Philip Larkin beroemde citaten

Ik heb geen vijanden. Maar mijn vrienden mogen me niet.

Onder dit alles loopt het verlangen naar vergetelheid: ondanks de kunstzinnige spanningen van de kalender, de levensverzekering, de ingediende vruchtbaarheidsriten, de kostbare afkeer van de ogen van de dood - onder dit alles loopt het verlangen naar vergetelheid.

Ik heb een gevoel van melancholische isolatie, het leven verdwijnt snel, alle gebruikelijke dingen. Het is heel vreemd hoe vaak sterke gevoelens geen enkele boodschap van actie lijken te dragen.

Hoe weinig onze carrières uitdrukken wat in ons ligt, en toch hoeveel tijd ze in beslag nemen. Het is triest, echt.

Maar bovenal zijn kinderen verbonden met volwassenen door het simpele feit dat ze in het proces zijn om in hen te veranderen. Daarvoor kunnen zij veel vergeven worden. Kinderen moeten inferieur zijn aan volwassenen, of er is geen prikkel om op te groeien.

Ik denk dat schrijven over ongelukkigheid waarschijnlijk de bron is van mijn populariteit, als ik die heb - de meeste mensen zijn tenslotte ongelukkig, vind je niet?

Waar zijn dagen voor? Dagen zijn waar we wonen. Ze komen, ze wekken ons keer op keer. Ze zijn gelukkig in: waar kunnen we leven, maar dagen?

Ik probeer altijd dingen te 'bewaren' door andere mensen te laten lezen wat ik heb geschreven en te laten voelen wat ik voelde.

Daar slaapt iedereen. Een gevoel van leven geleefd volgens liefde. Voor sommigen betekent het het verschil dat ze kunnen maken. Door anderen lief te hebben, maar over de meeste heen veegt het. Zoals alles wat ze hadden kunnen doen als ze geliefd waren geweest. Dat niets geneest.

Ik kan deze kerels niet begrijpen die langs Amerikaanse universiteiten gaan om uit te leggen hoe ze gedichten schrijven: het is alsof je rondloopt om uit te leggen hoe je met je vrouw slaapt.

Wat van ons zal overleven is liefde.

Het leven heeft de gewoonte om jou te leven, als je het niet leeft.

Veel moderne romans hebben een begin, een warboel en een einde.

Een van de vreemdere eigenaardigheden van het leven is dat we nooit zullen weten wie er op de damedag sterft zoals wij dat zelf doen.

Iets, zoals niets, gebeurt overal.

Ontbering is voor mij wat narcissen waren voor Wordsworth.

Schat, ik kan niet schrijven, het is allemaal een fantasie: een soort cirkelende obsessie.

...de adem die het leven scherpt is het leven zelf...

Ik koos niet voor poëzie: poëzie koos voor mij.

Als kind dacht ik dat ik iedereen haatte, maar toen ik opgroeide besefte ik dat het gewoon kinderen waren die ik niet leuk vond.

Je kunt jong zijn niet uitstellen tot je met pensioen gaat.

Er is slecht in alle goede auteurs: wat jammer dat het omgekeerde niet waar is!

Jongens dromen van inheemse meisjes die broodfruit brengen, wat ze ook zijn....

Wandel met de doden uit angst voor de dood.

Het leven in Engeland heeft geen dergelijk excuus: dit zijn mijn gebruiken en instellingen....

Het moeilijke van liefde is egoïstisch genoeg zijn....

De dingen zijn moeilijker dan wij, net zoals de aarde altijd zal reageren, hoe we het ook verpesten....

Vreugde is voor het eenvoudige of het grote om te voelen, geen van beide zijn we.

Niemand kan je draad uit zichzelf scheuren. Niemand kan je vastbinden of bevrijden.

... iedereen jong gaat de lange glijbaan af naar geluk, eindeloos.

Geld heeft duidelijk iets met het leven te maken....

Vele beroemde voeten hebben ondermaanse paden betreden, en beroemde handen hebben de kracht die ze hebben afgewogen tegen de kracht die ze nodig hebben; en beroemde lippen ondervroegen God over franchise in de eeuwigheid....

Elke herinnering hangt grotendeels af van het toeval.

Om de ene steen op de andere te zetten, voeg een derde toe, en dan een vierde, laat geen tijd over om je af te vragen of wat je doet enige waarde heeft.

Ik vraag me af of liefde al in dromen kan zijn, als we elkaar niet vaker hebben ontmoet dan ik op één hand kan tellen.

Toch, kwaadaardig of deugdzaam, liefde past bij de meesten van ons.

Ik word elke ochtend steeds meer wakker om bang te zijn....