Jean Dubuffet beroemde citaten

Kunst moet je een beetje laten lachen en je een beetje bang maken. Alles zolang het niet saai is,

Er is geen kunst zonder intoxicatie. Maar ik bedoel een waanzinnige intoxicatie! Laat de rede wankelen! Delirium! De hoogste graad van delirium! Een brandende dementie! Kunst is de meest verrukkelijke orgie binnen het bereik van de mens.. Kunst moet je een beetje laten lachen en je een beetje bang maken. Alles zolang het maar niet saai is.

Voor mij is krankzinnigheid supergezondheid. Het normale is psychotisch. Normaal betekent gebrek aan verbeelding, gebrek aan creativiteit.

Dansen is het laatste woord in het leven. Door te dansen komt men dichter bij zichzelf.

Persoonlijk geloof ik heel erg in waarden van wreedheid; ik bedoel: instinct, Passie, stemming, geweld, waanzin.

Kunst is een taal, een instrument van kennis, een instrument van communicatie.

Tenzij men afscheid neemt van wat men liefheeft, en tenzij men naar geheel nieuwe gebieden reist, kan men slechts een langdurige uitputting van zichzelf en een uiteindelijke uitsterving verwachten.

Kunst is de meest waanzinnige orgie waartoe de mens in staat is.

De behoefte van de mens aan kunst is absoluut primordiaal, even sterk als, en misschien sterker dan, onze behoefte aan brood. Zonder brood sterven we van honger, maar zonder kunst sterven we van verveling.

Schilderen wel... een rijkere taal dan woorden... De schilderkunst werkt door tekens die niet abstract en onlichamelijk zijn zoals woorden. De tekenen van het schilderen zijn veel dichter bij de objecten zelf.

Ik zou willen dat mensen mijn werk zien als een rehabilitatie van verachte waarden en, in ieder geval, vergis je er niet in, een werk van vurige viering.

Ik ben altijd achtervolgd door het gevoel dat de schilder veel te winnen heeft door gebruik te maken van de krachten die de neiging hebben om tegen zijn actie in te werken.

Een kunstwerk is naar mijn mening alleen interessant als het een onmiddellijke en directe projectie is van wat er in de diepte van het wezen van een persoon gebeurt.. .Ik geloof dat we alleen in deze Art Brut de natuurlijke en normale processen van artistieke creatie in hun zuivere en elementaire staat kunnen vinden.

De tentoonstelling van (Jean) Fautrier (in Parijs 1945,fh) maakte een zeer sterke indruk op mij. Kunst was nog nooit zo volledig gerealiseerd in zijn zuivere staat. Het woord 'kunst' was nog nooit zo beladen met betekenis voor mij.

Er bestaat niet zoiets als abstracte kunst, anders is Alle Kunst abstract, wat neerkomt op hetzelfde. Abstracte kunst bestaat niet meer dan gebogen kunst gele kunst of groene kunst.

Onze cultuur is als een kledingstuk dat niet bij ons past, of in ieder geval niet meer bij ons past. Deze cultuur is als een dode taal die niets meer gemeen heeft met de taal van de straat. Het wordt steeds vreemder in ons leven.

Kunst richt zich tot de geest, niet tot de ogen. Het is altijd op deze manier beschouwd door primitieve volkeren, en ze hebben gelijk.

Modder, vuilnis en vuil zijn de metgezellen van de mens zijn hele leven; zouden ze niet kostbaar voor hem moeten zijn, en doet iemand niet de Dienst van de mens om hem aan hun schoonheid te herinneren?

Wat ik van elk kunstwerk verwacht, Is dat het me verrast, dat het mijn gebruikelijke waarderingen van dingen schendt en me andere, onverwachte waarderingen biedt.

De dingen waar we echt van houden, de dingen die de basis en wortels van ons wezen vormen, zijn over het algemeen dingen waar we nooit naar kijken. Een enorm stuk tapijt, lege en Naakte vlakten, stille en ononderbroken uitgestrekte gebieden zonder dat er iets aan de homogeniteit van hun continuïteit verandert. Ik hou van brede, homogene werelden, onstabiel, onbeperkt als de zee, als hoge sneeuw, woestijnen en steppen.

Kunst gaat niet slapen in het bed dat er voor gemaakt is. Het zou eerder weglopen dan zijn eigen naam zeggen: wat het leuk vindt is incognito zijn. De beste momenten zijn wanneer het vergeet wat zijn eigen naam is.

In de naam van wat - behalve misschien de coëfficiënt van zeldzaamheid-versiert de mens zich met halskettingen van schelpen en niet met spinnenwebben, met vossenvacht en niet met vossenbinnengeur? In naam van wat ik niet weet. Verdienen Vuil, vuilnis en vuiligheid, die gedurende zijn hele leven de metgezellen van de mens zijn, niet om hem dierbaarder te zijn en dient het hem niet goed om hem aan hun schoonheid te herinneren?

Ik had ( rond 1950, fh) elke ambitie opgegeven om een carrière als kunstenaar te maken..Ik had alle interesse verloren in de kunst die in galeries en musea werd getoond, en Ik streefde er niet langer naar om in die wereld te passen. Ik hield van de schilderijen van kinderen, en mijn enige wens was om hetzelfde te doen voor mijn eigen plezier.

Wat cultuur mist, is de smaak voor anonieme, ontelbare ontkieming. De cultuur is verliefd op tellen en meten; ze voelt zich niet op haar plaats en ongemakkelijk bij het ontelbare; haar inspanningen hebben daarentegen de neiging om de aantallen in alle domeinen te beperken; ze probeert op haar vingers te tellen.

De staat heeft maar één gezicht voor mij: dat van de politie. In mijn ogen hebben alle ministeries van de staat dit ene gezicht, en ik kan me het ministerie van cultuur niet anders voorstellen dan als de politie van cultuur, met zijn prefect en commissarissen.

Grilligheid, onafhankelijkheid en rebellie, die in strijd zijn met de sociale orde, zijn essentieel voor de goede gezondheid van een etnische groep. We zullen de goede gezondheid van deze groep meten aan het aantal delinquenten. Niets is meer immobiliserend dan de geest van eerbied.

Wat mij interesseert aan gedachten is niet het moment waarop het zich kristalliseert in formele ideeën, maar de vroege stadia ervan.

Ik heb er veel plezier in gehad en ik voel me er nog steeds nostalgisch over. Ik had echter het gevoel dat het me ertoe had gebracht in een parallelle wereld van pure uitvinding te leven, opgesloten in mijn eenzaamheid. Natuurlijk was het precies voor dat doel dat het werd gemaakt en daarom vond ik het leuk, maar ik wilde lichaam en wortels terugwinnen.

Ik associeerde het (het woord 'Hourloupe', als titel van zijn langste reeks werken die hij exclusief maakte van 1962 tot 1974, fh) door assonantie met' hurler '(schreeuwen), hululer (huilen), loup, (wolf),' Riquet à la Houppe 'en de titel van Maupassants boek' Le Horla', geïnspireerd door mentale afleiding.

Ik wil dat mijn straat gek is, Ik wil dat mijn lanen, winkels en gebouwen een gekke dans aangaan, en daarom vervorm en vervorm ik hun contouren en kleuren. Maar ik stuit altijd op dezelfde moeilijkheid, dat als alle elementen één voor één vervormd en overdreven vervormd waren, als er uiteindelijk niets van hun werkelijke contouren overbleef, ik de locatie die ik wilde suggereren, die ik wilde transformeren, volledig zou hebben uitgewist.

Kunst moet geboren worden uit materialen.

Met betrekking tot het gebruik van dit sprankelende gekleurde materiaal (vlindervleugels rond 1955, fh) - waarvan de samenstellende delen niet te onderscheiden zijn - met als doel een zeer levendig effect van scintillatie te produceren, realiseerde ik me dat dit voor mij beantwoordt aan behoeften van dezelfde orde als die welke me vroeger in veel tekeningen en schilderijen ertoe brachten mijn lijnen en kleurvlekken zo te ordenen dat de vertegenwoordigde objecten zouden versmelten in alles om hen heen, zodat het resultaat een soort continue, universele soep zou zijn met een intensieve smaak van het leven.

Ik heb geprobeerd de menselijke beeltenis (en alle andere onderwerpen die in mijn schilderijen worden behandeld) op een onmiddellijke en effectieve manier te tekenen zonder enige verwijzing naar de esthetiek.

Als ik een kameel wil tekenen, beperk ik me niet langer, zoals ik ooit deed, tot alleen naar kamelen kijken.

Wat mij interessant lijkt, is om in de figuurlijke voorstelling van een object het hele complexe systeem van indrukken te reproduceren dat we in de normale loop van het dagelijks leven ontvangen, de manier waarop dit onze gevoelens beïnvloedt en de vorm die het in ons geheugen aanneemt; en het is hierop dat ik me altijd heb toegepast.

Ik heb mijn pogingen altijd gericht op de figuurlijke weergave van objecten door middel van samenvattende en niet erg beschrijvende penseelstreken, die sterk afwijken van de werkelijke objectieve metingen van dingen, en dit heeft veel mensen ertoe gebracht te praten over kinderachtig tekenen.. ..deze positie om ze te zien (de objecten, fh) zonder er te veel naar te kijken, zonder er meer aandacht op te richten dan een gewone man in het normale dagelijks leven zou doen..

Ik zie niet in hoe het gezicht van een man een minder interessant landschap zou moeten zijn dan enig ander. Een mens, de fysieke persoon van een mens, is een kleine wereld, zoals elk ander land, met zijn steden en voorsteden.. .In de regel is in een portret veel van het algemene nodig, en heel weinig van het bijzondere.