Mark Rothko beroemde citaten

Toen ik een jongere man was, was kunst een eenzaam ding. Geen galeries, geen verzamelaars, geen critici, geen geld. Toch was het een gouden eeuw, want we hadden allemaal niets te verliezen en een visie te winnen. Vandaag is het niet helemaal hetzelfde. Het is een tijd van tonnen woorden, activiteit, consumptie. Welke toestand beter is voor de wereld in het algemeen zal ik niet durven te bespreken. Maar ik weet wel dat velen van hen die naar dit leven worden gedreven wanhopig op zoek zijn naar die zakken van stilte waar we kunnen wortelen en groeien. We moeten allemaal hopen dat we ze vinden.

Kunst is voor mij een anekdote van de geest,

Stilte is zo nauwkeurig.

De romantici werden ertoe aangezet exotische onderwerpen te zoeken en naar verre plaatsen te reizen. Zij beseften niet dat, hoewel het transcendentale het vreemde en onbekende moet omvatten, niet alles wat vreemd of onbekend is transcendentaal is.

Het is een algemeen aanvaard idee onder schilders dat het niet uitmaakt wat men schildert zolang het goed geschilderd is. Dat is de essentie van het academisme.

De kunstenaar nodigt de toeschouwer uit om een reis te maken binnen het rijk van het doek... Zonder de reis te maken, heeft de toeschouwer de essentiële ervaring van het beeld echt gemist.

Als je alleen door kleurrelaties wordt bewogen, mis je het punt. Ik ben geïnteresseerd in het uiten van de grote emoties - tragedie, extase, ondergang.

Een schilderij is geen beeld van een ervaring, maar is de ervaring.

Wij geven de voorkeur aan de eenvoudige uitdrukking van de complexe gedachte. Wij zijn voor de grote vorm omdat het de impact heeft van het ondubbelzinnige. We willen het beeldvlak opnieuw bevestigen. We zijn voor platte vormen omdat ze illusie vernietigen en waarheid onthullen.

Ik ben geen abstractionist. Ik ben niet geïnteresseerd in de relatie van kleur of vorm of iets anders. Ik ben alleen geïnteresseerd in het uiten van fundamentele menselijke emoties: tragedie, extase, ondergang, enzovoort.

Deze wereld van de verbeelding is fancy-vrij en hevig tegengesteld aan gezond verstand.

Er bestaat niet zoiets als goed schilderen over niets.

Het is de dichter en filosoof die de gemeenschap van doelstellingen vormen waaraan de kunstenaar deelneemt. Hun voornaamste bezorgdheid, net als de kunstenaar, is de uitdrukking in concrete vorm van hun noties van de werkelijkheid. Net als hij hebben ze te maken met de waarheden van tijd en ruimte, leven en dood, en de hoogten van verheffing evenals de diepten van wanhoop. De preoccupatie met deze eeuwige problemen creëert een gemeenschappelijke basis die de ongelijkheid in de middelen die worden gebruikt om ze te bereiken overstijgt.

Ik ben alleen geïnteresseerd in het uiten van fundamentele menselijke emoties. En het feit dat veel mensen instorten en huilen als ze geconfronteerd worden met mijn foto ' s, laat zien dat ik deze fundamentele menselijke emoties kan communiceren.

Als je alleen door de kleurrelaties wordt bewogen, dan mis je het punt.

Kunst is voor mij een anekdote van de geest, en het enige middel om het doel van zijn gevarieerde snelheid en stilte concreet te maken.

Velen van hen die naar dit leven worden gedreven, zijn wanhopig op zoek naar die zakken van stilte waar we kunnen wortelen en groeien.

Kijk, het is mijn ellende dat ik dit soort schilderijen moet schilderen, het is jouw ellende dat je ervan moet houden, en de prijs van de ellende is dertienhonderdvijftig Dollar.

Een beeld leeft van gezelschap, dat zich uitbreidt en versnelt in de ogen van de gevoelige waarnemer. Het sterft op dezelfde manier. Het is daarom riskant om het de wereld in te sturen. Hoe vaak moet het worden aangetast door de ogen van de ongevoelige en de wreedheid van de impotente.

Voor mij is kunst een avontuur in een onbekende wereld, die alleen kan worden verkend door degenen die bereid zijn het risico te nemen.

Kleine schilderijen sinds de Renaissance zijn als romans; grote schilderijen zijn als drama ' s waarin men op een directe manier deelneemt.

Ik zal zonder voorbehoud zeggen dat er vanuit mijn oogpunt geen abstracties kunnen zijn. Elke vorm of gebied dat niet de pulserende concreetheid van echt vlees en botten heeft, zijn kwetsbaarheid voor plezier of pijn is helemaal niets. Elk beeld dat niet de omgeving biedt waarin de levensadem kan worden getekend, interesseert me niet.

Beelden moeten wonderbaarlijk zijn: op het moment dat men voltooid is, is de intimiteit tussen de schepping en de Schepper beëindigd.

De reden voor het schilderen van grote doeken is dat ik intiem en menselijk wil zijn.

Er is maar één ding waar ik bang voor Ben in het leven, mijn vriend: op een dag zal het zwart het rood doorslikken.

Mijn kunst is niet abstract, het leeft en ademt

Het is echt een kwestie van het beëindigen van deze stilte en eenzaamheid, van het ademen en het weer strekken van de armen.

De mensen die huilen voor mijn schilderijen hebben dezelfde religieuze ervaring die ik had toen ik het schilderde.

En ten slotte is het misschien de moeite waard om iets buiten de gedeeltelijke muur op te hangen, omdat sommige foto ' s het heel goed doen in een beperkte ruimte.

Ik hang de schilderijen ook laag in plaats van hoog, en vooral in het geval van de grootste, vaak zo dicht mogelijk bij de vloer, want zo zijn ze geschilderd.

Wij beweren dat het onderwerp cruciaal is en alleen dat onderwerp geldig is dat tragisch en tijdloos is.

Ik ben hier om je aan het denken te zetten. . . . Ik ben hier niet om mooie foto ' s te maken!

Het feit dat mensen instorten en huilen wanneer ze geconfronteerd worden met mijn foto ' s laat zien dat ik die fundamentele menselijke emoties kan communiceren.. de mensen die huilen voor mijn schilderijen hebben dezelfde religieuze ervaring die ik had toen ik ze schilderde. En als je zegt dat je alleen door hun kleurrelaties wordt bewogen, dan mis je het punt.

De voortgang van het werk van een schilder zal gericht zijn op duidelijkheid; op het wegnemen van alle obstakels tussen de schilder en het idee, en tussen het idee en de waarnemer.

Denk je dat mijn schilderijen kalm zijn, zoals ramen in een kathedraal? Je moet nog eens kijken. Ik ben de meest gewelddadige van alle Amerikaanse schilders. Achter die kleuren schuilt de laatste ramp.

Hoewel het gezag van de arts of loodgieter nooit in twijfel wordt getrokken, beschouwt iedereen zichzelf als een goede rechter en een adequate scheidsrechter van wat een kunstwerk moet zijn en hoe het moet worden gedaan.

Zonder monsters en goden kan kunst geen drama uitvoeren.

Bij ons moet de vermomming compleet zijn. De vertrouwde identiteit van de dingen moet worden verpulverd om de eindige associaties te vernietigen waarmee onze samenleving steeds meer elk aspect van onze omgeving omhult.

We houden ons bezig met soortgelijke bewustzijnstoestanden en relaties met de wereld.. ..Als eerdere abstracties parallel liepen met de wetenschappelijke en objectieve bezigheden van onze tijd, vinden de onze een beeldend equivalent voor de nieuwe kennis en het bewustzijn van de mens van zijn complexere innerlijke zelf.

Als onze titels de bekende mythen uit de oudheid herinneren, hebben we ze opnieuw gebruikt omdat ze de eeuwige symbolen zijn waarop we terug moeten vallen om fundamentele psychologische ideeën uit te drukken.. ...(ze) uiten iets dat echt en bestaand is in onszelf.

Het meest interessante schilderij is een schilderij dat meer uitdrukt van wat men denkt dan van wat men ziet.

De foto moet zijn... een openbaring, een onverwachte en ongekende oplossing van een eeuwig vertrouwde behoefte.

Een beeld leeft door gezelschap, breidt zich uit en versnelt in de ogen van de gevoelige waarnemer

Ik geloof niet dat er ooit sprake was van abstract of representatief zijn. Het is echt een kwestie van het beëindigen van deze stilte en eenzaamheid, van ademhalen en het weer strekken van de armen transcendentale ervaringen werden mogelijk.

(Ik heb) niet te maken met de specifieke anekdote, maar eerder met de geest van de mythe, die te allen tijde algemeen is voor alle mythen.

De reden voor het schilderen van grote doeken is dat ik intiem en menselijk wil zijn. Een klein beeld schilderen is jezelf buiten je ervaring plaatsen, een ervaring bekijken als een stereopticon of met een reducerend glas. Hoe je het grotere plaatje ook schildert, je zit erin. Het is niet iets wat je beveelt.

Ik druk mezelf niet uit in mijn schilderijen. Ik spreek mijn niet-zelf uit.

Ik ben geen abstractionist... Ik ben niet geïnteresseerd in relaties van kleur of vorm of iets anders.

Ik gebruik kleuren die al zijn ervaren door het daglicht en door de gemoedstoestand van de totale mens. Met andere woorden, Mijn kleuren zijn geen kleuren die laboratoriumgereedschappen zijn die geïsoleerd zijn van alle toevalligheden of onzuiverheden, zodat ze een bepaalde identiteit of zuiverheid hebben.