Dean Karnazes beroemde citaten

Rennen als je kunt, lopen als het moet, kruipen als het moet; Geef nooit op.

Ik ren omdat als ik dat niet deed, ik traag en somber zou zijn en te veel tijd op de bank zou doorbrengen. Ik ren om de frisse lucht in te ademen. Ik ren om te verkennen. Ik vlucht om te ontsnappen aan het gewone. Ik runâ € / om de reis langs de weg te genieten. Het leven wordt een beetje levendiger, een beetje intenser. Dat vind ik leuk.

Sommigen zoeken het comfort van het kantoor van hun therapeut, anderen gaan naar de hoekcafé en duiken in een pint, maar ik koos hardlopen als mijn therapie.

Ik ren omdat ik lang nadat mijn voetafdrukken zijn verdwenen, misschien een paar heb geïnspireerd om het gemakkelijke pad af te wijzen, de paden te raken, de ene voet voor de andere te zetten en tot dezelfde conclusie te komen als ik: Ik ren omdat het me altijd brengt waar ik naartoe wil.

Mensen denken dat ik gek ben om mezelf door zulke martelingen te laten gaan, hoewel ik anders zou beweren. Ergens langs de lijn lijken we comfort te hebben verward met geluk. Dostojevski had gelijk: "lijden is de enige oorsprong van het bewustzijn. Nooit zijn mijn zintuigen meer betrokken dan wanneer de pijn begint. Er zit magie in ellende. Vraag het maar aan een loper.

Hardlopen gaat over het vinden van je innerlijke rust, en zo is een goed geleefd leven.

Rennen is een eenvoudige, primitieve daad, en daarin ligt zijn kracht. Want het is een van de weinige overeenkomsten tussen ons als menselijk ras.

Ik voel me nooit meer levend dan wanneer ik in grote pijn, worstelen tegen onoverkomelijke kansen en onnoemelijke tegenspoed. Ontberingen? Lijden? Breng het!

Het menselijk lichaam is in staat tot verbazingwekkende fysieke daden. Als we onszelf konden bevrijden van onze waargenomen beperkingen en ons innerlijke vuur konden aanboren, zijn de mogelijkheden eindeloos.

Voor mij, zoals voor zoveel lopers, zijn er echt geen eindlijnen. Rennen eindigt, rennen niet.

Er zit magie in ellende. Vraag het maar aan een loper.

Ik neem nooit shortcuts. Er is geen weg van de minste weerstand in mijn training. Wat ik doe staat gelijk aan hard handenarbeid, gedisciplineerd gruntwerk. Zodra je jezelf toestaat om compromissen te sluiten, faal je jezelf. Je kunt sommige mensen misschien voor de gek houden, maar je kunt jezelf nooit voor de gek houden. Je sterkste criticus is degene die je elke ochtend in de spiegel tegenkomt.

Als al het andere faalt, begin dan te rennen!

Als het goed voelde, duwde je niet hard genoeg. Het zou vreselijk pijn moeten doen.

Soms moet je door de hel gaan om in de hemel te komen.

Ren niet met je benen, ren met je hart.

Wil je een sterke, solide relatie die bereid is om de afstand te gaan? Leer je hardloopschoenen kennen.

Worstelen en lijden zijn de essentie van een leven dat de moeite waard is. Als je jezelf niet buiten de comfortzone duwt, als je niet meer van jezelf eist - uitbreiden en leren terwijl je gaat - kies je voor een gevoelloos bestaan. Je ontzegt jezelf een buitengewone reis.

Ergens langs de lijn lijken we comfort te hebben verward met geluk.

Elk doel dat de moeite waard is om te bereiken, brengt een element van risico met zich mee.

Hoe loop je een ultramarathon ? Blaas je borst op, zet de ene voet voor de andere en stop niet tot je de finishlijn bent gepasseerd.

Het menselijk lichaam heeft beperkingen. De menselijke geest is grenzeloos.

Zolang mijn hart er nog in zit, blijf ik doorgaan. Als de passie er is, waarom stoppen?... Er zal waarschijnlijk een punt van afnemend rendement zijn, een punt waar mijn kracht zal beginnen af te nemen. Tot die tijd blijf ik gewoon doorgaan, De ene voet voor de andere zetten naar mijn beste vermogen. De hele tijd glimlachen.

Je kunt niet groeien en je capaciteiten uitbreiden zonder het risico van falen te lopen.

Het uitvoeren van back-to-back races vereist een zekere tactische voorzichtigheid. Te hard gaan in een bepaalde race kan je prestaties in een andere race in gevaar brengen. Het handhaven van een goede hydratatie en calorie-evenwicht wordt ook steeds belangrijker.

Tenzij je jezelf niet onder druk zet, leef je niet ten volle. Je kunt niet bang zijn om te falen, maar tenzij je faalt, heb je niet hard genoeg geduwd."

Ik doe veel marathons als trainingsloop. Als ik ergens ben en er is een marathon, schrijf ik me in en ga het gewoon lopen.

Zelfs als je centimeters verwijderd bent van de finish, neem succes nooit als vanzelfsprekend.

Ik eet niets dat is verwerkt of geraffineerd - geen high-fructose corn syrup, geen suiker, geen transvetten. Ik eet veel vis en enkelvoudig onverzadigde vetten uit olijven, olijfolie en noten. Veel biologische, verse groenten en fruit. Geen brood. Geen gluten. Geen tarwe. Geen rijst.

Endurance hardlopen was mijn passie, mijn rit. Dus hier zat ik in de bestuurdersstoel, twee dagen achter elkaar aan het rennen om de mentale en fysieke grenzen te verleggen en te streven om beter te zijn, om verder te gaan, om meer te geven.

We hebben onze zielen gedood met troost in plaats van vervulling en prestatie te zoeken.

Natuurlijk ben ik gesneden, maar niet omwille van de ijdelheid...

De enige die je kan zeggen "Je kunt het niet" ben jij. En je hoeft niet te luisteren.- Nike

Ik heb minstens twee keer op alle zeven continenten Gereden. Ik heb waarschijnlijk duizenden races gereden. Maar de enige race waar ik het meest trots op ben is een 10K. ja, een 10K. ik liep het met mijn dochter op haar 10e verjaardag.

Ik ben niet geboren met aangeboren talent. Ik ben nooit van nature ergens in begaafd geweest. Ik moest er altijd aan werken. De enige manier waarop ik wist hoe ik kon slagen was om harder te proberen dan wie dan ook. Doorzettingsvermogen is wat me door het leven heeft geholpen. Maar hier was iets waar ik half fatsoenlijk in was. Grote afstanden kunnen lopen was het enige wat ik de wereld kon bieden. Anderen zijn misschien sneller, maar ik kan langer gaan. Mijn sterkste eigenschap is dat ik nooit opgeef.

Verwar comfort niet met geluk.

De meeste dromen sterven langzaam. Ze worden verwekt in een moment van passie, met het vooruitzicht op eindeloze mogelijkheden, maar kwijnen vaak weg en worden niet met dezelfde oprechte intensiteit nagestreefd als toen ze voor het eerst werden geboren. Langzaam, subtiel, wordt een droom ongrijpbaar en Vluchtig. Mensen die hun eigen dromen hebben verloren, worden pessimisten en cynici. Ze hebben het gevoel dat de tijd en toewijding besteed aan het najagen van hun dromen verspild waren. De emotionele littekens duren eeuwig.

Zolang mijn hart er nog in zit, blijf ik doorgaan. Als de passie er is, waarom stoppen?...

Pijn is de manier van het lichaam om zich te ontdoen van zwakte.

Aan de startlijn van een marathon, ongeacht de taal die je spreekt, de God die je aanbidt of de kleur van je huid, We staan allemaal gelijk. Misschien zou de wereld een betere plek zijn als er meer mensen zouden rennen.

Ga hard naar buiten en eindig harder.

Ontwakingen zijn altijd angstaanjagend omdat ze je dwingen te beseffen dat je verleden in opsluiting is geleefd, het meest verontrustende deel is wanneer je erkent dat de boeien die je vasthouden grotendeels zijn als je eenmaal op jezelf hebt gelegd, de gevangenis is zelf geconstrueerd

Hardlopers zijn competitieve mensen. Ik denk dat sommigen zich misschien vernederd voelen dat ze niet meer erkenning hebben gekregen. Ik denk dat ze een punt hebben. Bij hardlopen zul je niet per se opgemerkt worden alleen voor het inleveren van goede prestaties.

Ik ren met een creditcard en een mobiele telefoon, dus als er geen 7-Eleven in de buurt is, zoals op sommige landelijke wegen, kan ik hem een pizza laten bezorgen. Ik geef ze een coördinaat, een hoek.

Ik heb gestudeerd, gestudeerd. Ik heb M. B. A., had een mooie zakelijke baan. Maar ik verveelde me gewoon. Ik paste niet in die mal.

Toen ik door Amerika Rende, at ik 75 dagen lang 10.000 calorieën per dag. Ik verloor nog steeds ongeveer vijf pond.

Veel ultramarathoners zijn solisten. Ze zijn single en leven leven off the grid.

Als je gewoon naar buiten gaat en 100 mijl loopt, breekt het veel barrières af in termen van zelfopgelegde beperkingen.

Avonturenboeken zijn mijn persoonlijke favorieten. 'The endurance', een verhaal over Ernest Shackleton' s Legendarische Antarctische expeditie, of 'Into Thin Air', Jon Krakauer ' s persoonlijke verslag van de ramp op de Mount Everest in 1996, zijn twee opmerkelijke.

Zodra je jezelf toestaat om compromissen te sluiten, faal je jezelf.