Peter Brook beroemde citaten

Het duurt lang voordat een regisseur stopt met denken in termen van het resultaat dat hij wenst en zich in plaats daarvan concentreert op het ontdekken van de bron van energie in de acteur waaruit echte impulsen ontstaan.

Ik kan elke lege ruimte nemen en het een kaal podium noemen. Een man loopt door deze lege ruimte, terwijl iemand anders hem in de gaten houdt, en dit is alles wat nodig is voor een theateract.

Shakespeare behoort niet tot het verleden. Als zijn materiaal geldig is, is het nu geldig. Het is net steenkool. De enige betekenis van een stuk steenkool begint en eindigt met de verbranding ervan, waardoor we licht en warmte krijgen. Voor mij is dat Shakespeare.

De nabijheid van de werkelijkheid en de afstand van de mythe, want als er geen afstand is, ben je niet verbaasd, en als er geen nabijheid is, ben je niet ontroerd.

Het werk van een regisseur kan worden samengevat in twee zeer eenvoudige woorden. Waarom en hoe.

Een podiumruimte heeft twee regels: (1) alles kan gebeuren en (2) Er moet iets gebeuren.

Een woord begint niet als een woord-het is een eindproduct dat begint als een impuls, gestimuleerd door houding en gedrag dat de behoefte aan expressie dicteert.

Drama is blootstelling; het is confrontatie; het is tegenstrijdigheid en het leidt tot analyse, constructie, herkenning en uiteindelijk tot een ontwaken van begrip.

Niets in het theater heeft enige betekenis voor of na. De betekenis is nu.

Veel publiek over de hele wereld zullen positief antwoorden vanuit hun eigen ervaring dat ze het gezicht van het onzichtbare hebben gezien door een ervaring op het podium die hun ervaring in het leven overstijgt. Ze zullen volhouden dat Oedipus of Berenice of Hamlet of de drie zussen met schoonheid en liefde de geest aanwakkeren en hen eraan herinneren dat dagelijkse saaiheid niet noodzakelijkerwijs alles is.

Er zijn profeten, er zijn gidsen, en er zijn argumentatieve mensen met theorieën, en men moet voorzichtig zijn om onderscheid te maken tussen hen.

De tijd, die zo vaak een vijand in het leven is, kan ook onze bondgenoot worden als we zien hoe een bleek moment kan leiden tot een gloeiend moment, en dan een moment van perfecte transparantie kan worden, voordat het weer daalt tot een moment van alledaagse eenvoud.

Wat is de aarde, wat wrijf je in de regie?

Ik kan elke lege ruimte nemen en het een kaal podium noemen,

Ik heb altijd een beetje gewerkt als een kok in een groot restaurant, waar je veel en veel dingen hebt uitgelegd en je gaat in de ene ketel kijken en je kijkt in de andere en je ziet wat er aan de kook komt.

We zijn ons ervan bewust dat de dirigent niet echt de muziek maakt, maar hem maakt-als hij ontspannen, open en afgestemd is, dan zal het onzichtbare bezit van hem nemen; door hem zal het ons bereiken.

Theaters, acteurs, critici en publiek zijn verweven in een machine die kraakt maar nooit stopt. Er is altijd een nieuw seizoen in de hand en we zijn te druk met het stellen van de enige vitale vraag die de hele structuur meet. Waarom eigenlijk Theater? Waarvoor? Is het een anachronisme, een ouderwetse eigenaardigheid? Overleven als een oud monument of een schilderachtig gebruik? Waarom applaudisseren en wat? Heeft het podium een echte plaats in ons leven? Welke functie kan het hebben? Wat kan het dienen? Wat zou het kunnen onderzoeken? Wat zijn de bijzondere eigenschappen?

Een icoon schilder begint niet met Jezus Christus, maar met het vinden van de aarde en wrijven. Wat is de aarde, wat wrijf je in de regie?

Ik ben bereid mijn mening af te wijzen, zelfs van gisteren, zelfs van tien minuten geleden, omdat alle meningen relatief zijn. Men leeft in een veld van invloeden, men wordt beïnvloed door iedereen die men ontmoet, alles is een uitwisseling van invloeden, alle meningen zijn afgeleid. Zodra je een nieuw kaartspel deelt, heb je een nieuw kaartspel.

'Realiteit' is een woord met vele betekenissen.

Het werk van repetitie is het zoeken naar betekenis en het dan betekenisvol maken.

Het voorbereiden van een personage is het tegenovergestelde van bouwen-het is een slopen, steen voor steen Alles verwijderen in de spieren, ideeën en remmingen van de acteur die tussen hem en de rol staan, totdat op een dag, met een grote luchtstroom, het personage zijn elke porie binnendringt.

Het doel van theater is... het maken van een event waarin een groep fragmenten samengebracht worden... in een gemeenschap die, door de natuurwetten die elke gemeenschap vormen, geleidelijk uiteenvalt... Op bepaalde momenten komt deze gefragmenteerde wereld samen en voor een bepaalde tijd kan ze het wonder van het organische leven herontdekken ... Het wonder van één zijn.

De traditie zelf is in tijden van dogmatisme en dogmatische revolutie een revolutionaire kracht die moet worden beschermd.

In het theater is elke vorm die eenmaal geboren is sterfelijk; elke vorm moet opnieuw worden opgevat en haar nieuwe opvatting zal de sporen dragen van alle invloeden die haar omringen.