David Eagleman beroemde citaten

Als we in een menselijk lichaam zijn, geven we niet om universele ineenstorting - in plaats daarvan geven we alleen om een ontmoeting van de ogen, een glimp van kaal vlees, de strelende tonen van een geliefde stem, vreugde, liefde, licht, de oriëntatie van een kamerplant, de schaduw van een verfstreek, de rangschikking van haar.

Ons interne leven en externe acties worden geleid door biologische coctails waartoe we noch directe toegang noch directe kennis hebben.

Onze onwetendheid over de kosmos is te groot om ons aan atheïsme te verbinden, en toch weten we te veel om ons aan een bepaalde religie te verbinden. Een derde positie, agnosticisme, is vaak een oninteressante houding waarin iemand zich eenvoudig afvraagt of zijn traditionele religieuze verhaal (bijvoorbeeld een man met een baard op een wolk) waar is of niet. Maar met Possibilianism hoop ik een nieuwe positie te definiëren - een die de nadruk legt op het verkennen van nieuwe, onbezonnen mogelijkheden. Possibilianism is comfortabel met meerdere ideeën in gedachten; het is niet geïnteresseerd in het vastleggen van een bepaald verhaal.

Wat we vinden is dat onze hersenen hebben kolossale dingen gebeuren in hen de hele tijd.

Elk atoom in je lichaam is dezelfde quark op verschillende plaatsen op hetzelfde moment in de tijd.

Een typisch neuron maakt ongeveer tienduizend verbindingen met naburige neuronen. Gezien de miljarden neuronen, betekent dit dat er evenveel verbindingen zijn in een enkele kubieke centimeter hersenweefsel als er sterren in het melkwegstelsel zijn.

Er zijn drie doden. De eerste is wanneer het lichaam niet meer functioneert. De tweede is wanneer het lichaam naar het graf wordt gestuurd. De derde is dat moment, ergens in de toekomst, wanneer je naam voor de laatste keer wordt uitgesproken.

Er is een dreigende kloof tussen wat je hersenen weten en wat je geest in staat is om toegang te krijgen.

In plaats van dat de werkelijkheid passief door de hersenen wordt vastgelegd, wordt ze er actief door geconstrueerd.

Omdat we leven in de hoofden van degenen die ons herinneren, verliezen we de controle over ons leven en worden we wie ze willen dat we zijn.

Wat een leven in de wetenschap je echt leert is de uitgestrektheid van onze onwetendheid.

Het blijkt dat je bewuste geest-het deel waar je aan denkt als jij-echt het kleinste deel is van wat er in je hersenen gebeurt, en meestal het laatste in de rij om informatie te vinden.

Ik heb mijn volwassen leven doorgebracht als wetenschapper, en wetenschap is in wezen de meest succesvolle aanpak die we hebben om te proberen de enorme mysteries rond te begrijpen.

Mensen hebben ontdekt dat ze de dood niet kunnen stoppen, maar ze kunnen tenminste in zijn drankje spuwen.

We geloven dat we de wereld prima zien totdat het onder onze aandacht wordt gebracht dat we dat niet zijn.

Oplossingen ontwikkelen; als je een goede vindt, stop dan niet.

Samenlevingen zouden niet beter af zijn als iedereen was zoals Mr Spock, alle rationaliteit en geen emotie. In plaats daarvan is een evenwicht - een samenwerking van de interne rivalen - optimaal voor hersenen. ... Er is een zekere balans van de emotionele en rationele systemen nodig, en die balans kan al worden geoptimaliseerd door natuurlijke selectie in menselijke hersenen.

Liefde werd niet gespecificeerd in het ontwerp van je hersenen; het is slechts een vertederend algoritme dat freeloads op de overgebleven verwerkingscycli.

Ik gebruik het hiernamaals als achtergrond om de vreugde en complexiteit van het menselijk zijn te verkennen - het blijkt dat het een geweldige lens is om te begrijpen wat belangrijk voor ons is.

Mijn lab en academisch werk vullen mijn dag van ongeveer 9 uur tot 19 uur. daarna zoom ik uit de lens om aan mijn andere schrijven te werken.

De hele schepping eindigt noodzakelijkerwijs hierin: Scheppers, machteloos, op de vlucht voor de dingen die ze hebben bewerkt.

Alleen door ons leeft God. Als we hem verlaten, sterft hij.

Onder alle schepselen van de schepping, de goden gunsten ons: wij zijn de enigen die kunnen inleven in hun problemen.

Alles wat zich op de ruggen van kleinere schalen schept, zal door diezelfde schalen worden verteerd.

De ontbrekende menigte maakt je eenzaam. Je begint te klagen over alle mensen die je zou kunnen ontmoeten. Maar niemand luistert of sympathiseert met je, want dit is precies wat je koos toen je nog leefde.

...je bent geslagen en gekneusd in de botsingen tussen herinnering en realiteit.

Slechts 400 jaar na onze val uit het centrum van het universum, hebben we de val uit het centrum van onszelf ervaren.

We openen onze ogen en denken dat we de hele wereld zien. Maar wat duidelijk is geworden-en eigenlijk alleen in de laatste paar eeuwen-is dat als je naar het elektromagnetische spectrum kijkt, we minder dan 1/10 miljardste van de informatie zien die daar op rijdt. Dat noemen we zichtbaar licht. Maar al het andere dat door ons lichaam gaat, is volledig onzichtbaar voor ons. Hoewel we de realiteit accepteren die ons wordt gepresenteerd, zien we eigenlijk maar een klein venster van wat er gebeurt.

Wat me altijd heeft verbaasd als ik een boekwinkel binnenloop, is het aantal boeken dat je kunt vinden die met zekerheid zijn geschreven. De auteurs vertellen een verhaal alsof het waar is, maar ze hebben geen bewijs dat het waar is!

Er zijn oneindig veel saaie dingen te doen in de wetenschap.

We begrijpen niet echt wat er in de kosmos gebeurt. Is er een leven na de dood? Wie weet.

Je hersenen zijn opgebouwd uit cellen die neuronen en glia worden genoemd - honderden miljarden van hen. Elk van deze cellen is zo ingewikkeld als een stad.

Ik ken een lab dat nicotinereceptoren bestudeert en alle wetenschappers zijn rokers, en een ander lab dat impulsbeheersing bestudeert en ze hebben allemaal overgewicht.

Hoe bekender de wereld wordt, hoe minder informatie je hersenen opschrijven en hoe sneller de tijd lijkt te verstrijken.

We zitten gevangen in dit dunne stukje perceptie ... Maar zelfs in dat stukje realiteit dat we thuis noemen, zien we niet het meeste van wat er aan de hand is.

Het orgaan van drie pond in je schedel-met zijn roze consistentie van Jell-o-is een buitenaards soort rekenmateriaal. Het is samengesteld uit geminiaturiseerde, zelfconfigureerbare onderdelen, en het overtreft alles wat we hebben gedroomd van bouwen.

Mensen zouden zelfs niet in de wetenschap gaan tenzij er iets veel groters te ontdekken was, iets dat transcendent is.

Ik stuit altijd op mijn benen als ik zit.

Als student studeerde ik Britse en Amerikaanse literatuur aan Rice University.

Onze realiteit hangt af van wat onze biologie van plan is.

Dood... Het moment, ergens in de toekomst, waarop je naam voor de laatste keer wordt uitgesproken.

Je ziet niet wat er daarbuiten is. Je neemt waar wat je brein je vertelt.

De bewuste geest is niet in het centrum van de actie in de hersenen; in plaats daarvan is het ver weg op een verre rand, het hoort maar fluistert van de activiteit.

Er zijn altijd prachtige mysteries om te confronteren.

Ik noem mezelf een Possibilian: ik sta open voor...ideeën die we op dit moment niet kunnen testen.

Elke week krijg ik brieven van mensen over de hele wereld die vinden dat het mogelijke standpunt hun begrip beter vertegenwoordigt dan religie of neo-atheïsme.

De neurowetenschap zal de komende 50 jaar dingen introduceren die verbluffend zijn.

Voortdurend onszelf eraan herinneren dat we niet met onze ogen zien, maar met ons synergetische oog-hersensysteem dat als geheel werkt, zal constante verbazing veroorzaken als we steeds vaker merken hoeveel van onze waarnemingen voortkomen uit onze vooroordelen.