Margaret Atwood beroemde citaten

Mannen zijn bang dat vrouwen hen uitlachen. Vrouwen zijn bang dat mannen hen zullen doden.

Kafka vond zijn verhalen hilarisch. We hebben niet per se die reactie op hen, maar hij lachte zeker zijn hoofd eraf elke keer als hij ze hardop las.

Ik hoop dat mensen eindelijk gaan beseffen dat er maar één 'ras' is - het menselijk ras - en dat we er allemaal lid van zijn.

Lezen is een van de meest individuele dingen die gebeuren. Dus elke lezer gaat een stuk op een iets andere manier lezen, soms op een radicaal andere manier.

Je kunt alleen maar jaloers zijn op iemand die iets heeft waarvan je denkt dat je het zelf zou moeten hebben.

We weten niet hoe we ons zouden gedragen. Maar veel mensen die geconfronteerd werden met fascisme werden geen fascisten. Ik geloof niet dat we allemaal monsters zijn.

Een ander geloof van mij; dat iedereen van mijn leeftijd een volwassene is, terwijl ik slechts vermomd ben.

Ik ben nerveus over dogma ' s van welke aard dan ook, of ze nu religieus, politiek of antireligieus zijn. Er zijn te veel hoofden gerold vanwege hen.

Haat was makkelijker geweest. Met haat had ik geweten wat ik moest doen. Haat is helder, metaal, eenhandig, onwrikbaar; in tegenstelling tot liefde.

Ik weet niet of ik echt een Humanist ben. Ik Beschrijf Mezelf Als een rigoureuze agnost, wat betekent dat je niet als een kwestie van materiële waarheid iets kunt verklaren dat in feite een kwestie van spiritueel geloof is.

In het voorjaar, aan het eind van de dag, moet je naar vuil ruiken.

Schrijven is alleen, maar ik denk niet dat het eenzaam is. Vraag elke schrijver of ze zich eenzaam voelen als ze hun boek schrijven, en ik denk dat ze nee zullen zeggen.

Een woord na een woord na een woord is macht.

Ik heb nooit problemen gehad met redacteuren die wilden dat ik mijn methoden of standpunt veranderde. Ik besteed veel aandacht aan redacteuren, maar op een andere manier. Ze vangen soms fouten op en helpen met de volgorde van gedichten in een boek. Ik onderschat ze niet! Ik ben er zelf een geweest.

Lezen en schrijven, zoals al het andere, verbeteren met oefening. En, natuurlijk, als er geen jonge lezers en schrijvers zijn, zullen er binnenkort geen oudere zijn. Geletterdheid zal dood zijn, en democratie - waarvan velen geloven dat het er hand in hand mee gaat - zal ook dood zijn.

Het weefsel van de democratie is overal altijd kwetsbaar omdat het afhangt van de wil van de burgers om het te beschermen, en wanneer ze bang worden, wanneer het gevaarlijk wordt voor hen om het te verdedigen, kan het heel snel gaan.

Wat een verzinsels zijn het, moeders. Vogelverschrikkers, waspoppen voor ons om spelden in te steken, ruwe diagrammen. We ontzeggen hen een eigen bestaan, we verzinnen ze naar eigen goeddunken-onze eigen honger, onze eigen wensen, onze eigen tekortkomingen.

Ik geloof niet in een perfecte wereld. Ik geloof niet dat het haalbaar is, en ik geloof dat de mensen die het proberen te bereiken het meestal veranderen in iets als Cambodja of iets heel vergelijkbaars omdat zuiverheidstests zijn ingesteld. Ben je ideologisch zuiver genoeg om te mogen leven? Nou, het blijkt dat er maar heel weinig mensen zijn, dus je eindigt met een grote krachtige strijd en een massamoord scène.

Een scheiding is als een amputatie: je overleeft het, maar er zijn er minder.

Er is meer particuliere beveiliging in de Verenigde Staten dan dat er door de overheid gefinancierde krachten zijn, zoals de politie. Wat je niet wilt is een samensmelting van overheid en handel - je wilt die twee dingen echt gescheiden houden - want als je eenmaal die samensmelting hebt, heb je megacorruptie, en je hebt geen derde kracht tegen wie je kunt zeggen dat dit spul onze kinderen vergiftigt.

Als ik van je hou, is dat een feit of een wapen?

We worden geconfronteerd met groeiende klimaatverandering, meer overstromingen, meer droogtes, meer crises op planetair niveau, en de systemen die we in de twintigste eeuw hebben ingevoerd, zullen gewoon niet werken. We hebben geen spullen meer. Onze grote problemen zullen de energievoorziening en de voedselvoorziening zijn. Dit is geen rechts-links probleem. Het is een kwestie van mensen, en het snijdt door al onze categorieën.

Science fiction is gevuld met Marsbewoners en ruimtereizen naar andere planeten, en dat soort dingen.

Science fiction heeft voor mij niet alleen dingen die niet zouden gebeuren, maar ook andere planeten.

Water verzet zich niet. Waterstroom. Als je je hand erin steekt, voel je alleen maar een streling. Water is geen vaste muur, het zal je niet tegenhouden. Maar water gaat altijd waar het heen wil,en niets kan er uiteindelijk tegenop. Water is geduldig. Druipend water slijt een steen weg. Onthoud dat, mijn kind. Vergeet niet dat je half water bent. Als je niet door een obstakel kunt gaan, ga er dan omheen. Water wel.

ÂDo rug oefeningen. Pijn leidt af.

Soms kunnen reacties behoorlijk verrassend zijn: lezers houden van dingen waarvan jij, de auteur, het gevoel hebt dat je er nauwelijks mee weg bent gekomen; of ze houden niet van een van de delen waarvan je stiekem denkt dat het een van je kleine juweeltjes is.

Kleine meisjes zijn schattig en klein alleen voor volwassenen. Voor elkaar zijn ze niet schattig. Ze zijn levensgroot.

Er zijn romans die goed eindigen, maar daartussen zijn er mensen die zich als mensen gedragen. En mensen zijn niet perfect. Alle motieven die een mens kan hebben, die gemengd zijn, dat zijn de materialen van de romanschrijvers. Daar moeten ze heen. En veel daarvan is gewoon niet mooi. We zien onszelf graag als heel, heel goede mensen. Maar kijk in de spiegel. Echt kijken. Kijk naar je eigen gemengde motieven. En vermenigvuldig dat dan.

Iedereen denkt dat schrijvers meer moeten weten over de binnenkant van het menselijk hoofd, maar dat is verkeerd. Ze weten Minder, daarom schrijven ze. Proberen uit te vinden wat iedereen voor lief neemt.

Beter betekent nooit beter voor iedereen... Het betekent altijd erger, voor sommigen.

Ik lees voor mijn plezier en dat is het moment dat ik het meest leer.

Ik leef op twee plaatsen, hier en waar jij bent.

Ik zou graag de lucht zijn die je voor een moment bewoont. Ik zou graag zo onopgemerkt en zo noodzakelijk zijn.

Een stem is een menselijke gave; het moet gekoesterd en gebruikt worden, om zo volledig mogelijk menselijke spraak uit te drukken. Machteloosheid en stilte gaan samen.

Oorlog is wat er gebeurt als taal faalt.

Echt verbazingwekkend, waar mensen aan kunnen wennen, zolang er maar een paar compensaties zijn.

Mannen vergeven is makkelijker dan vrouwen vergeven.

Het ware verhaal is gemeen en veelvoudig en toch onwaar. Waarom heb je het nodig? Vraag nooit om het ware verhaal.

Als ik wachtte op perfectie... Ik zou nooit een woord schrijven.

Schroef poëzie, het is jij die ik wil, je smaak, regen op je, mond op je huid.

Als het een verhaal is dat ik vertel, dan heb ik controle over het einde... Maar als het een verhaal is, zelfs in mijn hoofd, moet ik het aan iemand vertellen. Je vertelt een verhaal niet alleen aan jezelf. Er is altijd iemand anders. Zelfs als er niemand is.

Als je wist wat er zou gaan gebeuren, als je alles wist wat er zou gaan gebeuren-als je van tevoren de gevolgen van je eigen acties wist-zou je gedoemd zijn. Je zou geruïneerd zijn als God. Je zou een steen zijn. Je zou nooit eten of drinken of lachen of uit bed komen in de ochtend. Je zou nooit meer van iemand houden. Dat zou je nooit durven.

Onderdrukking houdt een mislukking van de verbeelding in: het falen om de volledige menselijkheid van andere mensen voor te stellen.

En ze vindt het moeilijk om te geloven-dat een persoon van haar zou houden, zelfs als ze het niet probeert. Proberen te achterhalen wat andere mensen nodig hebben, proberen waardig te zijn.

Aanraking komt vóór het zien, vóór het spreken. Het is de eerste taal en de laatste, en het vertelt altijd de waarheid.

Ik ben bekend om e-versies van mijn boeken te kopen omdat ik in een hotelkamer was en ik er meteen een nodig had om er iets in op te zoeken; heel handig daarvoor - je kunt het de volgende minuut hebben; je kunt op de knop drukken en het gewoon hebben.

Meer van je hersenen zijn betrokken bij het lezen dan wanneer je televisie kijkt... omdat je zo ongeveer alles levert... je bent een schepper.

Je hebt een bepaalde hoeveelheid lef nodig om schrijver te zijn, een bijna fysieke zenuw, het soort dat je nodig hebt om een boomstam over een rivier te lopen.

Liefde is nooit fair trade.