Helen Prejean beroemde citaten

Bij het uitzoeken van mijn gevoelens en overtuigingen is er echter één stuk morele grond waarvan ik absoluut zeker ben: als ik zou worden vermoord, zou ik niet willen dat mijn moordenaar wordt geëxecuteerd. Ik wil niet dat mijn dood gewroken wordt. Vooral door de overheid-die niet kan worden vertrouwd om haar eigen bureaucraten te controleren of belastingen eerlijk te innen of een kuil te vullen, laat staan te beslissen welke van haar burgers te doden.

Verdienen ze het om te sterven? maar verdienen we het om ze te doden?

Ik blijf denken aan de gaven van mijn eigen opvoeding, die ik ooit als vanzelfsprekend beschouwde: ik kan elk boek lezen dat ik kies en het begrijpen. Ik kan een volledige zin schrijven en correct onderbreken. Als ik hulp nodig heb, kan ik een beroep doen op rechters, advocaten, opvoeders, ministers. Ik vraag me af hoe ik zou zijn als ik was opgegroeid zonder zulke bescherming en steun. Welke scheuren zouden er in mijn karakter zijn opgedoken?

Wanneer mensen van kleur worden gedood in de binnenstad, wanneer daklozen worden gedood, wanneer de "nobodies" worden gedood, proberen de officieren van Justitie hun dood niet te wreken. Zwarte, Spaanse of arme gezinnen die een geliefde hebben vermoord, verwachten niet alleen niet dat het kantoor van de officier van Justitie de doodstraf nastreeft-wat natuurlijk zowel kostbaar als tijdrovend is - maar zijn verrast wanneer de zaak überhaupt wordt vervolgd.

mensen zijn meer dan het ergste wat ze ooit in hun leven hebben gedaan

Ik zeg tegen mezelf dat ik gewoon beter moet accepteren dat de doodstraf hier is om in onze samenleving te blijven, althans voor een tijdje, en dat ik er niets aan kan doen. Misschien, op tijd - na hoeveel executies? mensen zullen de nutteloosheid gaan beseffen van het willekeurig selecteren van een paar mensen om elk jaar te sterven.

Ik zag het lijden en ik liet het mezelf voelen-Ik zag het onrecht en werd gedwongen er iets aan te doen. Ik veranderde van een non die alleen bad voor de lijdende wereld in een vrouw met mijn mouwen opgerold, die mijn gebed leefde.

Overdadige liefde voor anderen ontvang het dankbaar wanneer het tot je komt. Cultuur vriendschap als een tuin. Het is de beste liefde van allemaal.

Schrijven is als bidden, omdat je alle andere activiteiten stopt, afdaalt in stilte en geduldig luistert naar de diepten van je ziel, wachtend op ware woorden. Als ze dat doen, dank je God omdat je weet dat de woorden een geschenk zijn, en je schrijft ze zo eerlijk en schoon mogelijk op.

Als je het probeert, Is God er en krijg je de genade die je nodig hebt om er doorheen te komen.

De doodstraf is een probleem van de armen. Onthoud dat altijd: na alle retoriek die in de wetgevende vergaderingen wordt gevoerd, zijn het uiteindelijk, wanneer het dek wordt uitgeworpen, de armen die worden geselecteerd om in dit land te sterven.

De beweging om de doodstraf af te schaffen heeft de religieuze gemeenschap nodig omdat het hart van religie gaat over mededogen, mensenrechten en de ondeelbare waardigheid van elke menselijke persoon die naar het beeld van God is gemaakt.

Overheid ... kan niet worden vertrouwd om zijn eigen bureaucraten te controleren of belastingen eerlijk te innen of een kuil te vullen, laat staan te beslissen welke van zijn burgers te doden.

Als we geloven dat moord verkeerd is en niet toelaatbaar in onze samenleving, dan moet het verkeerd zijn voor iedereen, niet alleen individuen maar ook regeringen.

Wroeging veronderstelt genoeg zelfvergetelheid om de pijn van anderen te voelen.

Als je iets gaat doen voor de armen, de mishandelden of de gevangenen, wees dan vooral trouw. Mensen met gebroken levens komen vaak voort uit levens met gebroken beloften.

Het belangrijkste is dat wanneer je iets gaat begrijpen, je ernaar handelt, hoe klein die handeling ook is. Uiteindelijk zal het je brengen waar je naartoe moet.

Vergissen is menselijk, vergeven is goddelijk.

Als je eenmaal angst injecteert in een samenleving van mensen, worden ze steeds banger omdat ze de buurten niet oversteken en de enige informatie die ze over andere mensen krijgen via de media is.

Er zijn ruimtes van verdriet die alleen God kan aanraken.

We zijn niet de slechtste momenten van ons leven. Zuster Helen Prejean, auteur van Dead Man Walking.