Harriet Martineau beroemde citaten

De verbeelding, eenmaal ontwaakt, moet en zal werken, en zou moeten werken

Het is mijn bewuste mening dat de enige essentiële voorwaarde voor het welzijn van de mens in alle opzichten wetenschappelijke kennis van de menselijke natuur is.

Het komt nooit in het hoofd van de dame dat de baby van de verpleegster waarschijnlijk sterft.

Lezers zijn er in overvloed; denkers zijn zeldzaam.

Ik had zeker geen idee hoe weinig geloof christenen hebben in hun eigen geloof totdat ik zag hoe slecht hun moed en temperament elke aanval op het kunnen verdragen.

Geluk bestaat in de volledige inzet van onze vermogens in een bepaald streven.

Je kunt beter je best doen en je best doen en je best denken vandaag; want vandaag is de zekere voorbereiding voor morgen en alle andere morgen die volgen.

Welk ambt is er dat meer verantwoordelijkheid met zich meebrengt, dat meer kwalificaties vereist, en dat daarom eerlijker zou moeten zijn dan dat van het onderwijs?

Iedereen moet in één oogopslag zien dat als mannen en vrouwen trouwen met degenen van wie ze niet houden, ze moeten houden van degenen met wie ze niet trouwen.

Het is kenmerkend voor Genie om hoopvol en ambitieus te zijn.

Ik ben er zeker van dat geen enkele reiziger die dingen door een auteursbril ziet, ze kan zien zoals ze zijn.

Van mijn kant had ik liever last van het feit dat ik af en toe in kamers en keukens moest werken dan getuige te zijn van de onderdanigheid waarin de ondergeschikte klasse in Europa wordt gehouden.

Alles behalve de waarheid wordt verafschuwd in een ziekenkamer ... Laat de verpleegster bekennen dat het medicijn misselijk is. Laat de arts verklaren dat de behandeling pijnlijk zal zijn. Laat zuster, broeder of vriend mij zeggen dat ik er nooit goed uit mag zien. Wanneer de tijd nadert dat Ik zal sterven, laat mij dan verteld worden dat ik zal sterven, en wanneer.

het is de ergste vernedering en grief van het lijden, dat ze lijden veroorzaken.

Het laatste wat zij [de regering] behoort te doen, is haar werkzaamheden te baseren op de onwetendheid van het volk, om hen te geven wat zij hierna de donoren zullen verachten omdat zij hen hebben verleend.

de laatste graad van eerlijkheid is altijd geweest, en wordt nog steeds beschouwd als onverenigbaar met staatsmanschap. Honger en dorst naar gerechtigheid is natuurlijk, als het ware, verondersteld een diskwalificatie voor zaken ...

het maakt oneindig veel minder uit wat we doen dan wat we zijn.

De ziekenkamer wordt het toneel van intense overtuigingen; en onder deze is er geen, zo lijkt het mij, duidelijker en krachtiger dan die van de permanente aard van het goede en de voorbijgaande aard van het kwaad.

Het is kenmerkend voor Genie om hoopvol en ambitieus te zijn. Het is kenmerkend voor het genie om de kunstmatige regelingen van het conventionalisme te verbreken en de mensheid in het ware perspectief te zien, in hun gradaties van inherente in plaats van van toevallige waarde. Genialiteit is dus in wezen democratisch, en is dat altijd geweest ...

Zelfs als hun uiterlijke fortuin absoluut kon worden geëvenaard, zou er, alleen al uit individuele grondwet, een aristocratie en een democratie in elk land zijn. De angstige van nature zouden een aristocratie vormen, de hoopvolle van nature een democratie, als alle andere oorzaken van divergentie zouden worden weggenomen.

[Over doof zijn:] we kunnen nooit verder komen dan de noodzaak om het slechtste en het beste dat van ons lot kan worden gemaakt, volledig in het oog te houden. Het ergste is, ofwel om te zinken onder het proces, of om gevoelloos te worden gemaakt door het. Het beste is om zo wijs mogelijk te zijn onder een grote handicap, en zo gelukkig als mogelijk is onder een grote ontbering.

[Over doof zijn:] we moeten vechten voor wat er ook is, zonder inbreuk te maken op het comfort van anderen.

Hoeveel minder pijn is er niet in het rustig inschatten van de genietingen waarvan we ons moeten scheiden, van dapper te zeggen, voor eens en voor altijd, 'laat ze gaan', dan in het voelen van ze verspillen en afnemen, totdat hun schaduwen aan onze greep ontsnappen!

Ik zag geen arme mannen, behalve een paar onmatige. Ik zag een aantal zeer arme vrouwen, maar God en de mens weten dat de tijd niet is gekomen voor vrouwen om hun verwondingen zelfs maar te laten horen.

Het onderwijs is niet goed genoeg voor de jeugd van zo ' n land ... Er wordt zelfs geen systematische instructie gegeven over de politieke moraal: een enorme tekortkoming in een Republiek.

Ik had een relatie met de vroege dood tot het te laat was om vroeg te sterven ...

Nauwelijks iets wat ik in de Verenigde Staten zag, veroorzaakte mij zoveel verdriet als de minachtende schatting van de mensen die werden vermaakt door degenen die de knie bogen om hen te mogen dienen.

We zijn niet verantwoordelijk voor onze gevoelens, maar voor onze principes en daden. ... Onze zorg zou dus moeten zijn om naar onze principes te kijken en alle bezorgdheid over onze emoties te vermijden. Hun aard kan nooit verkeerd zijn waar onze handelwijze juist is, en voor hun mate zijn wij niet verantwoordelijk.

Overal waar de schijn van een conventionele aristocratie bestaat in Amerika, moet het voortkomen uit rijkdom, zoals het niet kan vanaf de geboorte. Een aristocratie van louter rijkdom is overal vulgair. In een republiek is het extreem vulgair.

Huwelijk ... is nog steeds de onvolmaakte instelling die het moet blijven terwijl vrouwen slecht opgeleid, passief en onderdanig blijven ...

Ik wil een vrije rover zijn op het luchtige gemeenschappelijke van het universum.

De Penny Post zal meer doen voor de circulatie van ideeën, voor het bevorderen van huiselijke genegenheden, voor het vermenselijken van de massa in het algemeen, dan enige andere enkele maatregel die onze nationale humor kan bedenken.

Ik hield, zoals ik nog steeds liefheb, van het meest eentonige leven dat mogelijk was ...

Over tabak en de gevolgen daarvan zal ik niets anders zeggen dan dat de praktijk te slecht is om de hoop te laten dat alles wat in boeken zou kunnen worden gezegd, een remedie zou werken. Als de vloeren van Pensionen, en de dekken van stoombooten, en de tapijten van het Capitool, de Amerikanen niet ziek maken tot een hervorming; als de waarschuwingen van artsen tevergeefs zijn, wat valt er dan nog te zeggen? Ik verwerp het misselijke onderwerp.

Het is niet helemaal waar dat er geen goede brieven geschreven zijn in Amerika: onder mijn eigen kring van correspondenten daar zijn er dames en heren wiens brieven een vergelijking zouden kunnen maken met alle brieven voor openhartigheid, gratie en epistolaire schoonheid van elke soort. Maar ik ben me niet bewust van een medium tussen deze uitmuntendheid en de onbelangrijkheid van de kostschool die de rest kenmerkt.

Auteurschap is bij mij nooit een kwestie van keuze geweest. Ik heb het niet gedaan voor vermaak, of voor geld, of voor roem, of om welke reden dan ook, maar omdat ik het niet kon helpen.

Hoewel ik me veel minder gekwetst voelde door zwoegen dan mijn vrienden voor lief namen, was ik me toch altijd bewust van de grote kans dat mijn leven zou eindigen zoals het leven van harde literaire werkers meestal eindigt, - in verlamming, met maanden of jaren van imbeciliteit.

Ik heb, net als andere schrijvers, geleden aan luiheid, besluiteloosheid, afkeer van mijn werk, afwezigheid van 'inspiratie' en dat alles: maar ik heb ook ontdekt dat ik, zittend, hoe met tegenzin, met de pen in mijn hand, nooit een kwartier heb gewerkt zonder mezelf in volle trein te vinden ...

Toen de ervaring me eens leerde dat ik kon werken wanneer ik dat wilde, en binnen een kwartier na mijn besluit om dat te doen, was ik in grote mate opgelucht van die verlegenheid en depressies die ik veel schrijvers zie treffen die wachten op een stemming in plaats van die op te roepen, en de sport is, in plaats van de meester, van zijn eigen indrukken en ideeën.

Ik schreef omdat ik het niet kon helpen. Er was iets dat ik wilde zeggen, en ik zei het: dat was alles. De roem en het geld en het nut kunnen wel of niet volgen. Het was niet door mijn inspanning als ze dat deden.

Het is moeilijk te zeggen wat erger is; de brede verspreiding van dingen die niet waar zijn, of de onderdrukking van dingen die waar zijn.

[Ik] wou dat de grondbelasting een beetje meer naar de situatie ging dan het doet. Het is echt belachelijk, hoe de een vijf keer zoveel moet betalen als de ander, zonder enige reden die ik ooit heb horen vertellen.

Er zijn altijd principes waarop men zich moet baseren in deze belastingkwestie ... Te midden van de inconsistente, de verbijsterende voorstellingen die worden aangeboden, moet een bepaald aantal in overeenstemming zijn met ware beginselen ...

Alle mensen die geïnteresseerd zijn in hun werk, kunnen hun roeping overschatten. Er kunnen makers van poppenogen zijn die zich afvragen hoe de samenleving zonder hen zou gaan.

Religie is een temperament, geen streven. Het is de morele sfeer waarin mensen moeten leven en bewegen. Mensen leven niet om te ademen: ze ademen om te leven.

Zoals nieuwe ontdekkingen alle doordringende fysieke lichten veroorzaken, zo overvloedig als dat, zoals gezegd, zullen we spoedig niet weten waar in de wereld duisternis te vinden is, zo werken onze nieuwe faciliteiten voor elke vorm van communicatie om de privacy veel binnen de vroegere grenzen te verminderen.

Vrije tijd, in zekere mate, is noodzakelijk voor de gezondheid van ieders geest.

Ik heb geen sympathie voor degenen die, onder enige druk van omstandigheden, hun hart opofferen-liefde voor legale prostitutie.

Een koningin of een secretaresse van een Premier kan in Londen worden beschoten, zoals wij weten; en waarschijnlijk is er geen persoon die in de literatuur of anderszins eminent is geweest en die niet het voorwerp is geweest van een of ander zwak brein. Maar in Amerika is het kwaad helaas gewoon.

Een ziel die met grote ideeën bezig is, vervult kleine taken.