Anthony Minghella beroemde citaten

Ik heb altijd geloofd dat er behoefte is aan levensbevestigende films.

Het gevoel er niet bij te horen, niet helemaal waardig te zijn, soms gegijzeld te zijn door je eigen gevoeligheden. Die dingen spreken mij heel persoonlijk aan.

Verraad tijdens oorlog is kinderlijk vergeleken met ons verraad tijdens vrede.

Het beste aan schrijven is het leven van de schrijver geweest, het gevoel van uitgedrukt te worden, het eigendom van de dag, het volledig ruimhartige gevoel van vrijheid dat we hebben, hoe slaaf we ook zijn van een of andere baas. Ik zou het niet ruilen voor een ander leven.

Bekijk het op deze manier: als je de roman van 'Cold Mountain' schrijft, kost het precies hetzelfde om te produceren en te verkopen als een roman die zich afspeelt in een kamer. Als je de film maakt, is het verschil in kosten enorm.

Mijn grootmoeder had een enorme invloed op mij en het feit dat er een zeer sterke, nogal formidabele aanwezigheid van vrouwen in mijn leven was, was een enorme waarde.

Geen enkele studio in Hollywood wilde 'Cold Mountain'.' Niemand. Niemand wilde Ripley, niemand wilde de Engelse patiënt. Dat vertelt je dat er niet echt een eetlust is voor ambitieuze filmmaken.

Natuurlijk, zoals alle filmmakers ben ik al sinds mijn kindertijd gefascineerd door cinema.

De fantasierijke sprong voor mij van het schrijven voor vrouwen is niet moeilijker dan die van het schrijven voor mannen. Ik heb altijd al Vrouwen goed vertegenwoordigd willen hebben in het werk dat ik heb gedaan, omdat ik altijd om hen heen ben geweest en rond de manier waarop ze naar de wereld kijken.

De enige les die we uit een burgeroorlog kunnen trekken is dat het zinloos en nutteloos en lelijk is, en dat er niets glamoureus of heldhaftig aan is. Er zijn helden, maar de oorzaken zijn nooit heldhaftig.

Het probleem met opgroeien in een café was dat het café nooit gesloten was, mijn ouders werkten elke dag van het jaar van 's morgens tot' s avonds. Dus het was een grote menagerie van kinderen, zaken en koken!

Ik ben een schrijver die in staat was om de films die ik schrijf te regisseren,

Als je eenmaal begint te beseffen dat een film de som is van de montage, dan is montage het ding waar je altijd naar kijkt.

Ik was een van de vijf zeer slimme kinderen, de andere kinderen waren slimmer dan ik was en nog steeds zijn en zijn zeer succesvol. De meisjes waren altijd de eerste in alles en ik was altijd 101e!

Ik werk onregelmatig, in hoop in plaats van in verwachting, bedenk methoden die een week duren, en vul notitieboeken met kleine, onleesbare Schrift die vaak mijn eigen pogingen om het te ontcijferen trotseert.

Ik keek rond en we waren ongeveer anderhalve mijl van het land, en ik dacht: 'Oké, ik ga nu verdrinken. En toen begon ik te flauwvallen en in paniek te raken. Ik kalmeerde geleidelijk en kwam thuis. Maar de realiteit was dat ik op dat moment in paniek raakte en ik heb het gevoel dat dat Voor mij de aanwijzing was over Ripley, dat Ripley voortdurend uit zijn diepte in de film komt en dan heel, heel slecht reageert.

Ik ben een verteller van verhalen...een wever van dromen. Ik kan dansen, zingen en bij het juiste weer op mijn hoofd staan. Ik ken zeven woorden Latijn. Ik heb een beetje magie en een truc of twee. Ik weet de juiste manier om een draak te ontmoeten, kan vies maar niet eerlijk vechten, en slikte eens dertig oesters in een minuut. Ik ben niet huiselijk. Ik ben een luxe, en in die zin noodzakelijk.

Ik had mezelf nooit als regisseur gezien en ontdekte dat ik dat niet was. Ik ben een schrijver die in staat was om de films die ik schrijf te regisseren.

Ik voel me nooit meer mezelf dan wanneer ik schrijf; ik geniet nooit meer van een dag dan van een goede Schrijfdag.

Schrijver-regisseur zijn kan je soms ongelooflijk verblinden.

Je verliest veel sociale vaardigheden als je een schrijver bent. Je bent te lang alleen. En het dwong me om dat aan te pakken.

Toen ik voorzitter werd van het British Film Institute, begreep ik niet hoeveel van mijn tijd zou worden besteed aan het proberen een zaak voor het British Film Institute te maken: waar het voor is, waarom het bestaat, waarom het zijn geld nodig heeft.

Er is een gevoel van vreemd zijn, dat de kern vormt van elke creatieve persoon. Elke schrijver, elke acteur, elke regisseur weet wie Ripley is. We hebben carrières en levens gemaakt door te doen alsof, dingen te verzinnen, de verhalen en levens van andere mensen te bewonen. Dat doe ik elke dag. . . . Het verhaal is zo gedurfd en subversief: een centraal personage dat zich slecht gedraagt en blijkbaar niet wordt gepakt. Dat intrigeerde me eindeloos.

Als tiener was ik geobsedeerd door muziek en met het schrijven en uitvoeren van liedjes.

Ik luister altijd naar muziek, mijn passie en ondeugd is muziek, Ik zal de toegang tot de hemel worden ontzegd vanwege het aantal cd ' s dat ik bezit, en ik heb gulzigheid voor alle soorten en kleuren muziek.

Ik geloof niet dat alleen slechte boeken goede films maken.