Charles Horton Cooley beroemde citaten

Er is geen manier om het oppervlak van het leven te doordringen dan door het ernstig aan te vallen op een bepaald punt.

Een kunstenaar kan niet falen; het is een succes om er een te zijn.

Wegkomen van je werkomgeving is in zekere zin wegkomen van jezelf; en dit is vaak het belangrijkste voordeel van reizen en verandering.

Ons individuele leven kan in het algemeen geen kunstwerk zijn, tenzij de sociale orde dat ook is.

Men moet zijn eigen werk nooit bekritiseren, behalve in een frisse en hoopvolle stemming. De zelfkritiek van een vermoeide geest is zelfmoord.

Wanneer iemand een bepaalde handelwijze als plicht heeft aanvaard, heeft hij een aangenaam gevoel van opluchting en van opgeheven verantwoordelijkheid, zelfs als de handelwijze pijn en verzaking met zich meebrengt. Het is als gehoorzaamheid aan een externe Autoriteit; elke Duidelijke weg, hoewel die tot de dood leidt, is mentaal beter dan de wirwar van onzekerheid.

Een mens kan alles missen behalve tact en overtuiging en toch een krachtige spreker zijn; maar zonder deze zal niets baten... Vloeiendheid, gratie, logische orde en dergelijke zijn slechts het decoratieve oppervlak van de retoriek.

Falen vergroot soms de geest. Je moet terugvallen op de mensheid en God.

Het is zeker een kwestie van algemene observatie dat een man die niets intiem kent, geen opvattingen heeft die het waard zijn om over dingen in het algemeen te horen. De Boer filosofeert in termen van gewassen, bodems, markten en werktuigen, de monteur generaliseert zijn ervaringen met hout en ijzer, de ZEEMAN komt tot soortgelijke conclusies door zijn eigen speciale weg; en als de geleerde gelijke tred houdt met deze moet het zijn door een even viriele productiviteit.

De geest is geen kluizenaarscel, maar een plaats van gastvrijheid en omgang.

Een persoon met een bepaald karakter en doel die onze manier van denken begrijpt, zal zeker macht over ons uitoefenen. Hij kan niet geheel worden weerstaan; want als hij ons begrijpt, kan hij ons hem laten begrijpen, door het woord, de blik of een ander symbool.

De samenleving is een verwevenheid en interworking van mentale zelven. Ik stel me je geest voor en vooral wat je geest denkt over mijn geest en wat mijn geest denkt over wat jouw geest denkt over mijn geest. Ik Kleed mijn gedachten voor jou en verwacht dat jij de jouwe zal kleden voor de mijne. Wie deze prestaties niet kan of wil uitvoeren, is niet goed in het spel.

Een kat zorgt alleen voor je als een bron van voedsel, veiligheid en een plaats in de zon.

Ieder mens moet zijn Ik hebben; het is voor hem noodzakelijker dan brood; en als hij er geen ruimte voor Vindt binnen de bestaande instellingen, zal hij waarschijnlijk problemen veroorzaken.

Er is niets minder tot onze eer dan onze verwaarlozing van de vreemdeling en zijn kinderen, tenzij het de arrogantie is die de meesten van ons verraden wanneer we erop uit zijn hem te 'Veramerikaniseren'.

De meer ontwikkelde seksuele passie, bij beide geslachten, is grotendeels een emotie van macht, overheersing of toe-eigening. Er is geen gevoelstoestand die het mijne, het mijne, heftiger zegt.

Wanneer iemand ophoudt met conflicten, hetzij omdat hij heeft gewonnen, omdat hij heeft verloren, of omdat hij niet meer om het spel geeft, gaat de deugd uit hem.

Overtuigen is meer moeite dan domineren, en de machtigen nemen deze moeite zelden als ze het kunnen vermijden.

Het ding dat ons tot trots of schaamte beweegt, is niet de loutere mechanische weerspiegeling van onszelf, maar het ingebeelde effect van deze weerspiegeling op de geest van een ander.

In de meeste gevallen is een favoriete schrijver meer bij ons in zijn boek dan hij ooit in het vlees had kunnen zijn; want als schrijver is hij iemand die deze specifieke manier van persoonlijke incarnatie heeft bestudeerd en vervolmaakt, zeer waarschijnlijk ten koste van een ander. Uit nieuwsgierigheid zou ik graag even de mannen zien en horen wier werken ik bewonder; maar ik zou nauwelijks verwachten dat verdere omgang bijzonder nuttig zou zijn.

Een van de grote redenen voor de populariteit van stakingen is dat ze het onderdrukte zelf een gevoel van macht geven. Voor een keer kent het menselijk Gereedschap zichzelf als een man, in staat om op te staan en een woord te spreken of een klap te geven.

De menselijke geest is inderdaad een grot vol vreemde levensvormen, waarvan de meeste onbewust en niet verlicht zijn. Tenzij we iets kunnen begrijpen over hoe de motieven die uit deze duisternis voortkomen, worden gegenereerd, kunnen we nauwelijks hopen ze te voorzien of te beheersen.

Het programma van politieke of economische hervormingen van de idealist kan onuitvoerbaar, absurd, aantoonbaar belachelijk zijn; maar het kan nooit met succes worden tegengewerkt door alleen maar te wijzen op het feit dat dit het geval is. Een negatieve oppositie kan niet geheel doeltreffend zijn: er moet een concurrerend idealisme zijn; er moet iets worden aangeboden dat niet alleen minder verwerpelijk is, maar ook wenselijker.

Ik is een militante sociale tendens, die werkt om haar plaats in de algemene stroom van tendensen te behouden en te vergroten. Voor zover het kan, wordt het gewassen, zoals al het leven doet. Om het te zien als los van de samenleving is een tastbare absurditeit waaraan niemand schuldig zou kunnen zijn die het echt als een feit van het leven zag.

Een persoon van rijpe jaren en rijpe ontwikkeling, die van de literatuur niets anders verwacht dan de bevestiging en vernieuwing van vroegere ideeën, kan voldoening vinden in een helderheid die zo compleet is dat er geen fantasierijke opwinding ontstaat, maar jonge en ambitieuze studenten zijn er niet tevreden mee. Ze zoeken de opwinding omdat ze in staat zijn tot de groei die het vergezelt.

Kan iets meer wijzen op een lichte maar Algemene waanzin dan het aspect van de menigte op de straten van Chicago?

Voorzichtigheid en compromis zijn noodzakelijke middelen, maar ieder mens moet een onbeschaamd doel hebben dat hij niet zal compromitteren.

Iemand die tekenen van mentale afwijking vertoont, wordt onvermijdelijk, misschien maar wreed, afgesloten van vertrouwde, gedachteloze omgang, gedeeltelijk geëxcommuniceerd; zijn isolement wordt hem onbewust op elk gezicht verkondigd door nieuwsgierigheid, onverschilligheid, afkeer of medelijden, en voor zover hij menselijk genoeg is om vrije en gelijke communicatie nodig te hebben en het gebrek daaraan te voelen, lijdt hij pijn en verlies van een soort en graad die anderen zich slechts vaag kunnen voorstellen en voor het grootste deel kunnen negeren.

Ophouden met bewonderen is een bewijs van achteruitgang.

Wat discipline betreft, betekent vrijheid niet de afwezigheid ervan, maar het gebruik van hogere en meer rationele vormen in tegenstelling tot die welke lager of minder rationeel zijn.

De voornaamste ellende van de achteruitgang van de vermogens, en een hoofdoorzaak van de prikkelbaarheid die er vaak mee gepaard gaat, is kennelijk het isolement, het gebrek aan gebruikelijke waardering en invloed, die alleen de zeldzaamste tact en bedachtzaamheid van anderen kan verlichten.

Door een gunstige mening over jezelf te erkennen en er plezier in te hebben, geef je jezelf en je gemoedsrust in zekere mate in het bezit van een ander, van wiens houding je nooit zeker kunt zijn. Je hebt een nieuwe bron van twijfel en bezorgdheid.

Eenvoud is een aangename zaak bij kinderen, of op elke leeftijd, maar het is niet noodzakelijkerwijs bewonderenswaardig, noch is affectatie helemaal een ding van het kwaad. Om normaal te zijn, om thuis te zijn in de wereld, met een vooruitzicht op macht, nut of succes, moet de persoon dat fantasierijke inzicht in andere geesten hebben dat ten grondslag ligt aan tact en savoir-faire, moraliteit en welwillendheid. Dit inzicht omvat verfijning, enig begrip en het delen van de clandestiene impulsen van de menselijke natuur. Een eenvoud die slechts het gebrek aan dit inzicht is, duidt op een soort gebrek.

Een talent iets boven middelmatigheid, slim en niet te gevoelig, is meer kans om op te stijgen in de wereld dan Genie.

De behoefte om macht uit te oefenen, wanneer deze in de open velden van het leven wordt gedwarsboomd, is des te waarschijnlijker om zich in kleinigheden te doen gelden.

De literatuur over het innerlijke leven is grotendeels een verslag van de strijd met de buitensporige passies van het sociale zelf.

Het idee dat het leven zien betekent van plaats naar plaats gaan en een grote verscheidenheid aan voor de hand liggende dingen doen, is een illusie die natuurlijk is voor saaie geesten.

Elke algemene toename van de Vrijheid gaat gepaard met een zekere degeneratie, toe te schrijven aan dezelfde oorzaken als de Vrijheid.

Als sociale wezens leven we met onze ogen op onze reflectie, maar hebben geen zekerheid van de rust van de wateren waarin we het zien.

De verlegen zijn altijd agressief in hart en nieren.

Tenzij een vermogen tot denken gepaard gaat met een vermogen tot handelen, bestaat er een superieure geest in marteling.

Geen helden hebben is geen aspiratie hebben, leven op het momentum van het verleden, teruggeworpen worden op routine, sensualiteit en het bekrompen zelf.

De verbeelding die mensen van elkaar hebben, zijn de vaste feiten van de samenleving.

Instellingen-overheid, kerken, industrieën en dergelijke - hebben eigenlijk geen andere functie dan bij te dragen aan de menselijke vrijheid; en voor zover ze over het algemeen niet in staat zijn deze functie te vervullen, hebben ze ongelijk en moeten ze worden herbouwd.

Er is nauwelijks iemand die zo onbelangrijk is dat hij niet op een bepaald moment voor iemand opdringerig lijkt.

Tussen rijkere en armere klassen in een vrij land is een wederzijds respecterende tegenstelling veel gezonder dan medelijden aan de ene kant en afhankelijkheid aan de andere kant, zoals misschien het beste is na broederlijk gevoel.

Maak de gewoonte om beslissingen te nemen wanneer je geest fresh...to laat donkere stemmingen leiden is als het kiezen van lafaards om legers te leiden.

De meest effectieve manier om menselijke energie te gebruiken is door een georganiseerde rivaliteit, die door specialisatie en sociale controle tegelijkertijd georganiseerde samenwerking is.

We kunnen ons niet sterk voelen in de richting van het totaal verschillende omdat het onvoorstelbaar, onrealiseerbaar is; noch in de richting van het geheel gelijke omdat het verouderd is - Identiteit moet altijd saai gezelschap zijn. De macht van andere naturen over ons ligt in een stimulerend verschil dat opwinding veroorzaakt en communicatie opent, in ideeën die vergelijkbaar zijn met de Onze, maar niet identiek, in gemoedstoestanden die haalbaar zijn maar niet actueel.

We zijn geboren voor actie en alles wat in staat is om actie te suggereren en te leiden, heeft vanaf het begin macht over ons.