Daniel Tammet beroemde citaten

Moment Voor moment gedurende ons hele leven, neuriën onze hersenen met het werk van het maken van betekenis: Het samenweven van vele duizenden draden van informatie in allerlei gedachten, gevoelens, herinneringen en ideeën.

Ik denk dat reizen zeker de geest verbreedt. In mijn geval voel ik me zeker zelfverzekerder. Het geeft je een nieuw perspectief op de wereld.

Ik hou van muziek. Ik heb een voorliefde voor Chopin, en ik vind zijn 'Raindrop Prelude' erg leuk.'

Ik zou met nummers spelen op een manier die andere kinderen met hun vrienden zouden spelen.

Ik weet niet of ik de enige savant ben met een hoog IQ of met een bovengemiddeld IQ. Nogmaals, het kan gewoon zijn dat we niet veel van de anderen kennen.

Het was moeilijk voor mij om mijn stem te vinden omdat ik zo lang geabsorbeerd was in mijn eigen wereld.

We zullen altijd meer te ontdekken hebben, meer uit te vinden, meer te begrijpen en dat is veel dichter bij Kunst en literatuur dan welke wetenschap dan ook.

37 is een klonterig getal, een beetje als pap. Zes is heel klein en donker en koud, en wanneer ik klein was om te proberen te begrijpen wat verdriet is, stelde ik me voor dat ik in een nummer zes zat en die ervaring van kou en duisternis had. Evenzo is nummer vier een verlegen nummer.

Zelfs de grootste wiskundigen, degenen die we in onze mythologie van grote wiskundigen zouden plaatsen, moesten veel beenwerk doen om uiteindelijk tot de oplossing te komen.

Ik hou zoveel van boeken. Ik heb meer boeken gelezen dan wie dan ook die ik ken.

Ik heb nog nooit in mijn leven de loterij gespeeld en zal dat ook nooit doen. Voltaire beschreef loterijen als een belasting op domheid. Meer in het bijzonder, denk ik, over ontmaskering.

Ik beschouw sociale vaardigheden als het leren van een taal. Ik oefen het al zo lang en zo lang dat ik bijna mijn accent kwijt ben.

Van 'Embracing the Wide Sky' ging ik naar de Verenigde Staten, Canada en ook naar verschillende delen van Europa. Ik gaf interviews in verschillende talen.

Elke cultuur heeft bijgedragen aan wiskunde, net zoals het heeft bijgedragen aan literatuur. Het is een universele taal; getallen zijn van iedereen.

Ik heb zeker routines in mijn dagelijks leven die belangrijk voor me zijn en me nog steeds gevoelens van veiligheid en controle geven, maar het vermogen om er af en toe uit te breken terwijl ik reis, heeft me een tweede wind gegeven.

Ik had een zeer beperkt, gereguleerd leven. Er was een soort geluk, een tevredenheid, maar het was een klein geluk binnen zeer duidelijke en afgebakende grenzen.

Ik heb geprobeerd om flexibeler te zijn, maar uiteindelijk voel ik me altijd ongemakkelijker. Het behouden van een gevoel van controle is echt belangrijk. Ik doe graag dingen in mijn eigen tijd, en in mijn eigen stijl, dus een kantoor met doelen en bureaucratie zou gewoon niet werken.

Een bepaald aspect van Siddhartha ' s openbaring van de buitenwereld heeft me altijd getroffen. Heel waarschijnlijk leefde hij zijn eerste dertig jaar zonder enige kennis van het getal. Hoe moet hij zich dan gevoeld hebben om menigten mensen op straat te zien vermengen? Voor die dag zou hij niet hebben geloofd dat er zoveel mensen in de hele wereld bestonden. En wat een wonder moet het geweest zijn om zwermen vogels en stapels stenen, bladeren aan bomen en grassprietjes te ontdekken! Om plotseling te beseffen dat hij zijn hele leven lang op armlengte was gehouden van veelheid.

Ik dacht aan de oneindig veel punten die de ruimte tussen twee menselijke harten kunnen verdelen.

We weten bijna niets met enige zekerheid over Pythagoras, behalve dat hij niet echt Pythagoras werd genoemd. De naam waarmee hij ons bekend is, was waarschijnlijk een bijnaam die zijn volgelingen hem gaven. Volgens één bron betekende het 'Hij die de waarheid sprak als een orakel'. In plaats van zijn wiskundige en filosofische ideeën aan papier toe te vertrouwen, zou Pythagoras ze voor grote menigten hebben uiteengezet. De beroemdste wiskundige ter wereld was ook de eerste retorica.

Het menselijk brein is als een geheugensysteem dat alles wat ons overkomt registreert en op basis van die ervaringen intelligente voorspellingen doet.

Net als literaire werken helpen wiskundige ideeën onze cirkel van empathie uit te breiden, ons te bevrijden van de tirannie van een enkel, parochiaal standpunt. Cijfers, goed overwogen, maken ons betere mensen.

Ik ben inconsistent omdat ik een mens ben.

Ik herinner me dat ik als klein kind, tijdens een van mijn frequente reizen naar de plaatselijke bibliotheek, urenlang boek na boek keek en tevergeefs probeerde er een te vinden waarop mijn naam stond. Omdat er zoveel boeken in de bibliotheek waren, met zoveel verschillende namen erop, nam ik aan dat een van hen ergens van mij moest zijn. Ik begreep toen niet dat de naam van een persoon in een boek voorkomt omdat hij of zij het schreef. Nu ik zesentwintig ben, Weet ik beter. Als ik ooit mijn boek zou vinden, zou ik het moeten schrijven.

Esthetische oordelen, in plaats van abstracte redenering, leiden en vormen het proces waardoor we allemaal weten wat we weten.

Ik veranderde mijn naam omdat het niet paste bij de manier waarop ik mezelf zag.

Ik had uiteindelijk begrepen dat vriendschap een delicaat, geleidelijk proces was dat niet gehaast of aangegrepen moest worden, maar toegestaan en aangemoedigd om zijn loop in de loop van de tijd te nemen. Ik stelde me het voor als een vlinder, tegelijkertijd mooi en breekbaar, die eenmaal boven water behoorde tot de lucht en elke poging om het te grijpen zou het alleen maar vernietigen.

Mijn algebra was relatief slecht. Ik vond het erg moeilijk om vergelijkingen te gebruiken die getallen - waarop ik een synesthetische en emotionele reactie had - vervangen door letters, waarop ik geen enkele had. Daarom besloot ik niet verder te gaan met wiskunde op gevorderd niveau, maar koos ik ervoor om geschiedenis te studeren, Frans en Duits.

Toen ik in 2004 het Europese record voor het reciteren van pi behaalde, trok dit de verbeelding van Professor Simon Baron-Cohen in Cambridge, en hij stelde me dat jaar eindelijk de diagnose Asperger.

Waarom een getal als pi tot zoveel decimalen leren? Het antwoord dat ik toen gaf, zoals ik nu doe, is dat pi voor mij een extreem mooi en volkomen uniek ding is. Net als de Mona Lisa of een Mozart symfonie, is pi zijn eigen reden om ervan te houden.

Je hoeft niet gehandicapt te zijn om anders te zijn, want iedereen is anders.

Toen ik een kind was, was mijn gedrag verre van wat de meeste mensen 'intelligent' zouden noemen.'Het was vaak beperkt, repetitief en antisociaal. Ik kon niet veel van de dingen doen die de meeste mensen als vanzelfsprekend beschouwen, zoals iemand in de ogen kijken of iemands lichaamstaal ontcijferen, en verwierf deze vaardigheden pas met veel moeite in de loop van de tijd.

Fischer, de grote Amerikaanse schaakkampioen, zei ooit: 'Schaken is het leven. Ik zou zeggen: 'Pi is leven.'

Logica is natuurlijk belangrijk. Je moet in staat zijn om dingen uit te zoeken, om tot het einde van een bepaald probleem te gaan. Maar intuïtie is erg belangrijk omdat het verwijst naar dingen die logica alleen niet kan.

Ik kan me goed voorstellen dat bepaalde schrijvers, zelfs schrijvers die we vandaag als zeer grote schrijvers zouden beschouwen, niet noodzakelijkerwijs hoog getest zijn op IQ alleen vanwege hun numerieke vaardigheden, of misschien zijn ze niet erg goed in geheugen, en zijn ze niet bijzonder goed in dit soort tests.

Ik lees veel, en ik denk dat de afgelopen jaren de verhouding tussen de hoeveelheid non-fictie en fictie behoorlijk is gekanteld. Ik las fictie als tiener ook, vooral omdat ik gedwongen werd fictie te lezen, natuurlijk, om door de middelbare school te gaan.

Ik weet uit eigen ervaring dat er veel meer is aan 'intelligentie' dan een IQ-getal. Sterker nog, ik aarzel om te geloven dat elk systeem echt de complexiteit en uniekheid van iemands geest zou kunnen weerspiegelen, of de aard van zijn of haar potentieel op zinvolle wijze zou kunnen beschrijven.

Ik reciteerde Pi tot 22.514 decimalen in vijf uur en negen minuten. Ik was in staat om dit te doen vanwege weken van studie, geholpen door de ongewone synesthetische manier waarop mijn geest getallen waarneemt als complexe multidimensionale gekleurde en gestructureerde vormen.

Het leven zal complex zijn, en de enige manier waarop we er helemaal doorheen kunnen navigeren, is door zo goed mogelijk te leven en die ervaringen te absorberen en op de een of andere manier intuïtieve reacties te geven in toekomstige situaties die er op de een of andere manier op lijken.

Autisme is een milde vorm. Het werd gediagnosticeerd op de leeftijd van 25, deels omdat het niet diagnosticeerbaar was als tiener (Dit is het syndroom van Asperger, specifiek). Maar er waren zeker eigenschappen binnen die aandoening, binnen het autismespectrum in het algemeen, vooral aan het hoge functionerende uiteinde, waarvan ik denk dat ze het beste als pluspunten kunnen worden beschouwd.

Mijn moeder is geen model. Ze is niet perfect. Dat bewustzijn maakt deel uit van het leren om van iemand te houden. Het voorspellen van de daden van iemand is een daad van liefde. We blijven volharden, zelfs als we het verkeerd hebben. Dat is de schoonheid van liefde.

Vaak wordt autisme in de media afgebeeld als een zeer negatieve aandoening, als iets dat iemand verhindert te communiceren of te socialiseren of een Normaal, gelukkig leven te kunnen leiden.

Er zijn naar schatting minder dan 50 wonderbaarlijke geleerden wereldwijd. Als we bij elkaar zouden worden gebracht, zou het teleurstellend zijn in de zin dat we verschillende vermogens hebben. Een ding dat me het gevoel zou geven verenigd met hen te zijn, zou het gevoel zijn dat we in isolatie zijn opgegroeid.

Als ik getallen met elkaar vermenigvuldig, zie ik twee vormen. Het beeld begint te veranderen en te evolueren, en een derde vorm ontstaat. Dat is het antwoord. Het zijn mentale beelden. Het is als wiskunde zonder na te denken.

Geen enkele relatie is zonder problemen en dit is zeker het geval wanneer een of beide betrokken personen een autistische spectrumstoornis heeft. Toch geloof ik dat wat echt essentieel is voor het succes van elke relatie niet zozeer compatibiliteit is, maar liefde. Als je van iemand houdt, is vrijwel alles mogelijk.

Er bestaat niet zoiets als een gemiddeld persoon. Het zijn echt richtlijnen voor mensen om te worstelen met het onbekende, en we kunnen altijd verwachtingen verrassen.