Raoul Vaneigem beroemde citaten

De miljoenen mensen die werden neergeschoten, gemarteld, uitgehongerd, als dieren behandeld en het voorwerp van een samenzwering van spot gemaakt, kunnen in vrede slapen in hun gemeenschappelijke graven, want tenminste de strijd waarin ze stierven heeft hun nakomelingen, geïsoleerd in hun appartementen met airconditioning, in staat gesteld om, op basis van hun dagelijkse dosis televisie, te geloven dat ze gelukkig en vrij zijn. De Communards gingen ten onder, vechtend tot het laatst, zodat ook jij je kon kwalificeren voor een Caribische cruise.

Dezelfde mensen die langzaam worden vermoord in de gemechaniseerde slachthuizen van het werk ruziën, zingen, drinken, dansen, vrijen, de straten vasthouden, wapens oppakken en een nieuwe poëzie uitvinden.

Wie wil een wereld waarin de garantie dat we niet van de honger zullen sterven, het risico met zich meebrengt om van verveling te sterven?

Lijden is de pijn van beperkingen. Een atoom van puur genot, hoe klein ook, kan het op afstand houden.

Rijk zijn betekent tegenwoordig alleen maar een groot aantal arme voorwerpen bezitten.

Koopkracht is een licentie voor koopkracht. Het oude proletariaat verkocht zijn arbeidskracht om te kunnen bestaan; de weinige vrije tijd die het had, werd aangenaam genoeg doorgebracht in gesprekken, ruzies, drinken, vrijen, dwalen, feesten en rellen. De nieuwe proletariër verkoopt zijn arbeidskracht om te consumeren. Wanneer hij zichzelf niet dood geselt om promotie te krijgen in de arbeidershiërarchie, wordt hij overgehaald om zichzelf objecten te kopen om zich te onderscheiden in de sociale hiërarchie. De ideologie van de consumptie wordt de consumptie van de ideologie.

Werk om te overleven, overleef door te consumeren, overleef om te consumeren; de helse cyclus is voltooid.

Werk is het tegenovergestelde van creativiteit.

Alles is gezegd, maar weinigen hebben ervan geprofiteerd. Aangezien al onze kennis in wezen banaal is, kan het alleen van waarde zijn voor geesten die dat niet zijn.

We kunnen alleen ontsnappen aan het alledaagse door het te manipuleren, te beheersen, het in onze dromen te duwen of het over te geven aan het vrije spel van onze subjectiviteit.

Nooit eerder heeft een beschaving zo 'n mate van minachting voor het leven bereikt; nooit eerder heeft een generatie, verdronken in Vernedering, zo' n woede gevoeld om te leven.

Mensen die praten over revolutie en klassenstrijd zonder expliciet te verwijzen naar het dagelijks leven, zonder te begrijpen wat subversief is aan liefde en wat positief is in het weigeren van beperkingen, zulke mensen hebben een lijk in hun mond.

Productie en consumptie zijn de tepels van de moderne samenleving. Zo gezoogd, groeit de mensheid in kracht en schoonheid; stijgende levensstandaard, alle moderne gemakken, afleidingen van alle soorten, cultuur voor iedereen, het comfort van je dromen.

In de twintigste eeuw maakt de dood de mens minder bang dan de afwezigheid van het echte leven. Al deze dode, gemechaniseerde, gespecialiseerde handelingen, het stelen van een klein beetje van het leven duizend keer per dag totdat de geest en het lichaam zijn uitgeput, tot die dood die niet de

Het dagelijks leven wordt beheerst door een economisch systeem waarin de productie en consumptie van beledigingen de neiging hebben om in evenwicht te komen.

Naarmate armoede is verminderd in termen van overleven, is het dieper geworden in termen van onze manier van leven.

De wereld van de Waar is een wereld ondersteboven, die zich niet baseert op het leven, maar op de transformatie van het leven in arbeid.

Dagdromen ondermijnt de wereld.

Koopkracht is een licentie voor koopkracht.

De uitbarsting van het geleefde plezier is zodanig dat in het verliezen van mezelf ik mezelf vind; vergeten dat ik besta, besef ik mezelf.

Mensen zonder verbeelding beginnen moe te worden van het belang dat wordt gehecht aan comfort, aan cultuur, aan vrije tijd, aan alles wat de verbeelding vernietigt. Dit betekent dat mensen niet echt moe zijn van comfort, cultuur en vrije tijd, maar van het gebruik waarvoor ze zijn.

We hebben een wereld van plezier om te winnen, en niets te verliezen dan verveling.

Hoop is de leiband van onderwerping.

Ik droom niet van een zachte revolutie. Mijn passie loopt tot het geweld van de vervanging, de wreedheid van een leven dat niets verzaakt.

Privatieve toe-eigening en overheersing worden dus oorspronkelijk opgelegd en gevoeld als een positief recht, maar in de vorm van een negatieve universaliteit. Het recht op privatieve toe-eigening, dat voor iedereen geldig is, in ieders ogen gerechtvaardigd door de goddelijke of natuurlijke wet, wordt geobjectiveerd in een algemene illusie, in een universele transcendentie, in een essentiële wet waaronder ieder individueel erin slaagt de min of meer enge grenzen te tolereren die zijn recht op leven en de levensvoorwaarden in het algemeen zijn toegekend.

De organisatie die de materiële uitrusting van ons dagelijks leven beheerst, is zodanig dat wat ons op zichzelf in staat zou stellen het rijkelijk te bouwen, ons in plaats daarvan in een armoede van overvloed stort, waardoor vervreemding des te ondraaglijker wordt omdat elk gemak bevrijding belooft en slechts één last meer blijkt te zijn. We zijn veroordeeld tot slavernij aan de middelen van bevrijding.

De geschiedenis van onze tijd doet denken aan die Walt Disney-personages die waanzinnig over de rand van een klif rennen zonder het te zien, zodat de kracht van hun verbeelding hen midden in de lucht houdt; maar zodra ze naar beneden kijken en zien waar ze zijn, vallen ze.

Waar dwang mensen breekt en bemiddeling hen voor gek maakt, is de verleiding van de macht wat hen doet liefhebben van hun onderdrukking. Daarom geven mensen hun echte rijkdom op voor een zaak die hen verminkt; voor een verschijning die hen verrijkt; voor rollen die hen uit het authentieke leven rukken; voor een tijd waarvan de passage hen definieert en beperkt.

In het rijk van de consumptie is de burger koning. Een democratische monarchie: gelijkheid voor consumptie, broederschap in consumptie en vrijheid door consumptie.

Onze taak is niet om de natuur te herontdekken, maar om haar opnieuw te maken.

Het kunstwerk van de toekomst zal de constructie zijn van een gepassioneerd leven.

Werken voor vreugde en authentiek feest is nauwelijks te onderscheiden van het voorbereiden op een algemene opstand

Het is volledig aan ons om ons eigen leven uit te vinden.

Wat zou ik voor het heden kunnen wensen dan het grootste plezier te hebben om te zijn wat ik ben?

In een industriële samenleving die arbeid en productiviteit verwart, is de noodzaak om te produceren altijd een vijand geweest van het verlangen om te creëren.

Er zijn meer waarheden in vierentwintig uur van het leven van een mens dan in alle filosofieën.