Eddie Redmayne beroemde citaten

Alles aan filmmaken is ongelooflijk raar, en er is niets natuurlijks aan jezelf op het grote scherm te zien of je stem te horen. Het is hetzelfde dat je voelt als je naar jezelf kijkt op een videocamera en je haat het geluid van je stem - het is dat keer 800.

Als acteur is er veel onderzoek en zelfs als je succes hebt gehad, gaat het om het behoud van dat succes. Een vriend van mij beschreef het als een berg zonder pieken. Zelfs voor De Niro is er Pacino en voor Pacino is er De Niro.

Ik heb een gruwelijk ding waar ik heel slecht ben met namen en gezichten. Ik heb een afschuwelijk geheugen. Iemand zal op straat naar me toe komen en zeggen: 'Eddie!'en Ik zal proberen mezelf tijd te geven door in overdrive te gaan,' Hey, hi! Leuk je te zien! en begin een heel gesprek omdat ik geen onderscheid kan maken tussen wie ik ken en wie ik niet ken.

Neem het leven stap voor stap, tempo voor tempo, langzaam langzaam, en laat de concurrentie aan anderen.

Ik ben gewoon een gigantische bal van ranzige angst en zelfbewustzijn. Ik ben volledig gevoed door angst, dus het feit dat ik wist dat het een catastrofale ramp kon zijn, maakte me niet in staat om te slapen, en maakte me heel hard werken.

Mijn eerste film, 'Like Minds', was met Toni Colette, die buitengewoon was. Ik bedoel, het was eigenlijk een mini-masterclass voor acteren op film in een tijd dat alles wat je waarschijnlijk kon zien mijn wenkbrauwen op en neer stuiteren op het scherm.

Ik teken en speel slecht piano. Maar als ik die dingen doe, concentreer ik me zo hard dat er geen ruimte is voor zorgen. Dat vind ik ook op het podium.

Twee jaar geleden heb ik 'Pillars of the Earth' in Boedapest opgenomen - het was een groot deel, maar ik had veel tijd om rond te zitten en cafés te bezoeken.

Veel mensen denken dat theater veel moeilijker werk moet zijn dan film, maar alles wat histrionisch of overbodig is, wordt op de camera gezien, dus je moet werken om het te distilleren tot een volledig gevoel van Wat Waar is.

Ik praat met mezelf in accenten. Meestal kijken mensen me aan alsof ik een complete fruitlus ben.

Ik deed eens een interview waarin Me werd gevraagd wie ik aantrekkelijk vond en ik ging verder over cartoons en Nala uit 'The Lion King' - en het is een beetje raar, maar verschillende van mijn ex-vriendinnen leken eigenlijk op Nala.

Op zoveel niveaus is acteren in film en TV zo veel de som der delen, en ergens daarin is er een alchemistisch ding dat iets laat gebeuren of niet - dat iets verbindt of niet. Natuurlijk wil je werk maken dat mensen zien, maar het plezier dat ik krijg van acteren is het spelen van personages.

Ik ben me er volledig van bewust dat ik een gelukkige, gelukkige man ben. Deze Oscar is van al die mensen over de hele wereld die vechten tegen ALS. Het behoort toe aan een uitzonderlijke familie, en Ik zal de bewaarder zijn en ik beloof je dat ik hem zal poetsen, en op hem zal wachten met handen en voeten.

Als loper op een film ben je de laagste van de laagste, en toch heb je ongelooflijke toegang tot iedereen. Ik kan me voorstellen dat Voor acteurs in het midden van een Hollywood-bubbel, alles wat ze echt willen een gevoel van normaliteit is, en die gopher kan daar een tik voor zijn.

En je kunt niet klagen over het kussen van Emma Watson. Is dat niet wat iedereen in de wereld wil doen? Ik ken Emma al een paar jaar. Ze is een geweldige gave van jong en levendig en briljant, maar ook een heldere, intelligente oude ziel.

Het is het rare wat Eton doet-je zit op school naast heren en graven en, in mijn geval, Prins William, dus je bent gewend om met dat soort mensen om te gaan.

Het maken van een film of het doen van een toneelstuk zijn totaal verschillende ervaringen en volledig bevredigend, maar volledig uniek. Ik denk ook dat het ene het andere aanvult. Mensen zeggen vaak dat theater gaat over het buigen van je spieren, en eigenlijk echt acteren is, terwijl ik het er niet mee eens ben.

Dames en baby ' s, en hypotheken, wat dat betreft, kunnen allemaal wachten. Acteren heeft me iets vreemds gedaan. Ik zit daar vaak en denk: 'ik vind dit geweldig, maar ik zou mijn dochter niet op het podium zetten.'

Als je een Engelse acteur bent en in Amerika opduikt, hebben ze geen mening over waar je zit. Ze hebben geen idee naar welke Audities ze je moeten sturen, dus sturen ze je naar alles.

Als ik een film maak en naakt moet zijn, bepaalt dat vaak hoe vaak ik naar de sportschool ga. Acteren in 'Richard II' op het podium was een enorme fysieke training, dus ik eindigde meer afgezwakt dan ik normaal ben.

Ik probeer een huis te kopen en een gevoel van wortels te krijgen, want anders jaag je constant de ene baan na de andere na, en je kijkt terug en je hebt al deze zeer buitengewone ervaringen gehad met buitengewone mensen, maar er is geen lijn van continuïteit.

Ik ben nogal onwetend over mode en ik ben kleurenblind, dus het is allemaal een beetje lastig. Mijn enige kennis van die wereld komt via Christopher Bailey, die ik voor het eerst ontmoette in 2008 toen ik een campagne voor Burberry deed met muzikanten, artiesten, acteurs en sporters.

Ik denk dat alle acteurs een soortgelijke deal hebben. Je wilt mensen die het begrijpen. Hoewel het er geweldig uitziet - en geweldig is-zijn er ook slechte momenten waarop je je echt rot voelt, en wanneer het goed gaat, mag je niet klagen.

Ik probeer altijd films te maken zoals zomerkamp, of een vakantie waar je de hele dag doorbrengt, elke dag met een nieuwe groep mensen van wie je houdt en die je dan nooit meer ziet.

Ik was nog nooit naar een modeshow geweest voordat ik vorige maand naar de Burberry show ging. Het was een buitengewoon spektakel. Ik was ongelooflijk groen en had geen idee wat een onderneming het is. Ik heb ook een nieuw respect voor modellen omdat ze zo dicht bij de eerste rij staan en zo zelfbewust moeten zijn.

Ik word wel een beetje gestopt, maar ik kan naar de supermarkt en op de metro gaan zonder opgemerkt te worden. Het is meestal mij die wordt getroffen door de sterren, vooral door TV-sterren.

Het maken van 'Birdsong', aan de ene kant heb je hoe prestigieus het is en de reputatie van het boek, wat iets is dat een buitengewoon stuk werk is. Sebastian Faulkes is een genie. Dus je voelt die verantwoordelijkheid als je dat personage portretteert dat hij zich heeft voorgesteld en miljoenen lezers hebben voorgesteld.

Het zijn zulke hiërarchische dingen, filmsets, het zijn soort mini-maatschappijen. Het zijn vaak ongelooflijk politieke plekken.

De meeste acteurs haten het kijken naar hun eigen films omdat alles wat je kunt zien is de flagrante fouten, je eigen trucs en teken.

Acteren is geen operatie, het is entertainment. Je doet iets om mensen hopelijk te bewegen, om ze aan het lachen te maken, om ze te vervoeren. Maar acteurs zijn kwetsbaar, en de reden dat we kwetsbaar zijn, is dat we altijd proberen menselijk gedrag te recreëren.

Op het scherm kunnen we allemaal vliegen. Maar hier op aarde moeten we elkaars vleugels zijn.