-
Het normale en het gestigmatiseerde zijn geen personen, maar perspectieven.
-
Kies je zelfpresentaties zorgvuldig, want wat begint als een masker kan je gezicht worden.
-
Ons gevoel een persoon te zijn kan ontstaan doordat we in een brede sociale eenheid worden getrokken; ons gevoel van zelfheid kan ontstaan door de kleine manieren waarop we de aantrekkingskracht weerstaan. Onze status wordt ondersteund door de solide gebouwen van de wereld, terwijl ons gevoel van persoonlijke identiteit vaak in de scheuren zit
-
Goedgekeurde eigenschappen en hun verhouding tot het gezicht maken ieder mens tot zijn eigen gevangenbewaarder; dit is een fundamentele sociale beperking, ook al mag ieder mens zijn cel leuk vinden.
-
De gestigmatiseerde persoon wordt gevraagd om zo te handelen dat hij niet impliceert dat zijn last zwaar is, noch dat het dragen ervan hem anders heeft gemaakt dan wij; tegelijkertijd moet hij zich op die afstand van ons houden die ervoor zorgt dat we pijnloos in staat zijn om dit geloof over hem te bevestigen. Anders gezegd, hij wordt geadviseerd om op natuurlijke wijze te beantwoorden met een aanvaarding van zichzelf en ons, een aanvaarding van hem die we in de eerste plaats niet helemaal tot hem hebben uitgebreid. Een FANTOOMACCEPTATIE mag dus de basis vormen voor een FANTOOMNORMALITEIT.
-
Een uitvoerder kan door zijn eigen daad worden opgenomen, overtuigd op het moment dat de indruk van de werkelijkheid die hij koestert de ene en enige werkelijkheid is. In dergelijke gevallen hebben we een zin waarin de uitvoerder zijn eigen publiek wordt; hij wordt uitvoerder en waarnemer van dezelfde show. Vermoedelijk introcepteert of neemt hij de normen op die hij in aanwezigheid van anderen probeert te handhaven, zodat zelfs in hun afwezigheid zijn geweten van hem eist dat hij op een sociaal juiste manier handelt.
-
Stigma is een proces waarbij de reactie van anderen de normale identiteit bederft.
-
De samenleving is georganiseerd volgens het principe dat elk individu dat bepaalde sociale kenmerken bezit, het morele recht heeft te verwachten dat anderen hem op een passende manier zullen waarderen en behandelen.
-
Zelf... is geen organisch ding dat een specifieke locatie heeft, waarvan het fundamentele lot is om geboren te worden, te rijpen, te sterven; het is een dramatisch effect dat diffuus voortkomt uit een scène die wordt gepresenteerd.
-
Elke groep mensen-gevangenen, primitieven, piloten of patiënten-ontwikkelt een eigen leven dat zinvol, redelijk en normaal wordt als je er eenmaal dichtbij komt.
-
Misschien is het individu zo ' n levensvatbare god omdat hij de ceremoniële betekenis van de manier waarop hij wordt behandeld, daadwerkelijk kan begrijpen en helemaal alleen dramatisch kan reageren op wat hem wordt aangeboden. In contacten tussen zulke goden is er geen behoefte aan tussenpersonen; elk van deze goden kan als zijn eigen priester dienen.
-
De wereld is eigenlijk een bruiloft.
-
De hele wereld is natuurlijk geen podium, maar de cruciale manieren waarop het is niet gemakkelijk te specificeren
-
De mens is niet zoals andere dieren op de manieren die echt belangrijk zijn: dieren hebben instincten, we hebben belastingen.
-
En in de mate dat het individu een show voor anderen handhaaft die hij zelf niet gelooft, kan hij een speciaal soort vervreemding van zichzelf en een speciaal soort oplettendheid van anderen ervaren.
-
Wanneer personen bij elkaar aanwezig zijn, kunnen zij niet alleen als fysieke instrumenten functioneren, maar ook als communicatieve instrumenten. Deze mogelijkheid, niet minder dan de fysieke, is noodlottig voor alle betrokkenen en in elke samenleving lijkt onder strikte normatieve regelgeving te vallen, waardoor een soort communicatieverkeersorde ontstaat...
-
Daarom vraag ik dat deze documenten worden opgevat voor wat ze slechts zijn: oefeningen, beproevingen, proeven, een middel om mogelijkheden te tonen, niet om feiten vast te stellen.
-
Er lijkt geen agent effectiever te zijn dan een ander persoon om een wereld voor zichzelf tot leven te brengen, of, door een blik, een gebaar of een opmerking, de realiteit waarin men zich bevindt, te verschrompelen.
