik nu heb, ik heb dat leven geleefd, en dat komt door naar de mensen die kijken.

Comedy is om ons te dwingen om onszelf te observeren op manieren die humoristisch zijn en toch, aan het eind van de dag, die ons genoeg ongemak veroorzaken met de status quo om een verandering aan te brengen.

Orkaan Katrina overweldigde dijken en explodeerde de conventionele wijsheid over een gedeelde Amerikaanse welvaart, waardoor een groep mensen zo arm werd blootgesteld dat ze geen $50 hadden voor een buskaartje buiten de stad. Als we iets willen leren van deze ramp, zou de les moeten zijn: de armen van Amerika verdienen beter dan dit.

Hiphopwetenschap moet ernaar streven de vorm te weerspiegelen die het ondervraagt, en dezelfde kenmerken bieden als de beste hiphop: verleidelijke ritmes, kloppende beats, intelligente teksten, soulvolle samples en een gevoel van vreugde dat nooit in één keer wordt uitgeput.

We kunnen onszelf niet vrijstellen van dezelfde morele berekening die we bereid zijn toe te passen op anderen.

Ik aanbid de Bijbel niet, Ik aanbid de God die de Bijbel gaf.

Ik denk niet dat je woorden kunt begraven. Ik denk dat hoe meer je ze probeert af te wijzen, hoe meer macht je ze geeft, hoe meer circulatie ze hebben.