Alain Badiou beroemde citaten

Laten we terloops zeggen dat omdat (filosofische) remedies vaak erger zijn dan de ziekte, onze tijd, om te worden genezen van de ziekte van Plato, zulke doses van een relativistische, vaag sceptische, licht spiritistische en smakeloze moralistische geneeskunde heeft ingeslikt, dat het in het proces van zacht sterven is, in het kleine bed van zijn veronderstelde Democratische troost.

Liefde zonder risico is een onmogelijkheid, zoals oorlog zonder dood.

Het kwaad is het moment waarop ik niet de kracht heb om trouw te zijn aan het goede dat me dwingt.

Wat voor wereld ziet men als men het ervaart vanuit het oogpunt van twee en niet één? Hoe ziet de wereld eruit als ze wordt ervaren, ontwikkeld en geleefd vanuit het oogpunt van verschil en niet van identiteit? Dat is wat ik geloof dat liefde is.

Degenen die niets hebben, hebben alleen hun discipline.

Het liberale kapitalisme is helemaal niet het welzijn van de mensheid. Integendeel, het is het voertuig van het wilde, destructieve nihilisme.

Het kwaad is de onderbreking van een waarheid door de druk van bepaalde of individuele belangen.

Er is een soort sereniteit in de liefde die bijna een paradijs is,

Te geloven dat de ondraaglijke misdaad is om een paar auto ' s in brand te steken en een paar winkels te beroven, terwijl het doden van een jonge man triviaal is, is typisch in overeenstemming met wat Marx beschouwde als de belangrijkste vervreemding van het kapitalisme: het primaat van dingen boven het bestaan, van waren boven het leven en machines boven arbeiders

Zonder wiskunde zijn we blind.

Alle weerstand is een breuk met wat is. En elke breuk begint, voor degenen die ermee bezig zijn, door een breuk met zichzelf.

Liefde kan alleen bestaan uit falen...op de misleidende veronderstelling dat het een relatie is. Maar dat is het niet. Het is een productie van waarheid.

Ik zou zeggen, als je wilt, dat de partij is als een out-moded wiskunde...dat wil zeggen, de wiskunde van Euclides. We moeten een niet-Euclidische wiskunde uitvinden met betrekking tot politieke discipline.

Ik voel me echt verzekerd door het feit dat de vrouwen die ik heb liefgehad ik heb liefgehad voor altijd.

We moeten erop wijzen dat wat betreft het materiaal de gebeurtenis geen wonder is. Wat ik bedoel is dat wat een gebeurtenis samenstelt altijd uit een situatie wordt gehaald, altijd terug gerelateerd is aan een enkelvoudige veelvoud, aan de staat ervan, aan de taal die ermee verbonden is, enz. In feite, om niet te bezwijken voor een obscurantistische theorie van de schepping ex nihilo, moeten we accepteren dat een gebeurtenis niets anders is dan een deel van een bepaalde situatie, niets anders dan een fragment van het zijn.

De ethiek van de waarheid is het tegenovergestelde van een 'ethiek van communicatie'. De ethiek van de waarheid is absoluut tegengesteld aan de mening en aan de ethiek in het algemeen.

Liefde en politiek zijn de twee grote figuren van sociale betrokkenheid. Politiek is enthousiasme met een collectief; met liefde, twee mensen. Liefde is de minimale vorm van communisme.

De absolute toevalligheid van de ontmoeting krijgt de schijn van het lot. De liefdesverklaring markeert de overgang van toeval naar het lot en daarom is het zo gevaarlijk en zo belast met een soort gruwelijke plankenkoorts.

In de liefde betekent trouw deze uitgebreide overwinning: de willekeur van een ontmoeting die dag na dag wordt verslagen door de uitvinding van wat zal blijven bestaan.

Liefde is geen contract tussen twee narcisten.

Kunst is geen ideologie. Het is volstrekt onmogelijk om de kunst te verklaren op basis van de homologische relatie die zij verondersteld wordt te onderhouden met het reële van de geschiedenis. Het esthetische proces decentreert de spiegelende relatie waarmee de ideologie haar gesloten oneindigheid bestendigt. Het esthetische effect is zeker denkbeeldig; maar dit denkbeeldige is niet de weerspiegeling van het werkelijke, omdat het het werkelijke van deze weerspiegeling is.

Voor een emancipatiepolitiek is de vijand die het meest gevreesd moet worden niet de onderdrukking door de gevestigde orde. Het is de innerlijkheid van het nihilisme en de grenzeloze wreedheid die met zijn leegte kan komen.

Waarheid is een nieuw woord in Europa (en elders).

Deze laatste instellingen [de ambtenaren, vakbonden, media van alle soorten], met name natuurlijk de televisie, maar subtieler de geschreven pers, zijn heel spectaculaire krachten van onredelijkheid en onwetendheid.

Om de democratie te verbeteren, is het dus noodzakelijk om het volk te veranderen, zoals Brecht ironisch voorstelde.

Een waarheid is de subjectieve ontwikkeling van dat wat tegelijk nieuw en universeel is. Nieuw: dat wat onvoorziend is door de Orde van de schepping. Universeel: dat wat, terecht, ieder menselijk individu kan interesseren, volgens zijn zuivere menselijkheid.

Als je jezelf beperkt tot seksueel genot is het narcistisch. Je verbindt je niet met de ander, je neemt het plezier dat je van hen wilt.

Het is dus eenvoudig onjuist dat men, waarvan men niet kan spreken (in de zin van 'Er is niets te zeggen dat het specificeert en het scheidende eigenschappen verleent'), daarover moet zwijgen. Het moet integendeel een naam krijgen.

De cinema is een plaats van intrinsieke onduidelijkheid tussen kunst en niet-Kunst.

Het moet gezegd worden dat vandaag, aan het einde van zijn semantische evolutie, het woord 'terrorist' een intrinsiek propagandistische term is. Het heeft geen neutrale leesbaarheid. Het laat alle beredeneerde onderzoeken van politieke situaties, van hun oorzaken en gevolgen achterwege.

Kunst getuigt van wat onmenselijk is in de mens.

Ik ben verbaasd te zien dat vandaag alles wat niet neerkomt op overgave puur en eenvoudig aan het algemene kapitalisme, laten we het zo noemen, wordt beschouwd als archaïsch of ouderwets, alsof er in zekere zin geen andere definitie bestond van wat het betekent om modern te zijn dan, heel eenvoudig, te allen tijde gevangen te zijn in de dominante vormen van het moment.

We zouden kunnen zeggen dat liefde een vasthoudend avontuur is. De avontuurlijke kant is noodzakelijk, maar ook de behoefte aan vasthoudendheid. Opgeven bij de eerste hindernis, de eerste ruzie, is alleen maar liefde vervormen. Echte liefde is er een die blijvend, soms pijnlijk, triomfeert over de hindernissen die door tijd, ruimte en de wereld zijn opgeworpen.

Naar mijn mening verdienen alleen degenen die de moed hebben gehad om de antifilosofie van Lacan zonder te wankelen door te werken, 'hedendaagse filosofen'te worden genoemd.