Asger Jorn beroemde citaten

Het grote kunstwerk is de totale banaliteit, en de fout met de meeste banaliteiten is dat ze niet banaal genoeg zijn. Banaliteit is hier niet oneindig in diepte en consequentie, maar berust op een fundament van spiritualiteit en esthetiek.

We zijn niet gedesillusioneerd omdat we geen illusies hebben... Wat we hebben en wat onze kracht is, is onze vreugde in het leven... in al zijn amorele aspecten. Dat is ook de basis van onze hedendaagse kunst.

Het materiaal in naam van de mens tot de mens laten spreken, dat is het doel en de werkelijkheid van de kunst.

Er kan geen sprake zijn van het selecteren in welke richting dan ook, maar van het doordringen van de hele kosmische wet van ritmes, krachten en materie die de werkelijke wereld zijn, van het lelijkste tot het mooiste, alles wat karakter en expressie heeft, van het grofste en meest brutale tot het zachtste en meest delicate; alles wat tot ons spreekt in zijn hoedanigheid van leven.

Om ergens te komen, moet men zijn fouten kiezen. Ik koos voor experimentele acts.

De artistieke formules verslijten snel en toch dagelijks moet de kunstenaar - bij het ontwikkelen van zijn eigen basis - zijn eigen tijd en de problemen van andere hedendaagse kunstenaars betreden. Paden kruisen elkaar en de bodem van de tijd begint te worden omgedraaid.

We hebben het niet over een nieuwe cognitie in relatie tot abstracte kunst, maar eerder over een nieuw gebied van cognitie...

Een creatieve gedachtegang wordt op gang gebracht door: het onverwachte, het onbekende, het toevallige, het wanordelijke, het absurde, het onmogelijke.

De daad van het uiten van zichzelf is een fysieke. Het materialiseert de gedachte.

Het echte realisme ligt in het zoeken naar de uitdrukking van vormen die trouw zijn aan hun inhoud. Maar er is geen inhoud los van menselijk belang.

Als je iets toevoegt aan een schilderij, laat het dan nooit om esthetische redenen zijn. Laat het alleen zijn om redenen van expressie.

In het begin was het beeld.

Breken en op een betere manier weer samen kunnen groeien: dat is de moeilijke kunst.

We hebben Kunst gedefinieerd als de levensvorm en esthetische kunst als de levensvernieuwing: het stimulerende, animerende, agiterende, inspirerende, inspirerende, fermenterende, fascinerende fanatiserende, explosieve en schandalige: de vernieuwing van het onbekende.

Ik handel met volledige verantwoordelijkheid en na uitgebreide reflectie.

Kunstenaar zijn is een geïsoleerd individu zijn.

Degenen die proberen de productie van slechte foto ' s te bestrijden, zijn vijanden van de beste kunst van vandaag... Het voelt altijd tragisch om mensen te zien werken om de tak af te zagen waarop ze zitten.

Tijdens elke echt creatieve daad wordt de kunstenaar dakloos. Om deze toestand te overwinnen moet hij zijn laatste reserves aan kracht oproepen.

Er wordt gezegd dat mijn kunst een aantal typisch Scandinavische kenmerken heeft: de gebogen lijnen, de kronkels, de magische maskers en starende ogen die in mythen en volkskunst voorkomen. Dit kan zijn. Mijn interesse in de dynamiek van de Jugend stijl komt daar waarschijnlijk ook in terug.

In 1939 schreef ik mijn eerste artikel ("Intime banaliteter" [intieme banaliteiten] in het tijdschrift Helhesten ) waarin ik mijn liefde voor bankschilderkunst uitte, en de laatste twintig jaar ben ik bezig geweest met het idee om er een eerbetoon aan te brengen. Ik handel dus met volledige verantwoordelijkheid en na uitgebreide reflectie. Alleen mijn huidige situatie heeft me in staat gesteld om de dure taak te volbrengen om aan te tonen dat de voorkeur voor levensonderhoud van schilderen is schilderen.

Mijn werk is gebaseerd op een traditie die heel anders is dan de eckersbergtraditie, een Scandinavische ontwikkelingslijn die nooit duidelijk en consequent was gedefinieerd in de kunstliteratuur. Deze lijn is niet recht; het heeft de vreemdste en meest fascinerende wendingen en bochten, en omvat kunstenaars als Edvard Munch, Ernest Josephson, Hill , Hansen Jacobsen, Johannes Holbek, Jens Lund en Emile Nolde. Niet allemaal even bekend.

Het omgekeerde proces is uiterst belangrijk voor mij-dat artistieke beelden kunnen inspireren tot woorden en verschillende mythen, en dat dit proces in bepaalde culturen de normale relatie is geweest tussen beelden en woorden.

We kunnen geen vaste, onbeweeglijke kijk op het leven en de kunst van de vorige generatie erven.

Om de magische manier van denken te begrijpen, moet je niet-magisch denken kennen. Als je dat duidelijk ziet, zul je zien hoeveel magische gedachten nodig zijn, zelfs in de huidige natuurwetenschap.

Alleen mijn huidige situatie heeft me in staat gesteld om de dure taak te volbrengen om aan te tonen dat de voorkeur voor levensonderhoud van schilderen is schilderen.

Alles wat echt nieuw is, is weerzinwekkend, omdat het abnormaal en onredelijk is.

Als het beeld op het doek werd geschetst en spontaan werd getekend, zou de kleur vaak beperkt en onvrij zijn... Het belangrijkste en moeilijkste bevrijdingsproces waar we doorheen zijn gegaan, het proces dat onze kunst heeft onderscheiden, was de bevrijding van kleur, de overgang naar een schilderkunstige spontaniteit.

Mooi, lelijk, indrukwekkend, walgelijk, zinloos, grimmig, tegenstrijdig enz.Het maakt geen verschil, zolang het leven is, krachtig uitstortend.

Alles is voortdurend in beweging, van staat tot staat, van goed tot kwaad en weer terug-alleen in transmutatie, eeuwigdurende beweging, ligt de waarheid.

Wij zijn vonken die zo helder mogelijk moeten gloeien.

Daar hangen esthetiek, ontwikkeling en vooruitgang van af: dat we op dun ijs gaan.

De Betekenis van iets ligt in zijn aanwezigheid hier en nu. Het kan me niet schelen wat het is geweest of wat het zal worden. Het is de ervaring van de dingen die telt, de confrontatie met de dingen.

Vorm en substantie zijn één en hetzelfde. Vorm is de levensuitdrukking en substantie het levende schilderij.

Het doel verandert van het algemene naar het individu van behoefte naar wens, van ethiek naar esthetiek.

De belangstelling van de kunstenaar kan zich niet beperken tot één enkel veld; hij moet de hoogste waarneming van alles, van het geheel en zijn details zoeken.

We leren graag alles wat we nodig hebben van eerdere generaties, maar we moeten zelf uitzoeken wat we nodig hebben; niemand anders kan dat voor ons doen.

Als een symbolische taal sterft, martelt ze ons als een nachtmerrie, als een orkest van duizend stukken dat op onze zenuwen werkt en onze geest in stukken scheurt... Het is een lijk zonder symbolische kracht of kracht.

Je kunt vaak een betere beschrijving geven van de strijd tussen mensen, de essentie ervan, door middel van fantastische dieren, de eenvoudige, primitieve, naakte instincten, dan door een specifieke situatie af te beelden. Het is niet het menselijke dier dat we zouden moeten beschrijven, maar onszelf als menselijke dieren.