Judith Butler beroemde citaten

We verliezen onszelf in wat we lezen, alleen om terug te keren naar onszelf, getransformeerd en deel van een meer uitgebreide wereld.

Mogelijkheid is geen luxe; het is net zo cruciaal als brood.

Liefde is geen toestand, een gevoel, een gezindheid, maar een uitwisseling, ongelijkmatig, beladen met geschiedenis, met geesten, met verlangens die min of meer leesbaar zijn voor degenen die elkaar proberen te zien met hun eigen foutieve visie.

Het maakt niet uit wat iemand anders heeft gedaan, het maakt nog steeds uit hoe we mensen behandelen. Het is belangrijk voor onze menselijkheid dat we overtreders behandelen volgens normen die we als rechtvaardig erkennen. Gerechtigheid is geen wraak-het is beslissen voor een oplossing die gericht is op vrede, vrede is de hardere maar meer menselijke manier om te reageren op letsel. Dat is de basis van het idee van rechten.

Laten we eerlijk zijn. We zijn ongedaan gemaakt door elkaar. En als we dat niet zijn, missen we iets. Als dit zo duidelijk het geval lijkt met verdriet, is het alleen omdat het al het geval was met verlangen. Men blijft niet altijd intact.

Vrede is een zekere weerstand tegen de verschrikkelijke bevrediging van oorlog. Het is een toewijding om te leven met een bepaald soort kwetsbaarheid voor anderen en gevoeligheid om gewond te raken dat ons individuele leven daadwerkelijk betekenis geeft.

Het kan inderdaad zijn dat alleen door de incoherentie van identiteit te riskeren, verbinding mogelijk is.

We handelen en lopen en spreken en praten op manieren die de indruk wekken dat we een man of een vrouw zijn.

Er is geen origineel of Primair geslacht dat een drag imiteert, maar geslacht is een soort imitatie waarvoor er geen origineel is.

Opereren binnen de machtsmatrix is niet hetzelfde als kritiekloos overheersingsverhoudingen repliceren.

... dat geslacht een keuze is, of dat geslacht een rol is, of dat geslacht een constructie is die men aantrekt, zoals men 's ochtends kleren aantrekt, dat er een' iemand ' is die vóór dit geslacht staat, iemand die naar de garderobe van geslacht gaat en met overleg beslist welk geslacht het vandaag zal zijn.

De wet op seksuele intimidatie is erg belangrijk. Maar ik denk dat het een vergissing zou zijn als de seksuele intimidatie wet beweging de enige manier is waarop feminisme bekend is in de media.

Ik denk dat elke seksuele positie fundamenteel komisch is.

Wanneer sommige mensen zich weer aansluiten bij "alle levens zijn belangrijk", begrijpen ze het probleem verkeerd, maar niet omdat hun boodschap onwaar is. Het is waar dat alle levens ertoe doen, maar het is evenzeer waar dat niet alle levens ertoe doen, wat precies de reden is waarom het het belangrijkst is om de levens te benoemen die er niet toe hebben gedaan en worstelen om ertoe te doen op de manier die ze verdienen.

Als Lacan veronderstelt dat vrouwelijke homoseksualiteit voortkomt uit een teleurgestelde heteroseksualiteit, zoals observatie zou laten zien, zou het dan niet even duidelijk kunnen zijn voor de waarnemer dat heteroseksualiteit voortkomt uit een teleurgestelde homoseksualiteit?

Je vertrouwt alleen degenen die absoluut zoals jezelf zijn, degenen die een eed van trouw aan deze specifieke identiteit hebben ondertekend.

Gender is een identiteit die vaag in de tijd is gevormd, ingesteld in een buitenruimte door een gestileerde herhaling van handelingen.

Gebonden om erkenning van zijn eigen bestaan te zoeken in categorieën, termen en Namen die niet van zijn eigen oorsprong zijn, zoekt het subject het teken van zijn eigen bestaan buiten zichzelf, in een discours dat tegelijkertijd dominant en onverschillig is. Sociale categorieën betekenen ondergeschiktheid en bestaan tegelijk. Met andere woorden, binnen onderwerping is de prijs van het bestaan ondergeschiktheid.

In de eerste plaats moet performativiteit niet worden begrepen als een enkelvoudige of opzettelijke handeling, maar eerder als de herhalende en citatieve praktijk waarmee discours de effecten produceert die het noemt

Vrede is een weerstand tegen de verschrikkelijke bevrediging van oorlog .

Gender is niet iets wat je bent, het is iets wat je doet, een daad... een 'doen' in plaats van een 'zijn'. Er is geen genderidentiteit achter de uitdrukkingen van gender; die identiteit wordt performatief gevormd door de "uitdrukkingen" die de resultaten ervan worden genoemd. Als het onveranderlijke karakter van seks wordt betwist, is dit construct genaamd 'seks' misschien net zo cultureel geconstrueerd als gender; misschien was het altijd al gender, met als gevolg dat het onderscheid tussen geslacht en geslacht helemaal geen onderscheid blijkt te zijn.

Wanneer we zeggen dat gender wordt uitgevoerd, bedoelen we meestal dat we een rol hebben aangenomen of op de een of andere manier hebben gehandeld en dat ons handelen of ons rollenspel cruciaal is voor het geslacht dat we zijn en het geslacht dat we aan de wereld presenteren.

Hebben we een beroep nodig op een gelukkiger staat voor de wet om te handhaven dat hedendaagse genderrelaties en de bestraffende productie van genderidentiteiten onderdrukkend zijn?

We doen alsof dat wezen van een man of dat wezen van een vrouw eigenlijk een interne realiteit is of iets dat gewoon waar is over ons, een feit over ons, maar eigenlijk is het een fenomeen dat de hele tijd wordt geproduceerd en de hele tijd wordt gereproduceerd, dus om te zeggen dat gender performatief is, betekent zeggen dat niemand echt een geslacht is vanaf het begin.

De wet zelf wordt ofwel opgeschort, ofwel beschouwd als een instrument dat de staat kan gebruiken in dienst van het beperken en controleren van een bepaalde bevolking; de staat is niet onderworpen aan de rechtsstaat, maar de wet kan worden opgeschort of tactisch en gedeeltelijk worden ingezet om te voldoen aan de eisen van een staat die meer en meer soevereine macht wil toewijzen aan zijn uitvoerende en administratieve bevoegdheden. De wet wordt opgeschort in naam van de" soevereiniteit "van de natie, waarbij" soevereiniteit " de taak van elke staat aanduidt om zijn eigen territorialiteit te behouden en te beschermen.

Om te zeggen dat gender performatief is, is een beetje anders, omdat iets performatief is, betekent dat het een reeks effecten produceert. We handelen en lopen en spreken en praten op manieren die de indruk wekken dat we een man of een vrouw zijn.

Inderdaad, zelfs als men geloofde dat kritiek op Israël over het algemeen als antisemitisch wordt gehoord (door Joden, antisemieten of mensen die als geen van beide kunnen worden omschreven), zou het de verantwoordelijkheid van ons allemaal worden om de voorwaarden voor ontvangst te veranderen, zodat het publiek zou kunnen beginnen onderscheid te maken tussen kritiek op Israël en een haat tegen Joden.

Er is geen genderidentiteit achter de uitingen van gender... identiteit wordt performatief gevormd door de 'uitdrukkingen' waarvan wordt gezegd dat ze het resultaat zijn.

Het lijkt er echter op dat we historisch gezien een positie hebben bereikt waarin Joden niet rechtmatig altijd en alleen als vermoedelijke slachtoffers kunnen worden begrepen.

Ras en klasse worden analytisch alleen onderscheiden om het besef te produceren dat de analyse van het ene niet zonder het andere kan doorgaan. Een andere dynamiek lijkt mij aan het werk te zijn in de kritiek op nieuwe seksualiteitsstudies.

Er was een kort moment na 9/11 toen Colin Powell zei dat we ons niet moesten haasten om het verlangen naar wraak te bevredigen. Het was een geweldig moment, een buitengewoon moment, omdat hij mensen eigenlijk vroeg om te blijven met een gevoel van verdriet, rouw en kwetsbaarheid.

onze opvattingen over wat een mens is, hangen problematisch af van het feit dat er twee samenhangende geslachten zijn. En als iemand niet voldoet aan de mannelijke of de vrouwelijke norm, wordt hun menselijkheid in twijfel getrokken.

Het is mijn mening dat gender cultureel gevormd is, maar het is ook een domein van keuzevrijheid of vrijheid en dat het het belangrijkst is om het geweld te weerstaan dat wordt opgelegd door ideale gendernormen, vooral tegen degenen die van geslacht verschillen, die non-conform zijn in hun genderpresentatie.

Of we al dan niet doorgaan met het afdwingen van een universele opvatting van mensenrechten op momenten van verontwaardiging en onbegrip, juist wanneer we denken dat anderen zich uit de menselijke gemeenschap zoals we die kennen hebben gehaald, is een test van onze menselijkheid.

Ik ben veel opener over gendercategorieën, en mijn feminisme ging over de veiligheid van vrouwen tegen geweld, meer geletterdheid, verminderde armoede en meer gelijkheid.

Ik ontken bepaalde biologische verschillen niet. Maar ik vraag altijd onder welke omstandigheden, onder welke discursieve en institutionele omstandigheden, bepaalde biologische verschillen-en ze zijn niet noodzakelijk, gezien de afwijkende toestand van lichamen in de wereld - de opvallende kenmerken van seks worden.

Parodie op zichzelf is niet subversief, en er moet een manier zijn om te begrijpen wat bepaalde soorten parodische herhalingen effectief storend maakt, echt verontrustend, en welke herhalingen worden gedomesticeerd en gerecirculeerd als instrumenten van culturele hegemonie

Ik ging naar Yale om Lesbisch te zijn.

Het belangrijkste is om te stoppen met het wetgeven voor alle levens wat alleen voor sommigen leefbaar is, en om op dezelfde manier af te zien van het verbieden voor alle levens wat voor sommigen onleefbaar is.

Lacanian theorie moet worden begrepen als een soort " Slave moraliteit.

Ik ben geen grote fan van de fallus en heb mijn eigen opvattingen over dit onderwerp al eerder bekend gemaakt, dus ik stel niet voor om terug te keren naar een begrip van de fallus als de derde term in alle relaties van verlangen.

Het geweld van de taal bestaat in haar poging het onuitsprekelijke te vangen en dus te vernietigen, om greep te krijgen op dat wat ongrijpbaar moet blijven om de taal als een levend wezen te laten functioneren.

Mannelijke en vrouwelijke rollen zijn niet biologisch vast, maar sociaal geconstrueerd.

Gender is niet iets dat men is, het is iets dat men doet, een daad-een doen in plaats van een wezen.

Misschien is de belofte van fallus altijd op de een of andere manier ontevreden.

Laten we eerlijk zijn. We zijn ongedaan gemaakt door elkaar. En als we dat niet zijn, missen we iets.

Geslacht is een soort imitatie waarvoor geen origineel bestaat; in feite is het een soort imitatie die het idee van het origineel als een gevolg en gevolg van de imitatie zelf voortbrengt.

Toen ik twaalf was, werd ik geïnterviewd door een promovendus in het onderwijs en vroeg ik wat ik wilde worden als ik opgroeide. Ik zei dat ik filosoof of clown wilde worden, en ik begreep toen, denk ik, dat veel afhing van de vraag of ik de wereld de moeite waard vond om over te filosoferen, en wat de prijs van ernst zou kunnen zijn.