Vilayanur S. Ramachandran beroemde citaten

Er zijn 100 miljard neuronen in het volwassen menselijk brein, en elk neuron maakt ongeveer 1.000 tot 10.000 contacten met andere neuronen in de hersenen. Op basis hiervan hebben mensen berekend dat het aantal permutaties en combinaties van hersenactiviteit het aantal elementaire deeltjes in het universum overtreft.

Er is geen echt onafhankelijk zelf, afstandelijk van andere mensen, die de wereld inspecteren, andere mensen inspecteren. Je bent in feite niet alleen verbonden via Facebook en Internet, je bent eigenlijk letterlijk verbonden door je neuronen.

Hier is deze drie pond aan gelei die je in de palm van je hand kunt houden, en het kan de uitgestrektheid van de interstellaire ruimte overdenken. Het kan de Betekenis van oneindigheid overdenken en het kan zichzelf overdenken over de Betekenis van oneindigheid.

Op een keer vertelde een nogal pedante experimentele psycholoog hem over een lang, ingewikkeld experiment dat hij had gedaan, waarbij hij alle juiste bedieningselementen had opgenomen en aanzienlijke technische virtuositeit had gebruikt. Toen hij Crick ' s verbitterde uitdrukking zag, zei hij: "maar Dr.Crick, we hebben het goed - we weten dat het goed is", Crick ' s antwoord was: "het gaat er niet om of het goed is. Het punt is: maakt het zelfs uit of het goed of fout is?"

Het adagium dat feit vreemder is dan fictie lijkt vooral waar te zijn voor de werking van de hersenen.

Wat de kunstenaar probeert te doen (bewust of onbewust) is niet alleen de essentie van iets vast te leggen, maar ook te versterken om dezelfde neurale mechanismen krachtiger te activeren die door het oorspronkelijke object zouden worden geactiveerd.

Vergeet niet dat politiek, kolonialisme, imperialisme en oorlog ook hun oorsprong vinden in het menselijk brein.

Mensen vragen vaak hoe ik geïnteresseerd ben geraakt in de hersenen; mijn retorisch antwoord is: 'hoe kan iemand er niet geïnteresseerd in zijn? Alles wat je 'menselijke natuur' en bewustzijn noemt, komt daaruit voort.

De grens tussen neurologie en psychiatrie wordt steeds vager, en het is slechts een kwestie van tijd voordat de psychiatrie gewoon een andere tak van de neurologie wordt.

Je kunt niet zomaar een afbeelding nemen en het willekeurig vervormen en het kunst noemen - hoewel veel mensen in La Jolla, waar ik vandaan kom, precies dat doen.

Als we wisten over de echte feiten en statistieken van sterfte, we zouden doodsbang zijn.

Ons vermogen om de wereld om ons heen waar te nemen lijkt zo moeiteloos dat we de neiging hebben om het voor lief te nemen.

Wij zijn geen engelen, wij zijn slechts gesofisticeerde apen. Toch voelen we ons als engelen gevangen in de lichamen van beesten, verlangend naar transcendentie en de hele tijd proberen onze vleugels te spreiden en weg te vliegen, en het is echt een heel vreemde situatie om in te zitten, als je erover nadenkt.

Hier is een neuron dat vuurt als ik iets grijp, maar het vuurt ook als Ik Joe iets grijp. ... Het is alsof dit neuron het standpunt van de ander overneemt.

Wetenschap is als een liefdesrelatie met de natuur; een ongrijpbare, verleidelijke minnares. Het heeft alle turbulentie, wendingen en wendingen van romantische liefde, maar dat is een deel van het spel.

Je bewuste leven is een uitgebreide after-the-fact rationalisatie van dingen die je echt om andere redenen doet.

Denk aan wat kunstenaars, romanschrijvers en dichters gemeen hebben: het vermogen om metaforisch te denken, waarbij schijnbaar niet-gerelateerde ideeën worden verbonden, zoals: 'het is het oosten en Julia is de zon.'

Hoewel het tegenwoordig algemeen bekend is, blijft het me verbazen dat alle rijkdom van ons mentale leven - al onze gevoelens, onze emoties, onze gedachten, onze ambities, ons liefdesleven, onze religieuze gevoelens en zelfs wat ieder van ons ons als zijn eigen intieme privé - zelf beschouwt-gewoon de activiteit is van deze kleine vlekjes gelei in je hoofd, in je hersenen. Er is niets anders.

Een van de eerste dingen die we medische studenten leren, is om naar de patiënt te luisteren door een zorgvuldige medische geschiedenis te nemen. Negentig procent van de tijd kunt u tot een vreemd nauwkeurige diagnose komen door goed op te letten, lichamelijk onderzoek en geavanceerde laboratoriumtest te gebruiken om uw voorgevoel te bevestigen (en de rekening naar de verzekeringsmaatschappij te verhogen).

Maar als mensen moeten we accepteren-met nederigheid-dat de vraag naar de uiteindelijke oorsprong altijd bij ons zal blijven, ongeacht hoe diep we het brein en de kosmos die het creëert begrijpen.

Als je een denkend persoon bent, is de lever interessant, maar niets is intrigerender dan de hersenen.

Elke aap kan naar een banaan reiken, maar alleen mensen kunnen naar de sterren reiken.

Wat bedoelen we met 'kennis' of 'begrip'? En hoe bereiken miljarden neuronen ze? Dit zijn complete mysteries. Toegegeven, cognitieve neurowetenschappers zijn nog steeds erg vaag over de exacte betekenis van woorden als "begrijpen", "denken" en inderdaad het woord "betekenis" zelf.

Wat de neurologie ons vertelt is dat het zelf uit vele componenten bestaat, en het idee van één eenheidszelf kan heel goed een illusie zijn.

De hersenen verafschuwen discrepanties.

Verheven vragen over de geest zijn fascinerend om te stellen, filosofen stellen ze al drie millennia, zowel in India waar ik vandaan kom als hier in het Westen - maar het is alleen in de hersenen dat we uiteindelijk kunnen hopen de antwoorden te vinden.

Op het moment dat je bezwijkt voor druk van buitenaf, hou je op creatief te zijn.

Een cultuur zonder mythologie is niet echt een beschaving.

Zelfbewustzijn is een eigenschap die ons niet alleen menselijk maakt, maar ook paradoxaal genoeg maakt dat we meer willen zijn dan alleen maar mens. Zoals ik zei in mijn bbc Reith lezingen, " wetenschap vertelt ons dat we slechts beesten zijn, maar we voelen ons niet zo. We voelen ons als engelen gevangen in de lichamen van beesten, die voor altijd verlangen naar transcendentie

Inderdaad, de grens tussen waarnemen en hallucineren is niet zo scherp als we graag denken. In zekere zin, als we naar de wereld kijken, hallucineren we de hele tijd. Je zou waarneming bijna kunnen beschouwen als de handeling van het kiezen van de ene hallucinatie die het beste past bij de inkomende gegevens.