Len Wein beroemde citaten

Een echte vriend is iemand die er voor je is als hij liever ergens anders is.

Kunst is altijd in de ogen van de toeschouwer. Alleen het nageslacht heeft het recht om op onze fouten te wijzen.

Als ik mijn eigen redacteur ben, is er weinig verschil tussen de eerste versie en de finale. Ik schrijf wat goed voelt om mee te beginnen. Ik maak zelden grote veranderingen.

Het hangt er allemaal vanaf aan welke kant van het Bureau je zit.

Mensen die meer met zichzelf bezig waren en er goed uitzagen voor hun lezers dan met de personages, offerden een serie op voor een verhaal.

Schaam je nooit voor de dingen die je niet kunt doen. Schaam je voor de dingen die je wel kunt en niet goed doet.

Wat een verhaal maakt is hoe goed het erin slaagt om verbinding te maken met de lezer, het viscerale effect dat het heeft.

Helaas zijn er schrijvers wiens enige zorg is hoe goed ze zichzelf kunnen laten kijken naar een titel.

De bottom line blijft altijd hetzelfde: Wat is de fundamentele menselijkheid van het personage? Hoe laat ik ze resoneren met de lezer?

Lord of the Rings, denk ik, is verreweg het meest briljante werk.

Als iemand schrijft om me iets te vertellen dat ik heb geschreven, waardoor ze lachen of huilen, heb ik mijn werk gedaan en het goed gedaan. De rest is semantiek.

Over het algemeen is korter beter. Als je je idee kunt inkapselen in één boeiende zin, ben je halverwege thuis.

Als een verhaal niet werkt, kan ik het gewoon niet afmaken. Dat is wat me meestal vertelt dat er iets mis is.

Ik probeer te vinden wat zelfs het slechtste, meest verachtelijke personage sympathiek maakt in zijn of haar kern.

Ik was een ziekelijk kind. Toen ik op mijn zevende in het ziekenhuis lag, bracht mijn vader me een stapel stripboeken om me bezig te houden. Ik was verslaafd.

Ik ben een neurotische New Yorkse Jood van geboorte. Het creëren van personages is voor mij een tweede natuur.

Ik heb redacteuren gehad die geen idee konden vinden of het aan hun kont was genaaid.

Ik heb nooit nagedacht over het verschil tussen plot en thema. Voor mij is dat nooit belangrijk geweest.

Je kunt een dozijn verschillende leerboeken of handleidingen lezen die je de basisregels vertellen van wat een verhaal maakt - een begin, een Midden en een einde.

Ik besefte dat het enige wat ik mijn publiek verschuldigd was mijn eigen oordeel en mijn eigen beste inspanning was.

Waren er verhalen die ik onderweg schreef die vreselijke klinkers waren? God, ja. Maar ze waren allemaal een product van hun tijd, en ik deed mijn best.

Tegenwoordig lijkt het erop dat als je nog niet op je plaats bent, je er vanaf hier niet kunt komen.

Toen ik voor het eerst Hugh Jackman als Wolverine zag, viel mijn adem. Op dat moment was hij Wolverine.

In deze litigieuze tijden, als je een beginner bent, wordt het steeds moeilijker om je werk te krijgen bij de mensen die je misschien daadwerkelijk kunnen inhuren.

Ik wil onsterfelijkheid.

Ik probeer niet te schenden wat voor mij kwam en veel speelruimte te laten voor degenen die zullen volgen.

Ik wilde altijd al stralen uit mijn vingertoppen afvuren.

Ik studeerde kunst, volgde elke kunstles die mijn school te bieden had. Op de universiteit studeerde ik reclame Kunst en Design.

Een schrijver schrijft. Periode. Het maakt niet uit of iemand je werk koopt of niet.

Ik denk dat er iets inherent oneerlijk is om terug te gaan en met het verleden te knoeien.

Ik haat de gekke, neurotische personages voorbij een bepaald punt.

Het gaat erom wie waar is in de voedselketen. Als ik de story editor ben, verwacht ik dat mijn schrijvers mijn visie volgen. Als ik voor een andere redacteur werk, ben ik verplicht hun visie te volgen.

Soms Weet je niet eens zeker welke van je verhalen mislukkingen waren. Er zijn dingen die ik heb geschreven waarvan ik dacht dat ze Complete catastrofes waren toen ik ermee klaar was, die enkele van mijn meest positieve feedback hebben gegenereerd.

Het meest onrealistische wat ik ooit in strips heb gelezen, is wanneer een groep personages zichzelf de Broederschap van het kwaad of de meesters van het kwaad noemt. Ik geloof niet dat een personage gelooft dat hun doelen echt slecht zijn.

Er is een oude legende die waarschuwt dat, als we ooit onze ware oorsprong leren, ons universum onmiddellijk zal worden vernietigd.

Ik had mezelf nooit echt als schrijver beschouwd; elk schrijven dat ik had gedaan was gewoon om mezelf iets te geven om te tekenen.

Ik was een ziekelijk kind. Toen ik op zevenjarige leeftijd in het ziekenhuis lag, bracht mijn vader me een stapel stripboeken om me bezig te houden. En ik was verslaafd. Toen mijn kunstleraar in de achtste klas, Mr Smedley, me vertelde dat hij dacht dat ik echt kunsttalent had, besloot ik al mijn inspanningen in die richting te wijden in de hoop dat ik ooit in de stripwereld zou kunnen komen. Ik studeerde kunst, volgde elke kunstles die mijn school te bieden had. Op de universiteit studeerde ik reclame Kunst en Design.

Ik denk dat elke keer als je een vrouwelijk personage neemt, een zwart personage, een Spaans personage, een homo personage, en dat het punt van het personage maakt, je het personage minimaliseert,

Ik heb mezelf altijd gezien als een organische schrijver, in plaats van een cerebrale schrijver. Ik voel mijn weg terwijl ik ga, in de hoop dat ik op de plaats kom die ik van plan ben te bereiken.