Edward Hoagland beroemde citaten

Om echt van een hond te genieten, probeert men hem niet alleen te trainen om halfmenselijk te zijn. Het doel is om jezelf open te stellen voor de mogelijkheid om deels een hond te worden.

Veel echtscheidingen zijn niet echt het resultaat van onherstelbare schade, maar gaan in plaats daarvan gepaard met een verlangen van de kant van de man of vrouw om de setup te breken, helemaal opnieuw te beginnen en het leven voor hen opnieuw te laten werken. Ze willen het risico van een ramp, willen de bodem aanraken, zien waar de bodem is, en, als ze naar boven komen, de lucht met opluchting inademen en weer genieten.

Dieren waren vroeger een slechte manier om te doden en ermee weg te komen, zoals ze nog steeds doen, maar, nog intrigerender, voor sommige mensen zijn ze een opening waardoor wonden aflopen. De zondebok van vroeger, weggedreven voor de zonden van de omstanders, is een teder ding geworden, een hardloopblessure. Daar, wegrennen ben ik: doe het pijn en je doet me pijn.

Stilte is in het begin opwindend - zoals lawaai is - maar er is een zoetheid aan stilte die de opwinding overleeft, vergelijkbaar met de zoetheid van luisteren en het Fluweel van slaap.

Het is ongepast dat hoe ouder we worden, hoe groter de kans is dat we ons in de richting van religie keren. Minder levendig en intens onszelf, dichter bij het graf, beginnen we onszelf als onsterfelijk te beschouwen.

Er is een tijd van het leven ergens tussen de sombere fuga ' s van de adolescentie en de bezuinigingen van de middelbare leeftijd wanneer de menselijke natuur zo absoluut absorberend wordt dat men voortdurend in de stad wil zijn, zelfs op het hoogtepunt van de zomer.

Stadsbewoners proberen in de regel tijd te kopen, wanneer ze kunnen, terwijl plattelandsbewoners bereid zijn de tijd te doden, hoewel beide proberen in hun geestesoog het idee van een beter leven te koesteren.

Echte eenzaamheid is een geraas van vogelgezang, kokende bladeren, wervelende kleuren of een geroep van sporen in de sneeuw.

Een berg met een wolf erop staat iets hoger....

Wij New Yorkers zien meer dood en geweld dan de meeste soldaten, laten een dikke chitine op onze rug groeien, grimas als een rat en leren een verdwijnende daad te doen. Lang geleden groeiden we uit de behoefte om koppig te zijn over onze mannelijkheid; we laten dat over aan de Alaskanen en Texanen, die er meer tijd voor hebben.

Dieren zijn gestileerde personages in een soort oude saga - gestileerd omdat zelfs de meest acute van hen weinig speelruimte hebben als ze hun rol spelen.

De vraag of het Gods groene aarde is, staat niet centraal, behalve in de zin dat als dat zo is, men er met enige regelmaat aan wordt herinnerd dat hij misschien stervende is.

Er zijn niet veel irritaties die overeenkomen met de Neerbuiging die een vrouw uitdeelt aan een man waarvan ze gelooft dat hij haar de afgelopen talloze jaren tevergeefs heeft liefgehad.

Henry David Thoreau, die nooit veel van zijn brood verdiende of een relatie onderhield met een vrouw die niet broederlijk was-die meestal onder het dak van zijn ouders woonde . . . hij pleitte voor één dag werk en zes dagen "vrij" als wekelijkse ronde en werd in zijn geboortestad als een beetje een dwaas beschouwd . . . is waarschijnlijk de Amerikaanse schrijver die ons het beste vertelt hoe we comfortabel kunnen leven met onze meest constante metgezel, onszelf.

Als twee mensen verliefd zijn, kunnen ze op het mes van een mes slapen.

Mannen begroeten elkaar met een sok op de arm, vrouwen met een knuffel, en de knuffel draagt op de lange termijn beter.

Mannen concurreren vaak met elkaar tot de dag dat ze sterven. Kameraadschap bestaat uit het Grappig wrijven van de schouders met een concurrent.

Als iemand rustig voor zichzelf zingt op straat, glimlachen mensen met goedkeuring; maar als hij praat, is het niet goed; ze denken dat hij gek is. De zanger wordt verondersteld gelukkig te zijn en de spreker ongelukkig...

Plattelandsbewoners gedragen zich niet alsof ze denken dat het leven kort is; ze leven volgens het principe dat het lang is en genieten van variaties van het soort dat het best wordt gewaardeerd als de meeste dagen hetzelfde zijn.

Er zijn twee soorten schrijvers: hustlers en schijnheilige hustlers.

Leven is zien, en reizen versnelt soms het proces.

De plattelandsbewoners hebben de neiging te denken dat zij een hoek hebben op rechtvaardigheid en de meeste uitingen van slimheid wantrouwen, terwijl de mensen in de stad achterdochtig zijn over rechtvaardigheid, maar zichzelf allerlei slimheid toeschrijven.

Het werk van een schrijver is om dingen te zien.

Zwarte beren zijn echter niet angstaanjagend. Ik kwam er een tegen op de weg naar mijn huis in Vermont, alleen ' s nachts. Ik pakte twee stenen voor het geval dat, maar ik was niet bang voor hem. Ik voelde de opwinding van een jager en een broederlijk gevoel.

Er waren periodes in mijn jeugd dat ik zo hard stotterde dat ik helemaal niet kon praten.

Eens klom ik in de kooi van een bergleeuw en ze liep naar me toe en legde haar poot op mijn gezicht, maar ze hield haar klauwen teruggetrokken.

De levenslust van die ongewone mannen en vrouwen die een groot ijverig succes van het leven maken, is vaker grotendeels te danken aan de sluwheid en doorzettingsvermogen waarmee ze de ellende van anderen over het hoofd zien. Je kunt ze zien hoe het leven de vulling uit de gezichten van hun vrienden en kennissen slaat, hoewel ze zelf de dichte vertragingen van sociale gewoonten, de vervelende tik-tak van bureaucratische verdoezeling, het accepteren van verlies en leeftijd en verandering en teleurstelling lijken te overtreffen zonder lekke banden in hun maagwand te lijden.

Verfijning " is een ander woord voor die inventieve mix van tolerantie, veerkracht en vindingrijkheid die stadsbewoners ontwikkelen.

In de zomer geloven we plotseling dat als we de achterdeur uitliepen en lang genoeg en ver genoeg doorliepen, we de Rocky Mountains zouden bereiken.

Onze eenzaamheid maakt ons enthousiaste columnlezers deze dagen.

Het zou moeilijk zijn om chaos beter te definiëren dan als een wereld waar kinderen beslissen dat ze niet willen leven.

Om de relatie tussen eigenaar en slaaf opnieuw te beleven, kunnen we overwegen hoe we onze auto ' s en honden behandelen - een hond die een enigszins vergelijkbare hefboomwerking uitoefent op onze barmhartigheden en een auto die in waarde vergelijkbaar is met een slaaf in die dagen

Er lijkt vaak een speelsheid te zijn voor wijze mensen, alsof hun gelijkmoedigheid deze speelsheid als bron heeft of de speelsheid voortkomt uit gelijkmoedigheid; en ze kunnen andere mensen die in een staat van agitatie zijn, overtuigen om te kalmeren en te glimlachen.

De mens verschilt van dieren doordat hij speculeert, een risicovolle activiteit.

Geen birdcall is het muzikale equivalent van een klarinet geblazen met panache.

Als een wandelaar inderdaad een individualist is, is er nergens waar hij niet kan gaan in de ochtend en niet veel plaatsen waar hij niet kan gaan in de middag. Maar net zoals het het leven vernedert om langs een grote rivier te leven waar je niet meer in kunt zwemmen of waar je niet meer van kunt drinken, neemt het veel van de glans van wandelen af om in veiliger gebieden en uren te worden verdrongen - een sport waarvoor je geen tijd en een baan hoeft te reserveren.

Land van kansen, land voor de opeengepakte massa ' s waar zou de kans zijn geweest zonder de genocide van die oude garde, borstelende Indianenstammen?

Veel mensen geloven dat ze gekozen zijn, maar niemand is zo kaal als de Texanen.

De schrijver verpest zijn moed om nog twee of drie jaar te investeren in een nieuwe poging om een boot van origineel ontwerp op een uitgevonden oceaan te laten drijven.

Als de menselijke natuur uiteindelijk overal de plaats van de natuur zal innemen, zullen degenen onder ons die natuurkundigen zijn geweest, het geloof in de natuur, dat inherent is aan het beroep, moeten omzetten in een geloof in de mens-indien nodig, de mens alleen in de wereld.

Suïcidaal denken, als het ernstig is, kan een soort doodsangst zijn, vergelijkbaar met het lijden aan een hartaanval of het ondergaan van een kankeroperatie. Men overleeft zo ' n fase, zowel warier als gestraft. Toen ik-tien jaar geleden-uit een slechte duik in suïcidale speculatie kwam, voelde ik me volkomen uitgeput en toch vrij onbevreesd voor gewone gevaren, enorm bang voor mezelf maar veel minder bang voor vreemde eventualiteiten.