Harold Rosenberg beroemde citaten

Het nieuwe schilderij heeft elk onderscheid tussen kunst en leven verbroken.

Op een bepaald moment begon het doek voor de ene Amerikaanse schilder na de andere te verschijnen als een arena om in te handelen-in plaats van als een ruimte om een object, feitelijk of ingebeeld, te reproduceren, opnieuw te ontwerpen, te analyseren of uit te drukken. Wat er op het doek zou gebeuren, was geen foto maar een gebeurtenis.

Alleen conservatieven geloven dat subversie nog steeds wordt uitgevoerd in de Kunsten en dat de samenleving erdoor wordt geschokt. Geavanceerde kunst is vandaag niet langer een oorzaak-het bevat geen morele imperatief. Er is geen deugd in het vasthouden aan principes en normen, geen ondeugd in Verkopen of verkopen.

Het doel van onderwijs is om te voorkomen dat een cultuur wordt verdronken in zinloze herhalingen, die elk een nieuw inzicht bieden.

Een kunstenaar is iemand die een kunstenaar heeft uitgevonden.

Het doel van elke authentieke kunstenaar is niet om zich aan te passen aan de kunstgeschiedenis, maar om zich ervan te bevrijden om deze te vervangen door zijn eigen geschiedenis.

Alleen door door middel van hedendaagse scheppingen te begrijpen hoe kunst wordt geschapen, kunnen de scheppingen van andere perioden werkelijk worden gewaardeerd.

Abstracte kunst zoals het nu wordt opgevat, is een spel dat door de kunstgeschiedenis aan schilderkunst en beeldhouwkunst is nagelaten. Wie de premissen ervan aanvaardt, moet ermee instemmen zijn verbeelding te beperken tot een deprimerende casuïstiek met betrekking tot de formele vereisten van het modernisme.

Imitatie van de kunst van eerdere eeuwen, zoals die van Picasso en Modigliani , wordt niet uitgevoerd om oude waarden te bestendigen, maar om aan te tonen dat nieuwe esthetische ordes nu de overhand hebben.

Verlaten door Filosofie, Politiek en sociologie, blijft het historisch determinisme standhouden in de formalistische kunstkritiek.

Een schilderij dat een daad is, is onlosmakelijk verbonden met de biografie van de kunstenaar.

Grootheid in kunst is altijd een bijproduct.

In de Verenigde Staten zijn opstanden meestal gericht tegen specifieke situaties, zelden tegen de sociale structuur als geheel.

De kunst is tot de paradox gekomen dat traditie zelf het optreden van radicale aanvallen op traditie vereist.

De internationalisering van de kunst wordt een factor die bijdraagt aan de vervreemding van de kunst van de kunstenaar. De som van de werken van alle tijden en plaatsen staat tegenover hem als een entiteit met eigen doelstellingen en waarden. Op zijn beurt, sinds hij zich bewust is geworden van het georganiseerde lichaam van kunstwerken als het obstakel voor zijn eigen esthetische zelfbevestiging, wordt de kunstenaar gedwongen tot anti-intellectualisme en opzettelijke afwijzing van de kunst van het verleden.

Als het moeilijk is om een anti-kunstkunstenaar te zijn, is het inderdaad een moeilijke positie om een anti-kunst kunsthistoricus te zijn. Zijn leerstellige revolutionair brengt niets nieuws in de kunst voort, maar herhaalt omwentelingen op het symbolische vlak van de taal. Het geeft het troostende geloof dat omverwerping plaatsvindt zoals in het verleden, dat barrières voor de schepping worden overwonnen en dat kunst een radicaal doel nastreeft, zelfs als het alleen het doel is om zichzelf weg te doen.

Kitsch is de dagelijkse kunst van onze tijd, zoals de vaas of de hymne voor eerdere generaties was. Voor de gevoeligheid heeft het die willekeur en belang die werken aannemen wanneer ze niet langer merkbare elementen van de omgeving zijn. In Amerika is kitsch de natuur. De Rocky Mountains lijken al een eeuw op nepkunst.

De strijd om een absolute verklaring te geven in een individueel ontworpen woordenschat verklaart de diepe spanningen die inherent zijn aan het beste moderne werk.

Tentoonstellingen van minderheidskunst zijn vaak bedoeld om de minderheid zelf meer bewust te maken van haar collectieve ervaring. Het versterken van de gemeenschappelijke herinnering aan ellende en triomfen zal, zo wordt verwacht, de eenheid van de groep en haar vastberadenheid om een betere toekomst te bereiken versterken. Maar het benadrukken van gedeelde ervaring in tegenstelling tot het zelfbewustzijn van de kunstenaar (waaronder zijn persoonlijke en niet-gedeelde ervaring van meesterwerken) brengt de spanning in de individuele kunstenaar tussen een kunstenaar zijn en een minderheidskunstenaar zijn naar voren.

Voor de kunstenaar bestaat de vervulling van het zelf niet in het marcheren in de gelederen van de bevrijders, maar in het worden opgenomen in de rol van de meesters. De kunstenaar heeft de neiging zich in de positie van een deserteur uit zijn sociale groep te bevinden of, in het beste geval, iemand die met geheime bedenkingen samenwerkt.

Niet alleen werden de geesten van kunstenaars gevormd door de universiteit; in dezelfde vorm werden die van de kunsthistorici, de critici, de curatoren en de verzamelaars gevormd door wie hun werk werd beoordeeld. Met de opkomst van conceptuele kunst kondigde the classroom zijn definitieve triomf over de studio aan.

De kunstenaar is verplicht het zelf uit te vinden dat zijn schilderijen zal schilderen.

Zowel de kunst als de kunstenaar hebben geen identiteit en definiëren zichzelf alleen door hun ontmoeting met elkaar.

Hoeveel het werk van een kunstenaar te danken heeft aan een kunstbeweging waartoe hij behoort, kan nooit precies worden bepaald, al was het maar omdat de beweging haar karakter ontleent aan de individuele creaties van haar leden.

De vaardigheden van de moderne kunstenaar zijn het tegenovergestelde van die van de ambachtsman: in plaats van technieken te verwerven voor het produceren van klassen van objecten, perfectioneert de kunstenaar vandaag de dag de middelen die geschikt zijn voor zijn specifieke werk.

De huidige demoralisatie van de kunstwereld is ten minste gedeeltelijk toe te schrijven aan museuminterferentie, ideologisch en praktisch, met de voortdurende creatie in de kunst.

Alleen conservatieven geloven dat subversie nog steeds wordt uitgevoerd in de Kunsten en dat de samenleving erdoor wordt geschokt...

Geen enkele dealer, curator, koper of criticus, of een bestaande combinatie hiervan, kan worden gebruikt om een reputatie te produceren die meer is dan een tijdelijke Golf.

Amerika is de beschaving van mensen die bezig zijn zichzelf te transformeren. In het verleden waren de sterren van de voorstelling De pionier en de immigrant. Vandaag is het jeugd en zwart.

Het grote moment kwam toen besloten werd om te schilderen...Gewoon Om Te Schilderen. Het gebaar op het doek was een gebaar van bevrijding, van waarde - politiek, esthetisch, moreel.

De verschillen tussen revolutie in de kunst en revolutie in de politiek zijn enorm. Revolutie in de kunst ligt niet in de wil om te vernietigen, maar in de openbaring van wat al vernietigd is. Kunst doodt alleen de doden.

Wie zich ertoe verbindt om te scheppen, vindt zichzelf al snel bezig met het scheppen van zichzelf.

Vandaag de dag moet elke kunstenaar zichzelf uitvinden, een levenslange scheppingsdaad die de essentiële inhoud van het werk van de kunstenaar vormt.

Een van de groteske van het hedendaagse Amerikaanse leven is de hoeveelheid redenering die wordt gebruikt om de wijsheid te tonen die in slechte films wordt verborgen, terwijl wordt bewezen dat moderne kunst zinloos is. Ze hebben het idee in praktijk gebracht dat een slecht kunstwerk slim geïnterpreteerd volgens een obscure methode meer lonend is dan een meesterwerk verpakt in stilte.

Avant-gardisme is een verslaving die alleen kan worden verzacht door een permanente revolutie.

Wat is een betere manier om te bewijzen dat je een onderwerp begrijpt dan er geld mee te verdienen?

Geen enkele mate van saaiheid kan een werk beschermen tegen de vastberadenheid van critici om het fascinerend te vinden.

De waarden waarop de conservatieven een beroep doen, worden onvermijdelijk gekarikatureerd door de personen die zijn aangewezen om ze in de praktijk te brengen.

Politiek in de Verenigde Staten bestaat uit de strijd tussen degenen wiens verandering is gestopt door succes of mislukking, aan de ene kant, en degenen die nog steeds bezig zijn met het veranderen van zichzelf, aan de andere kant. Agitators van gearresteerde metamorfose versus agitators van voortdurende metamorfose. De eerste hebben het voordeel van getallen (aangezien de meeste mensen zichzelf al vrij vroeg als successen of mislukkingen accepteren), de laatste van vitaliteit en zichtbaarheid (aangezien zelftransformatie, hoewel het van binnenuit begint, met ideologie, religie, drugs, de neiging heeft zich publiekelijk uit te drukken door middel van kostuum en jargon).

Het is niet logisch dat kunst logisch is. Kunst gaat even gemakkelijk tegen de stroom van de tijd in als ze ermee gepaard gaat en op hetzelfde moment. In plaats van de dichtstbijzijnde uitgang te zoeken, reageert kunst op een nieuwe situatie door een labyrint van problemen bloot te leggen.

Vorm, kleur, compositie, tekening, zijn hulpmiddelen, elk van die... kan worden afgezien.

Samenwerkende critici kammen de studio ' s als grote scouts, bereid om de kunst van de toekomst te spotten en het voortouw te nemen bij het vestigen van reputatie. Kunsthistorici staan klaar met camera ' s en notitieboeken om ervoor te zorgen dat elk nieuw detail veilig is. De traditie van het Nieuwe heeft alle andere tradities tot trivialiteit gereduceerd...

Een schilder met prestige onder schilders zal vroeg of laat zeker ontdekt worden.

De kunstenaar bestaat alleen als een personificatie, een beeldspraak die de totale som van de kunst zelf vertegenwoordigt. Het is de schilderkunst die het genie van de schilder is, de poëzie van de dichter, en een persoon is een creatieve kunstenaar in de mate dat hij deelneemt aan dat Genie.

Wie zich ertoe verbindt om te scheppen, vindt zichzelf al snel bezig met het scheppen van zichzelf. Zelftransformatie en de transformatie van anderen hebben de radicale interesse van onze eeuw gevormd, of het nu gaat om schilderkunst, psychiatrie of politieke actie.

In werkelijkheid is een kunstenaar echter een product van kunst.

Het verhaal van Amerikanen is het verhaal van gearresteerde metamorfoses. Degenen die succes behalen, komen tot stilstand en accepteren zichzelf zoals ze zijn. Degenen die falen, worden berustend en accepteren zichzelf zoals ze zijn.

De Amerikaanse tijd heeft zich over de hele wereld uitgerekt. Het is het dominante tempo van de moderne geschiedenis geworden, vooral van de geschiedenis van Europa.