Jacques Lacan beroemde citaten

Wat maakt het uit hoeveel geliefden je hebt als geen van hen je het universum geeft?

Het onbewuste is gestructureerd als een taal.

Allerlei dingen in deze wereld gedragen zich als spiegels.

Het enige waar men schuldig aan kan zijn, is dat men grond heeft gegeven ten opzichte van iemands verlangen.

Het Ik zit altijd in het veld van de ander.

De reden dat we naar poëzie gaan is niet voor wijsheid, maar voor de ontmanteling van wijsheid

Betekenis wordt niet alleen geproduceerd door de relatie tussen de betekener en het betekende, maar ook, cruciaal, door de positie van de betekenaars ten opzichte van andere betekenaars.

Ik spreek altijd de waarheid. Niet de hele waarheid, want er is geen manier om alles te zeggen. Alles zeggen is letterlijk onmogelijk: woorden falen. Maar het is juist door deze onmogelijkheid dat de waarheid vasthoudt aan het werkelijke.

Het beste beeld om het onbewuste samen te vatten is Baltimore in de vroege ochtend.

Liefde maakt het werkelijke van het verlangen toegankelijk zonder zijn tragische dimensie

Obsessief betekent niet noodzakelijkerwijs seksuele obsessie, zelfs geen obsessie voor dit, of voor dat in het bijzonder; obsessief zijn betekent dat je gevangen zit in een mechanisme, in een val die steeds veeleisender en eindeloos wordt.

Wat kan er bovendien overtuigender zijn dan het gebaar om je kaarten open op tafel te leggen?

Met andere woorden, de mens die in het bestaan wordt geboren, behandelt eerst de taal; dit is een gegeven. Hij is zelfs gevangen in het voor zijn geboorte.

Want de betekener is een eenheid in zijn uniekheid, omdat hij van nature slechts een symbool is van een afwezigheid.

De wetenschap dat er een deel van de psychische functies is dat buiten bewust bereik ligt, We hoefden niet te wachten tot Freud dit wist!

Sinds Freud is het centrum van de mens niet waar we dachten dat het was; men moet verder gaan vanaf daar.

Maar wat Freud ons liet zien-was dat niets kan worden gegrepen, vernietigd of verbrand, behalve op een symbolische manier, zoals men zegt, in beeltenis, in absentia.

Als psychoanalyse sommige feiten van seksualiteit verduidelijkt, is het niet door ze in hun eigen realiteit te richten, niet in biologische ervaring.

Ik identificeer mezelf in taal, maar alleen door mezelf erin te verliezen als een object. Wat in mijn geschiedenis wordt gerealiseerd, is niet het verleden dat bepaald is van wat was, omdat het niet meer is, of zelfs de huidige volmaaktheid van wat geweest is in wat ik ben, maar de toekomst die voorafgaat aan wat ik zal zijn geweest voor wat ik ben in het proces van worden.

Ik denk waar ik niet ben, dus ik ben waar ik niet denk. Ik ben niet wanneer ik het speeltje van mijn gedachte ben; ik denk aan wat ik ben waar ik niet denk te denken.

...Verlangen, een functie die centraal staat in alle menselijke ervaring, is het verlangen naar niets dat noembaar is. En tegelijkertijd ligt dit verlangen aan de oorsprong van elke verscheidenheid aan animatie. Als het zijn slechts was wat het is, zou er zelfs geen ruimte zijn om erover te praten. Het zijn ontstaat als een exacte functie van dit gebrek.

Ik ben daar waar wordt gezegd dat het universum een gebrek is in de zuiverheid van niet-zijn.

Symptomen, die je denkt te herkennen, lijken je irrationeel omdat je ze op een geïsoleerde manier neemt en je ze direct wilt interpreteren.

Het echte is wat zich absoluut verzet tegen symbolisatie.

De zin voltooit zijn betekenis pas met zijn laatste term.

Het onbewuste is het discours van de ander.

Het Spiegelstadium als vormend in de functie van het ik zoals onthuld in de psychoanalytische ervaring.

Het lijden van neurose en psychose is voor ons een scholing in de hartstochten van de ziel, net zoals de balk van de psychoanalytische schalen, wanneer we de helling van de dreiging ervan voor hele gemeenschappen berekenen, ons een indicatie geeft van het afsterven van de hartstochten in de samenleving.

Toch is analytische waarheid niet zo mysterieus of geheim, zodat we niet kunnen zien dat mensen met een talent voor het sturen van het geweten de waarheid spontaan zien opkomen.

Liefde betekent iets geven wat je niet hebt aan iemand die het niet wil.

Zoals bekend, is het in het rijk van de ervaring dat door de psychoanalyse wordt ingeluid, dat we kunnen begrijpen langs welke denkbeeldige lijnen het menselijk organisme, in de meest intieme uithoeken van zijn wezen, zijn gevangenneming in een symbolische dimensie manifesteert.

Een meetkunde impliceert de heterogeniteit van de locus, namelijk dat er een locus van de andere is. Met betrekking tot deze locus van de andere, van het ene geslacht als andere, als absolute andere, wat stelt de meest recente ontwikkeling in de topologie ons in staat te stellen?

Geschriften verspreiden zich naar de winden blanco cheques in een krankzinnige aanklacht. En als ze niet zulke vliegende bladeren hadden, zouden er geen gestolen letters zijn.

De psychoanalyse is een vreselijk efficiënt instrument en omdat het steeds meer een prestigieus instrument is, lopen we het risico het te gebruiken voor een doel waarvoor het niet gemaakt is, en op deze manier kunnen we het degraderen.

We benadrukken dat een dergelijke vorm van communicatie niet afwezig is in de mens, hoe vluchtig een natuurlijk gegeven object voor hem ook mag zijn, gespleten als het is in zijn onderwerping aan symbolen.

De vertelling verdubbelt het drama met een commentaar zonder welke geen mise en scène mogelijk zou zijn.

Afgezien van dat voorbehoud heeft een fictief verhaal zelfs het voordeel dat het een symbolische noodzaak zuiverder manifesteert in de mate dat we de opvatting ervan willekeurig kunnen geloven.

Mijn stelling is dat de morele wet wordt gearticuleerd met betrekking tot het werkelijke als zodanig, tot het werkelijke Voor zover het de garantie van de zaak kan zijn.