Sue Monk Kidd beroemde citaten

Als je eenmaal de waarheid kent, kun je nooit meer teruggaan en je koffer vol leugens ophalen. Zwaarder of niet, de waarheid is nu van jou.

Mijn hele leven dacht ik dat ik iemand nodig had om me compleet te maken, nu Weet ik dat ik van mezelf moet zijn.

De belangrijkste geschenken zijn degenen die het gemakkelijkst over het hoofd worden gezien. Kleine, alledaagse zegeningen: bossen, gezondheid, muziek, gelach, herinneringen, boeken, familie, vrienden, tweede kansen, warme open haarden en alle voetafdrukken verspreid over onze dagen.

Ik heb gemerkt dat als je goed naar de ogen van mensen kijkt de eerste vijf seconden dat ze naar je kijken, de waarheid van hun gevoelens slechts een moment door zal schijnen voordat het weg flikkert.

Als je iets van iemand nodig hebt, geef die persoon dan altijd een manier om het je te geven.

Het is iets wat iedereen wil-dat iemand de pijn ziet die hem wordt aangedaan en het neerlegt alsof het ertoe doet.

Wat is er gebeurd met ons vermogen om in het onwetende te wonen, om binnen een vraag te leven en samen te leven met de spanningen van onzekerheid? Waar is onze bereidheid om pijn te incuberen en iets nieuws te laten ontstaan? Wat is er gebeurd met geduldig ontvouwen, met volharding? Deze dingen vormen de grond van het wachten.

De woorden waren onverwacht, maar zo scherpzinnig waar. Zo veel van het gebed is als dat - een ontmoeting met een waarheid die tot de bodem van het hart is gezonken, die gevonden wil worden, gesproken wil worden, verheven wil worden tot het rijk van heiligheid.

Hoe kunnen we het leven samenbrengen in God? We moeten in de eerste plaats beginnen door onze aandacht te heroriënteren en onze gedachten en harten op God gericht te houden. De essentie van het gecentreerde leven is aandacht voor God in alles wat we denken, zeggen en doen. Het is het groeiende besef van zijn aanwezigheid in ons meest nuchtere leven.

Ieder mens op aarde heeft een stalen plaat in zijn hoofd, maar als je zo nu en dan gaat liggen en zo stil mogelijk wordt, zal het openglijden als liftdeuren, alle geheime gedachten binnenlaten die zo geduldig rond hebben gestaan, op de knop drukken voor een ritje naar de top. De echte problemen in het leven gebeuren wanneer die verborgen deuren te lang gesloten blijven.

Het moeilijkste op aarde is kiezen wat belangrijk is.

Iemand die denkt dat de dood het engste is, weet niets van het leven.

En als je eraan begint, Lily, dat is het enige doel dat groot genoeg is voor een menselijk leven. Niet alleen om lief te hebben, maar om te volharden in liefde.

Waar kom jij vandaan?"...Dit is de Nummer één meest gestelde vraag in heel South Carolina. We willen weten of je een van ons bent, of je neef onze neef kent, of je kleine zusje naar school ging met onze grote broer, of je naar dezelfde baptistenkerk gaat als onze ex-baas. We zijn op zoek naar manieren waarop onze verhalen bij elkaar passen.

Er is geen plaats zo wakker en levend als de rand van het worden.

Mensen sterven liever dan vergeven. Zo moeilijk is het. Als God het in duidelijke taal zou zeggen. "Ik geef je een keuze, vergeef of sterf," veel mensen zouden hun kist bestellen.

We zijn zo beperkt, dat je hetzelfde woord moet gebruiken voor het houden van Rosaleen als voor het houden van Coke met pinda ' s. Is dat niet jammer dat we niet veel meer manieren hebben om het te zeggen?

Dat is de Heilige bedoeling van het leven, van God-om ons voortdurend te bewegen naar groei, naar het herstellen van alles wat verloren en wees in ons is en het herstellen van het goddelijke beeld dat op onze ziel is afgedrukt.

Verhalen moeten verteld worden of ze sterven, en als ze sterven, Kunnen we ons niet herinneren wie we zijn of waarom we hier zijn.

Niets is eerlijk in deze wereld. Je kunt het net zo goed meteen duidelijk maken.

Uiteindelijk begon ik te schrijven over het worden van een oudere vrouw en de angst die het opwekte. Het kleine, veelzeggende "verraad" van mijn lichaam. De stilstaande, griezelige stilte in mijn schrijven, vergezeld van een pijn voor een of ander niet-geleefd lot. Ik schreef over de rauwe, onstabiele gevoelens die door me heen stroomden, de behoefte om af te stoten en te verhuizen, de drang om het leven radicaal te vereenvoudigen en te destilleren in een nieuwe, onbekende betekenis.

Het lichaam weet dingen lang voordat de geest ze inhaalt. Ik vroeg me af wat mijn lichaam wist en wat ik niet wist.

Ik wist toen niet wat ik wilde, maar de pijn was voelbaar.

Op een rare manier moet ik mijn kleine verzameling van pijn en wonden hebben liefgehad. Ze gaven me een aantal echt aardige sympathie, met het gevoel dat ik uitzonderlijk was...Wat een bijzonder geval was ik.

Het is de eigenaardige aard van de wereld om te blijven draaien, ongeacht wat voor soort hartzeer er gebeurt.

Nadat je gestoken bent, kun je niet loskomen, hoeveel je er ook over zeurt.

Er is geen plaats zo wakker en levend als de rand van het worden. Maar meer dan dat, het baren van het soort vrouw dat authentiek kan zeggen: 'mijn ziel is van mij', en het dan belichamen in haar leven, haar spiritualiteit en haar gemeenschap is het risico en de ontberingen waard.

Wist je dat er 32 namen voor liefde zijn in een van de Eskimo talen?"Zei August. "En we hebben alleen deze. We zijn zo beperkt dat je hetzelfde woord moet gebruiken.

De enige manier waarop ik ooit heb begrepen, bevrijd, opgekomen, genezen, vergeven, bloeide en machtig werd, is door de moeilijkste vragen te stellen en vervolgens in de antwoorden te leven door me open te stellen voor mijn eigen terreur en het te transmuteren in creativiteit. Ik heb niets bereikt door me terug te trekken in hand-me-down borgstellingen of weerstand te bieden aan de spanningen die de waarheid ontstoken.

Wanneer je niet vooruit kunt gaan, en je niet achteruit kunt gaan, en je niet kunt blijven waar je bent zonder iets diep en vitaal in jezelf te doden, sta je aan de rand van de schepping.

De monnik in St. Meinrad nam zijn handen en legde ze op mijn schouders, keek recht in mijn ogen en zei: "Ik hoop dat je zult horen wat ik je ga vertellen.Ik hoop dat je het tot aan je tenen zult horen.Als je wacht, doe je niets.Je doet het belangrijkste wat er is.Je laat je ziel opgroeien.Als je niet stil kunt zijn en wachten, kun je niet worden waarvoor God je geschapen heeft.

Niemand hier had ooit een vrouwelijke imker gezien tot haar. Ze vertelde iedereen graag dat vrouwen de beste imkers waren, omdat ze een speciaal vermogen hebben om van dieren te houden die steken. Het komt voort uit jaren van liefdevolle kinderen en echtgenoten.

Ik geloof in de goedheid van verbeelding.

Er is niets perfect...alleen het leven.

Elk levend wezen op aarde is bijzonder. Wil je degene zijn die een einde maakt aan een van hen?

Ik realiseerde me het voor het eerst in mijn leven: er is niets dan mysterie in de wereld, hoe het zich verbergt achter het weefsel van onze arme, onrustige dagen, helder stralend, en we weten het niet eens.

Iets diep in ons allemaal verlangt naar Gods schoonheid, en we kunnen het vinden, waar we ook zijn.

Mensen sterven liever dan vergeven. Zo moeilijk is het.

Af en toe vlogen er regenbuien over ons heen en besproeiden onze gezichten. Elke keer weigerde ik het vocht weg te vegen. Het maakte de wereld zo levend voor mij. Ik kon niet anders dan jaloers zijn op de manier waarop een goede storm ieders aandacht trok.

We worden waar we aandacht aan besteden.

Je moet een moeder in jezelf vinden. Dat doen we allemaal. Zelfs als we al een moeder hebben, moeten we dit deel van onszelf nog steeds binnenin vinden.

Jij bent mijn eeuwige thuis. Wees nooit bang. Ik ben genoeg. We zijn genoeg.

We hebben Godinnenbewustzijn nodig om de heiligheid van de aarde te onthullen. Goddelijke vrouwelijke beelden openen het idee dat de aarde het lichaam van het Goddelijke is, en wanneer dat gebeurt, kan het Goddelijke niet alleen worden opgenomen in een boek, kerk, dogma, liturgie, theologisch systeem of transcendente spiritualiteit. De aarde is niet langer slechts een achtergrond totdat we in de hemel komen, iets secundair en vervangbaar. Mater wordt geïnspireerd; het ademt goddelijkheid. De aarde komt tot leven en heilig. En we bevinden ons levend in het midden van haar en voor altijd veranderd.

God staat op het puntje van onze scalpels, onze Schroevendraaiers, onze computerterminals, onze stoflappen, onze stofzuigers, onze potloden en pennen. Hij is bij ons in onze rolstoelen, of op onze Ziekenhuisbedden, als we alleen maar plat kunnen zitten of liggen. Wanneer we ons hem en zijn doel voorstellen in wat we doen, dan beginnen we ons bewust te worden van zijn aanwezigheid in het midden ervan. We zijn in staat om ons innerlijk gesprek met hem aan te gaan terwijl we op natuurlijke wijze werken, zonder spanning. Hij wordt onze partner, onze medewerker.

Ik denk dat er een plek in ons moet zijn waar dromen hun beurt afwachten.

We liepen langs de rivier met de woorden die achter ons stroomden als linten in de nacht.

Losgekoppeld van mijn vrouwelijke ziel, had ik ook onbewust mijn kracht verloren om de Heilige werkelijkheid te noemen. Ik had gewoon geaccepteerd wat mannen hadden genoemd. Ik had ook niet gemerkt dat wanneer vrouwen deze kracht weggeven, het zelden wordt gebruikt om vrouwen te bevrijden en waarde te herstellen. Vaker wordt het gebruikt om de bevoorrechte positie van mannen te versterken en te versterken.

Honingbijen zijn niet alleen afhankelijk van fysiek contact met de kolonie, maar hebben ook sociaal gezelschap en ondersteuning nodig. Isoleer een honingbij van haar zussen en ze zal snel sterven.

En ik was meteen onder de indruk van hoe het leven daarbuiten door zijn reguliere loopjes ging, en ik werd geschorst, wachtend, gevangen in een vreselijke kloof tussen het leven van mijn leven en het niet leven ervan.

Ik voelde een trillen langs mijn huid, een treaveling stroom die bewoog op mijn wervelkolom, langs mijn armen, pulseren uit mijn vingertoppen. Ik straalde bijna. Het lichaam weet dingen lang voordat de geest ze inhaalt. Ik vroeg me af wat mijn lichaam wist en wat ik niet wist.