Theodore Kaczynski beroemde citaten

Stel je een samenleving voor die mensen onderwerpt aan omstandigheden die hen vreselijk ongelukkig maken en hen vervolgens de drugs geeft om hun ongelukkigheid weg te nemen. Sciencefiction dat gebeurt al in zekere mate in onze eigen samenleving. In plaats van de omstandigheden te verwijderen die mensen depressief maken, geeft de moderne samenleving hen antidepressiva. Antidepressiva zijn in feite een middel om de interne toestand van een individu zodanig te wijzigen dat hij sociale omstandigheden kan verdragen die hij anders ondraaglijk zou vinden.

Het grote probleem is dat mensen niet geloven dat een revolutie mogelijk is, en het is niet mogelijk juist omdat ze niet geloven dat het mogelijk is.

Voor degenen die denken dat dit allemaal als science fiction klinkt, wijzen we erop dat de science fiction van gisteren het feit van vandaag is. De industriële revolutie heeft het milieu en de manier van leven van de mens radicaal veranderd, en het is alleen te verwachten dat naarmate de technologie steeds meer op het menselijk lichaam en geest wordt toegepast, de mens zelf net zo radicaal zal worden veranderd als zijn omgeving en manier van leven zijn geweest.

Onze samenleving heeft de neiging om elke manier van denken of gedrag dat ongemakkelijk is voor het systeem als een ziekte te beschouwen en dit is plausibel omdat wanneer een individu niet in het systeem past, het pijn veroorzaakt voor het individu en problemen voor het systeem. De manipulatie van een individu om hem aan te passen aan het systeem wordt dus gezien als een remedie voor een ziekte en daarom als goed.

We kunnen doen wat we willen, zolang het maar onbelangrijk is.

Mensen kiezen niet bewust en rationeel de vorm van hun samenleving. Samenlevingen ontwikkelen zich door processen van sociale evolutie die niet onder rationele menselijke controle staan.

Mijn beroep is een open vraag. Ik was ooit assistent-professor wiskunde. Sindsdien heb ik tijd doorgebracht in de bossen van Montana.

Ik geloof nergens in.

Laten we het bij het praktische en het concrete houden: zou je het leuk vinden als mensen in een virtuele wereld zouden leven? Als machines slimmer waren dan mensen? Als mensen, dieren en planten in de toekomst producten van technologie zouden zijn? Als je deze ideeën niet leuk vindt, dan zijn de computer-en biologische wetenschappen voor jou duidelijk gevaarlijk.

Het is belangrijk om vrijheid niet te verwarren met louter permissiviteit

De Industriële Revolutie en de gevolgen daarvan zijn een ramp voor het menselijk ras.

Maar wat me eerst motiveerde, was niet iets wat ik las. Ik werd gewoon boos toen ik zag dat de machines het bos verscheurden enzovoort...

Kunstvormen die [linksisten] aanspreken, hebben de neiging zich te concentreren op ... nederlaag en wanhoop ... alsof er geen hoop was om iets te bereiken door middel van rationele berekening.

Manifest. Lees mijn Manifest. Ik heb een manifest geschreven. Het zit allemaal in de Manfesto!

Ik wil niet lang leven. Ik Zou Liever De Doodstraf Krijgen Dan De Rest Van Mijn Leven In De Gevangenis Door Te Brengen.

Het is niet mogelijk om een blijvend compromis te sluiten tussen technologie en vrijheid, omdat technologie veruit de machtigste sociale kracht is en voortdurend inbreuk maakt op vrijheid door herhaalde compromissen.

De linkse is vijandig tegenover het concept van concurrentie omdat hij zich diep van binnen als een verliezer voelt.

Rebellie tegen technologie en beschaving is echte rebellie, een echte aanval op de waarden van het bestaande systeem. Maar de groene anarchisten, anarchoprimitivisten, enzovoort (de "GA-beweging") zijn onder zo ' n zware invloed van links gevallen dat hun opstand tegen de beschaving in grote mate is geneutraliseerd. In plaats van in opstand te komen tegen de waarden van de beschaving, hebben ze zelf veel beschaafde waarden aangenomen en hebben ze een denkbeeldig beeld van primitieve samenlevingen opgebouwd dat deze beschaafde waarden belichaamt.

Nee, wat me zorgen baart is dat ik me in zekere zin aan deze omgeving zou kunnen aanpassen en me hier op mijn gemak zou voelen en het niet meer kwalijk zou nemen. En ik ben bang dat ik in de loop der jaren mijn herinneringen aan de bergen en de bossen kan verliezen en dat is wat me echt zorgen baart, dat ik die herinneringen kan verliezen, en dat gevoel van contact met de wilde natuur in het algemeen. Maar ik ben niet bang dat ze mijn geest zullen breken.

Het is duidelijk dat [linksisten] geen koelhartige logici zijn die systematisch de grondslagen van kennis analyseren. Ze zijn emotioneel diep betrokken bij hun aanval op waarheid en realiteit.

Mijn beroep is nu, denk ik, gevangene.

[... om te oordelen naar de internetberichten die mensen me hebben gestuurd, was waarschijnlijk het meeste van wat je over mij hebt geleerd onzin.

Het techno-industriële systeem is uitzonderlijk hard vanwege de zogenaamde "democratische" structuur en de daaruit voortvloeiende flexibiliteit. Omdat dictatoriale systemen de neiging hebben rigide te zijn, kunnen sociale spanningen en weerstand in hen worden opgebouwd tot het punt waarop ze het systeem beschadigen en verzwakken en kunnen leiden tot revolutie. Maar in een" democratisch " systeem, wanneer sociale spanning en weerstand gevaarlijk opbouwen, trekt het systeem zich genoeg terug, het compromitteert genoeg, om de spanningen naar een veilig niveau te brengen.

Links is anti-individualistisch... Hij is niet het soort persoon die een innerlijk gevoel van vertrouwen heeft in zijn eigen vermogen om zijn eigen problemen op te lossen en zijn eigen behoeften te bevredigen.

Het begrip "geestelijke gezondheid" in onze samenleving wordt grotendeels bepaald door de mate waarin een individu zich gedraagt in overeenstemming met de behoeften van het systeem en dit doet zonder tekenen van stress te vertonen.

In ieder geval is het niet normaal om in de bevrediging van louter nieuwsgierigheid de hoeveelheid tijd en moeite te steken die wetenschappers in hun werk steken.

Sommige mensen hebben een lage gevoeligheid voor reclame-en marketingtechnieken. Dit zijn de mensen die niet geïnteresseerd zijn in geld. Materiële verwerving dient niet hun behoefte aan het machtsproces.

Een thema dat herhaaldelijk in de geschriften van de sociale critici van de tweede helft van de twintigste eeuw voorkomt, is het gevoel van doelloosheid dat veel mensen in de moderne samenleving treft.

Drukte, snelle veranderingen en het uiteenvallen van gemeenschappen zijn algemeen erkend als bronnen van sociale problemen. Maar wij geloven niet dat ze voldoende zijn om de omvang van de huidige problemen te verklaren.

In de moderne industriële samenleving is slechts minimale inspanning nodig om aan iemands fysieke behoeften te voldoen.

Het consequent niet bereiken van doelen gedurende het hele leven resulteert in defaitisme, een laag zelfbeeld of depressie.

We horen niemand te haten, toch haat bijna iedereen op een bepaald moment iemand, of hij het nu zelf toegeeft of niet.

Als het systeem kapot gaat, zullen de gevolgen nog steeds zeer pijnlijk zijn. Maar hoe groter het systeem groeit, hoe rampzaliger de gevolgen van de ineenstorting ervan zullen zijn, dus als het moet instorten, zou het het beste eerder vroeger dan later instorten.

Het industrieel-technologische systeem kan overleven of het kan instorten. Als het overleeft, kan het uiteindelijk een laag niveau van fysiek en psychologisch lijden bereiken, maar alleen na een lange en zeer pijnlijke periode van aanpassing en alleen ten koste van het Permanent reduceren van mensen en vele andere levende organismen tot gemanipuleerde producten en louter radertjes in de sociale machine.

Verlies nooit de hoop, wees volhardend en koppig en geef nooit op. Er zijn veel gevallen in de geschiedenis waarin schijnbare verliezers plotseling onverwacht winnaars blijken te zijn, dus je moet nooit concluderen dat alle hoop verloren is.

Degenen die het meest gevoelig zijn voor "politiek incorrecte" terminologie zijn niet de gemiddelde zwarte ghetto-bewoner, Aziatische immigrant, mishandelde vrouw of gehandicapte persoon, maar een minderheid van activisten, van wie velen niet eens behoren tot een "onderdrukte" groep maar afkomstig zijn uit bevoorrechte lagen van de samenleving.

Grondwettelijke rechten zijn tot op zekere hoogte nuttig, maar ze dienen niet om veel meer te garanderen dan wat men de burgerlijke opvatting van vrijheid zou kunnen noemen. Volgens de burgerlijke opvatting is een" vrije " mens in wezen een element van een sociale machine en heeft hij slechts een bepaalde reeks voorgeschreven en afgebakende vrijheden; vrijheden die meer zijn ontworpen om de behoeften van de sociale machine te dienen dan die van het individu.