Jodi Picoult beroemde citaten

De enige persoon die lijdt, als je altijd al die haat eekhoorn, ben jij.

Ik denk dat mensen de hele tijd dingen doen in naam van liefde die ze niet zouden moeten doen - dat is de aard van ons.

Dingen die breken-of het nu botten, harten of beloften zijn - kunnen weer in elkaar worden gezet, maar zullen nooit echt heel zijn.

Het leven kan in een oogwenk veranderen; wees niet zo bezorgd over de toekomst dat je vergeet te vieren wat je nu hebt.

Je kunt niet terugkijken - je hoeft alleen het verleden achter je te laten en iets beters te vinden in je toekomst.

Soms als je iets vindt waarvan je niet wist dat je het zocht, Weet je gewoon niet hoe je moet reageren.

Er zullen altijd slechte dingen zijn. Maar hier is het verbazingwekkende ... licht overtreft duisternis, elke keer. Je steekt een kaars in het donker, maar je kunt het donker niet in het licht steken.

Er zijn bepaalde dingen waar ik over zal horen en waarvan ik denk dat ze een geweldig boek zullen maken en ik zet het in een bestand. Soms is het een situatie die me interesseert, en ik besef niet eens wat ik erover probeer te zeggen totdat ik er dichter bij Ben. Soms heb ik het boek daarna 125 pagina ' s geschreven, en ik kan je vertellen wat het boek daarna is. Ik heb gewoon een soort lineaire progressie, maar meer dan wat dan ook, de onderwerpen landen in je schoot. Ik heb niet het gevoel dat ik op zoek ga naar hen.

Woorden zijn als eieren die van grote hoogten vallen; je kunt ze niet meer terugroepen dan de rotzooi negeren die ze achterlaten als ze vallen.

Ik kan 400 pagina ' s op de weg krijgen en het antwoord nog steeds niet weten. Wat ik wel weet is dat ik echt elk facet van de situatie heb onderzocht, en ik heb misschien mijn mening niet veranderd, maar ik heb mezelf zeker gedwongen om te onderzoeken waarom het mijn mening is.

Ten goede of ten kwade, muziek is de taal van het geheugen. Het is ook de taal van de liefde.

Ik wil mensen niet vertellen wat ze moeten denken. Daar ben ik de minst gekwalificeerde persoon ter wereld voor. Als ik zou doen alsof ik de expert in alles ben, Zou Ik Dan Brown worden, en dat begrijp ik niet. We doen allemaal ons onderzoek als we goede schrijvers zijn, en we werken allemaal hard om het goed te krijgen, maar dat betekent niet dat we experts zijn in het veld. Het beste wat we kunnen doen is mensen uitdagen om de feiten zelf te leren.

Nadat je de stukken weer in elkaar had gezet, hoewel je er misschien intact uitzag, was je nooit meer hetzelfde als voor de val.

De menselijke capaciteit voor last is als bamboe - veel flexibeler dan je op het eerste gezicht zou denken.

Misschien verwachtte je dat het huwelijk perfect zou zijn-Ik denk dat dat is waar jij en ik anders zijn. Ik dacht dat het allemaal zou gaan om fouten maken, maar het doen met iemand die er is om je eraan te herinneren wat je onderweg hebt geleerd.

Mijn moeder... ze is mooi, verzacht aan de randen en getemperd met een ruggengraat van staal. Ik wil oud worden en zijn zoals zij.

Dit is wat ik leuk vind aan foto ' s. Ze zijn het bewijs dat eens, al was het maar voor een hartslag, alles perfect was.

Sommige lessen kunnen niet worden geleerd, ze moeten gewoon worden geleerd.

Als ik zie dat ze daar niet reageert, besef ik dat stilte een geluid heeft.

Wat Joe Hoffman en Wade Preston ook zeggen, het is niet het geslacht dat een gezin maakt; het is liefde. Je hebt geen moeder en vader nodig, je hebt niet eens twee ouders nodig. Je hebt alleen iemand nodig die je steunt.

Je weet dat je zo nu en dan een moment hebt waarop je hele leven zich voor je uitstrekt als een gevorkte weg, en zelfs als je het ene grimmige pad kiest, heb je je ogen de hele tijd op het andere gericht, zeker dat je een fout maakt.

Als je anders bent, zie je soms niet de miljoenen mensen die je accepteren voor wat je bent. Het enige wat je opvalt is de persoon die dat niet doet.

Het leven was wat er gebeurde toen alle wat-als ' s niet deden, toen wat je droomde of hoopte of-in dit geval-gevreesd zou kunnen gebeuren, in plaats daarvan voorbijging.

Ik ben Alice In Wonderland', dacht Josie. 'Kijk hoe ik val.

Als je iemand je hart gaf en ze stierven, namen ze het dan mee? Heb je de rest van je leven doorgebracht met een gat in je dat niet gevuld kon worden?

Laat me je dit vertellen: als je een eenling ontmoet, wat ze je ook vertellen, het is niet omdat ze van eenzaamheid genieten. Het is omdat ze eerder hebben geprobeerd om zich te mengen in de wereld, en mensen blijven hen teleurstellen.

Het was belachelijk om te zeggen dat er een verlies was geweest; men verloor een schoen of een set sleutels. Je hebt niet de dood van een kind geleden en gezegd dat er een verlies was. Er was een catastrofe. Verwoesting. Hel.

Als je van iemand houdt, laat je ze voor je zorgen.

Soms als je je kind oppakt, voel je de kaart van je eigen botten onder je handen, of ruik je de geur van je huid in de nek van zijn nek. Dit is het meest buitengewone aan het moederschap-het vinden van een stuk van jezelf gescheiden en apart dat allemaal hetzelfde waar je niet zonder zou kunnen leven.

Niemand wil dit toegeven, maar slechte dingen zullen blijven gebeuren. Misschien is dat omdat het allemaal een ketting is, en lang geleden deed iemand het eerste slechte, en dat leidde ertoe dat iemand anders nog een slecht ding deed, enzovoort. Je weet wel, zoals dat spel waar je een zin in iemands oor fluistert, en die persoon fluistert het naar iemand anders, en het komt allemaal verkeerd uit op het einde. Maar aan de andere kant, misschien gebeuren er slechte dingen omdat het de enige manier is waarop we ons kunnen blijven herinneren hoe goed eruit moet zien.

Soms zie je dingen voor je ogen gebeuren en spring je nog steeds naar de verkeerde conclusies.

Maar ga je me missen? En nog belangrijker: zal ik je missen? Wil een van ons echt het antwoord op die vraag horen?

Weet je wat het verschil is tussen een droom en een doel?... Plan.

Als je je aangetrokken voelt tot mensen, komt dat door de details. Hun vriendelijkheid. Hun ogen. Het feit dat ze je kunnen laten lachen wanneer je het het meest nodig hebt.

Er moet een statuut van beperking op verdriet zijn. Een regelboek dat zegt dat het goed is om huilend wakker te worden, maar slechts voor een maand. Dat je na 42 dagen niet meer met je hart zult draaien, zeker dat je haar je naam hebt horen roepen. Dat er geen boete zal worden opgelegd als je de behoefte voelt om haar bureau schoon te maken; haal haar kunstwerk uit de koelkast; draai een schoolportret om terwijl je passeert - al was het maar omdat het je weer fris snijdt om het te zien. Dat het goed is om de tijd te meten dat ze weg is, zoals we ooit haar verjaardagen hebben gemeten.

Was het de geboorte die je moeder maakte? Ben je dat label kwijtgeraakt toen je je kind afgaf? Als mensen gemeten worden naar hun daden, aan de ene kant had ik een vrouw die ervoor had gekozen me op te geven; aan de andere kant had ik een vrouw die ' s nachts bij me had gezeten toen ik als kind ziek was, die met me had gehuild over vriendjes, die fel had geklapt bij mijn afstuderen aan de rechtenstudie. Welke Act maakte je meer een moeder? Beide, realiseerde ik me. Een ouder zijn ging niet alleen over het baren van een kind. Het ging om het getuigen van zijn leven.

Er zijn twee manieren om gelukkig te zijn: je realiteit verbeteren of je verwachtingen verlagen.

Dingen breken de hele tijd. Glas en schotels en vingernagels. Auto ' s en contracten en chips. Je kunt een record breken, een paard, een dollar. Je kunt het ijs breken. Er zijn koffiepauzes en lunchpauzes en gevangenispauzes. Dag breekt, golven breken, stemmen breken. Kettingen kunnen worden gebroken. Zo kan stilte, en koorts... Beloften breken. Harten breken.

Overtuigingen zijn de wegen die we nemen naar onze dromen. Geloof dat je iets kunt doen-of geloof dat je het niet kunt-en je zult elke keer gelijk hebben.

Om te krijgen wat je het meest wilt, moet je soms doen wat je het minst wilt.

En ik herinnerde me iets anders dat ons menselijk maakt: geloof, het enige wapen in ons arsenaal om twijfel te bestrijden.

Ik geloofde dat de reden dat er een God was, was om te voorkomen dat zulke wreedheden twee keer met dezelfde persoon zouden gebeuren. Maar niets bereidde me hierop voor: Ik heb gedaan wat ik gezworen heb dat ik nooit zou kunnen doen; Ik ben mijn eigen nachtmerrie geworden... Ik ben de controle kwijt.

Hij glimlacht naar me en ik ben plotseling weer zeventien-het jaar dat ik besef dat liefde niet de regels volgt, het jaar dat ik begreep dat niets de moeite waard is om zoveel te hebben als iets onbereikbaars

In het Engels zijn er wezen en weduwen, maar er is geen woord voor de ouders die een kind verliezen.

Het leven zit soms zo vast in de details, dat je vergeet dat je het leeft. Er is altijd nog een afspraak die moet worden voldaan, Een andere rekening die moet worden betaald, een ander symptoom dat zich voordoet, een andere ongevalloze dag die op de houten muur moet worden gekerfd. We hebben onze horloges gesynchroniseerd, onze kalenders bestudeerd, bestaan in minuten, en volledig vergeten om een stap terug te doen en te zien wat we hebben bereikt.

Mensen werken te hard om de Betekenis van hun leven te achterhalen. Waarom ik, waarom nu. De waarheid is, soms gebeuren dingen niet met je om een reden. Soms gaat het erom dat je op het juiste moment op de juiste plek bent voor iemand anders.

Relaties klonken altijd zo fysiek pijnlijk: je werd verliefd, je brak een hart, je verloor je hoofd. Was het een wonder dat mensen kwamen door de ervaring met de strijd littekens?

Ik heb altijd mensen benijd die sterk in religie geloven, mensen die een tragedie kunnen ondergaan door te bidden en weten dat het goed zou komen. Hoe onwetenschappelijk het ook lijkt, het zou leuk zijn om de verantwoordelijkheden en pijn op de grotere schouders van iemand anders te leggen.

Het enige wat we wilden, was weten dat we geteld hadden. Dat het leven van iemand anders niet zo rijk zou zijn geweest zonder ons hier.

Als we niet van richting veranderen, eindigen we waar we naartoe gaan.