Ursula K. Le Guin beroemde citaten

Muziek is een andere manier van denken, of misschien is denken een ander soort muziek.

De creatieve volwassene is het kind dat het overleefd heeft.

Een persoon die gelooft, zoals zij deed, dat dingen passen: dat er een geheel is waarvan men een deel is, en dat in het zijn van een deel men heel is: zo ' n persoon heeft geen enkele wens, op geen enkel moment, om God te spelen. Alleen degenen die ontkennen dat zij het zijn, verlangen ernaar om het te spelen.

Liefde zit daar niet gewoon, als een steen; het moet gemaakt worden, zoals brood, steeds opnieuw gemaakt, nieuw gemaakt.

Ik denk dat er moeilijke tijden komen waarin we de stemmen van schrijvers willen die alternatieven kunnen zien voor hoe we nu leven en onze angstige samenleving en haar obsessieve technologieën kunnen doorzien naar andere manieren van zijn, en zelfs enkele echte gronden voor hoop kunnen voorstellen. We hebben schrijvers nodig die zich vrijheid kunnen herinneren. Dichters, visionairs - de realisten van een grotere werkelijkheid.

Weerstand en verandering beginnen vaak in de kunst, en heel vaak in onze kunst - de kunst van het woord.

Niemand die zegt: 'Ik zei het je toch' is ooit een held geweest of zal dat ooit zijn.

Bezit is verschuldigd, hebben is hamsteren.

We lezen boeken om erachter te komen wie we zijn. Wat andere mensen, echt of denkbeeldig, doen en denken en voelen... is een essentiële gids voor ons begrip van wat we zelf zijn en kunnen worden.

De enige vragen die echt belangrijk zijn, zijn de vragen die je jezelf stelt.

Welk gezond mens kan in deze wereld leven en niet gek zijn?

Het enige dat het leven mogelijk maakt is permanente, ondraaglijke onzekerheid; niet weten wat er daarna komt.

Als je een kaars aansteekt, werp je ook een schaduw.

Er zijn grote samenlevingen geweest die het wiel niet gebruikten, maar er zijn geen samenlevingen geweest die geen verhalen vertelden.

Het is goed om een einde te hebben om naar toe te reizen; maar het is de reis die er uiteindelijk toe doet.

Als je wilt dat je schrijven serieus wordt genomen, trouw dan niet en krijg geen kinderen, en ga vooral niet dood. Maar als je moet sterven, pleeg dan zelfmoord. Dat keuren ze goed.

We leven in het kapitalisme, zijn macht lijkt onontkoombaar - maar dat deed het goddelijke recht van koningen ook. Elke menselijke kracht kan door mensen worden weerstaan en veranderd. Weerstand en verandering beginnen vaak in de kunst. Heel vaak in onze kunst, de kunst van woorden.

Het boek zelf is een merkwaardig artefact, niet opzichtig in zijn technologie, maar complex en uiterst efficiënt: een echt nette kleine apparaat, compact, vaak zeer aangenaam om naar te kijken en te hanteren, dat tientallen jaren, zelfs eeuwen kan duren. Het hoeft niet te worden aangesloten, geactiveerd of uitgevoerd door een machine; alles wat het nodig heeft is licht, een menselijk oog en een menselijke geest. Het is niet uniek en het is niet kortstondig. Het duurt. Het is betrouwbaar.

Fantasie is niet antirationeel, maar pararationeel; niet realistisch maar surrealistisch, een verhoging van de werkelijkheid. In de terminologie van Freud gebruikt het primair en niet secundair procesdenken. Het maakt gebruik van archetypen die, zoals Jung ons waarschuwde, gevaarlijke dingen zijn. Fantasie staat dichter bij poëzie, mystiek en krankzinnigheid dan naturalistische fictie. Het is een wildernis, en degenen die daarheen gaan, moeten zich niet al te veilig voelen.

Verandering is vrijheid, verandering is leven. Het is altijd makkelijker om niet voor jezelf te denken. Zoek een mooie veilige hiërarchie en vestigen in. Breng geen veranderingen aan, riskeer geen afkeuring, maak je syndics niet van streek. Het is altijd makkelijker om jezelf te laten regeren. Er is een moment, rond de leeftijd van twintig, dat je moet kiezen of je de rest van je leven zoals iedereen wilt zijn, of dat je een deugd maakt van je eigenaardigheden. Degenen die muren bouwen zijn hun eigen gevangenen. Ik ga mijn juiste functie vervullen in het sociale organisme. Ik ga naar ongebouwde muren.

Als je een hele zaak ziet-het lijkt erop dat het altijd mooi is. Planeten, levens... Maar van dichtbij is een wereld vol vuil en rotsen. En van dag tot dag, het leven is een harde baan, je wordt moe, je verliest het patroon.

We zijn allemaal alleen, om zeker te zijn. Wat kun je anders doen dan je hand uitsteken in het donker?

We hebben de wereld gebroken om het geheel te maken...

Als we er klaar mee zijn, vinden we misschien-als het een goede roman is-dat we een beetje anders zijn dan wat we waren voordat we het lazen, dat we een beetje zijn veranderd, alsof we een nieuw gezicht hebben ontmoet, een straat hebben overgestoken die we nog nooit eerder hebben overgestoken.

In veel college Engels cursussen de woorden "Myth" en "symbol " worden gegeven een enorme lading van betekenis. Je bent gewoon niet goed tenzij je een symbool kunt zien verbergen, zoals een bange gerbil, onder elke pagina. En in veel creatief schrijven cursus de kleine beesten vermenigvuldigen, de plaats zwermt met hen. Wat betekent dit? Wat symboliseert dat? Wat is de onderliggende mythe? Kinderen komen uit dergelijke cursussen met een brein vol gerbils. En ze gaan zitten en schrijven veel lege pompositeit, onder de indruk dat dat is hoe Melville het deed.

Kan echte functie voortkomen uit fundamentele disfunctie?

Er is een moment, rond de leeftijd van twintig, dat je moet kiezen of je de rest van je leven zoals iedereen wilt zijn, of dat je een deugd maakt van je eigenaardigheden.

Niets is van jou. Het is om te gebruiken. Het is om te delen. Als je het niet wilt delen, kun je het niet gebruiken.

Als je lijden ontwijkt, ontwijk je ook de kans op vreugde. Plezier kan je krijgen, of plezier, maar je zal niet worden vervuld. Je zult niet weten wat het is om thuis te komen.

De slechtste muren zijn nooit degene die je in de weg vindt. De slechtste muren zijn degene die je daar zet .

We denken graag dat we in het daglicht leven, maar de halve wereld is altijd donker, en fantasie spreekt, net als poëzie, de taal van de nacht.

Een kind dat vrij is van de schuld van eigendom en de last van economische concurrentie, zal opgroeien met de wil om te doen wat nodig is en het vermogen om het te doen met vreugde. Het is nutteloos werk dat het hart verduistert. De vreugde van de zogende moeder, van de geleerde, van de succesvolle jager, van de goede kok, van de bekwame maker, van iedereen die het benodigde werk doet en het goed doet, - deze duurzame vreugde is misschien de diepste bron van menselijke genegenheid en van socialiteit als geheel.

Om te zien dat je leven een verhaal is terwijl je midden in het leven bent, kan het een hulp zijn om het goed te leven.

Ik heb nooit iemand gekend . . . die het leven eenvoudig vond. Ik denk dat een leven of een tijd er eenvoudig uitziet als je de details weglaat.

Het verhaal zit niet in de plot, maar in het verhaal.

Ik heb het over geestelijk lijden! Van mensen die hun talent zien, hun werk, hun levens verspild. Van goede geesten die zich onderwerpen aan domme. Van kracht en moed gewurgd door afgunst, hebzucht naar macht, angst voor verandering. Verandering is vrijheid, verandering is leven

Je kunt de revolutie niet kopen. Je kunt de revolutie niet maken. Je kunt alleen de revolutie zijn. Het is in je geest, of het is nergens.

Ik denk dat het mysterie van kunst hierin ligt, dat de relatie van kunstenaars in wezen met hun werk is-niet met macht, niet met winst, niet met zichzelf, zelfs niet met hun publiek.

Het is heel moeilijk voor het kwaad om greep te krijgen op de onverzoenlijke ziel.

Toen ik jong was, moest ik kiezen tussen het leven van zijn en het leven van doen. En ik sprong op de laatste als een forel naar een vlieg. Maar elke daad die je doet, elke daad, bindt je aan zichzelf en aan de gevolgen ervan, en zorgt ervoor dat je steeds opnieuw handelt. Dan kom je heel zelden een ruimte tegen, een tijd als deze, tussen daad en daad, wanneer je kunt stoppen en gewoon kunt zijn. Of vraag je af wie je bent.

Als je een boek woord voor woord en bladzijde voor bladzijde leest, neem je deel aan de creatie ervan, net zoals een cellist die een Bachsuite speelt, noot voor noot, deelneemt aan de creatie, het ontstaan, het bestaan, van de muziek. En terwijl je leest en herleest, neemt het boek natuurlijk deel aan de schepping van jou, je gedachten en gevoelens, de grootte en het temperament van je ziel.

Science fiction is niet prescriptief, het is beschrijvend.

Onze wortels liggen in het donker; de aarde is ons land. Waarom keken we op voor zegen-in plaats van om ons heen en naar beneden? Wat een hoop hebben we daar. Niet in de hemel vol spionageogen en wapens, maar in de aarde waarop wij hebben neergezien. Niet van boven, maar van beneden. Niet in het licht dat verblindt, maar in het donker dat voedt, waar mensen menselijke zielen laten groeien.

Wat is een anarchist? Iemand die, door te kiezen, de verantwoordelijkheid van de keuze aanvaardt.

Wanneer actie onrendabel wordt, verzamel informatie; wanneer informatie onrendabel wordt, slaap.

Jezelf zijn is een zeldzaam iets, en een groot iets.

Grote kunstenaars maken de wegen; goede leraren en goede metgezellen kunnen hen aanwijzen. Maar er zijn geen gratis ritten, schatje.

Iets tegenwerken is het handhaven ervan.

De kunstenaar behandelt wat niet in woorden gezegd kan worden. De kunstenaar wiens medium fictie is, doet dit in woorden. De schrijver zegt in woorden wat niet in woorden gezegd kan worden.

Ik betwijfel of de verbeelding onderdrukt kan worden. Als je het echt bij een kind zou uitroeien, zou hij opgroeien tot een aubergine.