Claire Danes beroemde citaten

Autisme bestaat op een spectrum, en er zijn zoveel manifestaties ervan, zoveel soorten uitdrukkingen ervan. En elk geval is bijzonder.

Ik denk dat de voice-over de verschillende momenten verbetert in plaats van iets te compenseren dat ontbreekt. Voice over kan lastig zijn. Het kan gevaarlijk zijn omdat het te veel wordt gebruikt of onjuist wordt gebruikt. Ik denk dat het in dit geval het verhaal informeert.

Als je iets doet waar je niet echt gepassioneerd over bent, is het een beetje zielsvernietigend. Gewoon niet de moeite waard.

Ik denk dat mensen die films maken en er veel geld in hebben geïnvesteerd, bang worden dat als ze een publiek uitdagen, ze ze zullen afstoten. En ik denk dat het tegenovergestelde waar is. Het vergt vertrouwen en moed om dat te weten en je er vervolgens aan te verbinden.

Ik word een beetje jaloers op deze acteursjongens. Ze lopen een club binnen en binnen twee seconden zijn er zwermen meisjes die ze zo graag willen aanraken of gewoon hallo willen zeggen. Dat is niet het geval met mij, of een ander meisje dat ik ken.

Het is mijn taak om de korrel van de waarheid te vinden en dan te overdrijven, overdrijven, overdrijven totdat het van een passende schaal is.

Acteren is het grootste antwoord op mijn eenzaamheid dat ik heb gevonden.

Ik hou van liefde en verliefd worden, maar het kan heel snel plat worden.

Zoek zoveel mogelijkheden als je kunt en klok zoveel uren als je kunt.

Als iemands ego in dienst is van echt briljant, innovatief werk, is het moeilijk om, omdat ik zo ' n klootzak ben, soms hun mislukkingen als mens te bekritiseren.

Mijn man en ik hebben veel Hitchcock-films in bulk bekeken, en daar valt veel van te winnen, door ons strikt te concentreren op een kunstenaarscanon.

Ik was erg gedreven om te handelen vanaf een zeer jonge leeftijd, en mijn ouders waren niet alleen tolerant voor die drive, maar ook bemoedigend.

Ik was een serieus kind tot een absurde mate. Ik werd overweldigd door verantwoordelijkheid. Je weet wel, Ik probeer volwassen te spelen. Ik heb het overdreven.

Ik ontdekte Orson Welles op de Universiteit; Mijn eerstejaars Engels professor gescreend 'Citizen Kane' voor ons, en ik eindigde met het schrijven van een 20-pagina term paper over het.

Mijn go-to cadeaus zijn sjaals van mijn vriend Matin Maulawizada ' s non-profit organisatie, Afghan Hands, die vrouwen in Afghanistan steunt die hun rechten hebben verloren. In ruil voor hun prachtige borduurwerk krijgen de vrouwen financiële hulp en lessen in wiskunde en geletterdheid. De sjaals zijn allemaal prachtig en een van een soort.

Mensen in de CIA, ze trouwen met elkaar. Het zijn net acteurs! We moeten zonder veel waarschuwing naar verre plaatsen reizen, en het is heel moeilijk om te communiceren hoe onze ervaringen zijn aan degenen in de buitenwereld.

De grote vraag is altijd: 'ogen of lippen?'Ik heb de neiging om met de ogen te gaan omdat ik nu veel meer materiaal heb om mee te werken - en het bespaart me van het opnieuw aanbrengen van lippenstift! Ik ben een vrij onderhoudsarm persoon en het is te overdreven om zowel de ogen als de lippen te overdrijven.

Ja, Er was het Flora Plum ding, waar ik ongeveer een maand trainde en ik had een semester vrij genomen voor dat, en twee weken voor de opnames, stortte de financiering in.

Ik mag blij zijn dat ik een buitenbeentje ben. Ik wil een buitenbeentje zijn.

Het was een enorme vreugde, deze ervaring om moeder te zijn ... Ik weet nog niet hoe ik het moet uitdrukken, omdat het zo vers is.

Ik denk niet dat ik ooit zo geïnspireerd ben geweest door een personage dat ik heb gespeeld. Ik was diep geraakt door Temple ' s moed en haar vindingrijkheid.. Ze is echt een pionier in zowel de wereld van autisme als dierenrechten. Ze heeft een ongelooflijk positieve verandering in de Wereld aangemoedigd.

Opgroeiend in New York met kunstenaars - ouders - een zeer liberale omgeving, waar we altijd werden aangemoedigd om de status quo uit te dagen-denk ik dat ik lange tijd jingoïsme verwarde met patriottisme. En dat is een vergissing.

Toen ik opgroeide, wilde ik wanhopig graag een goed meisje zijn.

Acteren is een vernederende job, van begin tot eind.

Ik kreeg een agent toen ik 12 was, en ik begon te werken in meer amateurproducties lang daarvoor. Maar zelfs als kind, voelde ik me nooit als een kind acteur, Weet je? Ik nam mezelf altijd een beetje absurd serieus.

Ik denk dat ik stopte met acteren toen ik 18 was en het pas weer oppakte toen ik 21 was. Maar dat was niet het plan. Toen ik voor het eerst op Yale begon, was het plan om elke zomer een film te maken.

Ik had vroeger nachtmerries toen ik een klein kind was dat ik voortijdig wakker werd en alle kerstcadeautjes opende. En dan zou ik zo opgelucht zijn als ik wakker werd en besefte dat ik het niet had gedaan.

Ik was een behoorlijk nerdy kind. Ik was behoorlijk nerdy. Ik ben nog steeds een beetje nerdy. Ik heb alle van de slechtste kwaliteiten van een nerd - alle van de affect en geen van de smarts. Ik ben een nutteloze nerd! Dat is behoorlijk slecht.

Ik tekende voor projecten die in juli zouden worden opgenomen, en dan zouden ze worden uitgesteld en ze zouden bloeden in het volgende semester, en dan zou ik een semester vrij nemen, en dan zou de film instorten.

Ik leer altijd regels. Ik heb geleerd om de echt cruciale scènes te markeren, en ik begin ze uit te zoeken en ze in het geheugen te zetten zodra ik ze heb.

Ik ben onder de indruk van Jennifer Lawrence en Carey Mulligan. Ze hebben deze heerlijke smaak. Ze zijn zeer begaafd in hun vermogen om grote keuzes te maken.

Als ik geen actrice was geweest, dacht ik er serieus over om psychologie te gaan studeren. Het is gewoon waar ik in geïnteresseerd ben: de menselijke psyche en hoe we informatie verwerken.

Ik zit echter op een zeer comfortabele plek in mijn carrière en beroemdheid, omdat ik niet zo uitgebreid hoef te auditie doen als vroeger voor rollen, maar toch ben ik niet meteen herkenbaar.

Je bent de moedigste onverschrokken persoon die ik ooit heb gekend, en je hebt je leven gewijd aan het helpen van degenen die verkeerd begrepen en ondervertegenwoordigd zijn.

In zekere zin is dat echt geruststellend. Ik ben niet alleen een zeer beperkt persoon om het niet te hebben begrepen op dit punt. Maar het is ook intimiderend. Hoe lang duurt het voordat je een leuke tijd hebt?

Met acteren zijn er veel meer keuzes, hiermee hou ik het of niet. daar is iets onvergeeflijks aan.

Er is zeker iets heel ongemakkelijks aan het Voyeurisme dat gepaard gaat met in de pers zijn, een acteur zijn, waar mensen een schijnbaar onverzadigbare nieuwsgierigheid naar jou hebben.

Weet je, laat een paar jaar voorbijgaan tot ik mijn midlifecrisis heb. Dat kan op film worden vastgelegd.

Toen ik 18 was, ging ik twee jaar naar de universiteit en werkte een jaar niet, wat essentieel was voor mij, omdat mijn identiteit zo was beïnvloed door mijn acteurschap en ik denk dat ik gewoon moest ontdekken wat het was om mezelf te zijn, gescheiden van al die verantwoordelijkheid.

Iedereen die weet hoe een goede film te maken, weet dat het een gezamenlijke onderneming is. Om te ontkennen dat het echt gevaarlijk is.

Nou, het is waar dat je vaak vergeet om de persoon te zien met wie je het meest intiem bent, maar af en toe kom ik bij en denk ik, 'Oh mijn God! Je ziet er echt goed uit. Ik schaam me nu! Het is leuk om af en toe die flits te hebben.

Relaties zijn een constante onderhandeling en balans.

Ik heb altijd een actieve fantasie gehad. Veel kinderen hebben denkbeeldige vrienden. De mijne nam gewoon een nogal demonische vorm aan.

In elke fase van het leven denk je aan de dood. Maar vooral tieners zijn onoverwinnelijk. Ze zouden nog niet aan sterven moeten denken, anders zouden ze te bang zijn om te leven.

De meeste mensen gaan ervan uit dat autistische mensen niet in staat zijn tot empathie.

Ik kreeg te horen dat mijn studie niet goed zou zijn voor mijn carrière. Ik vind dat onzin. Het is goed om jezelf te bekrachtigen door jezelf af en toe af te sluiten van deze business.

Mijn personage werd ontvoerd door de Terminator en ik werd ontvoerd door de Terminator productie.

Tel Aviv is de meest feestelijke plek ter wereld.

Het was een uitdaging voor mij om iemand te spelen die zo stil en teruggetrokken en depressief was omdat ze ook de hele tijd op het scherm is, en ze moet boeiend en vermakelijk blijven. Ik was echt nerveus dat mensen niet bij me zouden blijven terwijl ik gewoon achter die verdomde toonbank bleef.

Ik denk dat omdat ik net zo serieus ben als ik, mensen accepteerden dat ik me ontwikkelde tot een gecertificeerde, legitieme en volwassen persoon en ik nam drie jaar vrij.