William Golding beroemde citaten

Op het moment van zien zien de ogen niets.

Geen enkel menselijk streven kan ooit volledig goed zijn... het moet altijd kosten hebben.

Ralph huilde om het einde van de onschuld, de duisternis van het hart van de mens, en de val door de lucht van de ware, wijze vriend genaamd Piggy.

Ik denk dat vrouwen dom zijn om te doen alsof ze gelijk zijn aan mannen, ze zijn veel superieur en zijn dat altijd geweest.

De beste ideeën zijn de eenvoudigste.

Mijn gister loopt met me mee. Ze houden stap, het zijn grijze gezichten die over mijn schouder turen.

Misschien is er een beest ... misschien zijn wij het alleen.

Hij merkte dat hij de vermoeidheid van dit leven begreep,waar elk pad een improvisatie was en een aanzienlijk deel van iemands wakkere leven werd besteed aan het kijken naar iemands voeten.

Slaap is wanneer al het ongesorteerde spul eruit vliegt als uit een vuilnisbak die in een harde wind overstuur is.

Niets is zo ondoordringbaar als lachen in een taal die je niet begrijpt.

Kunst is deels communicatie, maar slechts deels. De rest is ontdekking.

De schrijver weet waarschijnlijk wat hij bedoelde toen hij een boek schreef, maar hij moet onmiddellijk vergeten wat hij bedoelde toen hij het schreef.

Tegen middernacht hield de regen op en dreven de wolken weg, zodat de hemel opnieuw werd verstrooid met de ongelooflijke lampen van sterren.

Voor de Tweede Wereldoorlog geloofde ik in de vervolmaking van de sociale mens; dat een juiste structuur van de samenleving goede wil zou voortbrengen; en dat je daarom alle sociale kwalen kon verwijderen door een reorganisatie van de samenleving... maar na de oorlog deed ik dat niet omdat ik dat niet kon. Ik had ontdekt wat de ene man de andere kon aandoen... Ik moet zeggen dat iedereen die door die jaren heen is gegaan zonder te begrijpen dat de mens kwaad voortbrengt zoals een bij honing produceert, blind of verkeerd in het hoofd moet zijn geweest.

We deden alles wat volwassenen zouden doen. Wat ging er mis?

Taal past boven ervaring als een straight-jacket.

Wat is beter-wetten hebben en instemmen, of jagen en doden?

Angst kan je niet meer pijn doen dan een droom.

Als gezichten anders waren als ze van boven of onder verlicht werden-wat was dan een gezicht? Wat was er?

Wie de zee van de Nijl berijdt, moet zeilen van geduld hebben.

Het beest was ongevaarlijk en verschrikkelijk; en het nieuws moet de anderen zo snel mogelijk bereiken.

de schelp explodeerde in duizend witte fragmenten en hield op te bestaan.

De schedel beschouwde Ralph als iemand die alle antwoorden weet, maar het niet wil vertellen.

We zijn geen wilden. We zijn Engels.

De wereld, die begrijpelijke en wettige wereld, gleed weg.

Misschien, zei hij aarzelend, misschien is er een beest. De vergadering schreeuwde wreed en Ralph stond verbaasd op. Jij, Simon? Geloof je hierin? Geen idee, zegt Simon. Zijn hartslag verstikte hem. [... Ralph schreeuwde. Hoor hem! Hij heeft de schelp. Wat ik bedoel is . . . misschien zijn wij het maar. Gek! Dat was van Piggy, geschokt uit fatsoen.

Ze liepen langs, twee continenten van ervaring en het gevoel niet in staat om te communiceren.

Hoe zou ik zelf leven in deze voorgestelde samenleving? Hoe lang zou het duren voordat ik gek werd?

Romanschrijvers schrijven niet zoals vogels zingen, door de druk van de natuur. Het is onderdeel van het werk dat er veel routine en wat dagelijkse dingen op het niveau van timmerwerk moeten zijn.

We moeten regels hebben en ze gehoorzamen. We zijn tenslotte geen wilden. Wij zijn Engels en de Engelsen zijn overal het beste in.

En ik draag al specs sinds ik drie was.

De kaarsknoppen openden hun brede witte bloemen....Hun geur vloeide uit in de lucht en nam bezit van het eiland.

Er waren geen woorden en geen bewegingen dan het scheuren van tanden en klauwen.

Een ster verscheen...en werd tijdelijk overschaduwd door een beweging.

Er is, zeggen ze, geen dwaas zoals een oude dwaas.

Het kan-ik hoop het-verlossing zijn om te raden en misschien waar te nemen dat het universum, de hel die we zien in al zijn schoonheid, uitgestrektheid, Majesteit, slechts een deel is van een geheel dat volkomen onvoorstelbaar is.

Het is tenminste wetenschappelijk respectabel om te stellen dat in het centrum van een zwart gat de natuurwetten niet langer van toepassing zijn. Aangezien de meeste wetenschappers slechts een beetje religieus zijn en de meeste religieus zelden volledig onwetenschappelijk zijn, vinden we de mensheid in een komische positie. Zijn wetenschappelijke intellect gelooft in de mogelijkheid van wonderen in een zwart gat terwijl zijn religieuze intellect gelooft in hen buiten het.

Hoe kun je verwachten gered te worden als je niet de eerste dingen op de eerste plaats zet en goed handelt?

Het leven moet zijn feest van ervaring serveren in een reeks cursussen.

Utopieën worden voor onze inspectie gepresenteerd als een kritiek op de menselijke staat. Als ze moeten worden behandeld als iets anders dan triviale oefeningen van de verbeelding. Ik stel voor dat er een eenvoudige test is die we kunnen toepassen. We moeten de hele parafernalia van sociale beschrijving, demonstratie, uitleg, goedkeuring, veroordeling vergeten. We moeten tegen onszelf zeggen: hoe zou ik zelf in deze voorgestelde samenleving leven? Hoe lang zou het duren voordat ik gek werd?

Wat een mens doet, verontreinigt hem, niet wat anderen doen.

De kindertijd is een ziekte-een ziekte waar je uit groeit.

Onder de deugden en ondeugden die het Britse karakter vormen, hebben we tenminste één ondeugd die Amerikanen met sympathie moeten bekijken. Want zij lijken de enige mensen te zijn die het met ons delen. Ik bedoel onze verering van het antieke. Ik heb het niet over schoonheid of zelfs historische associatie. Ik heb het over leeftijd, over een aantal jaren.

Kan een vuur een galopperend paard niet ontlopen?

Wat is beter, recht en redding, of jagen en dingen opbreken?

Ik begon te zien waartoe mensen in staat waren. Iedereen die door die jaren heen is gegaan zonder te begrijpen dat de mens kwaad voortbrengt zoals een bij honing voortbrengt, moet blind of verkeerd in het hoofd zijn geweest.

Ik ben geen theoloog of filosoof. Ik ben een verhalenverteller.

De Marine is een zeer gentlemanlijke zaak. Je schiet op de horizon om een schip te laten zinken en dan trek je mensen uit het water en zegt: 'vreselijk sorry, oude kerel.'

Ik zal je vertellen wat de mens is. Hij is een freak, een uitgestoten foetus beroofd van zijn natuurlijke ontwikkeling, in de wereld gegooid met een naakte bedekking van perkament, met te weinig ruimte voor zijn tanden en een zachte uitpuilende schedel als een bubbel. Maar de natuur roert daar een pudding...

De man die het verhaal vertelt als hij een verhaal heeft dat de moeite waard is om te vertellen, zal precies weten waar hij over gaat en deze zaak van de kunstenaar als een soort geïnspireerd schepsel met sterrenogen, die mee danst, met zijn voeten twee of drie voet boven het aardoppervlak, niet echt wetend wat voor soort afdrukken hij achterlaat, is niets als de waarheid.