Sebastian Faulks beroemde citaten

Je zet je tijd waar je prioriteit ligt.

Mensen leggen je nooit precies uit wat ze denken en voelen en hoe hun gedachten en gevoelens werken, toch? Ze hebben geen tijd. Of de juiste woorden. Maar dat is wat boeken doen. Het is alsof je dagelijks leven een film is in de bioscoop. Het kan leuk zijn om naar die foto ' s te kijken. Maar als je wilt weten wat er achter de flatscreen zit, moet je een boek lezen. Dat verklaart alles.

Geheugen is het enige dat je bindt aan eerdere zelven; voor de rest word je elk decennium of zo een geheel ander wezen, dat de oude persona afwerpt, vernieuwt en verder gaat. Je bent niet wie je was, zei hij haar, noch wie je zult zijn.

Onze eigen keuzes zijn misschien niet zo goed als die welke voor ons zijn gemaakt.

De functie van muziek is om in de ziel die gevoelens te bevrijden die we normaal gesproken in het hart opgesloten houden.

Adem in en houd de avond in je longen.

O, de zoetheid van toegeven, van volledige overgave.

Ben je ooit eenzaam geweest? Nee, ik ook niet. eenzaam, Ja. Alleen, zeker. Maar eenzaam betekent dat je op jezelf moet letten. Ik heb het nooit erg gevonden.

De wind aan het einde van de zomer maakt mensen onrustig.

We zijn dove mannen die als muzikanten werken; we spelen de muziek, maar we kunnen het niet horen.

Eén ding over Londen is dat als je de nacht in stapt, het je opslokt.

Van jongs af aan had ze de kunst van het alleen zijn ontwikkeld en gaf ze over het algemeen de voorkeur aan haar eigen gezelschap boven die van anderen. ze las boeken met enorme snelheid en beoordeelde ze volledig op haar vermogen om haar uit haar materiële omgeving te verwijderen. In bijna alle ongelukkige dagen van haar leven was ze in staat geweest om uit haar eigen innerlijke wereld te ontsnappen door Tijdelijk in iemand anders te leven, en bij de twee of drie gelegenheden dat ze te overstuur was om zich te concentreren, was ze verlaten geweest.

. . . ze Las met ongedifferentieerde vreugde . . .

Het was helemaal stil en ik probeerde zijn vrede te ademen.

Geleidelijk aan verdwijnt het gevoel, en ik voel me weer overspoeld door de onverklaarbare kleinzieligheid van het leven.

Daar bent u, meneer. Er is niets meer dan liefhebben en bemind worden.

Mijn richting? Overal. Omdat men altijd dichterbij is door niet stil te blijven.

En soms in het leven, denk ik, gebeuren er goede dingen. Meestal is het het tegenovergestelde, natuurlijk. Maar ik denk niet dat je de mogelijkheid moet uitsluiten dat het toeval je af en toe een goede kaart kan geven.

Eenzaam is als elk ander organisme; competitief en vindingrijk in de strijd om zichzelf te bestendigen.

Het was te moeilijk. Mensen waren niet bereid om de uren op het ezelwerk te zetten - je weet wel, data en feiten enzovoort. Ik denk dat mijn generatie achteraf gezien als een keerpunt zal worden gezien. Vanaf nu zal er een netto verlies aan kennis in Europa zijn. Het verschil tussen een boerengemeenschap in het veertiende-eeuwse Iran en het moderne Londen is echter dat als de dorpelingen met hun magere middelen af en toe achteruit glijden, het niet was door gebrek aan proberen. Maar bij ons, hier in Engeland, was het een positieve keuze. We hebben ervoor gekozen om minder te weten.

Ik word niet graag gerommeld, ik ben graag onzichtbaar.

De donder van valse bescheidenheid was oorverdovend.

Ze zijn zo gehecht aan hun patronen dat ze regel nummer één van menselijk gedrag vergeten zijn: er zijn geen patronen. Mensen doen gewoon dingen. Er bestaat niet zoiets als een coherente en volledig geïntegreerde menselijke persoonlijkheid, laat staan consistente motivatie.

Het beste is het gecombineerde effect van nicotine met alcohol, groter dan de som van de twee delen.

Pas nadat de verandering volledig is gevormd, kun je zien wat er is gebeurd.

Ik denk dat ik verliefd ben geworden en ik geloof dat de vrouw in kwestie, hoewel ze dat niet heeft gezegd, mijn gevoelens teruggeeft. Hoe kan ik er zeker van zijn dat ze niets heeft gezegd? Is dit jeugdige ijdelheid? Ik wou dat het op een bepaalde manier zo was. Maar ik ben er zo van overtuigd dat ik mezelf nauwelijks hoef te ondervragen. Deze overtuiging brengt mij geen vreugde.ik word gedreven door een grotere kracht dan ik kan weerstaan. Ik geloof dat geweld zijn eigen rede en zijn eigen moraal heeft, zelfs als ze misschien nooit duidelijk zijn voor mij terwijl ik leef.

Ik vind het leven niet ondraaglijk ernstig. Ik vind het bijna onverdraaglijk frivool.

Ik wil oppassen dat ik dit niet weggooi. Dit is geluk. Ik denk dat dit is wat geluk is. Ik heb het nog niet, maar ik voel het daarbuiten. Ik voel dat ik er dichtbij ben. Sommige dagen ben ik zo dichtbij dat ik het bijna kan ruiken.

Ik denk dat ik het geluk had om opgeleid te worden in een tijd waarin leraren nog dachten dat kinderen met kennis om konden gaan. Ze vertrouwden ons. Toen kwam er een tijd dat ze besloten dat omdat niet elk kind in de klas die dingen kon begrijpen of onthouden, ze ze niet meer zouden leren omdat het niet eerlijk was voor de minder goede. Dus hielden zij kennis achter. Dan denk ik dat de volgende leraren niet de kennis hadden om achter te houden.

Ik ademde en ademde en voelde wat kalmte binnenkomen, hoewel het, zoals altijd, werd geschoten met een gevoel van verlies. Verlies en angst.

Wetende dat men alleen uit gerecycleerde materie bestond en dat zelfheid een waanidee was, nam de pijn van het hart niet weg.

Deze intimiteit is niet nodig; niemand dwingt me om mijn diepste zelf te openen en het naakt, onbeschermd, tegen dat van een ander te leggen-alleen maar voor de vreugde van de communie.

Mijn eigen diagnose van mijn probleem is eenvoudiger. Ik deel 50 procent van mijn genoom met een banaan en 98 procent met een chimpansee. Bananen hebben geen psychologische consistentie. En het kleine deel van ons dat anders is - het speciale Homo sapiens-bit-is defect. Het werkt niet. Sorry daarvoor.

Shakespeare tekende een kaart van de menselijke geest net zo duidelijk als Newton de hemel in kaart bracht. Wht wordt beschouwd als wetenschap en de andere fir alleen om bespot te worden met grappen over pretty girls en drury lane?

In de jaren zeventig begon het Britse eten goed te worden, terwijl het in Frankrijk net zijn lange, trieste achteruitgang begon. Mijn meest memorabele maaltijden waren echter in Italië.

De aardigste personages in een Week in December zijn in feite moslims-en hun religieuze toewijding is een van de dingen die hen definieert.

Het leven kan op afstand geleefd worden. Je handelt in futures, en dan handel je in derivaten van futures. Banken verdienen meer geld met het verhandelen van derivaten dan met het verhandelen van echte grondstoffen.

Als ik maar één ding kon eten voor de rest van mijn leven, zou het rabarber dwaas zijn, die ik maak met gember en een vleugje vlierbloesem cordial.

Als je maar één leven hebt, kun je de vraag niet helemaal negeren: geniet je ervan?

Ik denk dat nabijheid tot de dood op een bepaalde manier behoorlijk opwindend zou zijn, en vriendschap, ja, en onbaatzuchtigheid, een soort onbaatzuchtigheid, een gevoel van je eigen waardeloosheid, denk ik, is behoorlijk opwindend.

Er zijn niet veel geweldige passages geschreven over eten, maar ik hou ervan door George Millar, die in de Tweede Wereldoorlog voor de SOE werkte en een boek schreef met de titel Horned Pigeon. Hij was op de vlucht en had een week niet gegeten, en zijn beschrijving van de kaasfondue die hij ruikt in de boerenkeuken van een huis in Oost-Frankrijk is ongelooflijk.

Je kunt je niemand herinneren wiens naam versleten is.

Dat is wat opium doet met lijden: maakt het alleen van hypothetisch belang.

Een beetje van de vaagheid van muziek houdt je tegen om helemaal gek te worden, denk ik.

Dit is hoe de meeste mensen leven: levend, maar niet bewust; bewust maar niet bewust; bewust, maar met tussenpozen.

Het verleden kwam plotseling op me af op een manier die ik moeilijk vond om te vechten.

Als niet alleen de hersenen, maar de eigenaardigheden die het individu maakten, alleen uit gerecycleerde materie bestonden, was het moeilijk om zeker te zijn waar de randen van zo ' n wezen eindigden en een andere persoon begon.

Er was iets begraven dat nog niet dood was.

Hij zag een beeld in zijn hoofd van een verschrikkelijke opeenhoping van doden. Het kwam voort uit zijn contemplatie van de kerk, maar het had zijn eigen helderheid: de rij op rij, de diepe rottende aarde uitgehold om hen te houden, terwijl de inspanningen van de levenden, met al hun werken en oorlogen en grote gebouwen, waren niet meer dan de slag van een vleugel tegen het gewicht van de tijd.

Hij schreef nog een paragraaf voor zichzelf, om te zien wat hij te zeggen had.