Frantz Fanon beroemde citaten

Soms hebben mensen een kernovertuiging die erg sterk is. Wanneer ze bewijs krijgen dat tegen dat geloof in werkt, kan het nieuwe bewijs niet worden aanvaard. Het zou een gevoel creëren dat extreem ongemakkelijk is, cognitieve dissonantie genoemd. En omdat het zo belangrijk is om de kernovertuiging te beschermen, zullen ze alles rationaliseren, negeren en zelfs ontkennen dat niet past bij de kernovertuiging.

Wanneer we in opstand komen het is niet voor een bepaalde cultuur. We komen in opstand omdat we om vele redenen niet meer kunnen ademen.

Elke generatie moet haar missie ontdekken, vervullen of verraden, in relatieve ondoorzichtigheid.

Kapitalistische uitbuiting en kartels en monopolies zijn de vijanden van onderontwikkelde landen. Aan de andere kant zal een regime dat volledig gericht is op het volk als geheel en gebaseerd is op het principe dat de mens het kostbaarste van alle bezittingen is, ons in staat stellen sneller en harmonieuzer vooruit te gaan en zo de karikatuur van de samenleving onmogelijk te maken waarin alle economische en politieke macht in handen wordt gehouden van enkelen die de natie als geheel met minachting en minachting beschouwen.

Ik ben Zwart; ik ben in totale fusie met de wereld, in sympathieke affiniteit met de aarde, verlies mijn identiteit in het hart van de kosmos-en de blanke man, hoe intelligent hij ook is, is niet in staat Louis Armstrong of liederen uit Congo te begrijpen. Ik ben zwart, niet vanwege een vloek, maar omdat mijn huid in staat is geweest om alle kosmische effluvia te vangen. Ik ben echt een druppel zon onder de aarde.

Een mens die een taal heeft, bezit bijgevolg de wereld die door die taal wordt uitgedrukt en geïmpliceerd.

In de wereld waar ik doorheen reis, creëer ik eindeloos mezelf.

Als mensen me leuk vinden, vinden ze me leuk " ondanks mijn kleur."Als ze een hekel aan me hebben, wijzen ze erop dat het niet vanwege mijn kleur is. Hoe dan ook, ik zit opgesloten in de helse cirkel.

De onderdrukten zullen altijd het ergste over zichzelf geloven.

Alles kan aan de mensen worden uitgelegd, op de voorwaarde dat je wilt dat ze het begrijpen.

Twee eeuwen geleden besloot een voormalige Europese kolonie Europa in te halen. Het lukte zo goed dat de Verenigde Staten Van Amerika een monster werden, waarin de Smet, de ziekte en de onmenselijkheid van Europa tot afschuwelijke dimensies zijn gegroeid

Negrofoben bestaan. Het is echter niet de haat tegen de neger die hen motiveert; ze missen de moed daarvoor, of ze zijn het kwijt. Haat is niet aangeboren; het moet voortdurend worden gecultiveerd, tot stand worden gebracht, in strijd met min of meer erkende schuldcomplexen. Haat vereist het bestaan en hij die haat, moet zijn haat tonen in passende acties en gedrag; in zekere zin moet hij haat worden. Daarom hebben Amerikanen discriminatie vervangen door lynchen. Ieder aan zijn eigen kant van de straat.

Ik hecht een fundamenteel belang aan het fenomeen taal. Spreken betekent in staat zijn een bepaalde syntaxis te gebruiken, de morfologie van deze of gene taal te begrijpen, maar het betekent vooral een cultuur aannemen, het gewicht van een beschaving dragen.

Ze beseffen eindelijk dat verandering geen hervorming betekent, dat verandering geen verbetering betekent.

De onvoorbereiding van de ontwikkelde klassen, het gebrek aan praktische banden tussen hen en de massa van het volk, hun luiheid en, laat het gezegd worden, hun lafheid op het beslissende moment van de strijd zullen tragische ongelukken veroorzaken.

Wat ik de middenklasse-maatschappij noem, is elke maatschappij die in vooraf bepaalde vormen verstard raakt en alle evolutie, alle winst, alle vooruitgang, alle ontdekkingen verbiedt. Ik noem de middenklasse een gesloten samenleving waarin het leven geen smaak heeft, waarin de lucht bezoedeld is, waarin ideeën en mensen corrupt zijn. En ik denk dat een man die een standpunt inneemt tegen deze dood in zekere zin een revolutionair is.

Imperialisme laat kiemen van rot achter die we klinisch moeten detecteren en verwijderen uit ons land, maar ook uit onze geest.

De massa ' s politiek opvoeden betekent niet, kan niet betekenen, een politieke toespraak houden. Wat het betekent is om meedogenloos en hartstochtelijk te proberen de massa ' s te leren dat alles van hen afhangt; dat als we stagneren het hun verantwoordelijkheid is, en dat als we vooruitgaan het ook aan hen te danken is, dat er niet zoiets bestaat als een demiurg, dat er geen beroemd man is die de verantwoordelijkheid voor alles zal nemen, maar dat de demiurg het volk zelf is en de magische handen uiteindelijk alleen de handen van het volk zijn.

Een taal spreken is een wereld aannemen, een cultuur.

De gekoloniseerde is verheven boven zijn jungle status in verhouding tot zijn goedkeuring van de culturele normen van het moederland.

En het is duidelijk dat in de koloniale landen alleen de boeren revolutionair zijn, want zij hebben niets te verliezen en alles te winnen. De uitgehongerde Boer, buiten het klassensysteem, is de eerste onder de uitgebuitenen die ontdekt dat alleen geweld loont. Voor hem is er geen compromis, geen akkoord mogelijk; kolonisatie en dekolonisatie is gewoon een kwestie van relatieve kracht.

De neger die door zijn minderwaardigheid tot slaaf is gemaakt, de blanke die door zijn superioriteit tot slaaf is gemaakt, gedraagt zich in overeenstemming met een neurotische oriëntatie.

Ik, de man van kleur, wil alleen dit: dat het gereedschap de man nooit bezit. Dat de slavernij van de mens door de mens voor altijd stopt. Dat wil zeggen, van de een door de ander. Dat het voor mij mogelijk is de mens te ontdekken en lief te hebben, waar hij ook is.

Geweld is de mens die zichzelf herschept.

Beheersing van de taal biedt opmerkelijke kracht.

De fundamentele confrontatie die kolonialisme versus antikolonialisme leek te zijn, inderdaad kapitalisme versus socialisme, verliest al zijn belang. Wat vandaag van belang is, de kwestie die de horizon blokkeert, is de noodzaak van een herverdeling van de rijkdom. De mensheid zal deze vraag moeten beantwoorden, hoe verwoestend de gevolgen ook mogen zijn.

Vandaag geloof ik in de mogelijkheid van liefde; daarom probeer ik haar onvolkomenheden, haar perversies te traceren.

...Er zijn te veel idioten in deze wereld. En dat gezegd hebbende, heb ik de last om het te bewijzen.

In de koloniale context beëindigt de kolonist zijn werk om de inboorling in te breken pas wanneer deze laatste luid en begrijpelijk de suprematie van de waarden van de blanke man erkent.

Er moeten bepaalde dingen worden gezegd om te voorkomen dat het probleem wordt vervalst.

Het gaat er niet om de wereld te kennen, maar om hem te veranderen.

Want geweld, zoals Achilles' Lans, kan de wonden genezen die het heeft toegebracht.

Als het bouwen van een brug het bewustzijn van degenen die eraan werken niet verrijkt, dan zou de brug niet gebouwd moeten worden.

Haat vereist bestaan, en hij die haat moet zijn haat tonen in passende acties en gedragingen; in zekere zin moet hij haat worden. Daarom hebben de Amerikanen discriminatie vervangen door lynchen.

De kolonist maakt geschiedenis en is zich bewust van het maken ervan. En omdat hij voortdurend verwijst naar de geschiedenis van zijn moederland, geeft hij duidelijk aan dat hij zelf de uitbreiding van dat moederland is. De geschiedenis die hij schrijft is dus niet de geschiedenis van het land dat hij plundert, maar de geschiedenis van zijn eigen natie met betrekking tot alles wat ze wegschuift, alles wat ze schendt en verhongert.

Ik voel mijn ziel zo uitgestrekt als de wereld, waarlijk een ziel zo diep als de diepste rivieren; mijn borst heeft de kracht om uit te breiden tot in het oneindige. Ik ben gemaakt om te geven en zij schrijven mij de nederigheid van de kreupele voor.

Want de geliefde moet mij niet toestaan mijn kinderlijke fantasieën in werkelijkheid om te zetten: integendeel, hij moet mij helpen ze te overstijgen.

Men vermijdt Creolismen. Sommige gezinnen verbieden het Creools volledig en moeders maken hun kinderen belachelijk omdat ze het spreken.

Een regering of een partij krijgt de mensen die ze verdient en vroeg of laat krijgt een volk de regering die ze verdient.

Antisemitisme raakt me op het hoofd: Ik ben woedend, ik ben Wit gebloed door een verschrikkelijke strijd, ik ben beroofd van de mogelijkheid om mens te zijn. Ik kan me niet distantiëren van de toekomst die voor mijn broer wordt voorgesteld.

Als we het continent als geheel beschouwen, kan deze religieuze spanning verantwoordelijk zijn voor de heropleving van het meest voorkomende raciale gevoel. Afrika is verdeeld in zwart en wit, en de namen die worden vervangen - Afrika ten zuiden van de Sahara, Afrika ten noorden van de Sahara - slagen er niet in dit latente racisme te verbergen. Hier wordt bevestigd dat wit Afrika een duizend jaar oude cultuurtraditie heeft; dat het mediterraan is, dat het een voortzetting is van Europa en dat het deelt in de Grieks-Latijnse beschaving. Zwart Afrika wordt gezien als een regio die inert, brutaal, onbeschaafd is - in één woord, Wild.

Hoe pijnlijk het ook voor mij is om deze conclusie te aanvaarden, ik ben verplicht om het te stellen: voor de zwarte man is er maar één lot. En het is wit.

Hij die terughoudend is om mij te erkennen, verzet zich tegen mij.

Voor een gekoloniseerd volk is de meest essentiële waarde, want de meest concrete, in de eerste plaats het land: het land dat hun brood en bovenal waardigheid zal brengen.

Als een bachelor in de wijsbegeerte van de Antillen Op grond van zijn kleur weigert om een diploma als leraar aan te vragen, zeg ik dat filosofie nooit iemand heeft gered. Wanneer iemand anders ernaar streeft en zich inspant om mij te bewijzen dat zwarte mannen even intelligent zijn als blanke mannen, zeg ik dat intelligentie nooit iemand heeft gered: en dat is waar, want als filosofie en intelligentie worden aangeroepen om de gelijkheid van mensen te verkondigen, zijn ze ook gebruikt om de uitroeiing van mensen te rechtvaardigen.

Spreken...betekent vooral een cultuur aannemen, het gewicht van een beschaving dragen.

Zombies, geloof me, zijn angstaanjagender dan kolonisten.

Elk ras zal meningsverschillen onder elkaar hebben, maar we moeten onze verschillen opzij zetten en samenwerken voor de vooruitgang van dat ras. Sandra Forsythe

Wij geloven dat een individu moet proberen het universalisme aan te nemen dat inherent is aan de menselijke conditie.

Ik wil dat de wereld met mij de open deur van elk bewustzijn herkent