Gaston Bachelard beroemde citaten

Men moet altijd zijn verbinding met het verleden behouden en er toch onophoudelijk van wegtrekken.

Zelfs een kleine gebeurtenis in het leven van een kind is een gebeurtenis van de wereld van dat kind en dus een wereldgebeurtenis.

Een woord is een knop die probeert een takje te worden. Hoe kan iemand niet dromen terwijl hij schrijft? Het is de pen die droomt. De lege pagina geeft het recht om te dromen.

Als het beeld nieuw is, is de wereld nieuw.

De rust van de slaap verfrist alleen het lichaam. Het brengt de ziel zelden tot rust. De rust van de nacht is niet van ons. Het is niet het bezit van ons wezen. Slaap opent in ons een herberg voor fantomen. In de ochtend moeten we de schaduwen wegvegen.

De mens is een schepping van verlangen, geen schepping van behoefte.

Daydream transporteert de dromer buiten de directe wereld naar een wereld die het teken van oneindigheid draagt.

Ons huis is onze Hoek van de wereld.

Rilke schreef: 'deze bomen zijn prachtig, maar nog prachtiger is de sublieme en bewegende ruimte tussen hen, alsof ze met hun groei te toegenomen zijn.

Reverie is geen Mind vacuum. Het is veeleer de gave van een uur dat de volheid van de ziel kent.

We zijn nooit echte historici, maar altijd dicht bij dichters, en onze emotie is misschien niets anders dan een uitdrukking van een verloren poëzie.

Het gevoel dat je het mooist leeft, betekent dat je iets moois leest...

In feite begint het leven echter minder door omhoog te reiken dan door zich tegen zichzelf te keren. Maar wat een wonderbaarlijk verraderlijk, subtiel beeld van het leven zou een opgerold levensbeginsel zijn! En hoeveel dromen zou de naar links gerichte schelp, of een schelp die niet in overeenstemming was met de rotatie van zijn soort, inspireren!

De kindertijd duurt het hele leven. Het keert terug om grote delen van het volwassen leven te animeren.... Dichters zullen ons helpen deze levende jeugd in ons te vinden, deze permanente, duurzame onbeweeglijke wereld.

Wat is de oorzaak van ons eerste lijden? Het ligt in het feit dat we aarzelden om te spreken. Het werd geboren op het moment dat we stille dingen in ons verzamelden.

Dus, als een vergeten vuur, kan een jeugd altijd weer opvlammen in ons.

Er bestaat een speciaal soort schoonheid die geboren wordt in taal, van taal en voor taal.

Als mij gevraagd werd het belangrijkste voordeel van het huis te noemen, zou ik zeggen: het huis beschermt dagdromen, het huis beschermt de dromer, het huis laat iemand in vrede dromen.

We troosten onszelf door herinneringen aan bescherming te herbeleven. Iets gesloten moet onze herinneringen behouden, terwijl ze hun oorspronkelijke waarde als beelden achterlaten. Herinneringen aan de buitenwereld zullen nooit dezelfde toon hebben als die van thuis en door deze herinneringen op te roepen, voegen we toe aan onze voorraad dromen; we zijn nooit echte historici, maar altijd dicht bij dichters, en onze emotie is misschien niets anders dan een uitdrukking van een verloren poëzie.

Het kenmerk van wetenschappelijke vooruitgang is ons weten dat we niet wisten.

Soms is het huis van de toekomst beter gebouwd, lichter en groter dan alle huizen uit het verleden, zodat het beeld van het droomhuis in tegenstelling staat tot dat van het huis van de kindertijd. Laat in ons leven, met ontembare moed, blijven we zeggen dat we gaan doen wat we nog niet hebben gedaan: we gaan een huis bouwen. Dit droomhuis kan slechts een droom van eigendom zijn, de belichaming van alles wat door andere mensen als handig, comfortabel, gezond, gezond, wenselijk wordt beschouwd. Het moet dus zowel trots als rede bevredigen, twee onverenigbare termen.

De gesproken droom van substanties roept materie op tot geboorte, tot leven, tot spiritualiteit.

Men moet leven om zijn huis te bouwen, en niet om zijn huis te bouwen om in te wonen.

Elke hoek in een huis, elke hoek in een kamer, elke centimeter afgelegen ruimte waarin we ons graag verbergen of ons in onszelf terugtrekken, is een symbool van eenzaamheid voor de verbeelding; dat wil zeggen, het is de kiem van een kamer of van een huis.

De droom blijft overladen met de slecht geleefde passies van het dagleven. Eenzaamheid in de nachtelijke droom is altijd vijandigheid. Het is vreemd. Het is niet echt onze eenzaamheid.

De kindertijd kent ongelukkigheid door mannen. In eenzaamheid kan hij zijn pijn ontspannen. Wanneer de menselijke wereld hem met rust laat, voelt het kind zich als de zoon van de kosmos.

Ironie geeft ons, tegen geringe kosten, de indruk dat we ervaren psychologen zijn.

Er is geen oorspronkelijke waarheid, alleen oorspronkelijke dwaling.

Soms, als ik moe ben van zoveel schommelingen, zoek ik toevlucht in een woord dat ik voor zichzelf begin lief te hebben. Rustend in het hart van woorden, helder in de cel van een woord ziend, voelend dat het woord het zaad is van een leven, een groeiende dageraad... De dichter Vandercammen zegt dat allemaal in een zin: "een woord kan een dageraad zijn en zelfs een zekere schuilplaats."