James Martineau beroemde citaten

Een machtige wind van vastberadenheid komt sterk op hem neer en verfrist de hele atmosfeer van zijn ziel, en veegt de lichte vlokken van moeilijkheden voor hem neer, totdat ze verdwijnen als sneeuw op de zee. Hij is niet meer gevangen in een klein tijdvak, maar behoort tot een eeuwigheid die nu en hier is. Het isolement van zijn gescheiden geest gaat voorbij; en met de ontelbare menigte van zielen verwant aan God, is hij slechts een golf van zijn onbegrensde diepte. Hij is één met de hemel en heeft de geheime plaats van de Almachtige gevonden.

We kunnen Gods eeuwige kiesrecht tegen egoïsme en gemeenheid niet veranderen of overmeesteren.

Er is geen zekerder teken van een lage en niet-wedergeboren aard dan deze neiging van kracht tot luidheid en moedwilligheid in plaats van stilte en eerbied. Voor zielen die in christelijke edelheid zijn gedoopt, is de grootste sfeer van bevel slechts een groter rijk van gehoorzaamheid, dat hen niet roept om aan de Heilige Heerschappij te ontsnappen, maar om zich volledig te imiteren.

God is oneindig; en de natuurwetten zijn, net als de natuur zelf, eindig. Deze werkmethoden, die overeenkomen met het fysieke element in ons, putten zijn keuzevrijheid dus niet uit. Er is een grenzeloos residu van ontkoppelde energie daarbuiten.

We zijn allemaal verantwoordelijk voor het kwaad dat we hebben voorkomen.

God heeft de Chronometrie van onze geesten zo geregeld, dat er duizenden stille momenten zullen zijn tussen de opvallende uren.

Religie is niet meer mogelijk zonder gebed dan poëzie zonder taal, of muziek zonder sfeer.

Er is geen ruimte in het universum voor de minste minachting of trots; maar alleen voor een zacht en eerbiedig hart.

De pinafore van het kind zal meer zijn dan een match voor de jurk van de bisschop en de overjas van de priester.

De menswording is waar, niet uitsluitend van Christus, maar van de mens in het algemeen en van God in eeuwigheid.

Alles wat Nobel is in de geschiedenis van de wereld, en vooral de geesten van de groten en de goeden, zijn nooit verloren.

We moeten de tijd tellen met hartkloppingen.

Het scepticisme dat mensen ten opzichte van hun hogere inspiraties beïnvloeden, is vaak geen eerlijke twijfel, maar een schuldige nalatigheid, en is een teken van bekrompen geest en gebrekkige wijsheid.

Het hoogste van ieder mens, hoe naamloos het ook is, is zijn 'levende God'.

Dit is het dat een Majesteit zo zuiver en ontroerend geeft aan de historische figuur van Christus; zelfverloochening aan God, uiterste overgave, zonder voorbehoud of bepaling, aan de leiding van de Heilige Geest vanuit de Ziel der Zielen; pauze in geen duisternis; aarzeling in geen verwarring, terugdeinzen in geen uiterste angst, maar een zachte onwankelbare greep van de onzichtbare Hand, van de enige heilige en al het goede-Dit zijn de kenmerken die Jezus van Nazareth het dierbaarste en heiligste beeld hebben gemaakt voor het hart van zoveel eeuwen.

Hoe constant de bezoeken van ziekte en rouw ook zijn, de herfst van het jaar is het meest bezaaid met de val van het menselijk leven. Overal schijnt de geest van een of andere droevige macht de tijd te leiden; hij verbergt de blauwe hemel voor ons, Hij maakt de groene golf troebel; hij loopt door de velden en legt de vochtige, ongewassen oogst laag; hij schreeuwt in de nachtwind en de schrille hagel; hij steelt de zomerbloei van de wang van het kind; hij doet de ouderdom in het hart rillen; hij gaat naar het kerkhof en kiest menig graf.

Het was in zijn afscheidende verdriet-dat Jezus Zijn discipelen vroeg hem te gedenken; en nooit werd smeekbede van genegenheid zo beantwoord; want sindsdien is zijn naam geblazen in ochtend-en avondgebeden dat niemand kan tellen, en heeft hij een gave van heiligheid en vrede neergehaald over de angst van rouw en de wroeging van zonde.

Hoge harten zijn nooit lang zonder een of andere nieuwe roep te horen, een of ander verafgelegen klaroen van God, zelfs niet in hun dromen; en spoedig wordt opgemerkt dat ze het kamp van gemak opbreken en een of andere nieuwe mars van trouwe dienst beginnen.

Verdriet is slechts de herinnering aan weduwelijke genegenheid. Hoe intenser de vreugde in de aanwezigheid van het object, hoe aangrijpender de indruk van de afwezigheid moet zijn.

De gezondheid van een gemeenschap is een bijna onfeilbare index van haar moraal.

De hemelen, met hun eeuwige trouw, kijken neer op geen droeviger tegenstrijdigheid dan de luiaard en de Slatter in hun gebeden.

Hemel en God worden het best onderscheiden door tranen; misschien nauwelijks worden ze helemaal niet onderscheiden zonder hen. De voortdurende associatie van het gebed met het uur van rouw en de taferelen van de dood volstaat om dit te laten zien.

Wanneer aan een heilige en waarachtige ziel een spraak wordt gegeven, wordt de tijd en haar koepel der eeuwen als een machtige fluistergalerij, waar de gevangen uitspraak omheen loopt en voor altijd weergalmt.

Als we naar onze eigenliefde luisteren, zullen we ons lot minder inschatten door wat het is dan door wat het niet is; zullen we stilstaan bij de belemmeringen ervan en blind zijn voor de mogelijkheden ervan; en, het alleen vergelijken met denkbeeldige levens, zullen we ons overgeven aan vleiende dromen van wat we zouden moeten doen als we maar macht hadden, en geven als we maar rijkdom hadden, en zijn als we geen verleidingen hadden.

Niets minder dan de Majesteit van God en de machten van de komende wereld kunnen de vrede en heiligheid van onze huizen, de orde en sereniteit van onze geest, de geest van geduld en tedere barmhartigheid in onze harten handhaven. Dan zal zelfs het geringste werk van de plicht ophouden ons te vernederen, wanneer wij het door de glorie van onze eigen geest veranderen.

Laten wij ons tot Hem alleen maar in alle strijd klampen; en de verzoeking zal vluchten; de woestijn zal niet meer woest zijn; engelen zullen komen en ons dienen; en wanneer wij van hen overgaan tot de bediening van het leven, zij het tot de glorie van een gedaanteverandering, de smarten van een Getsemane of het offer van het kruis, zal de vrede van God nooit ver van ons zijn.

Wanneer de gezegende Geest, die waait waarheen hij wil, u bezoekt en het verenkleed van de ziel roert, zoek dan geen lafhartige schuilplaats voor haar, maar werp jezelf erop, en hoewel haar sweep verschrikkelijk is, zult u worden ondersteund. Doe dit alleen, doe alles, niet in aanmatigende durf, maar in goddelijke onderwerping; in afhankelijkheid, niet op enige kracht die kan worden besteed, maar op het eeuwig levende verblijf van allen die op Hem vertrouwen.

Ik buig in eerbied voor de emoties van elk gesmolten hart....Hoe intenser de vreugde in hun aanwezigheid, hoe aangrijpender de indruk van hun afwezigheid....Wanneer de tranen van rouw hun natuurlijke stroom hebben gehad, leiden ze ons weer naar het leven en de edelmoedige vreugde van de liefde.

Religie is het geloof in een eeuwig levende God, dat wil zeggen, in een goddelijke geest en wil die het universum regeert en morele relaties met de mensheid onderhoudt.

Alleen het verstrijken van jaren is geen leven. Om te eten, te drinken en te slapen; om blootgesteld te worden aan duisternis en het licht; om rond te lopen in de molen van gewoonte, en gedachten om te zetten in een instrument van handel-Dit is niet het leven. Kennis, waarheid, liefde, schoonheid, goedheid, geloof alleen kunnen het mechanisme van het bestaan vitaliteit geven.

Alle weldadige en scheppende kracht verzamelt zich in stilte, voordat het in kracht naar buiten komt.

Verdriet is slechts de herinnering aan weduwelijke genegenheden.

Als het de verlichte maar verbijsterde staatsman wordt toegestaan, wanneer hij verlaten is en van zijn plaats is gevallen, om vanuit de stemmen van het moment een beroep te doen op het oordeel van meer onpartijdige tijden, met welk recht kunnen we dan de verhevenere vorm van hetzelfde profetische vertrouwen in twijfel trekken dat meer naar een huidige God kijkt dan naar toekomstige mensen?

Het geheime geloof dat de heer van het geweten elk getrouw offer liefheeft en aanvaardt, is de ultieme en voldoende ondersteuning van alle goedheid; het afzien van het koor van goedkeurende stemmen; het vervangen van alle ijdele zelfredzaamheid door een goddelijke kracht; en met de vrede van een verzoende natuur die de onvermijdelijke smarten van een toegewijd leven troost.

Het menselijk karakter wordt nooit gevonden "om in zijn heerlijkheid binnen te gaan", behalve door de beproeving van ellende. Haar kracht kan niet naar voren komen zonder het aanbod van weerstand, noch kan de grootsheid van haar vrije wil zichzelf verklaren, behalve in de strijd van felle verleiding.

Alle geestelijke kracht voor onszelf, alle edele banden met elkaar, hebben hun ware bron in dat innerlijke heiligdom waar God zijn eenzame gehoor aan niemand ontzegt. Zijn geheimen zijn heilig; zijn asiel is onaantastbaar; zijn vertroostingen zijn zeker; en allen staan open voor het eenvoudige hartwoord: "Gij zijt mijn schuilplaats.

We kunnen zijn kruis niet omhelzen en toch het onze weigeren. Wij kunnen de beker van zijn gedachtenis niet op onze lippen heffen, zonder een geheime belofte aan hem, aan elkaar, aan het grote gezelschap van de gelovigen in elk tijdperk, dat ook wij ons ter beschikking stellen van God, dat wij niets voor eigen rekening zullen vragen, dat wij eenvoudig in de Goddelijke hand zullen overgaan om ons te brengen waarheen het wil.

Vertrouwen komt voort uit het instinctieve gevoel van de geest na vaste werkelijkheden, na de substantie van elke schaduw, de basis van alle schijn, het eeuwige te midden van verandering.

Er is geen menselijk leven zo arm en klein dat er niet veel goddelijke mogelijkheden zijn.