Errico Malatesta beroemde citaten

De vraag lijkt misschien gênant, maar kan in een paar woorden worden beantwoord. Als twee mensen in vrede willen leven, moeten ze allebei vrede willen; als de Een erop staat geweld te gebruiken om de ander te dwingen voor hem te werken en hem te dienen, dan zal de ander, als hij zijn waardigheid als mens wil behouden en niet tot verachtelijke slavernij wil worden gereduceerd, ondanks zijn liefde voor vrede verplicht zijn om geweld met adequate middelen te weerstaan.

Wij anarchisten willen het volk niet emanciperen; wij willen dat het volk zichzelf emancipeert.

Anarchie is een woord dat uit het Grieks komt en strikt genomen "zonder regering" betekent: de staat van een volk zonder enig gevormd gezag. Voordat een dergelijke organisatie door een hele klasse denkers als mogelijk en wenselijk werd beschouwd om als het doel van een beweging te worden beschouwd (die nu een van de belangrijkste factoren in de moderne sociale oorlogvoering is geworden), werd het woord 'anarchie' universeel gebruikt in de zin van wanorde en verwarring, en het wordt nog steeds in die zin overgenomen door de onwetenden en door tegenstanders die geïnteresseerd zijn in het verdraaien van de waarheid.

En met anarchistische geest bedoel ik dat diep menselijke gevoel, dat gericht is op het welzijn van allen, vrijheid en rechtvaardigheid voor allen, solidariteit en liefde onder het volk; dat niet alleen een kenmerk is van zelfverklaarde anarchisten, maar dat alle mensen inspireert die een vrijgevig hart en een open geest hebben...

We volgen ideeën en niet mensen, en rebelleren tegen deze gewoonte om een principe in een mens te belichamen.

Anarchisme is de afschaffing van uitbuiting en onderdrukking van de mens door de mens, dat wil zeggen de afschaffing van privé-eigendom en overheid; anarchisme is de vernietiging van ellende, van bijgeloof, van haat. Daarom is elke klap die wordt gegeven aan de instellingen van het privé-eigendom en aan de regering, elke verhoging van het geweten van de mens, elke verstoring van de huidige omstandigheden, elke leugen ontmaskerd, elk deel van de menselijke activiteit weggenomen van de controle van de autoriteiten, elke versterking van de geest van solidariteit en initiatief, een stap in de richting van anarchisme.

Onmogelijkheid heeft nooit voorkomen dat er iets gebeurde.

Niet of we het anarchisme vandaag, morgen of binnen tien eeuwen volbrengen, maar dat we vandaag, morgen en altijd naar het anarchisme lopen.

Organisatie is verre van het creëren van autoriteit, maar de enige remedie daarvoor en het enige middel waardoor ieder van ons zal wennen aan een actieve en bewuste deelname aan collectief werk en zal ophouden passieve instrumenten te zijn in de handen van leiders.

Haat brengt geen liefde voort en door haat kan men de wereld niet herscheppen.

Anarchisten zijn tegen geweld, dat weet iedereen. Het belangrijkste punt van het anarchisme is het verwijderen van geweld uit menselijke relaties. Het is een leven gebaseerd op de Vrijheid van het individu, zonder tussenkomst van de gendarme. Daarom zijn wij de vijanden van het kapitalisme, dat afhankelijk is van de bescherming van de gendarme om de arbeiders te verplichten zich te laten uitbuiten-of zelfs om ledig te blijven en honger te lijden wanneer het niet in het belang van de bazen is om hen uit te buiten. Wij zijn dus vijanden van de staat die de dwingende gewelddadige organisatie van de samenleving is.

Als je zegt dat je geweld verwerpt wanneer het de grenzen overschrijdt die door de behoeften van de verdediging worden opgelegd, beschuldigen ze je van pacifisme, zonder te begrijpen dat geweld de hele essentie van autoritarisme is, net zoals de afwijzing van geweld de hele essentie van anarchisme is.

Terwijl we tegen elke vorm van regering prediken en volledige vrijheid eisen, moeten we alle strijd voor gedeeltelijke vrijheid steunen, omdat we ervan overtuigd zijn dat men door strijd leert,

Om de anarchie te laten slagen of gewoon vooruit te komen naar haar succes, moet ze niet alleen worden opgevat als een vuurtoren die verlicht en aantrekt, maar als iets dat mogelijk en haalbaar is, niet in de komende eeuwen, maar in een relatief korte tijd en zonder te vertrouwen op wonderen...

Onverdraagzaamheid tegenover onderdrukking, het verlangen om vrij te zijn en een persoonlijkheid tot zijn volle grenzen te ontwikkelen, is niet genoeg om een anarchist te maken. Dat streven naar onbeperkte vrijheid, als het niet wordt getemperd door een liefde voor de mensheid en door het verlangen dat iedereen gelijke vrijheid zou moeten genieten, kan heel goed rebellen veroorzaken die spoedig uitbuiters en tirannen worden.

De fundamentele functie van de regering overal in alle tijden, welke titel zij ook aanneemt en wat haar oorsprong en organisatie ook mag zijn, is altijd die van het onderdrukken en uitbuiten van de massa ' s, van het verdedigen van de onderdrukkers en de uitbuiters; en haar belangrijkste, karakteristieke en onmisbare instrumenten zijn de politieagent en de belastinginner, de soldaat en de gevangenbewaarder-aan wie altijd de handelaar in leugens moet worden toegevoegd, of hij nu priester of schoolmeester is, beloond of beschermd door de regering om geesten tot slaaf te maken en hen volgzaam het juk te laten aanvaarden.

In het anarchistische milieu zijn communisme, individualisme, collectivisme, mutualisme en alle tussenliggende en eclectische programma ' s gewoon de manieren die het beste worden geacht voor het bereiken van vrijheid en solidariteit in het economische leven; de manieren waarvan wordt aangenomen dat ze nauwer overeenkomen met rechtvaardigheid en vrijheid voor de verdeling van de productiemiddelen en de arbeidsproducten onder de mensen. Bakoenin was een anarchist en hij was een collectivist, een uitgesproken vijand van het communisme omdat hij daarin de ontkenning van vrijheid en dus van de menselijke waardigheid zag.

Anarchisten maken over het algemeen gebruik van het woord "staat" om alle verzamelingen van instellingen te betekenen, politiek, wetgevend, gerechtelijk, militair, financieel, enz. door middel waarvan het beheer van hun eigen zaken, de leiding van hun persoonlijke gedrag, en de zorg voor het waarborgen van hun eigen veiligheid worden genomen van het volk en toevertrouwd aan bepaalde individuen, en deze, hetzij door usurpatie of delegatie, worden belegd met het recht om wetten te maken over en voor iedereen, en om het publiek te dwingen om ze te respecteren, gebruikmakend van de collectieve kracht van de gemeenschap om dit doel.