J. L. Austin beroemde citaten

Meestal zijn het gebruik van woorden, niet woorden op zich, die terecht vaag worden genoemd.

Waarom zou het niet de hele functie van een woord zijn om veel dingen aan te duiden?

In de ene zin' zijn er ' zowel universaal als materiële objecten, in de andere zin is er niet zoiets als een van beide: uitspraken over elk kunnen meestal worden geanalyseerd, maar niet altijd, noch altijd zonder rest.

Geconfronteerd met de onzin vraag 'Wat is de Betekenis van een woord?'en misschien vaag erkennen dat het onzin is, zijn we toch niet geneigd om het op te geven.

Maar stel dat we het zelfstandig naamwoord 'waarheid' nemen: hier is een geval waarin de meningsverschillen tussen verschillende theoretici grotendeels zijn omgedraaid of ze dit hebben geïnterpreteerd als een naam van een substantie, van een kwaliteit of van een relatie.

We raken geobsedeerd door' waarheid 'bij het bespreken van uitspraken, net zoals we geobsedeerd raken door' vrijheid ' bij het bespreken van gedrag...Net als vrijheid is waarheid een absoluut minimum of een illusoir ideaal.

Net als' echt 'wordt' vrij ' alleen gebruikt om de suggestie van sommige of alle erkende tegenstellingen uit te sluiten. Zoals ' waarheid 'geen naam is van een kenmerk van beweringen, zo is' vrijheid ' geen naam voor een kenmerk van acties, maar de naam van een dimensie waarin acties worden beoordeeld.

Woorden zijn geen (behalve in hun eigen kleine hoekje) feiten of dingen: we moeten ze daarom van de wereld afhouden, ze van en tegen haar afhouden, zodat we hun onvolkomenheden en willekeur kunnen beseffen en zonder oogkleppen naar de wereld kunnen kijken.

Hoe goed uitgerust onze taal ook is, het kan nooit worden beschermd tegen alle mogelijke gevallen die zich kunnen voordoen en om Beschrijving vragen: feit is rijker dan dictie.

Laten we onderscheid maken tussen opzettelijk handelen en opzettelijk of met opzet handelen, voor zover dit kan worden gedaan door aandacht te besteden aan wat Taal ons kan leren.

Er zijn meer manieren om een kat te doden dan hem in boter te verdrinken; maar dit is het soort dingen (zoals het spreekwoord aangeeft) dat we over het hoofd zien: er zijn meer manieren om spraak te beledigen dan alleen tegenstrijdigheid.

Als we teruggaan in de geschiedenis van een woord, heel vaak in het Latijn, komen we vrij vaak terug op afbeeldingen of modellen van hoe dingen gebeuren of worden gedaan. Deze modellen kunnen vrij geavanceerd en recent zijn, zoals misschien het geval is met 'motief' of 'impuls', maar een van de meest voorkomende en meest primitieve soorten modellen is er een die ons kan verbijsteren door zijn zeer natuurlijkheid en eenvoud.

Zinnen zijn als zodanig niet waar of onwaar.

In de ene verdediging aanvaarden we in het kort verantwoordelijkheid, maar ontkennen we dat het slecht was; in de andere geven we toe dat het slecht was, maar accepteren we geen volledige of zelfs geen verantwoordelijkheid.

We spreken immers van mensen die hun toevlucht zoeken in vaagheid-hoe nauwkeuriger je bent, hoe groter de kans dat je ongelijk hebt, terwijl je een goede kans hebt om niet ongelijk te hebben als je het vaag genoeg maakt.

De gewone taal heeft zeker geen aanspraak op het laatste woord, als er zoiets bestaat.

Maar ik ben het aan het onderwerp verschuldigd te zeggen dat het mij lang heeft gegeven wat filosofie zo vaak wordt gedacht en onvruchtbaar gemaakt - het plezier van ontdekking, de geneugten van samenwerking en de voldoening van het bereiken van overeenstemming.

Feit is rijker dan dictie.

Als we teruggaan in de geschiedenis van een woord, heel vaak in het Latijn, komen we vrij vaak terug op afbeeldingen of modellen van hoe dingen gebeuren of worden gedaan.

Inficiteit is een ziekte waarvan alle handelingen erfgenaam zijn die het algemene karakter hebben van rituele of ceremoniële, alle conventionele handelingen.

Er zijn meer manieren om spraak te beledigen dan alleen tegenstrijdigheid.

Maar zeker, als we voorzichtig spreken, voelen we 'rood' en 'blauw' niet meer dan 'gelijkenis' (of 'kwaliteiten' niet meer dan 'relaties'): we voelen iets waarvan we zouden kunnen zeggen, als we erover zouden willen praten, dat 'dit is rood.