Jasper Johns beroemde citaten

Naarmate men ouder wordt, ziet men veel meer paden die kunnen worden genomen. Kunstenaars voelen in hun eigen werk dat soort opzwellen van mogelijkheden, die een vrijheid of een verwarring kunnen lijken.

Werken is erg belangrijk voor mij. Waarschijnlijk omdat ik als kind geleerd heb dat werk goed is. Ik geloof het niet intellectueel, maar ik identificeer me met dat idee. Dus het is waarschijnlijk net een gewoonte.

Ik hou van dingen die al bestaan.

Kunst als fantasie is een van mijn vroegste ervaringen. Ik veronderstel dat een groot deel van mijn jeugd een fantasie was waarin ik wegging van dingen die ik niet leuk vond. Gelukkig had het een relatie met de werkelijkheid, zodat ik later in staat was om, tot op zekere hoogte, te handelen zoals ik me had voorgesteld.

Om een kunstenaar te zijn, moet je alles opgeven, inclusief het verlangen om een goede kunstenaar te zijn.

Dat is wat schilderen doet; het organiseert visie op een bepaalde manier of suggereert dat bepaalde dingen aandacht krijgen en bepaalde andere dingen niet. Het functioneert op die manier tot op zekere hoogte in onze beschaving.

Ik heb geen idee wat de schilderijen over de wereld impliceren. Ik denk niet dat dat een schilderszaak is. Hij schildert schilderijen zonder een bewuste reden.

Ik denk dat door het leven van je leven, je verandert en blijft hetzelfde. Men kan het hoe dan ook zien, men kan zichzelf zien als zijnde nu wat men was en men kan zichzelf zien als zijnde absoluut anders dan wat men was. Het is een truc van het denken.

Wanneer je werkt, leer je iets over wat je doet en ontwikkel je gewoonten en procedures uit wat je doet.

Het is bijna een verschil in stemming over de vraag of ik mezelf op de een of andere manier zou beschrijven. Die ervaring deel ik met de meeste mensen.

Neem een object. Doe er iets mee. Doe er iets anders aan.

Ik zou de neiging hebben om te zeggen dat ik doe wat ik doe zo goed mogelijk en dat de meeste mensen dat niet doen.

Er was weinig kunst in mijn jeugd. Ik ben opgegroeid in South Carolina; ik was me niet bewust van enige kunst in South Carolina. Er was een klein museum in Charleston, dat er niets van belang in had. Het toonde lokale kunstenaars, schilderijen van vogels.

Ik zou graag inzicht willen hebben in zaken als de overheid, al die grote ideeën die je ter sprake bracht waar ik gewoon geen ideeën over heb. Ik zou het graag kunnen, omdat er zoveel mensen over praten, maar Ik wil er niet aan werken. Ik denk niet dat mijn ambitie zo sterk is in die richting.

Ik nam aan dat alles tot een complete mislukking zou leiden, maar ik besloot dat dat niet uitmaakte-dat zou mijn leven zijn.

Mijn ervaring met het leven is dat het erg gefragmenteerd is. Op de ene plaats komen bepaalde dingen voor, en op een andere plaats gebeurt een ander soort dingen. Ik zou graag willen dat mijn werk een levendige indicatie heeft van die verschillen. Ik denk dat het in de schilderkunst zou neerkomen op verschillende soorten ruimte die erin worden weergegeven.

Als iets nieuw voor ons is, behandelen we het als een ervaring. We voelen dat onze zintuigen wakker en helder zijn. We leven nog.

Ik ben niet op zoek naar beelden, ze verschijnen gewoon en krijgen interesse. Soms kijk je naar iets en het heeft geen interesse en dan zie je het op een andere manier en het heeft een andere betekenis. Of iets dat van geen nut was, zal nuttig worden.

Men werkt zonder na te denken hoe te werken.

Kunst is een klacht of een verzoening.

In het begin was ik erg betrokken bij de notie van het schilderij als object en had ik de neiging om dat idee vanuit verschillende richtingen aan te vallen.

Ik weet niet wat 'goed uitkomen' betekent. Het betekent vaak dat wat je doet een soort energie bevat die je er niet zomaar in zou stoppen, die tot stand komt door genade van een soort.

Ik denk dat een schilderij meer ervaring moet bevatten dan alleen een bedoelde verklaring.

Een niet complete eenheid of een nieuwe eenheid. De elementen in de 3 delen moeten niet in elkaar passen of niet in elkaar passen. Men wil niet geleid worden. Vermijd het idee van een puzzel die kan worden opgelost. Verwijder de tekenen van gedachten. Het is geen gedachte die moet worden getoond.

Ik heb het gevoel dat kunstwerken een kans zijn voor mensen om Betekenis te construeren, dus ik vertel meestal niet wat ze betekenen. Het geeft mensen aan dat ze moeten deelnemen.

Het grootste deel van de kracht van schilderen komt door de manipulatie van de ruimte... maar dat begrijp ik niet.

Zelfbeschrijving is voor mij een ramp.

Ik hou van tekeningen, dus ik heb altijd genoten van het maken van tekeningen die op zichzelf bestaan.

Een tekening maken voor een schilderij betekent meestal iets heel schetsmatig en schematisch doen en het later gepolijst maken.

Elke kunstenaar voelt zich alleen en geïsoleerd, vrienden zijn erg belangrijk in termen van allerlei definities van zichzelf. Ze vertellen je wat je bent en wat ze zijn, afgezien van de intellectuele aspecten.

Op een nacht droomde ik dat ik een grote Amerikaanse vlag schilderde, en de volgende ochtend stond ik op en ging ik naar buiten en kocht de materialen om ermee te beginnen.

Ik wens nooit critici.

Men denkt graag dat men anticipeert op veranderingen in de ruimtes die we bewonen, en onze ideeën over ruimte.

Donald Judd sprak van een" neutraal " oppervlak, maar wat wordt bedoeld? Neutraliteit moet een relatie met andere manieren van schilderen, denken?) Hij zou deze in zijn werk moeten opnemen om de neutraliteit van dat oppervlak vast te stellen. Hij gebruikte ook "niet" of "niet" - expressief - dit is een vroeg probleem - een negatieve oplossing of - uitdrukking van nieuwe zin - die iemand kan helpen in-wat men niet heeft gekend. "Neutraal" geeft een intentie weer.

Ik wil niet dat mijn werk een blootstelling van mijn gevoelens is.

Buig kleurnamen die moeten worden gemaakt van neon-of koperen buizen. Plaats een object op een oppervlak-traceer het object-buig het object-en laat een deel ervan vast.

Leg veel verf en een houten bal of ander voorwerp op een bord. Duw naar het andere uiteinde van het bord. Gebruik dit in een schilderij. liniaal aan boord.

Marcel Duchamp, een van de pioniers van deze eeuw, verplaatste zijn werk door de retinale grenzen die met het impressionisme waren vastgesteld naar een gebied waar taal, denken en visie op elkaar inwerken. Daar veranderde het van vorm door een complex samenspel van nieuwe mentale en fysieke materialen, waardoor veel van de technische, mentale en visuele details die in meer recente kunst te vinden zijn, werden aangekondigd.. ..Hij verklaarde dat hij kunst wilde doden ("voor mezelf"), maar zijn aanhoudende pogingen om referentiekaders te vernietigen veranderden ons denken, vestigden nieuwe eenheden van denken, een "nieuwe gedachte voor dat object".

Ik werk in mijn hoofd.

Ik meende wat ik deed. Ik meende vaak wat ik deed. Soms meende ik wat ik deed. Of ik heb geprobeerd te menen wat ik deed.

Iedereen is natuurlijk vrij om het werk op zijn eigen manier te interpreteren. Ik denk dat het zien van een foto één ding is en het interpreteren ervan een ander.

Maak iets, een soort object, dat als het verandert of uit elkaar valt (sterft als het ware) of in zijn delen toeneemt (groeit als het ware) geen aanwijzing biedt over wat zijn staat of vorm of aard was op een eerder moment. Fysiek en metafysisch. Koppigheid. Zou dit een nuttig object kunnen zijn?

Kubisme is een anatomische grafiek van een manier om externe objecten te zien. Maar Ik wil de Betekenis van het kijken verwarren.

In mijn vroege werk probeerde ik mijn persoonlijkheid, Mijn psychologische toestand, mijn emoties te verbergen. Dit was deels te wijten aan mijn gevoelens over mezelf en deels aan mijn gevoelens over schilderen in die tijd. Ik bleef een tijdje bij mijn wapens, maar uiteindelijk leek het een verloren strijd. Ten slotte moet men gewoon de reserve laten vallen.

Soms zie ik het en schilder ik het. Andere keren schilder ik het en dan zie ik het. Beide zijn onzuivere situaties, en ik geef geen van beide de voorkeur. Op elk punt in de natuur is er wel iets te zien. Mijn werk bevat vergelijkbare mogelijkheden voor de veranderende focus van het oog.

Ik merk vaak dat het hebben van een idee in mijn hoofd me weerhoudt om iets anders te doen. Werken is dus een manier om van een idee af te komen.

In de plaats waar ik een kind was, waren er geen kunstenaars en er was geen kunst, dus ik wist echt niet wat dat betekende. Ik denk dat ik dacht dat het betekende dat ik in een andere situatie zou zitten dan waar ik in zat.

Ik denk dat men van een schilderij een gevoel van leven wil. De laatste suggestie, de laatste verklaring, moet geen opzettelijke verklaring zijn, maar een hulpeloze verklaring. Het moet zijn wat je niet kunt vermijden te zeggen.

Ik ben geïnteresseerd in dingen die de wereld suggereren in plaats van de persoonlijkheid uit te drukken... Het meest conventionele ding, het meest gewone-het lijkt me dat die dingen kunnen worden behandeld zonder ze te hoeven beoordelen; ze lijken me te bestaan als duidelijke feiten, zonder esthetische hiërarchie.

Merce is mijn favoriete artiest op elk gebied,