Jeanette Winterson beroemde citaten

Kunst kan een verschil maken omdat het mensen kort trekt. Het zegt, accepteer dingen niet voor hun nominale waarde; je hoeft hier niet mee mee te doen; je kunt voor jezelf denken.

Je hebt deze twintig miljoen mensen die zichzelf de evangelische christenen noemen, die hun hand zullen opsteken en zeggen: ik geloof in de duivel, ik ben tegen abortus en homorechten, en we moeten de wereld opblazen. Het is beangstigend.

Liefde vraagt om expressie. Het zal niet stil blijven, stil blijven, goed zijn, bescheiden zijn, gezien en niet gehoord worden, Nee. Het zal uitbreken in tongen van lof, de hoge noot die het glas breekt en de vloeistof morst.

De Anglo-Amerikaanse traditie is veel lineair dan de Europese traditie. Als je denkt aan schrijvers als Borges, Calvino, Perec of Marquez, zijn ze niet op dezelfde manier gebonden. Ze komen niet uit de klassieke 19e-eeuwse roman, waar alle problemen beginnen. 19e-eeuwse romans zijn fantastisch en we zouden ze allemaal moeten lezen, maar we zouden ze niet moeten schrijven.

Word je vaak verliefd?"Ja, vaak. Met uitzicht, met een boek, met een hond, een kat, met nummers, met vrienden, met volslagen vreemden, met helemaal niets.

Wij [fictie schrijvers] zijn veel meer een doolhof dan een snelweg. Dingen zijn altijd in beweging, ze zijn altijd in beweging, ze draaien altijd terug op elkaar. Ik denk dat de rechte lijn zo ' n leugen is.

Alles op schrift begint met taal. Taal begint met luisteren.

Het leven is fragmentarisch en het patroon dat creativiteit kan bieden is niet een patroon dat wordt opgelegd, niet iets rigide, maar eerder iets dat de intrinsieke patronen van die fragmentatie kan onthullen. Dingen zijn in een eeuwige dans, maar er is een orde. Het is helemaal niet willekeurig.

Ik vind overal stukjes van mezelf, en ik sneed mezelf door ze te hanteren.

Je weet dat elke cel in ons lichaam elke zeven jaar volledig vernieuwd wordt, dus hoe kunnen we praten over dezelfde persoon zijn? Dat zijn we absoluut niet.

Ik heb een theorie dat elke keer als je een belangrijke keuze maakt, het deel van jou dat achterblijft het andere leven voortzet dat je had kunnen hebben.

Naarmate mensen ouder worden, hebben ze deze starre patronen die ze zichzelf opleggen, en het doodt hen. Ze worden saai, ze worden dood voor nieuwe ervaringen, ze worden bang, bevooroordeeld en onverdraagzaam. Het heeft gewoon te maken met het weigeren van nieuwe ervaringen.

Boeken zijn voor mij een thuis. Boeken maken geen thuis-ze zijn één, in de zin dat je, net als bij een deur, een boek opent en naar binnen gaat. Binnen is er een ander soort tijd en een ander soort ruimte.

Mensen worden aangemoedigd om hun eigen gedachten te maken en voor zichzelf te denken is zo belangrijk. Deze wereld praat eindeloos over keuzevrijheid, maar we zijn nooit meer geweest dan een natie van robots. Iedereen wordt verleid door de bedrijfscultuur.

Slecht aangepast zijn aan een gestoorde wereld is geen instorting.

Het feit is dat elk atoom waaruit we zijn gemaakt deel uitmaakt van die eerste explosie van een kernster miljarden jaren geleden. We zijn verbonden met het hele universum.

Er zijn momenten waarop het zo verkeerd zal gaan dat je nauwelijks in leven zult zijn, en momenten waarop je beseft dat nauwelijks in leven zijn, op je eigen voorwaarden, beter is dan een opgeblazen halfwaardetijd op de voorwaarden van iemand anders.

Georganiseerde religie is een zeer slechte manier om spirituele waarden door te geven omdat het zo gecorrumpeerd raakt met politieke en repressieve agenda ' s die niemand helpen om hun spiritualiteit te ontwikkelen.

Ik zeg dat ik verliefd op haar ben. Wat betekent dat? Het betekent dat ik mijn toekomst en mijn verleden Bekijk in het licht van dit gevoel. Het is alsof ik in een vreemde taal schrijf die ik plotseling kan lezen. Zonder woorden legt ze me uit aan mezelf. Als genie is ze onwetend van wat ze doet.

De nieuwsgierigen zijn altijd in gevaar. Als je nieuwsgierig bent, kom je misschien nooit meer thuis.

Ik weet nu, na vijftig jaar, dat het vinden/verliezen, vergeten/herinneren, vertrekken/terugkeren, nooit stopt. Het hele leven gaat over een andere kans, en zolang we leven, tot het einde, is er altijd een andere kans.

You 'll get over It' Het zijn de clichés die de problemen veroorzaken. Iemand verliezen van wie je houdt is je leven voor altijd veranderen. Je komt er niet overheen omdat het de persoon is van wie je hield. De pijn stopt, er zijn nieuwe mensen, maar de kloof sluit nooit. Hoe kon het? De bijzonderheid van iemand die er genoeg toe deed om over te rouwen, wordt niet anodyne gemaakt door de dood. Dit gat in mijn hart is in de vorm van jou en niemand anders kan er in passen. Waarom zou ik dat willen?

Liefde is het enige dat sterker is dan verlangen en de enige juiste reden om verleiding te weerstaan.

Hun kelen waren kaal voor God.

Het is net zo waarschijnlijk dat als ik uitvind wat ik wil zeggen, Jij zult uitvinden wat je wilt horen.

Ik weet dat onze gevoelens zo ondraaglijk kunnen zijn dat we ingenieuze strategieën gebruiken-onbewuste strategieën-om die gevoelens weg te houden. We doen een gevoelens-uitwisseling, waarbij we ons niet verdrietig of eenzaam of bang of ontoereikend voelen, en ons in plaats daarvan boos voelen. Het kan ook de andere kant op werken-soms moet je je boos voelen, niet ontoereikend; soms moet je liefde en acceptatie voelen, en niet het tragische drama van je leven. Het vergt moed om het gevoel te voelen-en het niet te ruilen voor de gevoelens-uit te wisselen, of zelfs helemaal over te dragen aan een andere persoon.

Ik ben liever alleen dan iets anders, maar ik kan de liefde niet opgeven. Misschien is het de spanning tussen verlangen en eenzaamheid die ik nodig heb. Mijn eigen kabelbaan, die de twee dingen in balans houdt die me waarschijnlijk zullen vernietigen.

Het lichaam sluit zich af wanneer het te veel te dragen heeft; gaat rustig zijn eigen weg naar binnen, wachtend op een betere tijd, waardoor je gevoelloos en half levend achterblijft.

Boeken verzamelen is een obsessie, een beroep, een ziekte, een verslaving, een fascinatie, een absurditeit, een lot. Het is geen hobby. Degenen die het doen, moeten het doen.

Ik draai werelden waar we samen kunnen zijn. Ik droom van je. Voor mij zijn verbeelding en verlangen heel dicht bij elkaar.

Ik wil iemand die woest is en van me zal houden tot de dood en weet dat liefde zo sterk is als de dood, en voor altijd aan mijn kant zal staan. Ik wil iemand die door mij vernietigd zal worden.

In de bibliotheek voelde ik me beter, woorden die je kon vertrouwen en bekijken tot je ze begreep, ze konden niet halverwege een zin veranderen zoals mensen, dus het was makkelijker om een leugen te herkennen.

Er zijn vele vormen van liefde en genegenheid, sommige mensen kunnen hun hele leven samen doorbrengen zonder elkaars namen te kennen. Benoemen is een moeilijk en tijdrovend proces; het gaat om essenties, en het betekent macht. Maar op de wilde nachten wie kan je thuis bellen? Alleen degene die je naam kent.

In de hitte van haar handen dacht ik, dit is het kampvuur dat de zon bespot. Deze plek zal me verwarmen, voeden en voor me zorgen. Ik zal deze puls vasthouden tegenover andere ritmes. De wereld zal komen en gaan in het getij van een dag maar hier is haar hand met mijn toekomst in zijn handpalm.

Doe het vanuit je hart of helemaal niet.

Het lichaam kan compromissen verdragen en de geest kan erdoor verleid worden. Alleen het hart protesteert. Hart. Op koolstof gebaseerde Primitieven in een siliciumwereld.

leef in de ruimte tussen chaos en vorm. Ik loop de lijn die voortdurend dreigt zijn spanning onder mij te verliezen, en laat me in de donkere put vallen waar geen betekenis is. Op andere momenten is de lijn zo bedraad dat het de zolen van mijn voeten verlicht, geleidelijk mijn hele lichaam, totdat ik mijn eigen baken ben, en ik dan de schoonheid van nieuw gecreëerde werelden zie, een vorm die niet willekeurig is. Een nieuw begin.

Geliefden zijn niet op hun best als het er toe doet. Monden drogen op, handpalmen zweten, conversatievlaggen en de hele tijd dreigt het hart voor eens en altijd uit het lichaam te vliegen. Van geliefden is bekend dat ze hartaanvallen hebben. Geliefden drinken te veel van nervositeit en kunnen niet presteren. Ze eten te weinig en vallen flauw tijdens hun vurig gewenste consummatie. Ze aaien de favoriete kat niet en hun gezichtsverf komt los. Dit is niet alles. Wat je ook voor waarde hebt, je jurk, je diner, je poëzie, zal verkeerd gaan.

Misschien is alle romantiek zo; geen contract tussen gelijke partijen maar een explosie van dromen en verlangens die geen uitlaatklep kunnen vinden in het dagelijks leven. Alleen een drama zal het doen en zolang het vuurwerk duurt is de lucht een andere kleur.

Op een dag, over tientallen miljoenen jaren, zal iemand me vinden verroest in de modder van een wereld die ze nog nooit hebben gezien, en als ze me tussen hun vingers afbrokkelen, zullen ze jou vinden.

Als je jezelf voortdurend als fictie schrijft en leest, kun je veranderen wat je verplettert.

Na elke "overwinning" heb je meer vijanden.

Het voortdurende verhaal van het bestaan is een leugen. Er is geen continu verhaal, er zijn verlichte momenten, en de rest is donker.

Ik heb mijn leven geleefd als een seriemoordenaar; eindig met het ene deel, Wurg het en ga door naar het volgende. Leven in nette kleine dozen is leven in nette kleine kisten, de dode lichamen uit het verleden naast elkaar gelegd. Ik ontdek nu, in de late namiddag van de dag, dat de doden nog steeds spreken.

Maar niet alle donkere plekken hebben licht nodig, dat moet ik onthouden.

Zolang ik je niet kan hebben, verlang ik naar je. Ik ben het soort persoon die een trein of een vliegtuig zou missen om je te ontmoeten voor koffie. Ik neem een taxi door de stad om je tien minuten te zien. Ik zou de hele nacht buiten wachten als ik dacht dat je morgen de deur zou openen. Als je me belt en zegt 'Wil je', is mijn antwoord 'ja', voordat je vonnis is uitgesproken. Ik draai werelden waar we samen kunnen zijn. Ik droom van je. Voor mij zijn verbeelding en verlangen heel dicht bij elkaar.

Ik ben een schrijver die toevallig van vrouwen houdt. Ik ben geen Lesbienne die schrijft.

Je zei: 'Ik hou van je. Waarom is het meest onoriginele wat we tegen elkaar kunnen zeggen nog steeds het ding dat we graag willen horen? 'Ik hou van je' is altijd een citaat. U hebt het niet eerst gezegd en ik ook niet, maar wanneer u het zegt en wanneer ik het zeg, spreken we als wilden die drie woorden hebben gevonden en ze aanbidden. Ik aanbad hen, maar nu ben ik alleen op een rots die uit mijn eigen lichaam is gehouwen.

Ik hou van de manier waarop de ochtend stormachtig kan zijn en de middag helder en sprankelend als een juweel in het water. Steek je hand in het water om naar een zee-egel of een zeeschelp te reiken, en het gewenste ding ligt nooit helemaal waar je het had opgesteld om te zijn. Hetzelfde geldt voor liefde. In perspectief of contemplatie, liefde is waar het lijkt te zijn. Reik naar binnen om het uit te tillen en je hand mist

Taal verraadt ons altijd, vertelt de waarheid wanneer we willen liegen en lost op in vormloosheid wanneer we het liefst precies willen zijn.