Kristin Hannah beroemde citaten

Ze was klaar om van deze man te houden vanaf het moment dat ze hem voor het eerst zag. In al die jaren was dat nooit veranderd. Ze zouden elkaar pijn doen, elkaar teleurstellen, en toch, hier waren ze na alles, samen. Ze had hem nu nodig, hij moest haar eraan herinneren dat ze leefde, dat ze niet alleen was, dat ze niet alles had verloren.

Het vinden van je passie gaat niet alleen over carrières en geld. Het gaat erom je authentieke zelf te vinden. Degene die je hebt begraven onder andermans behoeften.

Misschien heeft de tijd niet precies wonden genezen, maar het gaf je een soort harnas, of een nieuw perspectief. Een manier om te herinneren met een glimlach in plaats van een Snik.

Een dochter zonder moeder is een gebroken vrouw. Het is een verlies dat verandert in artritis en zich diep in haar botten vestigt.

Dat was het probleem met beste vrienden. Net als zussen en moeders konden ze je kwaad maken en je laten huilen en je hart breken, maar uiteindelijk, toen de chips op waren, waren ze er, waardoor je zelfs in je donkerste uren moest lachen.

Vanaf de eerste keer dat we elkaar ontmoetten, wisten we alles wat belangrijk was voor elkaar, nietwaar? We wisten het gewoon. Dat is wat beste vrienden zijn: delen van elkaar.

Ze voelde zich nog steeds geschokt door alles, gevoelloos. Onder de gevoelloosheid was echter een rauwe en vreselijke woede die anders was dan alles wat ze eerder had gevoeld. Ze had zo weinig ervaring met echte woede dat het haar bang maakte. Ze was bang dat als ze begon te schreeuwen, ze nooit zou stoppen.

Ik weet hoe het is om mensen te vergeven en van hen te houden, zelfs nadat ze je pijn hebben gedaan.

Als moeders en dochters zijn we met elkaar verbonden. Mijn moeder is de botten van mijn ruggengraat, die me recht en waar houdt. Ze is mijn bloed, ze zorgt ervoor dat het rijk en sterk loopt. Zij is het kloppen van mijn hart. Ik kan me nu geen leven zonder haar voorstellen.

Toen liet hij haar daar staan, alleen, omringd door woordgeesten; dingen die ze had kunnen zeggen.

In de zee van verdriet waren er eilanden van genade, momenten in de tijd waarin men zich kon herinneren wat er over was in plaats van alles wat verloren was gegaan.

Hij is een man en hij is bang. Dit is geen goede combinatie.

Ik heb last van insomniac de laatste tijd. Het is een van de vele prijzen die je vindt in de Cracker Jack box van een afbrokkelende [relatie],

Wij vrouwen maken keuzes voor anderen, niet voor onszelf, en als we moeders zijn, wij...draag wat we moeten voor onze kinderen. Je zult ze beschermen. Het zal je pijn doen; het zal hen pijn doen. Het is jouw taak om te verbergen dat je hart breekt en te doen wat ze willen dat je doet.

Ze was bekritiseerd omdat ze de teugels van het ouderschap te strak vasthield, haar kinderen te volledig controleerde, maar ze wist niet hoe ze los moest laten. Vanaf het moment dat ze voor het eerst besloot moeder te worden, was het een epische strijd geweest.

Ze vertelde me altijd dat ze het zonlicht niet meer kon voelen, zelfs niet als ze erin stond, zelfs niet als het warm was op haar wangen.

Het was het magische uur, het moment in de tijd dat elk blad en grassprietje leek te scheiden, toen het zonlicht, gepolijst door de regen en verzacht door de komende nacht, de wereld een onmogelijk mooie gloed gaf.

Wanneer ik over het moederschap schrijf - en ik schrijf er veel over - put ik uit mijn ervaringen als moeder en ook uit mijn ervaringen als dochter.

En misschien had het zo moeten zijn...Vreugde en verdriet maakten deel uit van het pakket; de truc was misschien om jezelf alles te laten voelen, maar om de vreugde net iets strakker vast te houden...

maar soms kan één persoon je in het leven omhoog houden, je staande houden, en zonder die hand vast te houden, kun je merken dat je vrij valt, ongeacht hoe sterk je vroeger was, ongeacht hoe hard je probeert stabiel te blijven.

Ze is als een kind dat aan een korst plukt, niet in staat om zichzelf te stoppen, ook al weet ze dat het pijn zal doen.

Het is geen afspraakje. Ik kocht mijn eigen drankje en scheerde mijn benen niet.

Dat is het probleem met forever friends. Ze weten te veel.

De laatste tijd werd hij steeds minder gezien, en werd hij die vreemdste dieren in een klein stadje: een eenling.

Boeken + vriendschap = boekenclub

Ik denk dat niemand meer dan dertig jaar Vrienden blijft zonder gebroken harten onderweg.

Wat voor goeds deed het om de wereld in brand te steken als ze alleen naar de gloed moest kijken?

Op een gegeven moment wilde ze het hele ontbijt tegen de muur gooien. En dan zou ze zich herinneren waarom het was dat mannen driftbuien hadden en vrouwen niet: opruimen.

Natuurlijk kun je verliefd worden. Je moet het jezelf gewoon laten. Ze noemen het niet voor niets vallen. -Kate