Sarah Dessen beroemde citaten

Je moet nooit verbaasd zijn als iemand je met respect behandelt, je moet het verwachten.

Er komt een tijd dat de wereld stil wordt en het enige wat overblijft is je eigen hart. Dus je kunt beter het geluid ervan leren. Anders zul je nooit begrijpen wat het zegt.

Laten we beginnen en zien wat er gebeurt.

Muziek is de grote eenheid. Een ongelooflijke kracht. Iets dat mensen die van alles en nog wat verschillen, gemeen kunnen hebben.

Iedereen kan zich verstoppen. Dingen onder ogen zien, er doorheen werken, dat maakt je sterk.

Ik had geen illusies meer over liefde. Het kwam, het ging, het liet slachtoffers achter of het deed het niet. mensen waren niet bedoeld om voor altijd samen te zijn, ongeacht wat de liedjes zeggen.

Niet denken of oordelen, gewoon luisteren.

Ik hou van gebreken. Ik denk dat ze dingen interessant maken.

Liefde heeft iemand nodig. Liefde is het verdragen van iemands slechte kwaliteiten omdat ze je op de een of andere manier compleet maken.

Geen enkele relatie is perfect, nooit. Er zijn altijd manieren waarop je moet buigen, compromissen sluiten, iets opgeven om iets groters te krijgen...De liefde die we voor elkaar hebben is groter dan deze kleine verschillen. En dat is de sleutel. Het is als een groot cirkeldiagram, en de liefde in een relatie moet het grootste stuk zijn. Liefde kan veel goedmaken.

de waarheid over forever is dat het nu gebeurt

Het is makkelijker om verloren te gaan dan gevonden te worden. Het is de reden dat we altijd zoeken en zelden ontdekken - zoveel sloten niet genoeg sleutels.

Het leven is een vreselijke, lelijke plek om geen beste vriend te hebben.

Het is altijd heel puur, dat laatste moment voordat een lelijke, verontrustende waarheid iemand raakt. De meest grimmige van voor en na.

voor een keer geloofde je in jezelf. je geloofde dat je mooi was en de rest van de wereld ook.

Als je iets probeert, als je probeert af te vallen, of om jezelf te verbeteren, of om lief te hebben, of om de wereld een betere plek te maken, heb je al iets geweldigs bereikt, voordat je zelfs maar begint. Vergeet mislukking. Als dingen niet werken zoals je wilt, houd je hoofd omhoog en wees trots. En probeer het opnieuw. En nog eens. En nog eens!

De beste cadeaus komen uit het hart, niet uit de winkel.

Geen enkele relatie is perfect, nooit. Er zijn altijd manieren waarop je moet buigen, compromissen sluiten, iets opgeven om iets groters te krijgen.

Ik kan zeggen dat ik veel fouten heb gemaakt, maar ik heb er geen spijt van. Omdat ik tenminste geen leven buiten heb doorgebracht, me afvragend hoe het leven zou zijn.

Je krijgt wat je geeft, maar ook wat je bereid bent te nemen.

Stukken en onderdelen waren altijd makkelijker te verwerken. Het hele plaatje, het hele verhaal, was iets heel anders. Maar je wist het gewoon nooit. Soms kunnen mensen je verrassen.

Maar ik zag Blake eerder en Hij zei dat hij en Nate weg gingen voor een nachtje zaken. Dus..." "... je gaat gewoon over hun hek en hun zwembad springen, " Ik ben klaar voor haar. Stilte. Toen zei Jamie: "het is vijfentwintig graden! In December! Weet je wat dit betekent?"De Apocalyps?

Tegelijkertijd begon ik me echter af te vragen of dit precies was hoe het voor mij moest zijn, alsof ik misschien niet in staat was om zoveel mensen in mijn leven tegelijk te hebben. Mijn moeder kwam opdagen, Nate liep weg, de ene deur ging open en de andere klikte dicht.

Ik zei: "We wisten dat Jason en Becky terug zouden komen, de pauze zou eindigen. Dit is geen verrassing, het is wat er zou moeten gebeuren. Het is wat we wilden. Toch?"Is het?"vroeg hij. "Is het wat je wilt? Of hij het nu wilde of niet, dit was de laatste vraag, de laatste waarheid. Als ik zei wat ik echt dacht, stelde ik mezelf open voor een pijn die groter was dan ik me kon voorstellen. Ik had het niet in me. We veranderden en veranderden zoveel regels, maar het was deze, de enige toen we begonnen, die ik zou breken. "Ja," zei ik.

Verdriet kan een last zijn, maar ook een anker. Je went aan het gewicht, hoe het je op zijn plaats houdt.

Mijn punt is, er zijn veel mensen in de wereld. Niemand ziet alles op dezelfde manier als jij; het gebeurt gewoon niet. Dus als je één persoon vindt die een paar dingen krijgt, vooral als ze belangrijk zijn... je kunt ze net zo goed vasthouden. Weet je?

Plotseling was ik er zeker van dat hij me zou kussen. Hij was er, ik kon zijn adem voelen, de grond onder ons. Maar toen kwam er iets over zijn gezicht, een gedachte, een aarzeling, en hij veranderde een beetje. Niet nu. Niet. Het was iets wat ik zo vaak had gedaan - afwegen wat ik me kon veroorloven om te riskeren, precies op dat moment - dat ik het onmiddellijk herkende. Het was alsof ik in een spiegel keek.

Thuis was geen vast huis, of een enkele stad op een kaart. Het was waar de mensen die van je hielden waren, wanneer je samen was. Geen plek, maar een moment, en dan nog een, bouwen op elkaar als Stenen om een solide schuilplaats te creëren die je je hele leven meeneemt, waar je ook heen gaat.

Achter de camera was ik onzichtbaar. Toen ik het naar mijn oog tilde, was het alsof ik in de lens kroop en mezelf daar verloor. en al het andere viel weg.

Ze wist dat ik het kon zien met één blik, één blik, één eenvoudig moment. Het waren haar ogen. Ondanks de dikke make-up waren ze nog steeds donker omrand. spookachtig en verdrietig. Maar bovenal waren ze bekend. Het feit dat we voor honderden vreemden stonden, veranderde helemaal niets. Ik had een zomer doorgebracht met dezelfde ogen-bang, verloren, verward-die naar me terugstaarden. Ik zou ze overal gekend hebben.

Het was verbazingwekkend hoe je zo ver kon komen van waar je had gepland, en toch vond dat het precies was waar je moest zijn.

Dit is het probleem met het omgaan met iemand die eigenlijk een goede luisteraar is. Ze springen niet in op je zinnen, redden je van het daadwerkelijk afmaken ervan, of praten over je, waardoor wat je erin slaagt eruit te komen, verloren gaat of wordt gewijzigd tijdens het transport. In plaats daarvan wachten ze, dus je moet doorgaan.

Ik dacht bij mezelf, ineens, dat we iets gemeen hadden. Een natuurlijke chemie, zo je wilt. Ik had het gevoel dat er iets groots ging gebeuren. Voor ons allebei. Dat we eigenlijk bedoeld waren om samen te zijn.

Maar dat was het probleem met het hebben van de antwoorden. Pas nadat je ze had gegeven, besefte je dat ze soms niet waren wat mensen wilden horen.

Het accepteren van al het goede en slechte aan iemand. Het is geweldig om naar te streven. Het moeilijkste is het eigenlijk te doen.

Echte vriendschap is een belofte die je voor altijd houdt.

Er is nooit een tijd of plaats voor ware liefde. Het gebeurt per ongeluk, in een hartslag, in een enkel knipperend, kloppend moment.

Word verliefd op iemand die echt je hart verdient. Niet met iemand die ermee speelt.

Nee, ' zei ik. "Maar als dat zo is, zeg hem dan dat ik zei dat hij weer op de fiets moest."Wat?"Hij zal het begrijpen.

Het is waar dat ik gekwetst ben in mijn leven. Nogal wat. Maar het is ook waar dat ik heb liefgehad en bemind werd. en dat draagt een eigen gewicht. Een groter gewicht, naar mijn mening. Het is net als dat cirkeldiagram waar we het eerder over hadden. uiteindelijk zal ik terugkijken op mijn leven en zien dat het grootste deel ervan liefde was. De problemen, de scheidingen, het verdriet... die zullen er ook zijn, maar alleen kleinere stukjes, kleine stukjes.

Familie is niet iets dat statisch of vast hoort te zijn. Mensen trouwen, scheiden. Als ze geboren worden, sterven ze. Het evolueert altijd, verandert in iets anders.

Het zou niet makkelijk moeten zijn om geweldig te zijn. Dan zou alles zijn. Het zijn de dingen waar je voor vecht en waar je mee worstelt voordat je verdient die de grootste waarde hebben. Wanneer iets moeilijk te vinden is, zul je dat veel meer doen om ervoor te zorgen dat het nog moeilijker of onmogelijk is om te verliezen.

Maar het was oké om niet overal in te passen, zolang je dat maar ergens deed.

Het is allemaal in het zicht. Dat bedoel ik ook over eeuwig. Want ieder van ons zou over een uur, of over honderd jaar, kunnen eindigen. Je weet het nooit zeker, dus je kunt maar beter elke seconde tellen.

Het was gewoon een van die dingen", zei ik, "weet u, dat gebeurde gewoon. Je denkt of plant niet. Doe het gewoon.

Het was net als toen je een klein kind was en je je leraar of bibliothecaris tegenkwam in de supermarkt of Wal-mart en het is gewoon zo verrassend, omdat het nooit bij je opkwam dat ze buiten school bestonden.

Dat was het moeilijke van verdriet en verdriet. Ze spraken een andere taal en de woorden die we kenden, waren altijd minder dan wat we wilden dat ze zeiden.

De keuzes die je nu Maakt, de mensen waarmee je jezelf omringt, ze hebben allemaal het potentieel om je leven te beïnvloeden, zelfs wie je bent, voor altijd.

Vertrekken was makkelijk. Het was al het andere dat zo verdomd moeilijk was.

Er komt een moment in elk leven dat de wereld stil wordt en het enige wat overblijft is je hart.