Willem de Kooning beroemde citaten

Het probleem met arm zijn is dat het al je tijd in beslag neemt.

Ik schilder niet om te leven, Ik leef om te schilderen.

De houding dat de natuur chaotisch is en dat de kunstenaar er orde in legt, is een zeer absurd standpunt, denk ik. Het enige waar we op kunnen hopen is dat we wat orde in onszelf brengen.

Wat de persoonlijke gevoelens van een kunstenaar ook zijn, zodra een kunstenaar een bepaald gebied op het doek vult of omschrijft, wordt hij historisch. Hij treedt op van of op andere kunstenaars.

Spiritueel ben ik waar mijn Geest me toestaat te zijn, en dat is niet noodzakelijk in de toekomst... Kunst lijkt me nooit vredig of zuiver te maken...

Een kunstenaar wordt door anderen gedwongen om uit eigen vrije wil te schilderen.

De kunstenaar vult de ruimte met een houding. De houding komt nooit alleen van hemzelf.

Ik moet veranderen om hetzelfde te blijven.

Ik denk dat ik een schilderij van twee vrouwen schilder, maar het kan een landschap blijken te zijn.

Af en toe moet een schilder het schilderij vernietigen. Cézanne deed het, Picasso deed het met Kubisme. Pollock deed het. Hij heeft ons idee van een foto helemaal kapot gemaakt. Dan kunnen er weer nieuwe schilderijen zijn.

Ik maak foto ' s en iemand komt binnen en noemt het kunst.

In de kunst is het ene idee net zo goed als het andere.

Stijl is fraude. Ik heb altijd het gevoel gehad dat de Grieken zich verstopten achter hun kolommen.

Wat je doet als je schildert, je neemt een penseel vol verf, krijgt verf op de foto en je hebt vertrouwen.

Eens, nadat ik een foto had afgerond, dacht ik dat ik een tijdje zou stoppen, een reis zou maken, dingen zou doen-de volgende keer dat ik hieraan dacht, was er vijf jaar voorbij gegaan.

Ik schilder zoals ik dat doe omdat ik steeds meer dingen erin kan zetten - zoals drama, pijn, woede, liefde, een figuur, een paard, mijn ideeën over ruimte. Het maakt niet uit of het verschilt van de mijne, zolang het maar afkomstig is van het schilderij, dat zijn eigen integriteit en intensiteit heeft.

Het verleden heeft geen invloed op mij, Ik heb er invloed op.

Ik word beïnvloed door everbody. Maar elke keer als ik mijn handen in mijn zakken steek, vind ik daar de vingers van iemand anders.

Mijn interesse in wanhoop ligt alleen in het feit dat ik soms wanhopig ben geworden. Zelden begin ik zo. Ik kan natuurlijk zien dat, in het abstracte, denken en alle activiteit nogal wanhopig is.

Ik ben niet geïnteresseerd in' abstraheren ' of dingen eruit halen of schilderen reduceren tot ontwerp, vorm, lijn en kleur. Ik schilder op deze manier omdat ik er steeds meer dingen in kan stoppen - drama, woede, pijn, liefde, een figuur, een paard, mijn ideeën over ruimte. Door je ogen wordt het weer een emotie of idee.

De tekeningen die mij het meest interesseren zijn gemaakt met gesloten ogen. Met gesloten ogen voel ik mijn hand op het papier glijden. Ik heb een beeld in gedachten, maar de resultaten verrassen me altijd.

Het punt dat zij (Lissitzky, Rodchenko, Tatlin, Gabo , de neo-plastici, enzovoort) allemaal gemeen hadden, was om tegelijkertijd binnen en buiten te zijn ... Voor mij is binnen en buiten zijn in een onverwarmde studio met gebroken ramen in de winter, of een dutje doen op iemands veranda in de zomer.

Ik zie het doek en begin... Het is een noodzakelijk kwaad om in het werk te komen, en het is vrij wonderbaarlijk om eruit te kunnen komen.

Misschien was ik in die eerdere fase de vrouw in mij aan het schilderen. Kunst is geen volledig mannelijke bezigheid, Weet je.

Ik heb het gevoel dat een Amerikaanse kunstenaar zich soms moet voelen, als een honkbalspeler of zoiets ... een lid van een team dat Amerikaanse geschiedenis schrijft..

Als je met je penseel wat verf oppikt en er iemands neus mee maakt, is dit nogal belachelijk als je erover nadenkt, theoretisch of filosofisch. Het is echt absurd om vandaag een beeld te maken, zoals een menselijk beeld, met verf.

En dan is er die eenmansbeweging, Marcel Duchamp voor mij een echt moderne beweging omdat het impliceert dat elke kunstenaar kan doen wat hij denkt dat hij zou moeten doen een beweging voor elke persoon en open voor iedereen.

het woord 'abstract' komt van de lichttoren van de filosofen ... een van hun Spots dat ze zich vooral hebben gericht op 'kunst' ... abstractie was niet zozeer wat je kon schilderen, maar eerder wat je niet kon schilderen. Je kon geen huis of een boom of een berg schilderen. Het was toen dat het onderwerp ontstond als iets wat je niet had moeten hebben.

Toen ik zo 'n vijftien jaar geleden Voor het eerst Arshile' s studio binnenliep, was de sfeer zo mooi dat ik een beetje duizelig werd en toen ik bijkwam, was ik helder genoeg om de hint meteen te vatten. Als de boekhouders het nodig vinden om zeker te weten waar dingen en mensen vandaan komen, dan kom ik van 36 Union Square ... Ik ben blij dat het onmogelijk is om weg te komen van zijn machtige invloed.

De 'vrouwen' hadden te maken met de vrouw geschilderd door alle leeftijden, al die idolen, en misschien zat ik tot op zekere hoogte vast; ik kon niet verder. Het deed één ding voor mij: het elimineerde compositie, arrangement, relaties, licht - al dat domme gepraat over lijn, kleur en vorm - want dat was het ding dat ik in handen wilde krijgen.

De eigen vorm van de mens in de ruimte - zijn lichaam - was een particuliere gevangenis; en dat was vanwege deze gevangen ellende - omdat hij honger had en overwerkt was en ' s avonds laat in de regen naar een afschuwelijke plaats ging die thuis heette, en zijn botten pijn deden en zijn hoofd zwaar was.

Een kunstenaar is iemand die kunst maakt... Hij heeft het niet uitgevonden...

Zelfs niet voor een miljoen dollar zou ik een boom schilderen.

Kunst hoeft niet op een bepaalde manier te zijn,

Kunst lijkt me nooit vredig of zuiver te maken.

Zelfs een abstracte vorm moet een gelijkenis hebben.

Het probleem met onroerend goed is dat het zo veel van je tijd kost.

Content is een glimp.

Inhoud is een glimp van iets, een ontmoeting als een flits. Het is heel klein-heel klein. Inhoud.

In de kunst is het ene idee net zo goed als het andere. Als men bijvoorbeeld het idee van beven neemt, begint de meeste kunst plotseling te beven. Michelangelo begint te trillen. El Greco begint te beven. Alle impressionisten beginnen te trillen.

Ik ben niet iemand die ooit iets definitiefs over zijn werk heeft gezegd. Ook in mijn leven heb ik weinig vaste vorm. Ik kan me van de ene op de andere dag omkleden.

Vlees was de reden waarom olieverf werd uitgevonden

Zelfs abstracte vormen moeten een gelijkenis hebben

Kunst lijkt me nooit vredig of zuiver te maken. Ik lijk altijd gewikkeld te zijn in het melodrama van vulgariteit. Ik denk het niet... van kunst als een situatie van comfort.

Het idee van ruimte wordt aan de kunstenaar gegeven om te veranderen als hij kan. Het onderwerp in het abstracte is ruimte.

De textuur van ervaring gaat voor op al het andere.

Waterverf is het eerste en het laatste wat een kunstenaar doet.

Als ik mijn armen strek en me afvraag waar mijn vingers zijn - dat is alle ruimte die ik als schilder nodig heb.

Het is echt absurd om te maken... een menselijk beeld, met verf, vandaag, als je erover nadenkt... Maar toen was het ineens nog absurder om het niet te doen.

Als je een kunstenaar bent, is het probleem om een foto te laten werken, of je nu gelukkig bent of niet.