Garth Stein beroemde citaten

De menselijke taal, zo precies als het is met zijn duizenden woorden, kan nog steeds zo wonderbaarlijk vaag zijn.

Mensen maken zich altijd zorgen over wat er daarna gebeurt. Ze vinden het vaak moeilijk om stil te staan, om het nu te bezetten zonder zich zorgen te maken over de toekomst. Mensen zijn over het algemeen niet tevreden met wat ze hebben; ze zijn erg bezorgd over wat ze zullen hebben.

Wat wij openbaren is voor ons; wij zijn de scheppers van ons eigen lot. Of het nu door Intentie of onwetendheid is, onze successen en mislukkingen zijn veroorzaakt door niemand minder dan onszelf.

Dat wat om me heen is, heeft geen invloed op mijn humeur; mijn humeur heeft invloed op dat wat om me heen is.

In Seattle leven we tussen de bomen en de waterwegen, en we voelen dat we zachtjes worden geschud in de wieg van het leven. Onze winters zijn niet koud en onze zomers zijn niet heet en we feliciteren onszelf met het kiezen van zo ' n spectaculaire plek om ons hoofd te rusten.

Ze stierf die nacht. Haar laatste adem nam haar ziel, Ik zag het in mijn droom. Ik zag haar ziel haar lichaam verlaten terwijl ze uitademde, en toen had ze geen behoefte meer, geen reden meer; ze werd bevrijd van haar lichaam, en toen ze werd vrijgelaten, vervolgde ze haar reis elders, hoog in het firmament waar zielenmateriaal alle dromen en vreugden verzamelt en uitspeelt waarvan wij tijdelijke wezens ons nauwelijks kunnen voorstellen, alle dingen die ons bevattingsvermogen te boven gaan, maar toch niet buiten ons bereik liggen als we ervoor kiezen ze te bereiken en geloven dat we dat echt kunnen.

Ik weet veel van racen in de regen. Ik weet dat het om balans gaat. Het gaat om anticipatie en geduld... het gaat ook om de geest! Het gaat om het bezitten van je lichaam... Het gaat erom te geloven dat je niet jezelf bent; je bent alles. En alles ben jij.

Als je me leerde lezen en me hetzelfde computersysteem gaf als iemand voor Stephen Hawking, zou ik ook geweldige boeken schrijven. En toch leer je me niet lezen, en geef je me geen computerstok die ik met mijn neus kan duwen om naar de volgende letter te wijzen die ik zou willen typen. Wiens schuld is het dat ik ben wat ik ben?

Wat wij hebben geopenbaard is vóór ons.

Velen van ons hebben onszelf ervan overtuigd dat compromissen noodzakelijk zijn om onze doelen te bereiken, dat al onze doelen niet haalbaar zijn, dus we moeten het vreemde elimineren, prioriteit geven aan onze verlangens en minder accepteren dan de maan.

Om een kampioen te zijn, moet je helemaal geen ego hebben. Je mag niet bestaan als een aparte entiteit. Je moet jezelf overgeven aan de race. Je bent niets anders dan voor je team, je auto, je schoenen, je banden. Verwar zelfvertrouwen en zelfbewustzijn niet met egoïsme.

Mensen houden net als honden van herhaling. Een bal achtervolgen, een baan omlopen in een racewagen, van een glijbaan glijden. Want zo veel als elk incident vergelijkbaar is, zo is het anders.

In ieder van ons schuilt de waarheid, begon ik, de absolute waarheid. Maar soms is de waarheid verborgen in een spiegelzaal. Soms denken we dat we naar het echte kijken, terwijl we in feite naar een facsimile kijken, een vervorming.

In documentaires ben je een verhalenverteller die gevonden voorwerpen gebruikt. Je moet nog steeds een verhaallijn hebben en alle elementen die een goed verhaal maken. Het heeft me echt geholpen om volwassen te worden als verhalenverteller.

Om elke dag te leven alsof het gestolen was van de dood, dat is hoe ik zou willen leven. Om de vreugde van het leven te voelen, zoals Eva de vreugde van het leven voelde. Om jezelf te scheiden van de last, de angst, de angst die we allemaal elke dag tegenkomen. Om te zeggen dat ik leef, ik ben geweldig, Ik ben. Dat ben ik. Dat is iets om naar te streven.

De auto gaat waar de ogen gaan.

Hij stierf die dag omdat zijn lichaam zijn doel had gediend. Zijn ziel had gedaan wat het moest doen, geleerd wat het moest leren, en was dan vrij om te vertrekken.

Ik begrijp niet waarom mensen erop staan om concepten van Evolutie en schepping tegen elkaar op te zetten. Waarom zien ze niet dat spiritisme en wetenschap één zijn? Dat lichamen evolueren en zielen evolueren en het universum is een vloeibaar pakket dat hen beiden huwt in een prachtig pakket dat een mens wordt genoemd. Wat is er mis met dat idee?

Dit is een regel van racen: Er is nog nooit een race gewonnen in de eerste bocht; er zijn er veel verloren gegaan.

Maar ergens verrast een kind zichzelf met zijn uithoudingsvermogen, zijn snelle geest, zijn handige handen. Ergens bereikt een kind met gemak dat wat meestal veel moeite kost. En dit kind, dat blind is geweest voor zijn verleden, maar zijn hart klopt nog steeds voor de sensatie van de race, de ziel van dit kind ontwaakt. En een nieuwe kampioen loopt onder ons.

Het zichtbare wordt onvermijdelijk...

In het racen zeggen ze dat je auto gaat waar je ogen gaan. De bestuurder die zijn ogen niet van de muur kan afrukken terwijl hij uit de hand loopt, zal die muur tegenkomen; de bestuurder die naar beneden kijkt terwijl hij voelt dat zijn banden losbreken, zal de controle over zijn voertuig herwinnen.

Demon. Gremlin. Poltergeist. Geest. Fantoom. Geest. Schaduw. Ghoul. Duivel. Mensen zijn bang voor hen, dus ze verbannen hun bestaan naar verhalen, volumes van boeken die kunnen worden gesloten en op de plank gezet of achtergelaten in een bed and breakfast; ze knijpen hun ogen dicht, zodat ze geen kwaad zullen zien. Maar geloof me als ik je vertel dat de zebra echt is. Ergens is de zebra aan het dansen.

Koning Karma; ik weet dat karma een kracht is in dit universum, en dat mensen karmische gerechtigheid zullen ontvangen voor hun daden. Ik weet dat deze gerechtigheid zal komen wanneer het universum het passend acht en het kan niet in dit leven zijn of het volgende, of het ene na dat.... maar het zal komen.

Als ik terugkom op de wereld, zal ik een man zijn. Ik zal tussen jullie wandelen. Ik zal mijn lippen likken met mijn kleine, handige tong. Ik zal andere mannen de hand schudden, stevig vastgrijpend met mijn tegenovergestelde duimen. En Ik zal alle mensen onderwijzen die ik ken. En wanneer ik een man of een vrouw of een kind in moeilijkheden zie, zal ik mijn hand uitstrekken, zowel metaforisch als fysiek. Ik zal mijn hand aanbieden. Op hem. Op haar. Op jou. Op de wereld. Ik zal een goede burger zijn, een goede partner in de geliefde van het leven dat we allemaal delen.

Je auto gaat waar je ogen gaan. Lonliness kan niet overleven zonder een bereidwillige gastheer.

Je moet de hele tijd met al je licht schijnen.

Dit is waarom ik een goed mens zal zijn. Omdat ik luister. Ik kan niet spreken, dus ik luister goed. Ik onderbreek nooit, Ik leid nooit de loop van het gesprek af met een eigen opmerking. ...Ik smeek je, doe alsof je een hond bent zoals ik en luister naar andere mensen in plaats van hun verhalen te stelen.

De eerste keer dat ik je zag,' zegt hij, 'wist ik dat we bij elkaar hoorden.

Het is geen schande om de race te verliezen. Er is alleen oneer in niet racen omdat je bang bent om te verliezen.

Ik zal je een theorie geven: de naaste verwant van de mens is niet de chimpansee, zoals de TV-mensen geloven, maar is in feite de hond.

En ik vraag me af: heb ik mijn hondheid verspild? Heb ik mijn natuur verlaten voor mijn verlangens? Heb ik een fout gemaakt door te anticiperen op mijn toekomst en mijn heden te mijden?

Een winnaar, een kampioen, zal zijn lot accepteren. Hij zal doorgaan met zijn wielen in het vuil. Hij zal zijn best doen om zijn lijn te behouden en geleidelijk weer op het spoor te komen wanneer het veilig is om dat te doen. Hij verliest een aantal plaatsen in de race. Ja, Hij is in het nadeel. Maar hij, een winnaar, een kampioen, zal zijn lot accepteren. Hij zal doorgaan met zijn wielen in het vuil. Hij zal zijn best doen om zijn lijn te behouden en geleidelijk weer op het spoor te komen wanneer het veilig is om dat te doen. Hij verliest een aantal plaatsen in de race. Ja, Hij is in het nadeel. Maar hij racet nog steeds. Hij leeft nog.

De echte held is gebrekkig. De echte test van een kampioen is niet of hij kan zegevieren, maar of hij obstakels kan overwinnen - bij voorkeur van zijn eigen hand - om te zegevieren.

Wat jullie duidelijk maken is voor jullie.

We hebben allemaal ons fysieke bestaan, zodat we over onszelf kunnen leren.

Ik had zijn hemdkraag kunnen pakken. Ik had hem dicht bij me kunnen trekken, zo dichtbij dat hij mijn adem op zijn huid kon voelen, en ik had tegen hem kunnen zeggen: "Dit is gewoon een crisis. Een flits! Een enkele wedstrijd geslagen tegen de onverbiddelijke duisternis van de tijd! Jij bent degene die mij geleerd heeft om nooit op te geven. Je leerde me dat er nieuwe mogelijkheden ontstaan voor degenen die voorbereid zijn, voor degenen die er klaar voor zijn. Je moet geloven!

Mensen en hun rituelen. Ze klampen zich soms zo hard aan dingen vast.

De race is lang - om als eerste te eindigen, moet je eerst eindigen.

Dus wat als het lichaam van de mens evolueerde uit de apen? Of hij van apen of vissen kwam, is onbelangrijk. Het belangrijke idee is dat wanneer het lichaam "menselijk" genoeg werd, de eerste menselijke ziel erin gleed.

En het is Evan nu duidelijk: het verschil tussen wat is en wat is gedaan; het heden en het verleden. Hij ziet dat wat hij doet en wie hij is niet gebaseerd is op het verleden, tenzij hij dat wil... Geen. Dat is het verleden, dat door veel verschillende ogen Anders is gezien en wazig en onduidelijk is geworden, als een vijver wanneer het met een stok wordt geroerd. Alleen het huidige moment is duidelijk en vrij van vooroordelen.

...je moet naar dingen reiken die buiten je bereik liggen, of waar de hemel voor is.

Die aapduimen waren bedoeld voor honden. Geef me mijn duimen, jullie fu * * ing apen!

Ook wij moeten de spiegels breken. We moeten in onszelf kijken en de vervormingen uitroeien totdat datgene waarvan we in ons hart weten dat het volmaakt en waar is, voor ons staat.

Soms geloof ik...Soms geloof ik echt.

Plotseling besefte ik het. Gestreept. Het is niet iets buiten ons. De zebra is iets in ons. Onze angsten. Onze eigen zelfdestructieve natuur. De zebra is het ergste deel van ons als we oog in oog staan met onze slechtste tijden. De demon zijn wij!

Veel taal is onuitgesproken. Zoveel taal is gecompromitteerd aan uiterlijk, gebaren en geluiden die geen woorden zijn. Mensen zijn onwetend van de enorme complexiteit van hun eigen communicatie.

De race is lang. Het is beter om in jezelf te rijden en de race achter de ander te eindigen dan te hard te rijden en te crashen.

Maar die dag was ik angstig. Ik was nerveus en bezorgd, ongemakkelijk en afgeleid. Ik liep rond en voelde me nooit gevestigd. Ik gaf niet om de sensatie, maar ik besefte dat het mogelijk een natuurlijke progressie van mijn evoluerende ziel was, en daarom deed ik mijn best om het te omarmen.

Gebaren zijn alles wat ik heb; soms moeten ze groots van aard zijn.