Aleksandar Hemon beroemde citaten

Thuis is waar iemand merkt wanneer je er niet meer bent.

Ik hield van je omdat ik nergens anders heen kon. We waren getrouwd omdat we niet wisten wat we anders met elkaar moesten doen. Je hebt me nooit gekend, niets over mij, wat in mij stierf, wat onzichtbaar leefde.

De perfecte borsjt is wat het leven zou moeten zijn, maar nooit is.

Geloof en waan zijn incestueuze broers en zussen.

Langzamerhand werd ik me ervan bewust dat mijn innerlijk onafscheidelijk was van mijn uiterlijk, dat de geografie van mijn stad de geografie van mijn ziel was.

Als ik naar mijn oude foto ' s kijk, kan ik alleen zien wat ik vroeger was, maar niet meer ben. Ik denk: wat ik kan zien is wat ik niet ben.

Ik gaf de voorkeur aan winnen boven denken en ik hield helemaal niet van verliezen.

We wisten-maar wilden niet weten-wat er zou gebeuren, de hemel die op ons hoofd neerdaalde als de schaduw van een vallende piano in een tekenfilm.

Onze dochter is geboren in Chicago, en ze laat het al zien. De temperatuur moet bijna nul zijn om een hoed te dragen.

Als je niet naar huis kunt, kun je nergens heen, en nergens is de grootste plaats ter wereld-inderdaad, nergens is de wereld.

Het voorrecht van een middenklasse, stabiel, burgerlijk leven is dat je kunt doen alsof je niet ingewikkeld bent en jezelf kunt projecteren als een solide, ongecompliceerd persoon, met verfijnde levensdoelen en prestaties.

Mijn huid was de grens tussen de wereld en mij.

Ik wou dat ik de mensen kon vermijden die me bedreigden. Mijn lievelingsdreiging is dat ik in de Miljacka-rivier, die hoogstens tot de knieën is, met mijn voeten in cement gebonden, zal worden gegooid.

Ik neem elk leven waarin ik keuzes kan maken en keuzevrijheid heb, en Amerika is geen slechte plek voor dat alles.

Men bouwt zijn leven in consistentie; men investeert het met het geloof, hoe niet ondersteund door de werkelijkheid, dat men altijd is geweest wat men nu is, dat men zelfs in zijn verre verleden het zaad kon herkennen waaruit deze gedoemde bloem is gebloeid.

Ik hou ervan om de grens tussen feit en fictie te vervagen, maar niet om de lezer neerbuigend te maken door hem/haar te verstrikken in een soort postmoderne kooi.

De hopeloze hoop is een van de eerste voorboden van de lente, die getuigt van een onschuldig geloof dat de wereld haar fouten zou kunnen rechtzetten en haar vloeken Zou kunnen omkeren, simpelweg omdat de bomen in blad komen.

Ik was niet van plan te blijven; Ik had geen ervaring in de Verenigde Staten - Ik ben hier misschien minder dan 24 uur geweest - maar ik wist dat ik daar nooit binnen zou komen. En ' er ' is niet noodzakelijkerwijs Amerika, maar die harmonieuze manier van leven die sommige mensen het geluk hebben in dit land te hebben.

Ik kan dat hele biechtspel niet verdragen, dat wil zeggen: Hier heb ik gezondigd, nu belijd ik mijn zonden en beschrijf ik mijn weg van zonde en dan smeek ik in de biecht om uw vergeving en verlossing.

We haatten pretentieusheid; het was een vorm van zelfhaat.

Ik luisterde eigenlijk niet naar het Beatles-nummer 'Nowhere Man' toen ik mijn gelijknamige boek schreef. Waar ik veel naar luisterde was 'Abbey Road'.'Zijn losbandigheid en zijn bereidheid om alleen maar te verwarren tot vreugde waren inspirerend voor mij.

Ik ben een schrijver, wat betekent dat ik verhalen schrijf, ik schrijf romans, en ik zou gedichten schrijven als ik wist hoe. Ik wil mezelf niet beperken.

New York is het Hollywood van de uitgeversindustrie, compleet met sterren, starlets, suïcidale uitgevers/producenten, intriges en veel geld.

Ik heb de neiging om te wachten tot waargebeurde verhalen tot fictie rijpen. Het grootste deel van mijn fictie is ontstaan uit een lang ontkiemende real-life situatie.

Ik verzet me ertegen als iemand me een romanschrijver noemt: het impliceert een soort inherente superioriteit van de roman. Ik ben geen romanschrijver, ik ben een schrijver.

Ik verlang niet naar een retraite van een schrijver - Ik kan in elke situatie schrijven - maar naar een retraite van een lezer.

Ik ben een Nick Cave fan sinds de vroege jaren ' 80 toen hij deel uitmaakte van de Birthday Party thing en Australische zelfdestructieve rockband zong en ik heb zijn werk altijd gevolgd en het geweldig gevonden.

Voor mensen die ontheemd zijn, kun je het verhaal van je leven reconstrueren van de objecten waartoe je toegang hebt, maar als je de objecten niet hebt, zijn er gaten in je leven. Dit is de reden waarom mensen in Bosnië-als iemand terug rende naar een brandend huis, was het om foto ' s te redden.

God kent onze wanhoop. God wil dat zijn uitverkoren volk in vrede leeft. God houdt van het leven en geeft minder om de dood. We moeten leven. Ik wil leven, Ik wil dat mijn kinderen leven. Iedereen die ik ken wil leven. Je moet jezelf afvragen wat belangrijker voor je is, het leven is de dood. Waar gaat deze wereld over-leven of dood?

Voor mij is er geen verschil tussen een boek met verhalen en een roman - het zijn gewoon iets andere vormen.

Toen ik me in de VS bevond en de oorlog in Bosnië in volle gang was, las ik om te overleven - het was een middel om gedachten te reanimeren.

Ik kan niet leven of schrijven zonder muziek. Het stimuleert de normaal slapende delen van mijn hersenen die van pas komen bij het construeren van fictie.

Ik denk dat ik geïnteresseerd ben in verdriet, wat heel anders is dan depressie of wanhoop. Verdriet is continu met de wereld; het maakt creativiteit mogelijk.

In het Bosnisch is er in de literatuur geen onderscheid tussen fictie en non-fictie; er is geen woord dat dat beschrijft.

Toen ik naar Amerika kwam, was ik al een schrijver, al gepubliceerd in Bosnië. Ik was van plan om terug te gaan, maar ik had geen andere keuze dan hier te blijven na de burgeroorlog, dus schreef ik me in op Northwestern voor een masteropleiding en studeerde Amerikaanse literatuur.

Een bepaald muziekstuk hecht zich aan het stuk dat ik schrijf, en er is niets anders waar ik naar kan luisteren. Elke dag keer ik terug naar dezelfde ruimte om te schrijven, de muziek zorgt voor zowel de muren als de foto ' s op de muren.

Ik had een openbaring: ik was een loser.

Ik ben net als iedereen...want er is niemand zoals ik in de hele wereld.

Ik heb twee huizen, zoals iemand die zijn woonplaats en/of ouders verlaat en dan een leven elders vestigt. Ze kunnen zeggen dat ze naar huis gaan als ze terugkeren om oude vrienden of ouders te zien, maar dan gaan ze ook naar huis als ze naar waar ze nu wonen. Sarajevo is thuis, Chicago is thuis.

Het leek erop dat we meer van elkaar hielden toen er grote delen van twee continenten tussen ons lagen. Het dagelijkse werk van de liefde was vaak moeilijk om thuis uit te voeren.

Je nachtmerries volgen je als een schaduw, voor altijd.

Er zijn momenten in het leven wanneer het allemaal binnenstebuiten wordt gekeerd-wat echt is wordt onwerkelijk, wat onwerkelijk is wordt tastbaar, en al je evenwichtige inspanningen om een strakke ontologische controle te houden worden dom en toegeeflijk gemaakt.

Toen herkende ik hem, dat wil zeggen, eindelijk begreep ik wat ik had geweten, maar nooit had kunnen formuleren: hij was altijd compleet geweest. Hij was klaar met het werk om zichzelf te worden, lang voordat iemand van ons zich zelfs maar kon voorstellen dat zo ' n prestatie mogelijk was.

De wereld is altijd groter dan je verlangens; overvloed is nooit genoeg.

De belangrijkste exportproducten van mijn land zijn gestolen auto ' s en verdriet.

Ik zag een blikje in de hoek waarvan het rode label verdriet luidde. Was er zoveel dat ze het konden verkopen? Een bout van pijn ging door mijn darmen voordat ik besefte dat het geen verdriet was maar SARDINES.

Alle levens die ik zou kunnen leven, alle mensen die ik nooit zal kennen, nooit zal zijn, ze zijn overal. Dat is alles wat de wereld is.

Je herinneringen worden fantasieën als ze niet worden gedeeld, en je leven in al zijn trivialiteit wordt een legende.

Er is een logica [aan mijn lezing], maar ik kan het niet definiëren. Ik lees graag impulsief. Ik verzamel boeken, Ik heb er veel, maar de meeste heb ik nog niet gelezen. Ik lees ze wel als ze me bellen.

Want soms heb je geen controle over het leven en het houdt je ver weg van wie je liefhebt.