Larry Crabb beroemde citaten

We kunnen niet op God rekenen om te regelen wat er in ons leven gebeurt op een manier die ons een goed gevoel geeft.We kunnen er echter op rekenen dat God geduldig alle obstakels wegneemt die ons in de weg staan om van hem te genieten. Hij is toegewijd aan onze vreugde, en we kunnen op Hem vertrouwen om ons genoeg van die vreugde te laten proeven en genoeg hoop dat het beste nog voor ons ligt om ons op gang te houden, ondanks hoeveel pijn ons hart blijft teisteren.

God werkt er altijd aan om zijn kinderen bewust te maken van een droom die levend blijft onder het puin van elke verbrijzelde droom, een nieuwe droom die, wanneer gerealiseerd, een nieuw lied zal uitbrengen, gezongen met tranen, totdat God ze wegveegt en we zingen met niets dan vreugde in ons hart.

Een visie die we aan anderen geven over wie en wat ze zouden kunnen worden, heeft kracht wanneer het weerklinkt wat de geest al in hun ziel heeft gesproken.

Wanneer Spirituele Vrienden hun verhalen delen, luisteren de anderen zonder te werken. Ze rusten. Er is niets te repareren, niets te verbeteren. Een spirituele gemeenschap voelt zich ongestoord stil als ze luisteren, zeker belast . . . maar nog steeds rustend in de wetenschap dat het leven binnenin, de passie voor heiligheid, onverwoestbaar is. Het hoeft alleen maar gevoed en vrijgegeven te worden.

De wortel van al onze persoonlijke en emotionele moeilijkheden is een gebrek aan saamhorigheid... Ik geloof daarom dat de zekerste weg om problemen te overwinnen en de mensen te worden die we bedoeld waren te zijn, is om opnieuw contact te maken met God en met onze gemeenschap.

Het probleem dat oprechte christenen met God hebben, komt vaak neer op een verkeerd begrip van wat dit leven moet bieden.

Hoe duidelijker we erkennen hoe diep onze toewijding aan zelfbescherming werkt in onze relationele stijl en hoe moediger we de lelijkheid onder ogen zien van het beschermen van onszelf in plaats van van anderen te houden, hoe meer we onze richting zullen veranderen.

Het doel van onze heiliging is dat we Christus tentoonstellen op de manier waarop we anderen liefhebben.

Ik vind het veel gemakkelijker om raad te geven dan om raad te krijgen, om contact op te nemen met een vriend in mijn kleine groep die zich onzeker voelt dan om mijn eigen onveiligheid te onthullen. De waarheid is dat we niet graag afhankelijk zijn. We vinden het niet leuk om toe te geven hoe diep we verlangen naar iemands vriendelijkheid en betrokkenheid. Het is zo nederig.

Ik neem aan dat de Geest Altijd "Abba" fluistert tegen Gods kinderen en hen verzekert dat ze veilig zijn in zijn zorg. En hij roept hen voortdurend om te worden waartoe God hen heeft gered, solide mensen, onverwoestbaar levend, misschien gekwetst, maar verteerd door het behagen van de Vader.

Het kernprobleem is niet dat we te gepassioneerd zijn over slechte dingen, maar dat we niet gepassioneerd genoeg zijn over goede dingen.

Het is het begrip van anderen en het bewustzijn van hun behoeften, dat de ambassadeur van Christus ernaar moet streven om te cultiveren

Het huwelijk is een van Gods scheppingen om mensen op te bouwen. Het geeft echtgenoten de kans om een onsterfelijk mens op een unieke intieme manier te dienen. Om te genieten van de Betekenis van het huwelijk, dan, vereist een eenmaal gemaakte maar voortdurende inzet van wederzijdse bediening aan onze partners en hoe meer we hen grijpen, hoe meer betekenis ons huwelijk zal hebben.

Een huwelijk dat met elkaar verbonden is door verplichtingen om de ander te exploiteren voor het vervullen van de eigen behoeften (en ik vrees dat de meeste huwelijken op zo ' n basis zijn gebouwd) kan terecht worden omschreven als een "tic on a dog" - relatie. Net zoals een hongerige tic zich vastklampt aan een voedende gastheer in afwachting van een maaltijd, zo verenigt elke partner zich met de andere in de verwachting te vinden wat zijn of haar persoonlijke aard vereist. Het nogal frustrerende dilemma is natuurlijk dat er in zo ' n huwelijk twee tics zijn en geen hond!

Om zinvol berouw te hebben van de manieren waarop we de liefde schenden, moeten we ze erkennen. We zullen zelfbeschermende patronen van relaties niet herkennen als zondige schendingen van liefde totdat we de teleurstelling in onze ziel onder ogen zien die we vastbesloten zijn nooit meer te ervaren.

Ik hoor Jezus ons vertellen om te stoppen met onderhandelen met hem, om te stoppen met het aanbieden van iets dat we denken te hebben in ruil voor Zijn zegeningen.

We kunnen het leven niet altijd laten werken. Maar we kunnen altijd dicht bij God komen. Er is een andere manier om onze problemen aan te pakken. Er is een nieuwe manier van leven.

Er is nooit een moment in ons hele leven, vanaf de dag dat we Christus vertrouwden tot de dag dat we hem zien, waarop God niet verlangt om ons te zegenen. Op elk moment, in elke omstandigheid, doet God ons goed. Hij stopt nooit. Het geeft hem te veel plezier. God wacht niet om ons te zegenen nadat onze problemen voorbij zijn. Hij zegent ons nu, in en door die moeilijkheden heen. Op dit moment geeft hij ons wat hij denkt dat goed is.

Verandering van binnenuit houdt een standvastige blik op onze Heer in die het leven verandert omdat het een diepe ommekeer weerspiegelt van een toewijding aan zelfvoorziening. Zonder berouw biedt een blik op Christus alleen de illusie van troost.

Als we zoeken naar manieren om van de noodzakelijke pijn af te komen, worden we gedesillusioneerd of misleid. Voor mensen die echte verandering definiëren als het elimineren van onvermijdelijke strijd, zullen de laatste hoofdstukken vreselijk teleurstellend zijn.

We moeten naar de Bijbel komen met het doel van zelfblootstelling bewust in gedachten. Ik vermoed dat niet veel mensen meer dan een symbolische steek in die richting maken. Het is extreem hard werken. Het maakt Bijbelstudie afwisselend overtuigend en geruststellend, pijnlijk en rustgevend, raadselachtig en kalmerend en soms saai - maar niet voor lang als het ons doel is om onszelf beter te zien.

We hebben een vreselijke fout gemaakt! Gedurende het grootste deel van deze eeuw hebben we zielenwonden ten onrechte gedefinieerd als psychische stoornissen en hun behandeling gedelegeerd aan getrainde specialisten. Beschadigde psyche is niet het probleem. Het probleem is ontkoppelde zielen. Wat we nodig hebben is verbinding. Wat we nodig hebben is een healing community.

Ik heb het centrerend gebed geoefend. Ik heb contemplatief gebeden. Ik heb liturgisch gebeden... Ik heb van elk geprofiteerd, en dat doe ik nog steeds. Zoals je zult zien, zijn elementen van elke stijl nog steeds bij me.

Gebroken dromen zijn nooit willekeurig. Ze zijn altijd een stuk in een grotere puzzel, een hoofdstuk in een groter verhaal. De Heilige Geest gebruikt de pijn van verbrijzelde dromen om ons te helpen ons verlangen naar God te ontdekken, om ons te helpen de hoogste droom te dromen. Het zijn verordineerde gelegenheden voor de geest om te ontwaken en vervolgens onze hoogste droom te vervullen.

We zijn ontworpen om lief te hebben en als we dat doen, ontwikkelt zich iets goeds van binnen. We voelen ons schoon, rijk, heel. Sterker nog, we worden minder bezorgd over hoe we ons voelen en meer bezorgd over het leven van anderen.