Karl Popper beroemde citaten

Geen enkel rationeel argument zal een rationeel effect hebben op een man die geen rationele houding wil aannemen.

Telkens wanneer een theorie voor jou als de enige mogelijke verschijnt, neem dit dan als een teken dat je de theorie noch het probleem hebt begrepen dat het bedoeld was op te lossen.

Het beste wat een mens kan overkomen, is om een probleem te vinden, verliefd te worden op dat probleem en te leven in een poging dat probleem op te lossen, tenzij er een ander probleem verschijnt dat nog beminnelijker is.

Ware onwetendheid is niet de afwezigheid van kennis, maar de weigering om het te verwerven.

Onwetendheid is geen eenvoudig gebrek aan kennis, maar een actieve afkeer van kennis, de weigering om te weten, voortkomend uit lafheid, trots of luiheid van geest.

Definitie.... zijn nooit echt nodig, en zelden van enig nut

Onze grootste problemen komen voort uit iets dat even bewonderenswaardig als gevaarlijk is ... ons ongeduld om het lot van onze medemensen te verbeteren.

Naar mijn mening is het streven naar eenvoud en helderheid een morele plicht van alle intellectuelen: gebrek aan duidelijkheid is een zonde en pretentie is een misdaad.

De poging om de hemel op aarde te maken, brengt altijd de hel voort.

Hoe meer we leren over de wereld, en hoe dieper ons leren, hoe bewuster, specifieker en articuler onze kennis zal zijn van wat we niet weten, onze kennis van onze onwetendheid

We hebben het recht de intoleranten niet te tolereren. We zouden zelfs hen moeten tolereren wanneer we dat kunnen doen zonder een groot risico te lopen; maar het risico kan zo groot worden dat we onszelf de luxe niet kunnen toestaan.

Het gebruik van geweld is alleen gerechtvaardigd onder een tirannie die hervormingen zonder geweld onmogelijk maakt en slechts één doel moet hebben, namelijk een toestand tot stand brengen die hervormingen zonder geweld mogelijk maakt.

We moeten beseffen dat, als [Socrates] eiste dat de wijste mensen zouden regeren, hij duidelijk benadrukte dat hij niet de geleerde mannen bedoelde; in feite was hij sceptisch over alle professionele geleerdheid, of het nu die van de filosofen was of van de geleerde mannen van zijn eigen generatie, de sofisten. De wijsheid die hij bedoelde was van een andere soort. Het was gewoon de realisatie: hoe weinig Weet ik! Degenen die dit niet wisten, leerde hij, wisten helemaal niets. Dat is de ware wetenschappelijke geest.

De morele beslissingen van anderen moeten met respect worden behandeld, zolang dergelijke beslissingen niet in strijd zijn met het verdraagzaamheidsprincipe.

Al het leven is het oplossen van problemen

Filosofie is een noodzakelijke activiteit omdat we allemaal een groot aantal dingen als vanzelfsprekend beschouwen, en veel van deze veronderstellingen hebben een filosofisch karakter; we handelen ernaar in het privéleven, in de politiek, in ons werk en in elke andere sfeer van ons leven-maar hoewel sommige van deze veronderstellingen ongetwijfeld waar zijn, is het waarschijnlijk dat er meer vals zijn en sommige schadelijk. Het kritisch onderzoeken van onze vooronderstellingen-wat een filosofische activiteit is-is dus zowel moreel als intellectueel belangrijk.

Voor mezelf ben ik alleen geïnteresseerd in wetenschap en filosofie omdat ik iets wil leren over het raadsel van de wereld waarin we leven, en het raadsel van de kennis van de mens over die wereld. En ik geloof dat alleen een heropleving van de belangstelling voor deze raadsels de Wetenschappen en de filosofie kan redden van een obscurantistisch geloof in de speciale vaardigheid van de expert en in zijn persoonlijke kennis en autoriteit.

De open samenleving is er een waarin mannen hebben geleerd om tot op zekere hoogte kritisch te zijn over taboes en beslissingen te baseren op het gezag van hun eigen intelligentie.

We zijn makers geworden van ons lot toen we opgehouden hebben ons voor te doen als Zijn profeten.

De ideeënoorlog is een Griekse uitvinding. Het is een van de belangrijkste uitvindingen ooit gemaakt. Inderdaad, de mogelijkheid om met woorden en ideeën te vechten in plaats van met zwaarden te vechten, is de basis van onze beschaving, en vooral van al haar juridische en parlementaire instellingen.

Het spel van de wetenschap is in principe eindeloos. Hij die op een dag besluit dat wetenschappelijke verklaringen geen verdere test vereisen en dat ze als definitief geverifieerd kunnen worden beschouwd, trekt zich terug uit het spel.

Iedere intellectueel heeft een bijzondere verantwoordelijkheid. Hij heeft het voorrecht en de mogelijkheid om te studeren. In ruil daarvoor is hij het aan zijn medemensen (of 'aan de maatschappij') verschuldigd om de resultaten van zijn studie zo eenvoudig, duidelijk en bescheiden mogelijk weer te geven. Het ergste wat intellectuelen kunnen doen - de kardinale zonde-is proberen zichzelf op te stellen als grote profeten tegenover hun medemensen en hen te imponeren met raadselachtige filosofieën. Iedereen die niet eenvoudig en duidelijk kan spreken, moet niets zeggen en blijven werken totdat hij dat kan.

Het is duidelijk dat iedereen die geïnteresseerd is in wetenschap geïnteresseerd moet zijn in wereld 3 objecten. Een fysicus, om te beginnen, kan vooral geïnteresseerd zijn in Wereld 1-objecten-zeg kristallen en röntgenstralen. Maar heel snel moet hij beseffen hoeveel afhangt van onze interpretatie van de feiten, dat wil zeggen van onze theorieën, enzovoort. Evenzo moet een wetenschapshistoricus of een filosoof die geïnteresseerd is in wetenschap grotendeels een student zijn van Wereld 3-objecten.

De overlevingswaarde van intelligentie is dat het ons in staat stelt een slecht idee uit te roeien, voordat het idee ons uitsterft.

[Grote wetenschappers] zijn mannen met gedurfde ideeën, maar zeer kritisch over hun eigen ideeën: ze proberen te ontdekken of hun ideeën juist zijn door eerst te proberen te ontdekken of ze misschien niet verkeerd zijn. Ze werken met gedurfde vermoedens en ernstige pogingen om hun eigen vermoedens te weerleggen.

Onbeperkte tolerantie moet leiden tot het verdwijnen van tolerantie. Als we onbeperkte tolerantie uitbreiden, zelfs voor degenen die intolerant zijn, als we niet bereid zijn een tolerante samenleving te verdedigen... dan zal de verdraagzame vernietigd worden, en verdraagzaamheid met hen... We moeten daarom, in naam van tolerantie, het recht claimen om de intoleranten niet te tolereren.

Als je het niet eenvoudig en duidelijk kunt zeggen, blijf dan stil en blijf eraan werken totdat je het kunt.

Ik bleef een aantal jaren socialist, zelfs na mijn afwijzing van het marxisme; en als er zoiets zou kunnen bestaan als socialisme gecombineerd met individuele vrijheid, zou ik nog steeds een socialist zijn. Want niets is beter dan een bescheiden, eenvoudig en vrij leven in een egalitaire samenleving. Het duurde enige tijd voordat ik dit herkende als niets meer dan een mooie droom; dat vrijheid belangrijker is dan gelijkheid; dat de poging om gelijkheid te realiseren de vrijheid in gevaar brengt; en dat, als de vrijheid verloren gaat, er zelfs geen gelijkheid zal zijn onder de onvrijen.

Als we onkritisch zijn, zullen we altijd vinden wat we willen: we zullen naar bevestigingen zoeken en vinden, en we zullen wegkijken van, en niet zien, wat gevaarlijk zou kunnen zijn voor onze favoriete theorieën. Op deze manier is het maar al te gemakkelijk om te verkrijgen wat overweldigend bewijs lijkt te zijn ten gunste van een theorie die, indien kritisch benaderd, zou zijn weerlegd.

We kiezen niet voor politieke vrijheid omdat het ons dit of dat belooft. We kiezen ervoor omdat het de enige waardige vorm van menselijke coëxistentie mogelijk maakt, de enige vorm waarin we volledig verantwoordelijk kunnen zijn voor onszelf. Of we de mogelijkheden ervan realiseren, hangt van allerlei dingen af-en vooral van onszelf.

Ik denk dat er maar één weg is naar de wetenschap - of naar de filosofie trouwens: om een probleem aan te pakken, om de schoonheid ervan te zien en er verliefd op te worden; om ermee te trouwen en er gelukkig mee te leven, totdat de dood je scheidt - tenzij je een ander en nog boeiender probleem tegenkomt of tenzij je inderdaad een oplossing vindt. Maar zelfs als u een oplossing vindt, kunt u dan tot uw vreugde het bestaan ontdekken van een hele familie van betoverende, maar misschien moeilijke, probleemkinderen, voor wiens welzijn u tot het einde van uw dagen met een doel kunt werken.

Waarom denk ik dat wij, de intellectuelen, kunnen helpen? Simpelweg omdat wij, de intellectuelen, al duizenden jaren de meest verschrikkelijke schade hebben aangericht. Massamoord in naam van een idee, een doctrine, een theorie, een religie - dat is allemaal "ons" doen, "onze" uitvinding: de uitvinding van de intellectuelen. Als we maar zouden stoppen met de mens tegen de mens op te zetten - vaak met de beste bedoelingen - dan zou er veel gewonnen worden. Niemand kan zeggen dat het onmogelijk is om hiermee te stoppen.

Het is onmogelijk om zo te spreken dat je niet verkeerd begrepen kunt worden.

Er is een bijna universele neiging, misschien een aangeboren neiging, om de goede trouw te vermoeden van een man die meningen heeft die verschillen van onze eigen meningen. het brengt duidelijk de vrijheid en de objectiviteit van onze discussie in gevaar als we een persoon aanvallen in plaats van een mening of, meer precies, een theorie aan te vallen.

. . . het lijkt mij zeker dat er meer mensen worden gedood uit rechtvaardige domheid dan uit goddeloosheid.

We herinneren ons allemaal hoeveel godsdienstoorlogen werden uitgevochten voor een religie van liefde en zachtheid; hoeveel lichamen werden levend verbrand met de oprechte vriendelijke bedoeling zielen te redden van het eeuwige vuur van de hel.

De natuur bestaat uit feiten en regelmatigheden en is op zichzelf noch moreel noch immoreel. Wij zijn het die onze normen aan de natuur opleggen en op deze manier de moraal in de natuurlijke wereld introduceren, ondanks het feit dat we deel uitmaken van deze wereld. We zijn producten van de natuur, maar de natuur heeft ons samen gemaakt met onze kracht om de wereld te veranderen, te voorzien en te plannen voor de toekomst, en om verreikende beslissingen te nemen waarvoor we moreel verantwoordelijk zijn. Maar verantwoordelijkheid, beslissingen, betreed de wereld van de natuur alleen met ons

Een rationalist, zoals ik het woord gebruik, is een man die probeert beslissingen te nemen door middel van argumenten en misschien, in bepaalde gevallen, door compromis, in plaats van door geweld. Hij is een man die liever niet succesvol is in het overtuigen van een andere man door middel van argumenten dan succesvol in het verpletteren van hem met geweld, door intimidatie en bedreigingen, of zelfs door overtuigende propaganda.

Het is een mythe dat het succes van de wetenschap in onze tijd vooral te danken is aan de enorme hoeveelheden geld die zijn uitgegeven aan grote machines. Wat de wetenschap echt doet groeien, zijn nieuwe ideeën, inclusief valse ideeën.

Filosofen moeten het feit overwegen dat het grootste geluksprincipe gemakkelijk een excuus kan worden gemaakt voor een welwillende dictatuur. We moeten het vervangen door een bescheidener en realistischer principe - het principe dat de strijd tegen vermijdbare ellende een erkend doel van de openbare orde moet zijn, terwijl de toename van geluk in de eerste plaats aan privé-initiatief moet worden overgelaten.

Sta niet toe dat je dromen van een mooie wereld je weglokken van de claims van mannen die hier en nu lijden. Onze medemensen hebben een aanspraak op onze hulp; geen enkele generatie mag worden opgeofferd ter wille van toekomstige generaties.

Het geloof in een politieke utopie is bijzonder gevaarlijk. Dit houdt mogelijk verband met het feit dat de zoektocht naar een betere wereld, net als het onderzoek naar onze omgeving, (als ik gelijk heb) een van de oudste en belangrijkste van alle instincten is.

Als we willen dat onze beschaving overleeft, moeten we breken met de gewoonte van eerbied voor grote mannen.

Een rationalist is gewoon iemand voor wie het belangrijker is om te leren dan om gelijk te krijgen; iemand die bereid is om van anderen te leren - niet door simpelweg de meningen van een ander over te nemen, maar door anderen graag toe te staan zijn ideeën te bekritiseren en door graag de ideeën van anderen te bekritiseren

Het is niet zijn bezit van kennis, van onweerlegbare waarheid, die de mens van de wetenschap maakt, maar zijn hardnekkige en roekeloos kritische zoektocht naar de waarheid.

We zijn sociale wezens in het binnenste centrum van ons wezen. Het idee dat men iets helemaal vanaf nul kan beginnen, vrij van het verleden, of niet gebonden aan anderen, kan niet denkbaar meer verkeerd zijn.

Hoewel we sterk verschillen in de verschillende kleine stukjes die we kennen, zijn we in onze oneindige onwetendheid allemaal gelijk.

Het verschil tussen de amoebe en Einstein is dat, hoewel beide gebruik maken van de methode van trial and error eliminatie, de amoebe niet van fouten houdt terwijl Einstein erdoor geïntrigeerd is.

Ik noem persoonlijk het soort regering dat zonder geweld kan worden verwijderd 'democratie 'en de andere 'tirannie'.'.

Ons doel als wetenschappers is objectieve waarheid; meer waarheid, interessantere waarheid, begrijpelijker waarheid. We kunnen redelijkerwijs niet streven naar zekerheid. Als we eenmaal beseffen dat menselijke kennis feilbaar is, beseffen we ook dat we nooit helemaal zeker kunnen zijn dat we geen fout hebben gemaakt.