John Gardner beroemde citaten

Zelfmedelijden is gemakkelijk de meest destructieve van de niet-farmaceutische verdovende middelen; het is verslavend, geeft tijdelijk plezier en scheidt het slachtoffer van de realiteit.

We lezen vijf woorden op de eerste pagina van een echt goede roman en we beginnen te vergeten dat we gedrukte woorden op een pagina lezen; we beginnen beelden te zien.

Zoals elke schrijver Weet... er is iets mysterieus aan het vermogen van de schrijver om op een bepaalde dag te schrijven. Wanneer de sappen stromen, of de schrijver 'heet' is, lijkt een onzichtbare muur weg te vallen, en de schrijver beweegt zich gemakkelijk en zeker van de ene soort werkelijkheid naar de andere... Elke schrijver heeft op zijn minst momenten van deze vreemde, magische staat meegemaakt. Als je studentenfictie leest, zie je meteen waar de stroom aan en uit gaat, waar de schrijver schrijft vanuit 'inspiratie' of diepe, vloeiende visie, en waar hij moest worstelen met louter intellect.

Mensen zullen je vertellen dat schrijven te moeilijk is, dat het onmogelijk is om je werk gepubliceerd te krijgen, dat je jezelf net zo goed kunt ophangen. Ondertussen blijven ze schrijven en heb je jezelf opgehangen.

Fictie komt niet volwassen ter wereld, zoals Athena. Het is het proces van schrijven en herschrijven dat een fictie origineel maakt, zo niet diepgaand.

De ware kunstenaar speelt gek met zijn ziel, werkt aan de rand van de vulkaan, maar herinnert zich en klampt zich vast aan zijn doel, dat zo sterk is als de droom. Hij is niet iemand die bezeten is, zoals Cassandra, maar een gepassioneerde, gemakkelijk verleidelijke ontdekkingsreiziger die volledig van plan is om weer naar huis te gaan, zoals Odysseus.

Ik kan niet geloven dat zo ' n monsterlijke energie van verdriet tot niets kan leiden!

ik begrijp dat de wereld niets was: een mechanische chaos van toevallige, brute vijandschap waaraan we domweg onze hoop en angsten opleggen. ik begreep dat, eindelijk en absoluut, ik alleen Besta. al het andere, zag ik, is slechts wat mij duwt, of wat ik tegen duw, blindelings - net zo blindelings als alles wat niet mezelf is, terugduwt. Ik schep het hele universum, knipperen voor knipperen.

Als vuistregel zeg ik: als Socrates, Jezus en Tolstoj het niet zouden doen, doe het dan niet.

Met smaak schrijven, in de hoogste zin, is schrijven...] zodat niemand zelfmoord pleegt, niemand wanhoopt; om te schrijven [...] zodat mensen begrijpen, sympathiseren, de universaliteit van pijn zien en zich versterkt voelen, zo niet direct aangemoedigd om verder te leven. Als er iets goeds te zeggen valt, moet de schrijver het zeggen. Als er kwaad te zeggen is, moet hij het zeggen op een manier die de waarheid weerspiegelt dat, hoewel we het kwaad zien, we ervoor kiezen om te blijven onder de levenden. De echte kunstenaar...] krijgt zijn gevoel voor waarde en eer van zijn overtuiging dat kunst krachtig is--

De imago-managers moedigen het individu aan om zichzelf te vormen tot een gladde munt, onderhandelbaar in elke markt.

Het primaire onderwerp van fictie is en is altijd menselijke emoties, waarden en overtuigingen geweest.

Er is geen grens aan verlangen, maar aan de behoeften van verlangen.

Kunst Betast. Hij sluipt als een verloren jager in het bos, luistert naar zichzelf en naar alles om hem heen, onzeker van zichzelf, wachtend om te springen.

Ik weet alles, zie je,' klonk de oude stem. Het begin, het heden, het einde. Alles. Je ziet nu het verleden en het heden, net als andere lage wezens: geen hogere vermogens dan geheugen en waarneming. Maar draken, mijn jongen, hebben een heel ander soort geest. Hij strekte zijn mond uit in een soort glimlach, geen spoor van plezier erin. We zijn van de bergtop: alle tijd, alle ruimte. We zien in één oogwenk de gepassioneerde visie en de uitbarsting.

Ze kijken toe, kwaadaardig, ongelooflijk dom, genietend van mijn vernietiging. 'Arme Grendel heeft een ongeluk gehad,' fluister ik. Dat mogen jullie allemaal.

Een uitstekende loodgieter is oneindig bewonderenswaardiger dan een incompetente filosoof. De maatschappij die excellentie in loodgieterswerk veracht omdat loodgieterswerk een nederige activiteit is, en slechte filosofie tolereert omdat het een verheven activiteit is, zal noch goed loodgieterswerk noch goede filosofie hebben. Noch zijn pijpen, noch zijn theorieën zullen water vasthouden.

Zoek een stapel goud en ga er op zitten.

...uiteindelijk komt het neer op, maak je of vernietig je? Als je heel hard probeert om manieren van leven te creëren, dromen te creëren van wat mogelijk is, dan win je. Als je dat niet doet, kun je een fortuin verdienen in tien jaar, maar je zult niet gelezen worden in twintig jaar, en dat is dat.

Niets kan meer beperken tot de verbeelding dan alleen schrijven over wat je weet

Dus ook de kindertijd voelt in het begin goed, voordat men toevallig de verschrikkelijke gelijkheid opmerkt, leeftijd na leeftijd.

Toen ik een kind was, hield ik echt van: onnadenkende liefde zo kalm en diep als de Noordzee. Maar ik heb geleefd en nu slaap ik niet meer.

Kunst is natuurlijk een manier van denken, een manier om de werkelijkheid te ontginnen.

Je moet gewoon een beetje gek zijn om een geweldige roman te schrijven. Men moet in staat zijn om de donkerste, oudste en slimste delen van iemands wezen het werk van tijd tot tijd over te laten nemen.

In universitaire cursussen doen we oefeningen. Term papers, quizzen, eindexamens zijn niet bedoeld voor publicatie. We gaan door een cursus over Dostojevski of Poe terwijl we door een licht goed cocktailfeest gaan, de goede stukjes eten of gesprek oppakken, met de rest meegaan, naar huis gaan als het erop aankomt het redelijke te lijken om te doen. Kunst, op die momenten waarop het het meest op kunst lijkt - wanneer we ons het meest levend, het meest alert, het meest triomfantelijk voelen-is minder als een cocktailparty dan een tank vol haaien.

Wat kunst zou moeten doen is verhalen vertellen die van moment tot moment prachtig zijn, die trouw zijn aan de menselijke ervaring en die op geen enkele manier de menselijke ervaring verklaren.

Arme Grendel heeft een ongeluk gehad. Dat mogen jullie allemaal.

Het zou voor mij slechts zinloos plezier zijn, een illusie van orde voor deze zwakke, dwaze, flikkerende flits in de lange saaie val van de eeuwigheid.

Ik kon niet doorgaan, al te bewust van mijn fluisteren, mijn eeuwige houding, altijd de wereld transformeren met woorden-niets veranderen.

Onze edelste hoop groeit tanden en achtervolgt ons als tijgers.

Praten, praten. Het spinnen van een web van woorden, bleke muren van dromen, tussen mezelf en alles wat ik zie.