Samuel R. Delany beroemde citaten

De enige belangrijke elementen in een samenleving zijn het artistieke en het criminele, omdat alleen zij, door de waarden van de samenleving in twijfel te trekken, haar kunnen dwingen te veranderen.

Er is geen uitgesproken resonantie. Het gemeenschappelijke probleem, veronderstel ik, is om meer te zeggen te hebben dan woordenschat en syntaxis kunnen dragen. Daarom jaag ik in deze uitgedroogde straten. De rook verbergt de verscheidenheid van de lucht, bevlekt het bewustzijn, bedekt de holocaust met iets veilig en onbeduidend. Het beschermt tegen grotere vlammen. Het duidt op vuur, maar verhult de bron. Dit is geen nuttige stad. Er komt hier weinig in de buurt van een eidolon van het mooie.

Het is een heel nieuw, om nog maar te zwijgen van het vulgaire idee dat de ervaring van de toeschouwer identiek moet zijn aan, of zelfs iets te maken moet hebben met, de kunstenaar.

Science fiction is niet alleen maar denken aan de wereld daarbuiten. Het is ook nadenken over hoe die wereld zou kunnen zijn-een bijzonder belangrijke oefening voor degenen die onderdrukt worden, want als ze de wereld waarin we leven gaan veranderen, moeten ze-en wij allemaal-in staat zijn om na te denken over een wereld die anders werkt.

In mythen veranderen dingen altijd in hun tegenpolen als de ene versie de volgende vervangt.

Het probleem is niet om te leren van de mensheid te houden, maar om te leren van die leden ervan te houden die toevallig bij de hand zijn.

Babes, ik verveel me hier zo dat ik niet denk, sinds ik hier ben, dat ik ooit meer dan drie minuten verwijderd ben geweest van een echt verbazingwekkende daad van geweld.

De waarheid is altijd multiplex.

Het is een magisch boek. Woorden betekenen dingen. Als je ze bij elkaar brengt, spreken ze. Ja, soms worden ze plat en niets wat ze zeggen is echt, en dat is een soort magie. Maar soms zal een visioen van hen scheuren en schreeuwen en klappen vleugels helder als het zweet vlek op het papier onder je duim. En dat is een andere soort.

Maar ik realiseerde me iets. Over kunst. En psychiatrie. Het zijn allebei systemen die zichzelf in stand houden. Zoals religie. Alle drie beloven ze je een gevoel van innerlijke waarde en betekenis, en besteden ze veel tijd aan het vertellen over het lijden dat je moet doorstaan om het te bereiken.

De Apocalyps is gekomen en gegaan. We rooien in de as.

Goed schrijven is duidelijk. Talentvol schrijven is energiek. Goed schrijven voorkomt fouten. Getalenteerd schrijven laat dingen gebeuren in de geest van de lezer-levendig, krachtig...

Als prozaïschrijver werk ik met taal; en degenen die met taal werken, wenden zich tot poëzie voor vernieuwing.

Het verleden is wat nu maakt zoals nu morgen maakt.

Veel van de vroege grootheden van sf-Hugo Gernsback (uitgever van Amazing Stories) in het bijzonder— zagen zichzelf als opvoeders. De didactische stuwkracht van science fiction kreeg het genre aanvankelijk gekoppeld als kindertarief. Het werd op zijn best gezien als een verlengstuk van de school en op zijn slechtst als de vervulling van tienerwensen.

Sinds ik achttien jaar van mijn leven als kind heb doorgebracht, en negen jaar van dat leven als een behoorlijk seksueel actief homo-kind, is mijn klacht tegen de huidige houding dat ze krachtig werken om de stemmen van kinderen eerst tot zwijgen te brengen en secundair te negeren wat volwassenen te zeggen hebben die deze situaties hebben meegemaakt. One size fits all is nooit de manier om een situatie met een menselijke dimensie aan te pakken. Veel, veel kinderen-en ik was er een van-zijn wanhopig op zoek naar een soort seksuele relatie met een oudere en zelfs volwassen figuur.

Ik ben in angst voor de oneindigheid voor mij, omdat ik door de ene achter ben gekomen en geen kennis heb die ik kan aannemen.

Acties zijn interessant om naar te kijken. Ik leer over de acteurs. Hun bewegingen zijn emblemen van de spanningen in dit interne landschap, die hun acties oplossen. About-to-act is een interessante staat om te ervaren, omdat ik me bewust ben van alleen die spanningen. Acteren zelf voelt vrij saai; het lost niet alleen op, het vernietigt die spanningen uit mijn bewustzijn. Acteren is alleen interessant omdat het leidt tot nieuwe spanningen die, irrelevant, ervoor zorgen dat ik weer acteer.

In de Kunsten wachten mensen altijd op iemand of een beweging om "haar/zijn/zijn belofte te vervullen. Dan, een half dozijn of een dozijn jaar later, beginnen anderen te beseffen dat er echt iets buitengewoons gebeurde.

Het is beangstigend voor een kunstenaar om een andere te zien, een andere die zich afkeert van kunst.

De kunstenaar heeft enige interne ervaring die een gedicht, een schilderij, een muziekstuk produceert. Toeschouwers onderwerpen zich aan het werk, wat een innerlijke ervaring voor hen genereert. Maar historisch gezien is het een heel nieuw, om nog maar te zwijgen van het vulgaire idee dat de ervaring van de toeschouwer identiek moet zijn aan, of zelfs iets te maken moet hebben met, die van de kunstenaar.

Ambitie als een vloeibare robijnvlekken.

Er is een gevoel van fatsoen dat als een barometer is voor de gezondheid van een man of een land.

Net als hedendaagse poëzie is filosofie een van die dingen , vooral in de beginfase, die de meeste mensen liever doen dan studeren, daarom is het meeste van wat gedaan wordt zo verarmd.

Het embleem van een filosofie is niet dat het een reeks specifieke gedachten bevat , maar dat het een manier van denken genereert.

Topologisch gezien zijn mannen en vrouwen identiek. Sommige dingen zijn gewoon groter en meer ontwikkeld in de ene dan de andere en anders gepositioneerd.

Iedereen in een gezagspositie is hysterisch, en iedereen doet alsof hij slaapt.

Ga niet tegen de sterren kletsen als je het met je ogen dicht doet.

De rijken zijn altijd verliefd op de ouden.

Er zijn drie soorten acties: doelgericht, gewoon en onnodig. Om onmiddellijk en begrijpelijk te zijn , moeten de personages door alle drie worden gepresenteerd.

Ademhaling is een fascinerend iets om naar te kijken bij een vrouw.

Het is niet zo dat liefde soms fouten maakt, maar dat het in wezen een fout is. We worden verliefd wanneer onze verbeelding niet-bestaande volmaaktheden op een andere persoon projecteert. Op een dag verdwijnt de fantasie en daarmee sterft de liefde.

Eerlijkheid is het beste beleid; een beleid is immers een strategie voor het leven in de polis in de stad ...

Dictators hebben gedurende de hele geschiedenis van deze planeet soortgelijke technieken gebruikt. Door de mensen van hun land niet te laten weten welke omstandigheden buiten hun grenzen bestonden, konden ze de mensen ertoe brengen te vechten om in die omstandigheden te blijven. Het was het oude gezegde: overtuig een slaaf dat hij vrij is , en hij zal vechten om zijn slavernij te behouden .

Wanneer Wat is congruent is met wat wordt verondersteld, is de reactie functioneel en de mentale processen competent. Wanneer Wat is en wat verondersteld wordt niets met elkaar te maken hebben, is de keuze van reacties willekeurig. Iets scheurt.

De reden voor privacy is niet dat mensen niet weten dat je naar het toilet gaat. Het is om bepaalde dingen toe te staan die je niet wilt dat andere mensen weten, als alles gezegd en gedaan is. Maar de dingen die ik niet wil dat andere mensen weten, zijn niet mijn seksleven.

Het grote publiek is een statistische fictie gemaakt door een paar uitzonderlijke mannen om de eenzaamheid van uitzonderlijk zijn een beetje gemakkelijker te verdragen.

Ik zie mezelf als een zeer luie schrijver, hoewel andere mensen het anders zien.

Vanaf 1968 was ik vrijwel de zwarte, homoseksuele SF-schrijver.

Wat je bent zal je maken tot wat je zult worden.

Het is gemakkelijker om te beweren dat iets waar niemand in gelooft echt bestaat dan om te beweren dat iets waar iedereen in gelooft onwerkelijk is.

Science fiction probeert niet de toekomst te voorspellen, maar biedt eerder een significante vervorming van het heden. We zitten rond en kijken naar wat we om ons heen zien en we zeggen hoe de wereld anders kan zijn

Suggestie is een literaire strategie.

Ik lees het Nambla Bulletin vrij regelmatig en ik denk dat het een van de meest intelligente discussies over seksualiteit is die ik ooit heb gevonden...Ik zou zoveel gelukkiger zijn geweest als een tiener als NAMBLA er was geweest toen ik 9, 10, 11, 12, 13.

Hij zegt: "Gij zijt het.'Retoriek behoudt de vrijheid om te zeggen: 'dat ben ik niet.

Wolken uit de hand decoct anticipatie. Wat voor nut kan een van ons hebben voor twee manen? Het wonder van de orde is op en ik ben achtergelaten in een niet-miraculeuze stad waar alles kan gebeuren.

Gedicht ... zijn momenten waarop ik de intensiteit had om te zien, en de energie om op te bouwen, een zorgvuldige analogie die het zien voltooide. ... Het enige wat ik nog heb, is de vermoeiende gewoonte om te proberen de speling in mijn leven met woorden op te vullen.

Soms wil je dingen zeggen, en mis je een idee om ze mee te maken, en mis je een woord om het idee mee te maken. In het begin was het woord. Zo probeerde iemand het ooit uit te leggen. Totdat iets een naam krijgt, bestaat het niet.

Weet je wat ik doe? Ik luister naar andere mensen, struikelend rond met hun halve gedachten en halve zinnen en hun onhandige gevoelens die ze niet kunnen uitdrukken, en het doet me pijn. Dus ik ga naar huis en poets het en polijst het en las het tot een ritmisch frame, laat de doffe kleuren glanzen, demp de schitterende kunstmatigheid tot pastels, zodat het geen pijn meer doet: dat is mijn gedicht. Ik weet wat ze willen zeggen en ik zeg het voor hen.

De genoegens van de liefde zijn echt heel prachtig-hoewel ik vermoed dat ze eerder een luxe zijn en een bepaald niveau van sociaaleconomische stabiliteit vereisen om iets anders te zijn dan een manier van lijden.