Kathryn Stockett beroemde citaten

Was dat niet het punt van het boek? Voor vrouwen om te beseffen, We zijn slechts twee mensen. Niet zoveel scheidt ons. Lang niet zoveel als ik dacht.

Schrijf over wat je stoort, vooral als het niemand anders stoort.

Ik heb besloten niet te sterven.

Ik bestel altijd de verboden boeken bij een zwarte markthandelaar in Californië, in de veronderstelling dat als de staat Mississippi ze verbood, ze goed moeten zijn.

Elke ochtend, totdat je dood in de grond, je weg moet deze beslissing te nemen. Je moet jezelf afvragen: "ben ik weg, geloof ik wat die dwazen vandaag over mij zeggen?

....Ik realiseerde me dat ik eigenlijk een keuze had in wat ik kon geloven.

...en dan vraag ik me af, wat zou er gebeuren als ik haar ooit iets goeds zou vertellen?

Het was heerlijk om iemand te hebben om geheimen mee te bewaren. Als ik een zus of een broer had gehad die dichter bij de leeftijd was, dacht ik dat het zo zou zijn. Maar het was niet alleen roken of om moeder heen lopen. Het was iemand naar je laten kijken nadat je moeder zich bijna dood heeft gestoord omdat je freakishly lang en pluizig en vreemd bent. Iemand wiens ogen eenvoudig zeiden, zonder woorden, Je bent goed met mij.

Dat was de dag dat mijn hele wereld zwart werd. De lucht zag er zwart uit. De zon zag er zwart uit. Ik lag in bed en staarde naar de zwarte muren van mijn huis.Het duurde drie maanden voordat ik zelfs maar uit het raam keek en de wereld nog steeds zag. Ik was verrast om te zien dat de wereld niet stopte.

Ik dacht altijd dat krankzinnigheid een donker, bitter gevoel zou zijn, maar het is doordrenkend en heerlijk als je er echt in rondrolt.

Zorg voor iedereen. Zwart, wit, diep van binnen doen we dat allemaal.

Ik begon het te schrijven de dag na Sept. 11. Ik woonde in New York City. We hadden geen telefoondienst en we hadden geen post. Zoals veel schrijvers, begon ik te schrijven met een stem die ik miste.

Ik ben een Zuiderling - ik neem nooit voldoening in het aanraken van een zenuw.

Als je klein bent, krijg je maar twee vragen, Wat is je naam en hoe oud je bent, dus je kunt ze beter goed krijgen.

Wie wist dat liefdesverdriet zo * * * * * heet zou zijn.

Borsten zijn voor slaapkamers en borstvoeding.

Regel Nummer één voor het werken voor een blanke Dame, Minny: het is nobodyâ € ™ s business. Je houdt je neus uit de problemen van je Witte Dame, je gaat niet huilen naar haar met yours je kunt de lichtrekening niet betalen? Zijn je voeten te pijnlijk? Onthoud één ding: witte mensen zijn niet je vrienden. Ze willen er niet over horen. En als Miss White Lady haar man betrapt met de buurvrouw, bemoei je je er niet mee, hoor je me?

Ik weet misschien niet meer hoe ik heet of in welk land Ik woon, maar jij en die taart zal ik nooit vergeten.

De moord op president Kennedy’, minder dan twee weken geleden, heeft de wereld stom geslagen. Het is alsof niemand de eerste wil zijn die de stilte doorbreekt. Niets lijkt belangrijk.

Heer, Ik heb nog nooit blauw haar gezien op een zwarte vrouw voor of na. Leroy zegt dat je eruit ziet als een cracker uit de ruimte.

Ik ben er vrij zeker van dat ik kan zeggen dat niemand in mijn familie Demetrie ooit heeft gevraagd hoe het voelde om zwart te zijn in Mississippi, werkend voor onze blanke familie. Het is nooit bij ons opgekomen om het te vragen. Het was het dagelijks leven. Het was niet iets dat mensen zich gedwongen voelden om te onderzoeken. Ik heb jarenlang gewenst dat ik oud genoeg en attent genoeg was geweest om Demetrie die vraag te stellen. Ze stierf toen ik zestien was. Ik heb me jarenlang voorgesteld wat haar antwoord zou zijn. Daarom heb ik dit boek geschreven.

Omdat ain ' t dat witte mensen voor u, zich afvragen of ze gelukkig genoeg zijn.

Ik kwam die ochtend thuis, nadat ik ontslagen was, en stond buiten mijn huis met mijn nieuwe werkschoenen aan. De schoenen waar mijn moeder een maand voor betaalde. Ik denk dat ik toen begreep wat schaamte was en de kleur ervan ook. Schaamte is niet zwart, zoals vuil, zoals ik altijd dacht dat het was. Schande is de kleur van een nieuw wit uniform dat je moeder de hele nacht heeft gestreken om voor te betalen, wit zonder een vlek of een stipje of een werkvuil erop.

...uit het niets kuste hij me. Midden in het Robert E. Lee Hotel Restaurant kuste hij me zo langzaam met een open mond en alles in mijn lichaam-mijn huid, mijn sleutelbeen, de holle rug van mijn knieën, alles in mij gevuld met licht.

Ze is dom.ik zucht. maar ze is niet dom.

Ik ben van plan om op haar te blijven als haar op zeep.

Het is al 95 graden buiten. Mississippi heeft het meest ongeorganiseerde weer in het land.

Moeder belt de trap op om te vragen wat ik daar de hele dag aan het typen ben en ik schreeuw naar beneden, 'ik typ gewoon wat aantekeningen uit de Bijbelstudie. Ik schrijf alle dingen op die ik leuk vind aan Jezus.

Deze vrouw praat alsof ze zo diep in het land komt dat er maïs in haar schoenen groeit.

Stuart staat op en zegt: 'Kom hier', en hij is aan mijn kant van de kamer in één stap en hij klapt met mijn handen op zijn heupen en kust mijn mond alsof ik de drank ben waar hij de hele dag al naar verlangt en ik heb meisjes horen zeggen dat het smelt, dat gevoel. Maar ik denk dat het is alsof je oprijst, nog groter wordt en bezienswaardigheden ziet boven een haag, kleuren die je nog nooit eerder hebt gezien.

Ik was mijn handen en vroeg me af hoe een vreselijke dag nog erger kon worden. Het lijkt erop dat je op een gegeven moment gewoon geen afschuw meer hebt.

Hij liet een lange droevige zucht en ik hou van die blik op zijn gezicht, die teleurstelling. Ik begrijp nu waarom meisjes zich verzetten, alleen voor die zoete blik van spijt....

Je zult tegen jezelf moeten zeggen, Geloof ik wat die dwazen vandaag over mij zeggen?

Miss Celia staart naar beneden in de pot alsof ze op zoek is naar haar toekomst. "Ben je gelukkig, Minny?"Waarom stel je me zulke grappige vragen?"Maar ben je dat wel?"Natuurlijk ben ik gelukkig. Jij ook gelukkig. Groot huis, grote tuin, man die voor je zorgt."Ik frons naar Miss Celia en ik zorg ervoor dat ze het kan zien. Want dat zijn blanken niet voor jou, die zich afvragen of ze gelukkig genoeg zijn.

[Crisco] is niet alleen om te frituren. Heb je ooit iets kleverig in je haar gehad,zoals kauwgom?...Dat klopt, Crisco. Spreid dit op de onderkant van een baby, Je zult niet eens weten wat luieruitslag is...ik zag dames het onder hun ogen wrijven en op de schilferige voeten van hun man...Maak de goo schoon van een prijskaartje, haal de piep uit een deurscharnier. Lichten worden afgesneden, steek er een lont in en brand het als een kaars....En na dat alles, zal het nog steeds je kip bakken.

Sommige lezers vertellen me: 'We behandelden onze dienstmeid altijd alsof ze een lid van de familie was.'Weet je, dat is interessant, maar ik vraag me af wat het perspectief van je dienstmeid daarop was.

Als kinderen keken we op naar onze dienstmeisjes en onze kindermeisjes, die op een bepaalde manier de rol van onze moeders speelden. Ze werden betaald om aardig voor ons te zijn, om voor ons te zorgen, ons dingen te leren en tijd te nemen uit hun dag om bij ons te zijn. Als kind zie je deze mensen als een verlengstuk van je moeder.

Ik ben opgegroeid in de jaren '70, maar ik denk niet dat er veel veranderd was ten opzichte van de jaren' 60.

Het hebben van een aparte badkamer voor de zwarte huishoudelijke was gewoon de manier waarop dingen werden gedaan. Het was verdwenen in nieuwe huizen tegen de tijd dat de jaren '70 en '80 oprolden.

Ik ben nog nooit zo trots geweest op de Verenigde Staten als dit jaar. We hebben een Afro-Amerikaanse president gekozen. Michelle Obama zet de standaard voor Amerikaanse vrouwen. Ik kan het niet genoeg zeggen: kijk eens hoe ver we zijn gekomen.

Ik denk dat dat het risico is dat je loopt, iemand anders je chilluns laten opvoeden.

Ik ben geboren in Jackson, Mississippi, in 1969, in een tijd en plaats waar niemand zei: Kijk hoe ver we zijn gekomen, omdat we op zijn zachtst gezegd niet erg ver waren gekomen. Hoewel de bevolking van Jacksons half blank en half zwart was, had ik geen enkele zwarte vriend of een zwarte buurman of zelfs een zwarte persoon op mijn school.

Als zingen een kleur was, zou het de kleur van die chocolade zijn geweest.

Het kan heel krachtig zijn om iets te schrijven als je verdrietig bent.

Wie wist dat papier en inkt zo gemeen konden zijn

En waarom? Omdat ze stikken binnen de grenzen die hun stad en hun tijd bepalen. Soms worden er lijnen gemaakt om over te steken.

Schaamte is niet zwart, zoals vuil, zoals ik altijd dacht dat het was. Schande is de kleur van een nieuw wit uniform dat je moeder de hele nacht heeft gestreken om voor te betalen, wit zonder een vlek of een stipje of een werkvuil erop.

Ze zeggen dat het ware liefde is, goede hulp. Je krijgt er maar één in je leven.

Geweldige boeken geven je een gevoel dat je de hele dag mist, totdat je eindelijk weer in die pagina ' s kruipt.

Ik kijk diep in haar rijke bruine ogen en zij kijkt in de mijne. Law, ze kreeg oude zielogen, zoals ze duizend jaar leefde. En ik zweer dat ik van binnen de vrouw zie die ze is geworden. Ze is lang en recht. Ze is trots. Ze heeft een beter kapsel. En ze herinnert zich de woorden die ik in haar hoofd heb gestopt. Herinneren als een volwassen vrouw.