Delmore Schwartz beroemde citaten

Tijd is de school waarin we leren, tijd is het vuur waarin we branden.

Existentialisme betekent dat niemand anders een bad voor je kan nemen.

Wat was de Vrijheid waartoe de volwassen mens ' s morgens opstond, als elke daad werd tegengehouden of geïnspireerd door de overweldigende geest van een klein kind?

Belangrijk schrijven is om te zeggen wat er is gezien, zodat het nooit meer hoeft te worden gezegd.

Liefde is het tact van al het goede, de enige warmte, de enige vrede.

Literary Party: een file van de verloren wachtend op de veerboot over de Styx.

Ik ben voor de tweede keer getrouwd op de manier dat als er een moord wordt gepleegd, er crackpots opduiken op het politiebureau om de misdaad te bekennen.

Literatuur doet er niet toe! Het enige wat telt is geld en het krijgen van uw tanden gerepareerd!

Wat is een lange levensduur? De beste plaatsen bij begrafenissen van vrienden.

En daarom moet de dichter proberen in wezen anoniem te zijn, hij moet elke ochtend een kleine dood sterven, hij moet zijn pad slikken en zijn braaksel bestuderen zoals Baudelaire la charogne van Jeanne Duval bestudeerde.

Elke minuut barst in de brandende kamer, de grote wereldbol rolt in het zonnevuur,en draait het triviale en unieke weg.(Hoe alle dingen flitsen! Hoe alle dingen flarden!Wat ben ik nu dat ik toen was?Moge het geheugen keer op keer herstellen de kleinste kleur van de kleinste dag:Tijd is de school waarin we leren,Tijd is het vuur waarin we branden.

Vanwaar, als er ooit, de actualiteit zal komen van een stem die het weten van de geest spreekt,het zonlicht dat helder is op de groene vensterschaduw, en het zelf gearticuleerde, aanhankelijke en vloeiende,gemak, warmte, licht, het uiterste tonen,wanneer in het witte bed alle dingen zijn gemaakt.

Waar het licht is, en elk ding helder, gescheiden van alle anderen, staande op zijn plaats, drink ik de tijd en raak aan wat er in de buurt is, en hoop op de dag dat de hele wereld dat gezicht heeft:want wat verzekert haar elk jaar een geschenk?In duistere toevalligheden is de geest genoegzaam.

Hoe zijn de valse waarheden van de jeugdjaren voorbijgegaan!Zijn met volle snelheid voorbijgegaan als treinen die nooit stopten waar ik stond en wachtte, nauwelijks bewust,hoe weinig ik wist, of wie van hen de ene was om te rijden naar hoop of waar ware hoop aankomt.

Ik veroorzaak degenen die dicht bij mij zijn altijd meer lijden dan plezier.

Orde en wanorde, vorm en vormloos moeten diepe psychologische wortels hebben, zenuwwortels.

Hoe kon ik denken dat de korte jaren genoeg waren om de realiteit van eindeloze liefde te bewijzen?

Zelfs paranoïden hebben echte vijanden.

Ik ben een boek dat ik niet heb geschreven of gelezen.

O je leven,je eenzame leven wat heb je er ooit mee gedaan, en gedaan met de grote gave van bewustzijn?Wat ga je ooit doen voordat het mes van de dood het ultieme en passende antwoord geeft?Zoals ik van mijn kant in mijn hart voelde als iemand die valt, in een parachute valt, eindeloos valt,en de enorme stroom van de afgrond voelt die hem steeds naar beneden zuigt, een eindeloos hulpeloos vallende en ontzet clown:zo gaat de nacht voorbij, dit is de nachtelijke eindeloze reis naar de beroemde ondoorgrondelijke afgrond.

De Jood is onmiddellijk vervreemd en onverwoestbaar; hij is in ballingschap uit zijn eigen land en zelfs uit zichzelf, maar hij overleeft de vernietigende woede van de geschiedenis.

Ik ben van Russisch-Joodse afleiding.

Liefde is de moeilijkste en gevaarlijkste vorm van moed. Moed is de meest wanhopige, bewonderenswaardige en nobele soort liefde.

Ik bewonderde mijn vader heel erg... op zestienjarige leeftijd. Maar nu zie ik dat hij een brutale en wrede man was, maar niet zonder spijt, en dat was wat ons martelde, zijn afwisselingen.

Alle literatuur is een poging tot het formele karakter van het epigram.